Wybranka kosmity

Książka której opis daje tak diametralnie inne wyobrażenie o tym co jest w środku, że człowiek zadaje sobie pytanie „Czy to przypadkiem nie jest jakaś inna pozycja?”. Zacznijmy może od budowy świata przedstawionego [bo ten akurat jest interesujący], akcja dzieje się w świecie poniekąd post-apo, jednak nie było żadnej wojny nuklearnej czy katastrofy tak więc jeśli szukacie mutantów albo innych zombie to nie tutaj. Tutaj przez pewną organizację oraz jej działanie podprogowe, oraz ingerowanie w różne aspekty rozrosła się praktycznie na cały świat i doprowadziła do zalegalizowania oraz drastycznego spadku cen wszelkich narkotyków i używek. Wszystko dostępne i nic zakazane. Po jakimś czasie nastąpiła fala depresji oraz samobójstw. Teraz w po latach takiego stanu życia ludzie próbują się pozbierać pod surową cenzurą oraz „opieką” psychologów a także w drastycznych przypadkach psychiatrów. Niezły punkt startowy, prawda? To teraz przejdźmy dalej.
Bohaterka. To chyba jedna z większych wad tej produkcji. Rozumiem, że są bohaterowie których można lubić a także tacy których lubić jest bardzo trudno, ale gdy są dobrze napisani to nawet ci antypatyczni są tak ciekawi, że przymyka się na to oko. Tu tak nie jest. Bohaterka jest nudna. A jednocześnie niby zdolna dziennikarka oraz poetka [wydaje swoje wiersze], jest tak łatwowierna, że często chciałem się do niej wykrzyczeć „Wypytaj o szczegóły, nie wierz na słowo d...a b..o”. Inną sprawą jest ukazanie pewnych objawów psychiatrycznych, nie jestem ekspertem ale osobiście wydają mi one bardzo naciągane żeby nie powiedzieć fałszywe. Nie zrozumcie mnie źle, takie objawy istnieją ale wątpię aby w takiej formie.
Styl. I tu mam kolejny problem. Gdyż jest to pisane w taki powolny, wręcz usypiający sposób iż te 269 stron czytałem dłużej niż trzy tomy o przygodach Herkulesa Poirot’a, które łącznie mają ich prawie 700. Książka sama w sobie nie jest długa, ale dłuży się bardzo. Brakuje tam barwnych opisów czy dynamicznych dialogów, chociaż przy dialogach to gdyby były one chociaż ciekawe.
Ogólne. Książka miała duży potencjał który niestety został zmarnowany praktycznie na każdej możliwej stronie. Bardzo długo szukałem w niej coś co mógłbym zaliczyć jako pozytyw czy chociaż neutralną opcję jednak poza ogólnym wizerunkiem świata nic takiego nie znalazłem.

Książka której opis daje tak diametralnie inne wyobrażenie o tym co jest w środku, że człowiek zadaje sobie pytanie „Czy to przypadkiem nie jest jakaś inna pozycja?”. Zacznijmy może od budowy świata przedstawionego [bo ten akurat jest interesujący], akcja dzieje się w świecie poniekąd post-apo, jednak nie było żadnej wojny nuklearnej czy katastrofy tak więc jeśli szukacie...

