Krystynę Jandę kocham, uwielbiam i czczę miłością czystą i niebiańską :-)))
Nie znam ludzi, którym ta aktorka byłaby obojętna. Jedni (i tych jest większość) łączą się ze mną w uwielbieniu, inni psioczą, utyskują i krytykują. Krytyka stała się większa od czasu, kiedy Pani Krystyna wyraźnie opowiedziała się przeciwko partii rządzącej (i znowu moje uwielbienie wzrosło),ale na szczęście - jak to mówi mądre przysłowie - psy szczekają, karawana idzie dalej.
Od wielu, wielu lat czytuję publikowane w Internecie zapiski Pani Krystyny na temat... życia. Po prostu. Pod adresem krystynajanda.pl internetowy przechodzień może zapoznać się z dziennikami prowadzonymi od 2001 r. To już 16 lat... Powiem Wam, że dzienniki towarzyszą mi przez całe dorosłe życie. Raz częściej, raz rzadziej, ale zawsze i niezmiennie - zaglądam. To właśnie przy lekturze dzienników gdzieś w głowie zakołatało: Może bloga bym założyła?
Kiedy Wydawnictwo Prószyński i spółka zapowiedziało wydanie Dzienników w formie papierowej, byłam przeszczęśliwa. Posiadanie ich na półce jest naprawdę przyjemnością w najczystszej postaci. Wprawdzie pierwszy tom trochę mnie przeraził, bo tomiszcze liczące ponad 700 stron to nie przelewki. Zapewniam Was, że kiedy już czytelnik wsiąknie w ten świat naprawdę nie chce się go opuszczać.
Drugi tom zawierający zapiski z lat 2003-2004 jest równie porywający. Po dwóch latach pisania Krystyna Janda wyraźnie zdała sobie sprawę, że dzienniki są czytywane i mogą stanowić świetne narzędzie do kontaktu z fanami i publicznością. Publikuje więc mnóstwo opinii recenzji i materiałów z festiwali filmowych, konkursów i koncertów. Występuje na tych imprezach w rolach mniej lub bardziej oficjalnych (od widza po członka jury),ale wszystkie zapiski tchną szczerością i chęcią podzielenia się wrażeniami. Pani Krystyna pozwala nam również zajrzeć do domu. Dzieli się z czytelnikiem anegdotami z dnia codziennego i chwilami spędzonymi z mężem i dziećmi. Raz jest śmiesznie raz wzruszająco, niezmiennie jednak ciepło i szczerze.
Dzienniki jak to dzienniki - zapiski skaczą z tematu na temat i to jest właśnie cudowne. Mamy możliwość poczytać wiersze, poznać kilkanaście anegdot z życia aktorów, oraz ściągnąć przepis na kluseczki francuskie. Możemy pooglądać zdjęcia z wyjazdów i z premiery sztuki teatralnej. Są też posty w stylu:
"Bardzo przepraszam. Wyjeżdżam na dzień" Dobrego dnia"
Każdy zapisek zaczyna się od cytatu, który zapadł Pani Krystynie w pamięci. W wersji internetowej każdy post rozpoczynał się życzeniami dla jubilatów, którzy w danym dniu obchodzili swoje święto, ale - nie wiedzieć czemu - wydawca zrezygnował z tego. Niemniej jednak prawie każdy zapisek kończy się niezmiennym "Dobrego dnia". Oczywiście nawet z tego zwrotu powstał zapisek:
Dobrego dnia. (Kiedy pisałam „Dobrego dnia” napisało mi się „Dobrego dna”, i to mnie rozśmieszyło, ale zapomnijmy o tej literówce!). Usłyszałam wiele żartów ostatnio, ale są tak niecenzuralne albo niepoprawne, że nie mogę ich zacytować, a szkoda, a szkoda!
Poszczególne zapiski są często okraszone zdjęciami, co daje poczucie jeszcze większej intymności i „kolegowania się" z Panią Krystyną. Ujęcia z premiery spektaklu, mimochodem pstryknięta fotka ze spaceru, fotki z wyjazdu na narty... wszystko to przybliża i skraca dystans na linii czytelnik - autor.
Czytając Dzienniki na przemian śmiałam się, płakałam, wkurzałam i rozczulałam. Szkoda, że papierowa wersja dzienników nie jest wiernym odzwierciedleniem dziennika internetowego. Tak jakby wydawca i redaktor próbowali troszkę, tak troszeczkę, uporządkować nieuczesane myśli Pani Krystyny. Podam tylko jeden przykład, który troszkę mnie zasmucił, choć rozumiem, że Internet ma mniejsze wymagania niż papier.
19 czerwca 2004 r. Pani Krystyna Janda zamieszcza trochę nostalgiczny post związany ze śmiercią p. Jacka Kuronia. Nagle pada takie zdanie:
Czy wyobrażacie sobie, że lotnisko może mieć adres: Księżycowa 1? To jak żart.
Rzeczywiście zdanie ni z gruszki, ni z pietruszki, ale pamiętam, że ubawiłam się czytając to zdanie. Tymczasem w wersji papierowej tego zdania nie ma, a szkoda. Takie wyrwane z kontekstu myśli dodawały dziennikom lekkości i polotu. Żeby nie było - uważam, że papierowe dzienniki również są mistrzostwem świata, ale mając świadomość takiego lekkiego retuszu byłam ociupinkę rozczarowana.
Polecam każdemu fanowi Krystyny Jandy i każdemu wielbicielowi różnorakich dzienników. Zapiski Krystyny Jandy tryskają poczuciem humory, ciepłem i wrażliwością, co powoduje, że gdy czytelnik raz zanurzy się w świat koncertów, teatrów i festiwali nie będzie chciał się z niego wydostać.
Pozdrawiam Pani Krystyno!

