https://panikultura.pl/mozg-41-najwiekszych-mitow-christian-jarrett/

https://panikultura.pl/mozg-41-najwiekszych-mitow-christian-jarrett/

Żyłam z wiedzą o mózgu rodem z XVIII wieku!
A nawet wcześniej. Byłam na przykład pewna, że wykorzystuję 10% możliwości swojego mózgu. Utwierdzały mnie w tym przekonaniu oglądane przeze mnie filmy (świetne zresztą!),wykorzystujące ten mit w fabule: „Jestem Bogiem” w reżyserii Neila Burgera i „Lucy” w reżyserii Luca Bessona. „Fakt”, w który wierzyłam (ręka do góry, kto nadal wierzy!),nagle okazał się mitem! Jak to możliwe, że żyłam wśród tego typu podobnych przekłamań, mając dostęp do rzetelnej wiedzy?! Dlaczego wolałam mitologię mózgu, którą neurolodzy, aby odróżnić od rzetelnej neurobiologii, nazywają neurobełkotem, neuronowinkarstwen, neurobujdą, neurononsensem lub wręcz neurociemnotą? Dlaczego temu ulegałam? Dlaczego dotyczy to zdecydowanej większości ludzi? Mój przypadek neurociemnoty nie był odosobniony, niestety. Nie są od tej przypadłości wolni nawet sami neurolodzy!
Dlaczego tak się dzieje?
Na to pytanie próbował odpowiedzieć autor tej publikacji. Brytyjski neurobiolog kognitywny podał i omówił powody ludzkiego braku umiejętności rozróżniania neurobzdur od faktów nauronauki, podtrzymywanej i utwierdzanej wręcz przez media (neuroetykietowanie),beletrystykę (neuropowieści),filmy (chociażby te wyżej wymienione),dziennikarzy, a zwłaszcza neuromarketing. „Sprzedawcy wykorzystują modę na naukę o mózgu, dodając przedrostek neuro- do każdej sfery działalności, jaką tylko można sobie wyobrazić, od neuroprzywództwa po neuromarketing”, w którym szarlatani, „terapeuci alternatywni i guru samopomocy bez skrępowania korzystają z żargonu neurobiologii, rozpowszechniając mętną mieszaninę mitów mózgowych i propagandy samodoskonalenia”.
Ku naszej szkodzie!
Krzywdzącej nie tylko jednostkę (wątpliwe porady dotyczące samodoskonalenia i wychowywania dzieci oraz alarmistyczne ostrzeżenia przed chorobami),ale mające również negatywny, szerszy zasięg wpływu społecznego zakłócającego jego rozwój ze skutkami politycznymi na skalę międzynarodową włącznie! Dlatego autor postanowił sięgnąć po metodę dużo bardziej skuteczną niż samo przedstawianie prawdziwych informacji na temat mózgu, po które ludzie niechętnie sięgają. A jeśli nawet, to i tak nadal wierzą w mity. Podszedł do zagadnienia walki z neuromitami refutacyjnie, „które polega na tym, że najpierw szczegółowo opisuje się mity mózgowe, a następnie je obala”. Autor w tej publikacji nie tyle je obalał, co „próbował ukazać obiektywny stan rzeczy, zgodny z osiągnięciami współczesnej nauki” – jak ujął to autor blurba na okładce, prof. Uniwersytetu Gdańskiego dr hab. Michał Harciarek. Autor publikacji zebrał 41 najpopularniejszych, najtrwalszych i najbardziej niebezpiecznych fałszywych przekonań na temat mózgu, grupując je w ośmiu rozdziałach, w których mit dotyczył odpowiednio: historycznej ewolucji wiedzy o mózgu, technik