Czy można napisać książkę w jeden wieczór? Ano można i ta pozycja jest na to dowodem. Trudno odebrać autorce ciekawych pomysłów, jednak nie wyszło z tego nic specjalnie wartościowego. Trochę szkoda, bo może gdyby potraktować powstałą powiastkę jako szkic i dać sobie czas, to byłby z tego kawał dobrej powieści.

Ponadto dwie sprawy:
1. Ukrainka mówiąca "dobry deń" rozwaliła mnie na łopatki.
2. W moim wydaniu był karygodny błąd ortograficzny.

Swoją drogą, tak na marginesie. Pisarstwo to strasznie niewdzięczny zawód. Piszesz zawiły, trzymający w napięciu kryminał z wieloma wątkami i sprzedajesz go (znaczy wydawnictwo sprzedaje) za 40 złotych. Potem piszesz historyjkę na dwie godziny czytania i sprzedajesz ją też za 40 złotych.

Czy można napisać książkę w jeden wieczór? Ano można i ta pozycja jest na to dowodem. Trudno odebrać autorce ciekawych pomysłów, jednak nie wyszło z tego nic specjalnie wartościowego. Trochę szkoda, bo może gdyby potraktować powstałą powiastkę jako szkic i dać sobie czas, to byłby z tego kawał dobrej powieści.

Ponadto dwie sprawy:
1. Ukrainka mówiąca "dobry deń"...

W trakcie OK, ale po zakończeniu całości pozostaje wrażenie trochę takiego zbiorku wyseparowanych szkiców postaci na zajęcia z pisarstwa. Książeczka na jeden wieczór. Mnie zabrakło przede wszystkim tych obiecywanych Bieszczad.

W trakcie OK, ale po zakończeniu całości pozostaje wrażenie trochę takiego zbiorku wyseparowanych szkiców postaci na zajęcia z pisarstwa. Książeczka na jeden wieczór. Mnie zabrakło przede wszystkim tych obiecywanych Bieszczad.

Są takie książki, po których nie spodziewamy się niczego szczególnego i traktujemy jako ciekawostkę, a w zamian otrzymujemy znacznie więcej niż oczekujemy. To jest właśnie taka książka.

Są takie książki, po których nie spodziewamy się niczego szczególnego i traktujemy jako ciekawostkę, a w zamian otrzymujemy znacznie więcej niż oczekujemy. To jest właśnie taka książka.

Tragiczna historia o tym jak splatają się ludzkie losy, jak podejmowane decyzje mogą mieć wpływ na losy zupełnie sobie obcych ludzi. Książkę naprawdę warto przeczytać.

Tragiczna historia o tym jak splatają się ludzkie losy, jak podejmowane decyzje mogą mieć wpływ na losy zupełnie sobie obcych ludzi. Książkę naprawdę warto przeczytać.

Kupiona kilka lat temu na Targach Książki w Krakowie. Cierpliwie czeka. Jak Bieszczady - one też nie upominają się o siebie, kto ma chęć, ciekawość i wrażliwość sam do nich przyjdzie.
Kilka historii, krótkich, lecz jak pięknych. Na końcu zaskoczenie 'ale jak to...koniec?' Jednak po chwili zamyślenia - dostaliśmy już wszystko. Takie jest życie, takie są Bieszczady. Piękna.

Kupiona kilka lat temu na Targach Książki w Krakowie. Cierpliwie czeka. Jak Bieszczady - one też nie upominają się o siebie, kto ma chęć, ciekawość i wrażliwość sam do nich przyjdzie.
Kilka historii, krótkich, lecz jak pięknych. Na końcu zaskoczenie 'ale jak to...koniec?' Jednak po chwili zamyślenia - dostaliśmy już wszystko. Takie jest życie, takie są Bieszczady. Piękna.

Literacka namiastka serialu "Wataha". Jednym tchem,warto przeczytać.

Literacka namiastka serialu "Wataha". Jednym tchem,warto przeczytać.

Przypadkowo znaleziona w Wetlinie, później doczytałam, że Autorka w Zatwarnicy stworzyła studyjne kino. Dobrze napisana, wciągająca i bolesna. Porusza, rozdrapuje rany, które pozostawiła po sobie prawdziwa historia Czeczenki nielegalnie przekraczającej bieszczadzką granicę z czwórką dzieci. Autorka łączy kilka wątków w jedno opowiadanie, przeplatając życiową mądrość okrutnością życia. Ostatnio mam szczęście do niezwykłych książek.

Przypadkowo znaleziona w Wetlinie, później doczytałam, że Autorka w Zatwarnicy stworzyła studyjne kino. Dobrze napisana, wciągająca i bolesna. Porusza, rozdrapuje rany, które pozostawiła po sobie prawdziwa historia Czeczenki nielegalnie przekraczającej bieszczadzką granicę z czwórką dzieci. Autorka łączy kilka wątków w jedno opowiadanie, przeplatając życiową mądrość...

