Chyba za dużo tu podjętych tematów jak na taką objętość książki. Multum wątków i często potraktowane są one przez to pobieżnie. Ogólnie książka wydaje się być jakąś chaotyczną pierwszą wersją "na brudno". Pomijając powyższe, znajdziemy w niej kilka ciekawych analiz dotyczących omawianego okresu w historii.

Chyba za dużo tu podjętych tematów jak na taką objętość książki. Multum wątków i często potraktowane są one przez to pobieżnie. Ogólnie książka wydaje się być jakąś chaotyczną pierwszą wersją "na brudno". Pomijając powyższe, znajdziemy w niej kilka ciekawych analiz dotyczących omawianego okresu w historii.

Świetna rzecz (i to z przeceny!). Irlandzki naukowiec w sposób interesujący, zwięzły ale nie banalny przedstawił mi to co działo się w Europie w latach tuż przed końcem I WŚ i kilka lat po tym wydarzeniu. A działo się! Ja jestem przyzwyczajony, że patrzymy na to z polskiego punktu widzenia a to powoduje znaczne zawężenie spojrzenia. Na dobrą sprawę jeśli się patrzy tylko z wewnątrz Polski to nie można zrozumieć jak w ogóle mogło dojść do odzyskania niepodległości i do jej obronienia. A tu profesor z Irlandii pokazuje sprawę zupełnie z zewnątrz, czyli z perspektywy tego co się działo w krajach, które tę wojnę przegrały. Przegrały albo oficjalnie, de iure albo przegrały ją de facto. Zaliczyć do nich trzeba Rosję, która została zmuszona do podpisania pokoju na warunkach Niemiec, potem Niemcy, które załamały się gospodarczo i uległy wewnętrznej rewolucji, a raczej wielu rewolucjom. Oczywiście Austro-Węgry, które rozpadły się jeszcze przed zawieszeniem broni, ale ich następcy, czyli zarówno Austria jak i Węgry (szczególnie one) poniosły jeszcze większe klęski. Turcja, o której my w ogóle nie pamiętamy, Bułgaria - co dla mnie już w ogóle było niespodzianką). Ale także Włochy, które należąc do zwycięskich aliantów same uznały się za przegranego.

Bardzo inne spojrzenie, bardzo otwierające głowę. Łatwo się czyta i wbrew zewnętrznym wymiarom jest dość krótkie bo jedną trzecią książki zajmują przypisy i wykaz literatury, co podnosi jej jakość i wiarygodność faktograficzną ale dla zwykłego czytelnika jest do pominięcie.

Świetna rzecz (i to z przeceny!). Irlandzki naukowiec w sposób interesujący, zwięzły ale nie banalny przedstawił mi to co działo się w Europie w latach tuż przed końcem I WŚ i kilka lat po tym wydarzeniu. A działo się! Ja jestem przyzwyczajony, że patrzymy na to z polskiego punktu widzenia a to powoduje znaczne zawężenie spojrzenia. Na dobrą sprawę jeśli się patrzy tylko z...

Po przeczytaniu biografii Reinharda Heydricha tego autora wiedziałam, że sięgnięcie po tą pozycję jest kwestią czasu.
Autor zapowiedział, że będzie to książka o Europie Środkowo-Wschodniej. Spodziewałam się, że w jednym miejscu znajdę opis sytuacji w tej części Europy. Cóż, spotkało mnie rozczarowanie, bo autor skupił się przede wszystkim na Niemczech i Rosji (ok. połowa książki),trochę mniej na Austro-Węgrzech(1/4 książki) a o pozostałych państwach napisał po rozdziale, jakby gdzieś w głowie kołatało mu się, że trzeba, bo taki miał zarys. Po bibliografii umieszczonej w książce spodziewałam się, że o reszcie państw poświęci tyle samo miejsca co Niemcom i Rosji.
Książkę czytało się dobrze.

