Cesar jest fantastyczną osobą, która osiągnęła wiele swoją ciężką pracą i miłością do zwierząt. Bardzo przyjemnie czyta się jego opowieści i sama jako miłośniczka zwierząt wiem ile można się od nich nauczyć!

Cesar jest fantastyczną osobą, która osiągnęła wiele swoją ciężką pracą i miłością do zwierząt. Bardzo przyjemnie czyta się jego opowieści i sama jako miłośniczka zwierząt wiem ile można się od nich nauczyć!

Dla fanów Cesara Milana, choć obecnie niektórych porad z jego programów już się nie poleca. Ale to i tak postęp w stosunku do metod awersyjnych.

Dla fanów Cesara Milana, choć obecnie niektórych porad z jego programów już się nie poleca. Ale to i tak postęp w stosunku do metod awersyjnych.

Bardzo ciekawa książka.
Z jednej strony jest to naprawdę świetna reklama tego co robi autor -wszystko w tej książce jest dokładnie wyważone i przemyślane. Trochę biografii -pokazującej jak dzięki talentowi i ciężkiej pracy, oraz odrobinie szczęście -można osiągnąć wszystko o czym sie marzy. Trochę samokrytyki, ale nie za dużo. Trochę o rodzinie -z szacunkiem. Trochę cytatów i krótkie, bardzo krótkie przykłady pracy z psami.

Z drugiej strony , będąc świadomym i wielkiej krytyki i i równie wielkiego zachwytu Millanem nie da sie go zlekceważyć. Nie oglądałam jego filmów, tak strasznie krytykowanych, ale autentycznie jestem ciekawa jak dawał radę zapanować nad grupą psów np. na wspólnym spacerze czy treningu, poza filmem -bo wiadomo, że show ma swoje prawa i inaczej wygląda niż normalna praca z psami. Nie da sie przecież przez 40 minut filmu niczego z psem wypracować..

Z książki wynika, że jako młody chłopak miał jednocześnie, oprócz innych psów, 3 szpice, samojeda husky i malamuta, i chodził z nimi na dalekie spacery bez smyczy -a one nie oddalały sie. Potem zajmował sie jednocześnie np 10 kłopotliwymi psami, w tym pit bulami , amstafami-i dawał rade nie tylko nad nimi zapanować, ale i czegoś je nauczyć.
I nie były to jego psy, wychowywane przez niego od szczeniaka, ale obce, kłopotliwe psy, przyprowadzane do niego na ich ogarniecie.

Potem, mając już swoje centrum, brał kilka czy kilkanaście psów na spacer, a sam jechał na rolkach -nie jest to cos co widuje sie na co dzień. Ani nawet na filmikach szkoleniowych. Treserzy, behawioryści , którzy tak strasznie krytykują Millana przeważnie na filmikach maja jednego, czasem, rzadko, dwa psy - i to nie psy skupiają sie na nich, ale oni na psach.
Nie jest tak, ze jestem fanka Millana, ale zwyczajnie jestem ciekawa -jak on to robi.

W książce nic nie ma o przemocowych metodach wobec psów - a idea dominacji, której elementy sie przewijają, wcale nie oznacza dominacji w rozumienia Fishera ale raczej to , że w grupie kilkunastu psów to człowiek decyduje co i kiedy się robi, gdzie idzie i kiedy wraca.
Oczywiście teoria dominacji , w rozumieniu Fishera, jest bez sensu. Psy nie usiłują dominować ludzi. Ale, i to jest już kłótnia o słowa, tak naprawdę większość psów jest zdominowanych przez swoich ludzi -bo to ludzie decydują, kiedy pies je, kiedy i gdzie spaceruje, kiedy jest na smyczy, kiedy luzem, a nawet kiedy sika. Więc można sie kłócić, że to nie jest "dominacja" bo człowiek nie dominuje psa, ale nim np. zarządza. Ale, niezależnie od użytego słowa w obecnych czasach to człowiek decyduje o całym świecie psa. Człowiek wybiera jedzenie, pory karmienia i długość spacerów .

W książce niestety, chociaż jest to zrozumiałe, nie ma prostych metod na to jak zapanować na 10 wkurzonymi pit bulami, ani jak namówić kilkanaście psów, np szpiców , żeby szły za człowiekiem.
To co autor podkreśla -to to, ze trzeba z psem czy psami spędzać naprawdę dużo czasu, wchodzić w interakcje , lub czekać aż pies zechce wejść w interakcje -w zależności od psa, zapewniać im możliwość robienia tego co kochają psy -kopania, biegania, węszenia, przebywania wśród innych psów, robienia czegoś razem z człowiekiem.
Czyli rozwiązanie jest i nie jest łatwe - wymaga czasu i skupiania się na psach, autentycznego zaangażowania.