Krystynę Jandę kocham, uwielbiam i czczę miłością czystą i niebiańską :-)))
Nie znam ludzi, którym ta aktorka byłaby obojętna. Jedni (i tych jest większość) łączą się ze mną w uwielbieniu, inni psioczą, utyskują i krytykują. Krytyka stała się większa od czasu, kiedy Pani Krystyna wyraźnie opowiedziała się przeciwko partii rządzącej (i znowu moje uwielbienie wzrosło),ale na...

Jest to kolejny tom pełnego wydania Dzienników Krystyny Jandy.
Jest to także kolejny tom ukazujący niezwykle złożoną twarz aktorki. Z jednej strony twarda baba, ostra, nieprzebierająca w słowach, inteligentna, doskonała aktorka wiele wymagająca przede wszystkim od siebie.
Z drugiej strony poznajemy twarz wrażliwej, empatycznej kobiety, serdeczniej, ciepłej, pogodnej osoby.
I tak się zastanawiam, co jeszcze można by o tym Dzienniku napisać.
Jest genialny - podobnie jak jego autorka. Jest mądry, pogodny, zmuszający do spojrzenia na wiele spraw z dystansem- podobnie, jak jego autorka.
Nie dziwię się, że Dziennik Krystyny Jandy to ewenement na skalę światową.
Jest szczery, ale nie zdradza zbyt wiele, nie ukazuje intymności, nie jest wulgarny- podobnie, jak jego autorka.
Masa przemyśleń, mądrych zdań, zabawnych anegdot, przemyśleń głębszych i płytszych, ale zawsze wzbudzających uśmiech, to jak rozmowa ze starszą, najlepszą, niezwykle mądrą przyjaciółką.
Ten Dziennik, każdy tom, każde zawarte w nim słowo, to cała Krystyna Janda, wspaniała kobieta, ikona światowego kina, osoba, która warto oglądać, słuchać, czytać.
Od bardzo, bardzo dawna żadna książka tak mnie nie porwała, jak oba tomy Dzienników.
Janda powinna być dawkowana każdemu bez względu czy ma depresję, melancholię czy ogarnął go głupawkowy śmiech. Janda i jej Dzienniki są doskonałe na każdą porę dnia, roku, na każdy stan ducha. Polecam do podczytywania od czasu do czasu we fragmentach, jak ja to robiłam i jako większą porcję na raz, gdy macie chęć na coś lekkiego acz mądrego, gdy dopada was większa porcja życiowego marazmu. 680 stron cudownej lektury.