Napisana z wielkim rozmachem, pomysłem i olbrzymią wyobraźnią, powieść zaliczana do gatunku fantasy i science fiction, pozwalająca w szerszy sposób spojrzeć na liczne aspekty życia codziennego. Mimo początkowych obaw, co do zawartej w lekturze treści (książki z tego gatunku nie należą do moich ulubionych), okazała się nieść głębokie przesłanie, wpływając jednocześnie na rozwój wyobraźni moralnej człowieka. „Wybranka kosmity”, to książka której przydzieliłabym kategorię „dziwna” (bo to pierwsze skojarzenie, które nasunęło mi się zaraz po jej przeczytaniu), jednak niech was nie zmyli, to najczęściej banalne i negatywne znaczenie, przypisywane temu wyrażeniu. Inna niż wszystkie, oryginalna, nietuzinkowa z mocno rozbudowanym tłem psychologicznym i sporą dawką niejasnych wydarzeń, powieść, pod której tajemniczymi warstwami, kryje się znacząca wymowa całej opowieści. Czytelnik naprawdę musi się porządnie skupić i dobrze orientować w przekazywanej przez autorkę treści - szczegółowe opisy, oraz bardzo wiele poruszanych przez nią tematów, w których nawiązuje do historycznych wydarzeń, religii, a wręcz filozoficznych rozważań o świecie idei – mogą utrudniać jej odbiór i ogólne przesłanie.
„Wybranka kosmity”, nie jest typową pozycją zaliczaną do gatunku fantasy i science fiction. Opisywane w niej historie - nawiązania do ciekawych, ale jakże życiowych tematów, takich jak śmierć, rodzina, narkotyki, religia, czy ojczyzna - bardziej przypominają powieść obyczajową, z mocno dominującymi elementami fantasy w tle. Główna bohaterka powieści - Konfucja, pewnego dnia odkryła w swojej świadomości pewien szczególny wzór matematyczny, dzięki któremu została wybrana do długiego i wiecznego życia na tajemniczej planecie Hathor. Zaludnić miało ją sto czterdzieści cztery tysiące osób (autorka posłużyła się tu nawiązaniem do Apokalipsy Świętego Jana), którzy uznani za wyjątkowych, zostali przeznaczeni do życia wiecznego. W tym czasie nauka i technika bardzo posunęły się do przodu (wydarzenia rozgrywają się w dwudziestym trzecim wieku), a to co miało ułatwić codzienne życie, jak zwykle przysporzyło dodatkowych kłopotów. Pojawili się manipulatorzy, którzy mieszają szyki i próbują usuwać ze świata najwartościowszych ludzi (sterują postępowaniem niektórych jednostek, stosują różne formy przekazu podprogowego, przesyłają różne myśli do świadomości swoich ofiar). Powszechna globalizacja wpłynęła na wszystkie sfery ludzkiego życia, wzrasta liczba samobójstw, narkomania staje się powszechnym zjawiskiem, a liczne nałogi i rozwiązłość seksualna prowadzą do cierpienia i problemów psychicznych. Konfucja czuje się zagubiona, nie potrafi się odnaleźć w zwykłej codzienności, niektóre sprawy zaczynają ją przerastać, rodzina się od niej odsuwa, a manipulatorzy coraz bardziej próbują wpływać na jej świadomość. Wstępuje, więc do „Wolnej Jaźni”, angażuje się w działalność polityczną, nieustannie emigruje (z Polski do Niemiec, później trafia do Stanów Zjednoczonych), w między czasie zalicza pobyt w szpitalu psychiatrycznym, poznaje różne szemrane osoby, jej wiara poddawana jest różnym próbom… Kanfucja stale walczy z trudami życia, bezustannie szuka swojego miejsca na ziemi, jednocześnie próbuje odnaleźć na tej planecie spokój i szczęście. W książce nie brakuje licznych perypetii miłosnych, oraz ciekawych historii, a dodatkowo – co ciekawe - dosyć często pojawiają się wiersze, w których bohaterka opisuje swoje emocje.
Fabuła książki „Wybranka kosmity” została naprawdę starannie przez autorkę przemyślana - znajdziemy tam mnóstwo odniesień do religii, historii czy filozofii, a każdy opis (miasta, budowli, rozgrywających się wydarzeń), bardzo wnikliwie przedstawia nie tylko dane miejsce czy sytuację, ale również daje szersze spojrzenie na różne sprawy. Nic w tej książce nie jest przypadkowe, a autorka nie poszła na łatwiznę - zgrabnie wplata nam w fabułę różne fakty z życia, starając się jednocześnie wszystko sensownie i logicznie tłumaczyć. Tak dla przykładu, nazwę planety Hathor zaczerpnęła od imienia egipskiej bogini, która jawi się jako patronka piękna i miłości; a imię głównej bohaterki odnosi do konfucjańskiej filozofii. Przeplatające się w opowieści wątki wciągają czytelnika coraz mocniej i coraz głębiej. „Wybranka kosmity” jest książką dziwną – inną, bardzo oryginalną, zaskakującą, budzącą emocje i pobudzającą wyobraźnię. Postacie są dobrze wykreowane, a wszystko to, za sprawą psychologicznych aspektów działań i decyzji bohaterów. Myślę, że autorce udało się stworzyć nietuzinkową historię, obok której nie sposób przejść obojętnie.

Napisana z wielkim rozmachem, pomysłem i olbrzymią wyobraźnią, powieść zaliczana do gatunku fantasy i science fiction, pozwalająca w szerszy sposób spojrzeć na liczne aspekty życia codziennego. Mimo początkowych obaw, co do zawartej w lekturze treści (książki z tego gatunku nie należą do moich ulubionych), okazała się nieść głębokie przesłanie, wpływając jednocześnie na...

