Według mnie świetnie ta książka wyśmiewa sporo stereotypów, które funkcjonują w naszym kraju. Jeśli komuś się podoba dość specyficzne poczucie humoru autora osobiście polecam. Trochę nabijania ogólnie pojętej lewicy jak i prawicy, ogólnie skrajności.

Według mnie świetnie ta książka wyśmiewa sporo stereotypów, które funkcjonują w naszym kraju. Jeśli komuś się podoba dość specyficzne poczucie humoru autora osobiście polecam. Trochę nabijania ogólnie pojętej lewicy jak i prawicy, ogólnie skrajności.

Takie same politpoprawne brednie jak Larsson i jego Millennium

Takie same politpoprawne brednie jak Larsson i jego Millennium

Zawisza Czarny - genezy pseudonimu tłumaczyć chyba nie ma potrzeby - wbija do Warszawy. Pakuje się w całą masę absurdalnych sytuacji, spotka całą masę absurdalnych ludzi i o dziwo pozostaje pozytywnie nastawiony do świata. Podziwiam. Ja bym nie potrafił.

O tej książce nie ma sensu pisać długo, bo to prostsza niż najprostszy cep komedia, przerysowująca wszystko co można i jak tylko najbardziej można. Kilka razy się delikatnie uśmiechnąłem, bawiłem się przyzwoicie biorąc pod uwagę czym ta historia jest.

Można przeczytać, można pominąć. Nic specjalnie wybitnego, ale też nic specjalnie tragicznego. Było ok.

Więcej mówię o tej książce w tym filmie.
Miłego dnia!

Zawisza Czarny - genezy pseudonimu tłumaczyć chyba nie ma potrzeby - wbija do Warszawy. Pakuje się w całą masę absurdalnych sytuacji, spotka całą masę absurdalnych ludzi i o dziwo pozostaje pozytywnie nastawiony do świata. Podziwiam. Ja bym nie potrafił.

O tej książce nie ma sensu pisać długo, bo to prostsza niż najprostszy cep komedia, przerysowująca wszystko co można i...

Świetna, zabawna i zaskakująca. Humor autora do mnie bardzo przemawia. Czekam na kontynuację 🙂

Świetna, zabawna i zaskakująca. Humor autora do mnie bardzo przemawia. Czekam na kontynuację 🙂

Jeśli zastanawialiście się co się stało z superbohaterskim uniwersum Jakuba Ćwieka, odpowiedź brzmi: zabił je "Zawisza Czarny".
Mimo peanów ku czci książki w recenzjach, okazała się ona być paszkwilem na konkretną grupę społeczną mającym na celu jedynie dać upust niechęci odczuwanej przez autora wobec tejże grupy. Ćwiek stara się to ukryć pod przekomplikowaną fabułą z absurdalną wręcz liczbą postaci pobocznych tak niewiele wnoszących do historii, że gdyby usunąć fragmenty, w których się pojawiają, nie zmieniłaby się ona nawet o jotę.
Intryga ciągnie się w nieskończoność, a sposób w jaki zostaje rozwiązana czyni punkt kulminacyjny wręcz antyklimatycznym. Nie wspominając już o zwrocie akcji w epilogu, mającym, dość nieudolnie, położyć podwaliny pod sequel.
Zdecydowanie jest to najsłabsza książka Ćwieka jaką czytałem.

Jeśli zastanawialiście się co się stało z superbohaterskim uniwersum Jakuba Ćwieka, odpowiedź brzmi: zabił je "Zawisza Czarny".
Mimo peanów ku czci książki w recenzjach, okazała się ona być paszkwilem na konkretną grupę społeczną mającym na celu jedynie dać upust niechęci odczuwanej przez autora wobec tejże grupy. Ćwiek stara się to ukryć pod przekomplikowaną fabułą z...

Takie nie wiadomo do końca, co autor miał na myśli

Takie nie wiadomo do końca, co autor miał na myśli

Pierwsza moja książka tego autora i normalnie wymęczyłem się przy niej jak nigdy. Początek jeszcze interesujący, a czym dalej, tym większe głupoty powymyślane. Nie polecam.

Pierwsza moja książka tego autora i normalnie wymęczyłem się przy niej jak nigdy. Początek jeszcze interesujący, a czym dalej, tym większe głupoty powymyślane. Nie polecam.

Jezu, ledwo dotrwałem do końca tej żenady. Już nawet przeskakiwałem dwa-trzy zdania, żeby po prostu ten tytuł skończyć. Najpierw dwa plusy: główny bohater i ciekawy motyw ze zmianem świadomości z pewnych względów (nie chcę spojlerować). I to tyle, bo nawet owy Zawisza Czarny został przedstawiony płasko, jak naleśniki które wczoraj jadłem. Nie ma błyskotliwych czy żartobliwych dialogów. Sama historia przypomina mi te z lekcji języka polskiego, gdy nauczycielka kazała w 15 minut wymyślić opowiadanie w grupach. Miała być petarda, zabawne przedstawienie strereotypów i akcja. Jest zażenowanie i prawaki rodem z TVN. Żeby Wam zobrazować, fragment:
"(...)- Jak dorosnę, też chcę być taki czarny - zapowiedział chłopczyk.
A jego dobrze i po katolicku wychowana siostra złożyła ręce jak do modlitwy i powiedziała:
- A ja będę się modlić o takiego męża.(...)"
Nie wiem co Ćwiek miał na myśli, ni to śmieszne, ni straszne. Na koniec oznajmia nam, że to co sądzi o patriotyzmie można wyczytać z kart książki. No to pogląd ma bardzo płytki. Szkoda, że zakupiłem jeszcze dwa tytuły tego autora, jednak na razie nie mam zamiaru tracić na nie czasu, bo pieniążki już straciłem.

Jezu, ledwo dotrwałem do końca tej żenady. Już nawet przeskakiwałem dwa-trzy zdania, żeby po prostu ten tytuł skończyć. Najpierw dwa plusy: główny bohater i ciekawy motyw ze zmianem świadomości z pewnych względów (nie chcę spojlerować). I to tyle, bo nawet owy Zawisza Czarny został przedstawiony płasko, jak naleśniki które wczoraj jadłem. Nie ma błyskotliwych czy...

Ambitna literatura toto nie jest. Ot tak do poczytania na odmóżdżenie. Nic ponadto.

Ambitna literatura toto nie jest. Ot tak do poczytania na odmóżdżenie. Nic ponadto.

Zabawny sposób przedstawienia najgorszych cech "prawdziwych polskich patriotów". Pan Pawlak zmienił audiobook w słuchowisko

Zabawny sposób przedstawienia najgorszych cech "prawdziwych polskich patriotów". Pan Pawlak zmienił audiobook w słuchowisko