Po przeczytaniu biografii Reinharda Heydricha tego autora wiedziałam, że sięgnięcie po tą pozycję jest kwestią czasu.
Autor zapowiedział, że będzie to książka o Europie Środkowo-Wschodniej. Spodziewałam się, że w jednym miejscu znajdę opis sytuacji w tej części Europy. Cóż, spotkało mnie rozczarowanie, bo autor skupił się przede wszystkim na Niemczech i Rosji (ok. połowa...

Ksiązka ukazuje jak sposób zakończenia I wś (powojenne traktaty) stał sie zaczątkiem II wś. W odróznieniu od innych czytelników (których opinie czytałem) nie zdawałem sobie sprawy z upadku europejskich imperiów, co spowodowało powstanie państw narodowych z których każde miało inne wyobrażenie o swoich granicach ponieważ każde odwoływało się do najlepszego momentu w swojej historii (największe terytorium) i aspirowało do wszystkich miejsc gdzie mieszkają jego rodacy wędrujący w ramach poprzednich organizmów państwowych. W efekcie aspiracje nakładały się powodując konflikty, nie było praktycznie dwóch państw, które nie toczyłyby sporów granicznych nawet tam gdzie nie toczyły się działania wojenne (Irlandia).

Ksiązka ukazuje jak sposób zakończenia I wś (powojenne traktaty) stał sie zaczątkiem II wś. W odróznieniu od innych czytelników (których opinie czytałem) nie zdawałem sobie sprawy z upadku europejskich imperiów, co spowodowało powstanie państw narodowych z których każde miało inne wyobrażenie o swoich granicach ponieważ każde odwoływało się do najlepszego momentu w swojej...

Dla Polski rok 1918 to szczególny rok. Odzyskaliśmy niepodległość, a za rok obchodzimy stulecie tego wydarzenia. Rok 1918 to koniec I wojny światowej. Robert Gerwarth jako historyk, podważa tezę, jakoby ten rok był faktycznie końcem wojny. Jak to zrobił? Zapraszam do przeczytania recenzji jego książki.

Pin on Pinterest

Dla Zachodu data 11 listopada 1918 r. oznaczała pokonanie wrogów i zakończenie walk, które pochłonęły całe pokolenie. Jednakże dla znacznej części Europy data ta nie miała żadnego znaczenia, gdyż w wielu krajach wybuchały nowe, równie koszmarne konflikty.
Książki historyczne to w moich rękach jest praktycznie nowość. Zawsze chciałem jakoś nadrobić wybiórczą wiedzę prezentowaną na historii w szkole. Zwłaszcza tą, dotyczącą ubiegłego stulecia... I tak w moje ręce trafiła książka Pokonani, Roberta Gerwartha.

Od strony fizycznej nie powiedziałbym, że jest świetnie, ponieważ książka w twardej oprawie jest zapakowana w foliową, śliską i w dodatku z identycznym nadrukiem jak twarda okładka. Tak więc owa folia już na dzień dobry wylądowała gdzieś dalej. Irytowała, a że staram się dbać o książki papierowe, to ta folia była tylko kolejną rzeczą do pilnowania. Cała reszta, czyli wydruk i wykonanie okładki zasługują na pochwałę.

Lektura sama w sobie nie była uciążliwa, co doceniłem dość szybko. Autor we wstępie próbował opisać co będzie przedstawiał, ale zrobił to dość chaotycznie i dopóki nie zacznie się czytać książki dalej można wpaść w złudne wrażenie, że tak będzie całą lekturę. Gerwrth dobrze uporządkował dość szeroki zakres wiedzy i wydarzeń, dokonał klarownego podziału i zadbał o konsekwentność. Każdy rozdział to historia pewnego obszaru, a każdy kolejny wiąże się z poprzednim.