okołomózgowych, postaci historycznych wpisanych w rozwój neurobiologii, trwałości i nieśmiertelności przeinaczeń i nadinterpretacji, fizycznej budowy mózgu, nowoczesnej technologii, relacji mózgu z ciałem i chorób neurologicznych. W rzeczywistości tych mitów było dużo więcej, ponieważ autor w obrębie głównego tematu wypunktowywał dodatkowo „podmity”. Każdy z mitów przedstawiał od strony przyczyn jego powstania i trwania w świadomości społecznej, począwszy od błędnej metodologii badawczej samych naukowców, a skończywszy na zafałszowaniach, nadinterpretacjach, przeinaczeniach, uproszczeniach, przekłamaniach, nadużyciach dziennikarzy, pisarzy, reżyserów, biznesmenów, liderów ruchów społecznych (płeć mózgu),a nawet polityków. Po czym ten fałszywy obraz równoważył rzeczywistą wiedzą, powołując się na rzetelne i najnowsze badania naukowe. Ten sposób podejścia w przekazie zapowiedział we wstępie – „Aby rozbić błędne przekonania na temat mózgu i przedstawić prawdę o tym, jak naprawdę działa ów narząd, przewertowałem setki artykułów w czasopismach, sięgnąłem po najnowsze publikacje encyklopedyczne, a w niektórych przypadkach kontaktowałem się osobiście z najlepszymi ekspertami na świecie”. Byli wśród nich również Polacy! Swój bogaty wybór tytułów zamieścił w bibliografiach umieszczonych pod każdym z rozdziałów, a całość zilustrował zdjęciami umieszczonymi na końcu książki.
Co się okazało!
Ta nowa wiedza była dużo bardziej fascynująca, zaskakująca i sensacyjna niż sam mit. Ukazywała nie tylko piękno budowy i działania mózgu, ale również ogrom nieodkrytej wiedzy na jego temat oraz kierunki dalszej jej rozwoju. Po tej lekturze na pewno inaczej będę odbierała oferty reklamowe z propozycją podłączenia mojego mózgu pod prąd i inne fale elektromagnetyczne. Krytyczniej będę odbierała filmy i neuropowieści. Zapomnę o NLP. To jednak nie wszystko w co wyposażyła mnie ta pozycja. Autor dał mi do ręki „broń” do walki i samoobrony przed neuromitami wykorzystywanymi w mass mediach. Nazwał ją przekornie i z humorem – „Neurobujdy – zasady samoobrony”. Zawiera ona „sześć wskazówek, jak zastosować sceptyczne, empiryczne podejście do samodzielnego rozpoznania mitów mózgowych”. Korzystając z nich, będzie mi łatwiej rozpoznać „różnicę między prawdziwym neuronaukowcem a szarlatanem oraz przemyślanym artykułem prasowym na temat mózgu a medialną sensacją”. Nie chcę zdradzać zawartości mitów (o najpowszechniejszym wspomniałam na początku wpisu),bo odebrałabym innym przyjemność zaskoczeń i olśnień, których doświadczałam podczas czytania. Muszę jednak wspomnieć o najbardziej niebezpiecznym micie, jako przykład dla tych, którzy nadal pozostają sceptyczni wobec szkodliwości neuromitów. Najbardziej wstrząsnął mną swoimi drastycznymi skutkami wiary w mit ten o uwalnianiu złych duchów przez wywiercenia otworu w czaszce. W Internecie łatwo można dziś znaleźć „filmiki instruktażowe, jak samodzielnie wykonać trepanację”!
Sic!
http://naostrzuksiazki.pl/