Jest to powieść z głębszym przesłaniem, przeznaczona nie tylko dla zainteresowanym gatunkiem fantasy i science fiction, lecz również romansami i powieściami obyczajowymi. Książka niewątpliwie wyjątkowa. Na szczególne podkreślenie zasługuje konstrukcja psychologiczna i emocjonalna postaci.
Fabuła oparta jest na motywie przewodnim religii starożytnego Egiptu, który stanowiła wiara w życie wieczne. Jeden z kapłanów o imieniu Imhotep przeżył iluminację, że jest ono możliwe jedynie na innej planecie. Wybrał sporą grupę samotnych kolegów, którzy poświęcili się wyłącznie studiowaniu astronomii. Wszyscy oni doznali podobnej iluminacji, podczas której odkryli w swojej świadomości pewien szczególny wzór matematyczny. Głównie dzięki niemu poznali nieziemskie tajniki fizyki, mechaniki, astrofizyki i kosmologii. To on umożliwił im badanie uniwersum i wybudowanie pojazdu kosmicznego. Odkryli, że w innym układzie gwiezdnym istnieje planeta podobna do Ziemi. No i wybrali się na tę planetę, gdy Egipt został zajęty przez Aleksandra Wielkiego, ponieważ stracili wówczas rację bytu. Sądzili, że udają się na niechybną śmierć, lecz nie mieli nic do stracenia. Podróż trwała przeszło dwieście lat. Gdy dotarli do celu, natychmiast zaczęli pracować nad pojazdem szybciej pokonującym przestrzeń kosmiczną, żeby podróżować na Ziemię w celu wyszukiwania ludzi predysponowanych do zaludnienia owej planety. Z powodu jej nieopisanego piękna nazwali ją imieniem egipskiej bogini nieba, miłości i muzyki Hathor.
Akcja powieści rozpoczyna się w dwudziestym trzecim wieku, podczas ich ostatniej misji na Ziemię. Musieli wybrać jeszcze parę osób, aby na Hathor znalazło się sto czterdzieści cztery tysiące mieszkańców posiadających w świadomości ów doniosły wzór matematyczny zapewniający życie wieczne, jak to zostało przewidziane w Apokalipsie św. Jana. Tymczasem na Ziemi, dzięki postępowi genetyki i medycyny, wydłużył się okres ludzkiego życia do stu pięćdziesięciu lat. Nastąpiła powszechna globalizacja we wszystkich dziedzinach, a rozwój nauki umożliwił „niektórym kręgom” manipulowanie jaźnią i sterowanie postępowaniem jednostek, a nawet swoistą „transplantację” duszy. System demokratyczny stał się jeszcze bardziej opresyjny, a wyeliminowanie lęku przed chorobami doprowadziło do narkomanii, rozwiązłości i „plagi” samobójstw. Rozziew pomiędzy tradycjonalistami, a „postępowymi” doprowadził do kolejnego podziału na dwa bloki. Linia demarkacyjna znów dzieli świat na Wschód i Zachód.
Na tym niezwykle wyrazistym i złowieszczym tle toczy się życie wciąż młodej, pięknej dziennikarki o imieniu Konfucja, popularnym wówczas ze względu na licznych wyznawców filozofii Konfucjusza. Ma ona za sobą burzliwą przeszłość — działalność polityczną, pobyt w podejrzanej wspólnocie religijnej i w szpitalu psychiatrycznym, trudne kontakty z rodziną, niewłaściwy dobór przyjaciół — same rozczarowania. A na domiar złego zmuszona jest do emigracji i życia na obczyźnie w Niemczech, gdzie prześladują ją tajemniczy osobnicy usiłujący uczynić z niej Niemkę i skojarzyć ze swoim agentem. Sprzysiągł się przeciw niej cały świat. Polityka, ezoteryka, magia, siły diabelskie…
Osamotniona, nękana przez tajemniczych wrogów, usiłuje znaleźć w otaczającym ją świecie przestrzeń, w której spokojnie mogłaby zapuścić korzenie. Przemieszczając się z miejsca na miejsce, znajduje przystań w Heidelbergu, gdzie początkowo zachłystuje się pełnią życia i wolności. Ufna w ludzką naturę, afirmująca życie wbrew temu, czego od świata doświadczyła, liczy na to, że w końcu się jej uda. Nie wie, że Wielki Brat czuwa. I nigdy nie wybacza tym, którzy mu odmówili. Ona popełniła ten błąd. Dosięga ją za to okrutna zemsta.
Kiedy zgnębiona postanawia wstąpić do klasztoru karmelitanek w Polsce, zjawia się w jej życiu wybitny astrofizyk Ahmed Imhotep. Jest to zakamuflowany jeden z byłych egipskich kapłanów, przybyłych z Hathor, który odkrywa w jej świadomości matematyczny wzór wiecznego życia. Mężczyzna zakochuje się na swój kosmiczny sposób, co wzbudza w niej nieufność prowadzącą do niesamowitych perypetii. Czy uda mu się zdobyć jej zaufanie? Emocjonująca, pełna zwrotów akcja powieści i napięcie osiągają zenit, by zakończyć się w zaskakujący sposób.

Jest to powieść z głębszym przesłaniem, przeznaczona nie tylko dla zainteresowanym gatunkiem fantasy i science fiction, lecz również romansami i powieściami obyczajowymi. Książka niewątpliwie wyjątkowa. Na szczególne podkreślenie zasługuje konstrukcja psychologiczna i emocjonalna postaci.
Fabuła oparta jest na motywie przewodnim religii starożytnego Egiptu, który stanowiła...