Treściowo brakuje dokładniejszej historii Polski - jest wspomniana raptem w kilku zdaniach i autor nie przywiązuje do niej żadnej szczególnej roli w swojej pracy.
Pozostałe treści są bardzo rzeczowe, przedstawione w nienudny sposób, ale i bez zbędnego upiększania. Po lekturze okazuje się, że pustka w głowie, którą mamy po szkole z lekcji historii zapełnia się nie jakimiś sielankowymi obrazami, ale brutalną rzeczywistością: masowe protesty, bunty, mordy, upadki dynastii, przewroty, prowokacje. Jednocześnie szaro, ale kolorowo. Potwornie i strasznie...
Zazwyczaj ludzie myślą, że po wojnie jest czas pokoju, wszyscy władcy się kochają itd., a ta książka pokazuje, że jest totalnie inaczej.

Ostatnia rzecz, na którą zwróciłem uwagę to ilość przypisów. W stosunku do całej książki, spis źródeł i fotografii stanowi aż 1/4 całości. W obliczu ceny, jaką proponuje wydawca za jeden egzemplarz, uważam, że nie ma specjalnie sensu aż tyle płacić za sam wykaz źródeł. Rozumiem - książka historyczna, musi być poparta dobrymi źródłami, ale tak wydawniczo nie wydaje się to dobrym rozwiązaniem. Chociaż trudno to dokładnie ocenić, bo jak tu stwierdzić o tym, że wykorzystano liczne materiały nie przedstawiając ich...

W ramach podsumowania:
+ obszerny, dokładny materiał, poparty wieloma źródłami
+ odpowiednio podzielony tekst
+ materiał dobrze uzupełniający braki szkolne

- zbędna foliowa okładka
- mało informacji na temat Polski

Książkę oceniam na 7/10

Dla Polski rok 1918 to szczególny rok. Odzyskaliśmy niepodległość, a za rok obchodzimy stulecie tego wydarzenia. Rok 1918 to koniec I wojny światowej. Robert Gerwarth jako historyk, podważa tezę, jakoby ten rok był faktycznie końcem wojny. Jak to zrobił? Zapraszam do przeczytania recenzji jego książki.

Pin on Pinterest

Dla Zachodu data 11 listopada 1918 r. oznaczała...

Historia pierwszej połowy XX wieku jest w dzisiejszych czasach bardzo popularna. Analizowana jest szczególnie przez pryzmat II wojny światowej, ewentualnie I. Niestety bardzo często pomijany jest okres międzywojenny, przynajmniej w literaturze powszechnej. Okazuje się jednak, że okres ten w wielu krajach Europy nie był czasem spokoju i odpoczynku od wojennej zawieruchy.

Data 11 listopada 1918 roku w Polsce jest wyjątkowa. Po 123 latach zaborów wreszcie odzyskaliśmy niepodległość. Dla Zachodu jest to jednak data zakończenia I wojny światowej i wydawać by się mogło, że nastał wtedy czas upragnionego spokoju. Jednakże w wielu miejscach Europy konflikty nie ustały, a nawet wybuchały nowe, pochłaniające dziesiątki tysięcy ofiar.

Robert Gerwarth, wybitny historyk i znawca tematu drugiej wojny światowej, w książce pt. Pokonani omawia wydarzenia z niektórych europejskich krajów. Przedstawia zmiany rządów, władców i powstawanie nowych państw. Jest to czas wielkiego chaosu, w którym upadały rządy i rodziły się nowe. Masakry i ludobójstwa były czymś "normalnym". Przemoc była wszechobecna. Wojska różnych rozmiarów i afiliacji politycznych walczyły ze sobą w Europie Środkowej i Wschodniej. W latach 1917-1920 doszło do 27 przypadków zmiany władzy.

Gerwarth opisuje powojenne losy głównie Niemiec i ZSRS, bo w tych państwach nastąpiło najwięcej zmian. Sporo miejsca poświęcone zostało Imperium Osmańskiemu i wojnie turecko-greckiej oraz zniszczeniu Smyrny. Dowiadujemy się, co działo się na Węgrzech i w Bułgarii, a odrobinę miejsca poświęcone zostaje Polsce i Czechosłowacji. Jednym słowem ukazana została przebudowa Europy i narodziny totalitaryzmów.