Żyłam z wiedzą o mózgu rodem z XVIII wieku!
A nawet wcześniej. Byłam na przykład pewna, że wykorzystuję 10% możliwości swojego mózgu. Utwierdzały mnie w tym przekonaniu oglądane przeze mnie filmy (świetne zresztą!),wykorzystujące ten mit w fabule: „Jestem Bogiem” w reżyserii Neila Burgera i „Lucy” w reżyserii Luca Bessona. „Fakt”, w który wierzyłam (ręka do góry, kto...

Wiele krąży mitów na temat mózgu. Jedne są bliższe prawdy, inne mniej. Z pewnością o części z nich każdy z nas słyszał. Niektóre są wynikiem błędnie interpretowanych informacji, które bardzo szybko się upowszechniają. Faktem jest, że mózg to niesamowity organ, którego działanie nie jest w pełni wyjaśnione i wciąż skrywa nieco tajemnic, czy też wątpliwości. Natomiast tam, gdzie jest chociaż ziarno niepewności powstają niesamowite historie i mity, w które wierzy bardzo wiele osób. Część z tych bardziej powszechnych obala Christian Jarrett w swojej książce. Czy jesteście ciekawi, które informacje na temat mózgu są prawdziwe, a które zupełnie rozmijają się z prawdą? Skąd te mity się wzięły? Dlaczego tak wiele osób nadal w nie wierzy?

Chętnie sięgam po książki, które rozbudzają wyobraźnię i dostarczają nowych informacji, o których warto wiedzieć. Czemu? Z ciekawości, ale także by zweryfikować swoją wiedzę na dany temat i ją poszerzyć. Na świecie jest mnóstwo niewyjaśnionych zjawisk, ciekawych wydarzeń, niesamowitych zwierząt. Na co dzień się nad nimi nie zastanawiamy, bo też często po prostu nie ma kiedy. Jesteśmy przytłoczeni rutyną dnia codziennego. Tymczasem mózg, z pozoru niewielki i niepozorny narząd skrywa nadal wiele tajemnic. Które informacje na jego temat to mity? Muszę przyznać, że sama sądziłam, że niektóre z nich są prawdziwe.

Książka podzielona jest na osiem działów skupiających mity określonego typu. Jedne dotyczą fizycznej budowy mózgu, inne jego działania. Istnieją od wielu lat i nadal jest sporo grono osób, które w nie wierzą. Są jeszcze takie, których korzenie sięgają niepamiętnych czasów, jak chociażby ten o wykorzystywaniu przez człowieka zaledwie 10% mózgu. Gdyby to była prawda, to pomyślcie jak wielkie możliwości mogłyby się przed nami otwierać. Na ten temat powstało sporo filmów. Jak jest w rzeczywistości? To tylko jeden z mitów, na którego temat pisze autor. Inne związane są chociażby z płcią, działaniem obu półkul mózgu, czy padaczką oraz śpiączką. W książce opisanych jest 41 mitów, chociaż w rzeczywistości jest ich znacznie więcej, ale pisarz skupia się tylko na tych najbardziej znanych. Faktem jest też, że to co dziś wydaje się nam mitem na podstawie posiadanej wiedzy może za jakiś czas okazać się prawdą. Nauka cały czas się rozwija i wciąż wiele jest niewiadomych.

Każdy z mitów opisanych w książce wzbudza zainteresowanie, jest dokładnie przedstawiony, analizy poparte są licznymi badaniami, faktami, źródłami. Nawet osoby nieznające tematyki mogą śmiało sięgnąć po tę publikację, gdyż informacje zostały w niej zaprezentowane przystępnie i ciekawie, umożliwiając jednocześnie dobre zgłębienie tematu i poszerzenie wiedzy na dany temat. Warto dowiedzieć się więcej o organie, który pełni tak ważną rolę w naszym życiu, szczególnie że wiedza ta nie przytłacza tylko przyciąga do książki.

„Mózg. 41 największych mitów” to książka, która pozostawia po sobie ślad, daje do myślenia, poszerza wiedzę. Autor rozprawia się w niej z najbardziej znanymi mitami na temat mózgu, popierając swoje rozważania licznymi badaniami i publikacjami na ten temat. Miło by było, gdyby nasz mózg miał nieograniczone możliwości, ale być może niektóre z nich należy traktować tylko i wyłącznie w kategoriach fantastyki. Które? Przekonajcie się sami jak to wygląda w zderzeniu z rzeczywistością. Wiele przedstawionych w książce informacji dla mnie również okazało się nowością. Po lekturze tej książki możecie też nieco inaczej spojrzeć na niektóre wiadomości w różnych mediach.