Bieszczady - przepiękny region naznaczony tragiczną historią. Współcześnie też jest tam trudno żyć. Niektórzy mówią, że to ziemia przeklęta. Książka poruszająca, nie da się odłożyć. Wzruszamy się losem Hanki i jej chorego synka, Jurka wpadającego w depresję z powodu oddzielenia od rodziny i Hali - Czeczenki, która próbuje uratować swoje dzieci przed wojną, podejmując się niebezpiecznej wyprawy na zachód. Jak przetną się ich ścieżki ? Polecam, warto przeczytać.

Bieszczady - przepiękny region naznaczony tragiczną historią. Współcześnie też jest tam trudno żyć. Niektórzy mówią, że to ziemia przeklęta. Książka poruszająca, nie da się odłożyć. Wzruszamy się losem Hanki i jej chorego synka, Jurka wpadającego w depresję z powodu oddzielenia od rodziny i Hali - Czeczenki, która próbuje uratować swoje dzieci przed wojną, podejmując się...

Minimum stron, maksimum treści.
Piękna przyroda Bieszczad wcale nie świadczy o równie pięknym życiu mieszkańców.
Emocje, ból, cierpienie.
Nawet nie wiem, co mogę więcej napisać.
To po prostu trzeba przeczytać.

Minimum stron, maksimum treści.
Piękna przyroda Bieszczad wcale nie świadczy o równie pięknym życiu mieszkańców.
Emocje, ból, cierpienie.
Nawet nie wiem, co mogę więcej napisać.
To po prostu trzeba przeczytać.

Książkę czytałam jednym tchem, bo napisana jest w sposób, który zaciekawia i wciąga. Krótkie historie trójki głównych bohaterów, przeplatają się ze sobą, zachowując chronologie czasu i dążąc do tego samego miejsca.

Początek jest pozornie nie związany ze sobą, ale im dalej w książkę losy bohaterów zazębiają się, aby połączyć się ze sobą w ostatnich akordach.

Książka może nawiązywać do prawdziwych wydarzeń mających miejsce kilka lat temu na granicy Polsko-Ukraińskiej, którą przekroczyła matka z czwórką dzieci.

Autorka snuje opowieść o Hance, Hali i Jurku, przybliża ich historie, losy, obawy, emocje i nadzieje. Hanka to ładna kobieta, pracowita i pracująca, żona bezrobotnego, popijającego i ogólnie nieradzącego sobie z życiem Stefana; matka Jasia ogromnie miłego i łagodnego chłopca chorego na serce. Hala, Czeczenka uciekająca od wojny i głodu z czwórką dzieci od 2 do 12 lat. Uciekała, aby chronić swoje dzieci przed kulami, ale podróż do szczęścia i pokoju okazała się bardzo wycieńczająca. Zapewne było jej trudno, choć dzieci były dzielne i wspierały siebie i matkę, traciła siły. Choć mąż opłacił całą drogę, zapewnił, że wszystko się uda, nie przewidział, że ludzie mają różne charaktery i często z różnych względów nie dotrzymują słowa.

Jurek, pracujący w straży granicznej aktualnie w Bieszczadach, gdzie jeszcze jest granica, której trzeba pilnować. W separacji z żoną, bardzo tęskni za synem, oczekuje jego przyjazdu, aby pobyć z nim, pokazać mu piękno gór i nieprzebytych lasów.

Wszyscy główni bohaterowie są silnie związani ze swoimi dziećmi, kochają je, chcą dla nich jak najlepiej, chcą zatroszczyć się o ich zdrowie, bezpieczeństwo, dać im swoją miłość i opiekę. Ta miłość wymaga od nich cierpienia, ciężkiej pracy i zapomnienia o sobie. Wyobrażałam sobie strach Hanki o synka, który oczekuje w kolejce na serce. Wspierałam Halę w jej trudach i niebezpieczeństwach podróży, płakałam razem z nią, kiedy nie dawała rady albo była upokarzana.

Książka napełniona ludzkimi boleściami, smutkami i sytuacjami bez wyjścia, pochłania bez reszty, wypełnia oczy łzami a duszę boleścią. Historia wpisująca się w miejsce magiczne, ale też naznaczone tragicznymi wydarzeniami z przeszłości.

Książkę czytałam jednym tchem, bo napisana jest w sposób, który zaciekawia i wciąga. Krótkie historie trójki głównych bohaterów, przeplatają się ze sobą, zachowując chronologie czasu i dążąc do tego samego miejsca.

Początek jest pozornie nie związany ze sobą, ale im dalej w książkę losy bohaterów zazębiają się, aby połączyć się ze sobą w ostatnich akordach.

Książka może...