Pokonani opowiadają o burzliwym przejściu Europy z I wojny światowej do chaotycznego pokoju, który przyniósł dziesiątki tysięcy krwawych ofiar. Dopiero rok 1923 przyniósł kres rozlewu krwi. Lecz to, co się działo do tego czasu to pokłosie finału wielkiej wojny. Jest to historia przemocy, prawdziwa i intensywna.

http://www.mechaniczna-kulturacja.pl/2017/11/pokonani-robert-gerwarth.html

Historia pierwszej połowy XX wieku jest w dzisiejszych czasach bardzo popularna. Analizowana jest szczególnie przez pryzmat II wojny światowej, ewentualnie I. Niestety bardzo często pomijany jest okres międzywojenny, przynajmniej w literaturze powszechnej. Okazuje się jednak, że okres ten w wielu krajach Europy nie był czasem spokoju i odpoczynku od wojennej...

Ehh, były wielkie nadzieje, a jest lekkie rozczarowanie.
We wstępie możemy przeczytać, że będzie to opowieść o Europie Środkowo-Wschodniej, o krajach, które powstały na gruzach imperiów Hohenzollernów, Osmanów, Romanowów i Habsburgów, ale także z uwzględnieniem takich krajów jak Grecja czy Włochy. No i niestety wyszło, to czego się trochę obawiałem. Studiujący w Berlinie autor najwięcej miejsca poświęcił Niemcom i Rosji, traktując inne kraje marginalnie. Jednak to trochę smutne i rozczarowujące, że Gerwarth poszedł na łatwiznę i nadał taką strukturę swojej książce. O Polsce i Czechosłowacji znajdziemy raptem kilka zdań, trochę lepiej autor potraktował inne kraje jak Węgry czy Bułgaria, wojnie grecko-tureckiej nawet poświęcił rozdział, ale tego wszystkiego jest za mało i jest to treść zbyt ogólna(przynajmniej dla mnie).
Tym większy żal mam do autora patrząc na bibliografię, bo występują tam pozycje na przykład węgiersko czy chorwackojęzyczne, autor ponadto korzystał chociażby z archiwów bułgarskich czy serbskich, tylko, że no właśnie trochę kiepsko jest to widoczne w książce. Widać na tym przykładzie, że autor miał dostęp do "egzotycznej" literatury i źródeł, ale jednak postawił na klasykę, czyli opowieść skonstruował wokół Rosji i Niemiec. W tym miejscu trzeba też przyznać, że mimo swoich wad książka jest dosyć interesująca. Przykładowo fragmenty dotyczące walk Freikorpsów na Łotwie są naprawdę ciekawe, zwłaszcza, że jeśli chodzi o źródła niemieckojęzyczne autor radzi sobie dość dobrze. Tutaj właśnie pojawia się ten kontrast w stosunku do opowieści o innych krajach, gdzie już tak ciekawie i dokładnie nie jest.
Niestety, te 300 stron to dla mnie rozczarowanie, bo nie da się dobrze opisać na tylu kartkach tak trudnego i złożonego tematu. Jeśli ktoś chce poczytać coś o rewolucji rosyjskiej czy republice weimarskiej, to niech lepiej sięgnie po inne książki(na szczęście w literaturze polskojęzycznej te tematy są dobrze opisane). Książkę mogę polecić tylko osobom, które są zielone w temacie i szukają czegoś napisanego przystępnym językiem, w przeciwnym razie można się spotkać z rozgoryczeniem.

Ehh, były wielkie nadzieje, a jest lekkie rozczarowanie.
We wstępie możemy przeczytać, że będzie to opowieść o Europie Środkowo-Wschodniej, o krajach, które powstały na gruzach imperiów Hohenzollernów, Osmanów, Romanowów i Habsburgów, ale także z uwzględnieniem takich krajów jak Grecja czy Włochy. No i niestety wyszło, to czego się trochę obawiałem. Studiujący w Berlinie...