http://wyczytane-ksiazki.blogspot.com/2018/02/mozg-41-najwiekszych-mitow-christian.html

Wiele krąży mitów na temat mózgu. Jedne są bliższe prawdy, inne mniej. Z pewnością o części z nich każdy z nas słyszał. Niektóre są wynikiem błędnie interpretowanych informacji, które bardzo szybko się upowszechniają. Faktem jest, że mózg to niesamowity organ, którego działanie nie jest w pełni wyjaśnione i wciąż skrywa nieco tajemnic, czy też wątpliwości. Natomiast tam,...

Neurobiologią zaczynają się interesować ludzie, wokół których pojawiają się osoby o niezrozumiałych sposobach funkcjonowania. W moim przypadku jest to autyzm córki. Sprawił on, że zaczęłam sięgać po książki z genetyki, dietetyki, pedagogiki, psychologii i neurobiologii. We wszystkich zawsze poszukiwałam odpowiedzi na pytania: dlaczego tak się dzieje, że niektórzy funkcjonują inaczej?, jaki wpływ na nasze życie mają geny?, jak dieta wpływa na nasz intelekt? W wieku publikacjach nie zabrakło snucia niemal mitycznych opowieści. Inne podchodziły trzeźwo do problemu i radziły wyjść mu naprzeciw oraz zaakceptować, co nie jest łatwe. Każdy z nas woli wierzyć w to, że czasami wystarczy zrobić małą rzecz, aby pomóc sobie lub bliskiej osobie. „Mózg. 41 największych mitów” Christiana Jarretta zabiera nas do świata tych poszukiwań. Autor krok po kroku pokazuje nam jak wiele mitów narosło i funkcjonowało wokół mózgu, który okazuje się najbardziej fascynującym i tajemniczym organem, kryjącym przed nami wiele tajemnic.

Publikacja składa się z ośmiu większych części. Pierwsza to mity, które wyszły z obiegu. Dowiemy się z niej, w jaki sposób postrzegano mózg, prześledzimy ewolucję wiedzy o tym najważniejszym organie i dowiemy się, w jakie przestarzałe mity obrósł, dlaczego niektóre nadal funkcjonują ze względu na pewne formy językowe. Autor podpowie w jaki sposób uwolnić się od tych schematów.

W rozdziale drugim znajdziemy kontynuację wątku historycznego i poznamy, jakie brutalne i okaleczające terapie stosowano wobec chorych psychicznie, cierpiących na zaburzenia nastroju oraz osobowości, a jednocześnie jak bardzo niepoważnie był on traktowany.

Rozdział trzeci zaskoczy nas ciekawostkami, wśród których znajdziemy kilka sławnych postaci żyjących po uszkodzeniu znacznej części mózgu. Interesujący przypadek pracownika torowego Phineasa Gage’a, którego czaszka została przebita na wylot przez żelazny pręt, i dotkniętego amnezją Henry’ego Molaisona sprawiają, że nieco inaczej patrzymy na mózg i jego funkcje.

W czwartym rozdziale znajdziemy ciekawe informacje na temat mitów dotyczących półkul mózgu oraz dlaczego mit lewo- i prawopółkulowości, wykorzystywania 10% możliwości, otępienia ciążowego oraz wpływ neurobiologii na rozumienie siebie niewiele ma wspólnego z faktami. Christian Jarrett zabierze nas w fascynujący świat funkcjonowania ludzkiego umysłu.

W następnej części dowiemy się o mitach na temat budowy mózgu. Jednym z wielu jest bardzo ważny (używany przez szowinistów) argument na temat tego, że większy mózg jest lepszy. Autor wskaże nam, jakie badania dowodzą, że wielkość mózgu jest zależna od masy ciała, a nie od inteligencji.

W szóstym znajdziemy wiele ciekawostek na temat wpływu nowych technologii na funkcjonowanie mózgu. Nie zabraknie też ciekawych wiadomości o wykrywaczach kłamstw oraz możliwości zaglądania do ludzkiego mózgu. Do tego zabierze nas w świat nowoczesnego trenowania intelektu.