Jest to kolejny tom pełnego wydania Dzienników Krystyny Jandy.
Jest to także kolejny tom ukazujący niezwykle złożoną twarz aktorki. Z jednej strony twarda baba, ostra, nieprzebierająca w słowach, inteligentna, doskonała aktorka wiele wymagająca przede wszystkim od siebie.
Z drugiej strony poznajemy twarz wrażliwej, empatycznej kobiety, serdeczniej, ciepłej, pogodnej...

× www.majuskula.blogspot.com ×

Pisanie dziennika wymaga wiele pracy. Współcześnie bardzo chętnie prowadzi się go w sposób wirtualny, za pomocą bloga. Mimo tego, zawsze jest szansa, aby ukazać swoje przemyślenia w formie tradycyjnej — zebrać całość i przedstawić w książce.

Krystyna Janda popularność zdobyła dzięki wielu interesującym rolom. Matka trójki dzieci, otworzyła własny teatr, ma na swoim koncie mnóstwo uznanych nagród. Tym razem ma okazję zaczarować wielbicieli nieco inaczej, bo literacko. Oto druga część jej „Dziennika”, czyli frapującego zbioru wpisów, które wcześniej publikowała na swej stronie. Aktorka sięga po naprawdę zróżnicowaną tematykę. Opowiada o stosunku do wielu spraw, najwięcej uwagi poświęcając, naturalnie, sztuce. Dużo wspomina, przenosząc czytelnika w czasie, zdradzając sekrety z planu filmowego, dzieli się zabawnymi anegdotami, potrafiącymi poprawić humor. Przytacza rodzinne rozmowy, prowadzone w Milanówku, rekomenduje książki. Zdecydowanie umie zaciekawić, gdy snuje kolejną powieść, pełną szczegółów, choć niekiedy brakuje wolnej chwili, aby wszystko dokładnie zapisać…

Chyba nie ma osoby, której musiałabym przedstawiać postać Krystyny Jandy. To niewątpliwie wybitna aktorka, bardzo zasłużona dla polskiej kultury. Dla mnie pozostanie Agnieszką z „Człowieka z marmuru”, bezapelacyjnie. Z przyjemnością wracam do tego filmu i kompletnie nie jestem w stanie sobie wyobrazić innej odtwórczyni głównej roli. Doskonale też wiem, że ostatnimi czasy Janda wzbudza pewne kontrowersje ze względu na przekonania polityczne. Ja zwyczajnie unikam angażowania w tych rejonach, jednak można zauważyć niepochlebne komentarze rzucane pod adresem aktorki. Momentami wulgarne. Wspominam o tym, ponieważ często zapomina się o jej dokonaniach artystycznych, nad czym ubolewam. Sama od kilku miesięcy miałam ochotę przeczytać pierwszą część „Dzienników”, ale dopiero teraz nadarzyła się okazja, chociaż w moje ręce wpadł tom drugi. Warto było poczekać na tę pozycję, bo, szczerze — jest cudowna, w wielu detalach, które wyłuszczę, oczywiście.

Parę razy czytałam krótkie felietony autorstwa Krystyny Jandy, lecz trudno było mi stworzyć jakąkolwiek opinię. Aktualnie z pełną odpowiedzialnością mogę stwierdzić, że posiada ona spory talent pisarski. Z radością brnęłam przez kolejne strony, równocześnie żałując, iż książka staje się coraz cieńsza. Jakimś sposobem zburzono mur między „panią znaną z ekranu” a jej wielbicielami. Zdradzę, że wcześniej zdarzały mi się chwile, gdy myślałam o tej aktorce i kojarzyła mi się z damą: piękną, ale konsekwentnie niedostępną. To błędne wrażenie, sypię głowę popiołem. Z kart bije ogromne ciepło, zaangażowanie. Życzyłabym sobie, bym więcej obcowała z taką literaturą.