Bardzo ciekawa książka.
Z jednej strony jest to naprawdę świetna reklama tego co robi autor -wszystko w tej książce jest dokładnie wyważone i przemyślane. Trochę biografii -pokazującej jak dzięki talentowi i ciężkiej pracy, oraz odrobinie szczęście -można osiągnąć wszystko o czym sie marzy. Trochę samokrytyki, ale nie za dużo. Trochę o rodzinie -z szacunkiem. Trochę...

8 lekcji - rzeczy, których człowiek może nauczyć się od psa według Cesara. Przeplatanych historią jego życia i historią zwierząt, które miały na niego największy wpływ.

8 lekcji - rzeczy, których człowiek może nauczyć się od psa według Cesara. Przeplatanych historią jego życia i historią zwierząt, które miały na niego największy wpływ.

Cesar Millan-światowej klasy trener, psów i behawiorysta.
Pamiętacie go z „Zaklinacza psów”?
Uwielbiałam oglądać ten program, gdy Cesar wraz ze swoimi ukochanymi psami uspokajał najbardziej niesforne psy.
W stadzie psów wyróżnia się trzy pozycje: na czele, w środku i na końcu.
Każda ma kluczowe znaczenie dla przetrwania psiej gromady.
Osobnik na czele to przewodnik (lider),ciekawy, stanowczy i pewny siebie.
W środku idą osobniki beztroskie, one dyktują tempo, a tył obstawia pies najwrażliwszy, spostrzegawczy, czujny na czyhające niebezpieczeństwa.
Psy to nasze łączniki z rajem.
Nie wiedzą czym jest zawiść, zazdrość czy niezadowolenie.
Mówi się, że „człowiek, który nie kocha zwierząt, nie potrafi też kochać ludzi”.
I to jest prawda, bo jak można krzywdzić bezbronne zwierzęta, jak pisze Cesar ”podpalać lub zakopywać żywcem” i być w porządku człowiekiem?
Autor właśnie od psów uczy się, że uczucie swobody to warunek zrównoważonego życia.
W swej książce podpowiada nam osiem nauk, których nauczyły go psy.
Są to: szacunek, swoboda, pewność siebie, wiarygodność, wybaczanie, mądrość, odporność i akceptacja.
To niewiarygodne, że kłamstwo i fałsz zawładnęły naszą kulturą.
Zwierzęta zaś nie potrafią kłamać lecz zawsze są wiarygodne.
To właśnie rottweiler pokazał Cesarowi, czym jest wiarygodność.
Psy pokazują nam także, że mają nieograniczoną zdolność przebaczania.
One żyją chwilą, nie są obarczone bagażem wrażeń, a to powinno być dla człowieka wskazówką.
Taki był Cesara ukochany Daddy-skromny, mądry, wnosił do jego życia spokój.
Autor opisuje moment choroby Daddiego, jak zmagał się z nowotworem, jego ciche cierpienie, a potem radość z pokonania nowotworu i na końcu sam moment odchodzenia zwierzęcia z tego świata, co było dla mnie bardzo wzruszającą chwilą.
Tak bardzo płakałam czytając ten moment, że nie mogłam się powstrzymać.
Spoglądałam chwilami na mojego ukochanego pieska, spokojnie śpiącego, myśląc: ”Ty nigdy nie odejdziesz, przecież ja tego nie przeżyję, gdy nastąpi ta chwila”.
Po śmierci Daddiego, a właściwie gdy jeszcze żył, Cesar zabrał go do pewnego szczeniaka, aby to właśnie Daddy wybrał swojego następcę.
I stało się-wybrał Juniora, który był bardzo podobny do staruszka Daddiego.

Przepiękna i wzruszająca książka, a do tego mądra i pouczająca.
Nie muszę Was specjalnie zachęcać, bo jeśli kochacie psy, na pewno ją przeczytacie.
Jest po prostu wspaniała i warto jej poświęcić kilka chwil.
Na koniec zacytuję słowa M.K. Clintona:
„Psy są lojalne, cierpliwe, nieustraszone, wybaczające i zdolne do szczerej miłości.
To cnoty, których człowiek wyrzeka się w życiu co najmniej raz”.
Polecamy, zespół dobrerecenzje.pl

Cesar Millan-światowej klasy trener, psów i behawiorysta.
Pamiętacie go z „Zaklinacza psów”?
Uwielbiałam oglądać ten program, gdy Cesar wraz ze swoimi ukochanymi psami uspokajał najbardziej niesforne psy.
W stadzie psów wyróżnia się trzy pozycje: na czele, w środku i na końcu.
Każda ma kluczowe znaczenie dla przetrwania psiej gromady.
Osobnik na czele to przewodnik (lider),...