Siódmy poświęcony jest zmysłom. Przy okazji autor obala mit mówiący o pięciu zmysłach i wskaże ciekawe sposoby trenowania innych niedostrzeganych sposobów odbioru świata. Dowiemy się też dlaczego nasze poznanie otoczenia jest wybiórcze.

W ósmym poznamy wiele chorób neurologicznych i pokutujących przeświadczeń. Pojawią się takie dolegliwości jak padaczka, amnezja, autyzm, śpiączka i wiele innych, o których przez kino i literaturę mamy błędne wyobrażenie.

Każdy rozdział zakończony jest obszerną literaturą przedmiotu, która uświadamia nas, że dzisiejsze mity to wczorajsze fakty. Taka świadomość sprawia, że inaczej zaczynamy patrzeć na obecną wiedzę i zastanawiać się jak wiele w niej prawdy. Krytycyzm i zachęcanie do falsyfikacji sprawi, że będziemy mniej podatni na kolejne pojawiające się przekonania niepoparte badaniami, a w przypadku naukowych dowodów zechcemy spytać o metodologię i zastanowić się czy była właściwa. Na końcu książki znajdziemy interesujące, barwne ryciny wzbogacające publikację i poszerzające naszą wiedzę.

„Mózg. 41 największych mitów” to bardzo dobra i przystępnie napisana publikacja, po którą powinien sięgnąć każdy z nas. Szczególnie polecam osobom interesującą się neurobiologią, badaniami nad człowiekiem, psychologią, psychiatrią, pedagogiką, nowoczesnym sposobami uczenia się i nauczania. Dzięki wskazówkom autora dowiemy się w jaki sposób możemy lepiej o siebie zadbać i mniej krzywdząco ocenić innych. Dobrze opracowana monografia pozwala krytycznie i trzeźwo spojrzeć na pokutujące wśród terapeutów przekonania niemające nic wspólnego z prawdą.

A tu ciekawostka (w książce jest ich dużo więcej):

"Wielu rodziców mogłoby przysiąc, że ich dzieci stają się nadpobudliwe i niegrzeczne po lodach i słodkich napojach. Tymczasem naukowcom ciągle nie udaje się wykazać, że zastrzyk cukru powoduje krótkotrwałe hiperaktywne zachowania u dzieci. Ma to sens, biorąc pod uwagę, że dzięki naturalnym mechanizmom regulacyjnym stężenie glukozy w mózgu zdrowych dzieci (i dorosłych) przeważnie utrzymuje się na stałym poziomie. (...) Nie znaleziono dowodów, żeby jedzenie czekolady lub owoców oddziaływało na zachowanie dzieci".

Neurobiologią zaczynają się interesować ludzie, wokół których pojawiają się osoby o niezrozumiałych sposobach funkcjonowania. W moim przypadku jest to autyzm córki. Sprawił on, że zaczęłam sięgać po książki z genetyki, dietetyki, pedagogiki, psychologii i neurobiologii. We wszystkich zawsze poszukiwałam odpowiedzi na pytania: dlaczego tak się dzieje, że niektórzy...

Moja recenzja:
http://radzioactive.blogspot.com/2018/01/mozgowa-literatura-cz1-mozg-41_23.html

Moja recenzja:
http://radzioactive.blogspot.com/2018/01/mozgowa-literatura-cz1-mozg-41_23.html

...

...