Najbardziej interesowały mnie fragmenty poświęcone szeroko pojętej sztuce. Autorka z wielką celnością wypowiada się w kwestiach teatru, filmu, pokazując olbrzymią, imponującą wiedzę. Przyznam, że sama zapisałam parę nazwisk oraz tytułów, by móc się później konkretniej z nimi zapoznać. Właśnie to uczucie uwielbiam — gdy mam możliwość wynieść coś z lektury, oprócz rozrywki. Takie poszerzanie horyzontów jest niezwykle satysfakcjonujące. Z rozrzewnieniem spoglądałam na każdą wzmiankę o mojej ukochanej Agnieszce Osieckiej, o innych artystach. Zebrałam mnóstwo informacji, autentycznie przydatnych.

Podczas czytania wydawało mi się, iż to po prostu rozmowa. Z dobrą przyjaciółką, mającą dużo do przekazania i potrafi to znakomicie robić, bez nudy. Z serdeczną kobietą, pragnącą zaprosić do świata swoich przemyśleń. Taką, która za minutę zaparzy następną filiżankę herbaty, ciągle kontynuując wątek. Osoby regularnie zaglądające na mego bloga mogą się domyślić, że polecę wszystkim zaopatrzyć się w ołówek lub karteczki. Strzał w dziesiątkę. Janda zasypuje nas ciekawymi anegdotami, wzruszającymi albo wzbudzającymi uśmiech. Wiele jej słów trafiło prosto w me serce, jakkolwiek banalnie to brzmi. Czyste aforyzmy, godne zapamiętania. Koniecznie muszę poszukać poprzedniego tomu i uzupełnić kolekcję — rekomenduję Wam identyczne posunięcie.

Najnowszy tom zapisków Krystyny Jandy jest pełen błyskotliwych myśli, ciepła, skrzący dowcipem. Zdecydowanie przypadnie do gustu miłośnikom talentu aktorki, osobom chcącym lepiej ją poznać. Tym ostatnim — serdecznie polecam. Warto przyjrzeć się Jandzie i wyrobić sobie na jej temat zdanie bez wpływu mediów. Negatywną lub pozytywną, a przeczytanie tej publikacji z pewnością pomoże.

× www.majuskula.blogspot.com ×

Pisanie dziennika wymaga wiele pracy. Współcześnie bardzo chętnie prowadzi się go w sposób wirtualny, za pomocą bloga. Mimo tego, zawsze jest szansa, aby ukazać swoje przemyślenia w formie tradycyjnej — zebrać całość i przedstawić w książce.

Krystyna Janda popularność zdobyła dzięki wielu interesującym rolom. Matka trójki dzieci, otworzyła...

Druga część "Dziennika" Krystyny Jandy i znowu jestem uszczęśliwiony lekturą. I w sumie mógłbym tu skopiować opinię jaką wystawiłem części pierwszej, bo zdecydowanie ją podtrzymuję. Zatem po moje pełniejsze odczucia zapraszam do opinii poprzedniego tomu, śmiało je można podciągnąć i pod ten tom.

Krystynie Jandzie życzę aby tak trwała i tworzyła jeszcze długie lata. Piszę to jako oddany fan, którym byłem od zawsze i będę już zawsze. Wspaniała kobieta.

Druga część "Dziennika" Krystyny Jandy i znowu jestem uszczęśliwiony lekturą. I w sumie mógłbym tu skopiować opinię jaką wystawiłem części pierwszej, bo zdecydowanie ją podtrzymuję. Zatem po moje pełniejsze odczucia zapraszam do opinii poprzedniego tomu, śmiało je można podciągnąć i pod ten tom.

Krystynie Jandzie życzę aby tak trwała i tworzyła jeszcze długie lata. Piszę...