Prawdy i mity na temat mózgu

O tym, jak zbudowany jest mózg i jakie pełni funkcje napisano już tysiące artykułów i książek, a jednak wciąż można powiedzieć, że tak naprawdę mało o nim wiemy, zaś jego działanie i możliwości wciąż są dla nas zaskoczeniem. Wokół tego genialnego instrumentu pozwalającego na odbieranie, przetwarzanie i generowanie bodźców narosło w ciągu setek lat również wiele mitów, a choć część z nich dziś już budzi tylko uśmiech na naszych twarzach, to inne wciąż funkcjonują ze szkodą dla tych wszystkich, których te błędne przekonania dotyczą.
Próbę walki z mitami, które wokół mózgu i jego budowy oraz działania narosły, podejmuje Christian Jarrett, który posiłkując się najnowszymi wynikami badań, a także aktualną wiedzą pozyskaną od światłych umysłów zajmujących się nauką o mózgu, stworzył fascynującą książkę, demaskującą wszystkie kłamstwa oraz nieścisłości. Opublikowana nakładem PWN pozycja pt. „Mózg. 41 największych mitów”, to książka, które nie tylko zmienia nasz sposób postrzegania człowieka, ale również nasze funkcjonowanie jako jednostki. To lektura obowiązkowa dla psychologów, pedagogów, a także wszystkich tych, którzy przedrostek „neuro-„ dodają do opisywanych zjawisk i procesów, próbując nadać nawet najbardziej trywialnym tematom naukowy ton.
Sama konstrukcja książki jest wynikiem głębokich przemyśleń autora – stara się on w pierwszej kolejności przedstawić funkcjonujące mity, a dopiero później je obalić. Zaznacza przy tym, że choć część twierdzeń i pseudo-naukowych teorii jest wynikiem działania szarlatanów, autorów, scenarzystów filmowców (tak, tak, kino również przyczyniło się do rozpowszechniania błędnych informacji i spotęgowało fałszywe przekonania),to wiele z obalanych mitów, jeszcze niedawno było uważanych za fakty.
W części wstępnej książki autor opisuje krótko budowę mózgu i działanie poszczególnych jego elementów, by przejść do rozdziału pierwszego, w którym przywołuje funkcjonujące na przestrzeni wieków poglądy na temat mózgu i jego działania. Choć niemal wszystkie powstałe teorie zostały obalone (niektóre z nich ocierały się o absurd),to jednak można zauważyć, że część współczesnych faktów zawiera zręby dawnej wiedzy. Niezwykle fascynujący, choć i przerażający, jest rozdział drugi, opisujący praktyki okołomózgowe, które opierały się na mitach, takie jak wiercenie otworu czaszce, które rzekomo miało uwolnić złe duchy czy odłączanie płatów czołowych, stosowane jako sposób na leczenie chorób psychicznych.
Kolejne rozdziały opisują mity dotyczące wciąż funkcjonujących twierdzeń, jak to, że wykorzystujemy zaledwie dziesięć procent naszego mózgu czy mity mózgowe związane z płcią. Z racji wykonywanego zawodu, ze szczególną uwagą prześledziłam rozdział ostatni, dotyczący między innymi błędnych przekonań dotyczących padaczki czy autyzmu. Zgromadzone w książce informacje, przeciwstawione dotychczas funkcjonującym poglądom (a przede wszystkim ich ilość),są dowodem na to, że o mózgu wciąż wiemy zbyt mało, a co więcej – nasza ograniczona, nieaktualna wiedza może wyrządzić komuś krzywdę. Dlatego niezbędnym jest weryfikacja ogólnie przyjętych założeń i uważne śledzenie prasowych doniesień, a także lektura takich książek jak ta autorstwa Christiana Jarretta, chociażby po to, by nie ulegać sugestiom rzekomych specjalistów, podpierających swoje teorie działaniami mózgu.

Recenzja jest dostepna na stronie: www.qulturaslowa

Prawdy i mity na temat mózgu

O tym, jak zbudowany jest mózg i jakie pełni funkcje napisano już tysiące artykułów i książek, a jednak wciąż można powiedzieć, że tak naprawdę mało o nim wiemy, zaś jego działanie i możliwości wciąż są dla nas zaskoczeniem. Wokół tego genialnego instrumentu pozwalającego na odbieranie, przetwarzanie i generowanie bodźców narosło w ciągu setek...

„Mózg. 41 największych mitów” to książka dla każdego, kto jest ciekaw jak i dzięki czemu funkcjonuje człowiek. Bogata wiedza przekazana jest tu w sposób zrozumiały, interesujący i bardzo obrazowy, dzięki czemu trudno oderwać się od lektury.

Christian Jarrett napisał książkę w sposób jasny i przejrzysty, łącząc naukowy przekaz z przystępnością i lekkim stylem. Nic dziwnego zatem, że stała się ona bestsellerem i uważana jest za jedną z najciekawszych prac, jakie napisano ostatnio na temat mózgu.

Do tematu autor podszedł z pedagogicznym zacięciem, wyjaśniając najpierw, jak zbudowany jest mózg, jaką pełni rolę w organizmie człowieka oraz jak na przestrzeni wieków medycy postrzegali ten narząd.
Od razu też Christian Jarrett przypomina o odróżnianiu go od rozumu, gdyż nie są to pojęcia równoznaczne, ale wciąż bywają używane zamiennie i to nie tylko przez laików.

Tytułowe 41 największych mitów trudno wymienić w kilku zdaniach. Przede wszystkim autor rozprawia się ze stereotypowym myśleniem na temat budowy i funkcjonowania mózgów kobiet i mężczyzn oraz fałszywego przekonania, że wykorzystujemy zaledwie dziesięć procent możliwości mózgu.
Inne kontrowersyjne zagadnienia dotyczą między innymi: pracy lewej i prawej półkuli oraz przypisywanych im funkcji, wpływu mózgu nie tylko na myślenie, ale i na moralność, poglądy oraz upodobania, ćwiczeń, które mogą narząd rozwinąć i sprawić, że będzie lepiej i dłużej służył właścicielowi.

Na pewno ciekawe są też fragmenty poświęcone pracy mózgu podczas snu. Autor próbuje udowodnić, że nad snami można mieć kontrolę, można nimi sterować, oczywiście w ograniczony sposób.
Zaskakujące mogą wydać się rozdziały poświęcone tzw. higienie mózgu. Wielu ludzi jest przekonanych, że odpowiednia dieta służy mu i może mieć wpływ nie tylko na myślenie, ale i na pracę narządu. Czy istotnie tak jest i czy niektóre produkty (np. powszechnie zalecane ryby) nie są przereklamowane?

Na te i setki innych pytań Jarrett odpowiada wyczerpująco, podpierając się licznymi argumentami oraz wynikami badań, które nie tylko przywołuje, ale i porównuje oraz analizuje.
Właśnie ta badawcza praca autora zasługuje na uwagę, gdyż czyni z niego nie tylko wykładowcę, ale i analityka oraz poszukiwacza.

Książka Jarretta nie jest poświęcona tylko budowie i pracy mózgu. Stawia ona także pytania o granice i właściwe wykorzystywanie przez człowieka danych mu możliwości.
Powszechnie uważa się, że zdolność myślenia umieszcza ludzi wyżej od zwierząt, jednak jeśli spojrzymy na ogrom zła, do jakiego na przestrzeni wieków zdolny był i wciąż jest homo sapiens, można zwątpić w to twierdzenie.

Tego typu pytania sprawiają, że książka Christiana Jarretta nie jest jedynie kopalnią wiedzy z zakresu medycyny i biologii. To publikacja, która każe spojrzeć na człowieka także przez pryzmat etyki, religii, historii, kultury i filozofii.
Dlatego każdy z powodzeniem może znaleźć tu coś dla siebie.

„Mózg. 41 największych mitów” to książka dla każdego, kto jest ciekaw jak i dzięki czemu funkcjonuje człowiek. Bogata wiedza przekazana jest tu w sposób zrozumiały, interesujący i bardzo obrazowy, dzięki czemu trudno oderwać się od lektury.

Christian Jarrett napisał książkę w sposób jasny i przejrzysty, łącząc naukowy przekaz z przystępnością i lekkim stylem. Nic dziwnego...