Cesarzowa kart

Można powiedzieć, że istnieją dwie Evangeline Greene. Jedna to super popularna cheerleaderka z poukładanym życiem, a druga to ''psycholka'' posiadające dziwne zdolności.
Po globalnej katastrofie te dwie Evie złącza się w jedną, pragnącą tylko odnaleźć swoją babcię, która będzie mogła odpowiedzieć na jej pytania.
Ale czy dotrze tam sama? Czy będzie wciąż tą samą osobą? No i czy odkryje, skąd się biorą jej najgorsze koszmary?

No nie do końca, ale tak. Dziewczyna w przedziwny sposób zrozumie kim jest i dlaczego śni jej się to, a nie co innego.

Ale zacznijmy od początku, chociaż ten aż tak nie porywa. Pominę prolog i od razu zacznę od pierwszego rozdziału, gdzie poznajemy Evangeline, która dopiero co wyszła z psychiatryka. Wysłała ją tam mama z powodu dziwacznych wizji dziewczyny, nie dając jej się dobrze wytłumaczyć (matka roku, nie ma co). Evie idzie do szkoły i tam zaczyna się miotać, bo wizje z jej najgorszych koszmarów zaczęły ją nawiedzać na lekcjach, rujnując jej opanowanie i... reputacje. Jednak wszystko się zmienia, gdy w dniu jej urodzin wybucha Błysk, pozbawiający życia tysiące istnień i wszelkiej roślinności na całej ziemi. Do bohaterki jak i jej matki dociera to, że dziewczyna przewidziała przyszłość i wcale nie była chora psychicznie.

I w sumie tak prezentują się pierwsze rozdziały. I wszystko było w porządku, dopóki dziewczyna nie wyruszyła w podróż, aby odnaleźć babcie. Evie od początku mnie irytowała i często swoim zachowaniem śmieszyła, ale gdy już ruszyła w drogę, była straszna... a potem kiedy dołączyła do jej teamu kolejna osoba... no cóż, dziewczyna zachowywała się mega okropnie.

Ta laska tak zrypała swój potencjalny romans, że to hit, a jednocześnie ugh... nie chciała ''oddać'' chłopaka innej. Egoistka, nie ma co. No i w dodatku ciapa z niej i mało co potrafi (chociaż później to się nieco zmienia). No i ogólnie pewnie już zauważyliście, że jakoś nie darzę jej przesadną sympatią, mimo że Evangeline pod koniec książki staje się nieco bardziej znośna... to i tak według mnie jest największym minusem tej książki.

Dlaczego? Bo fabuła, mimo skomplikowania i sporo niewyjaśnionych kwestii, jest dobra. Jasne, motyw podróży i przemiany bohatera podczas niej jest mega schematyczny, ale halo... w dzisiejszych czasach naprawdę trudno wymyślić coś nowego. Chociaż motyw kart tarota... jest mega ciekawy, ale słabo został rozwinięty w tym tomie. Mam nadzieję, że w kolejnych autorka bardziej nam to wszystko wyjaśni.

,,Cesarzowa kart'' dostaje ode mnie 6/10.

Można powiedzieć, że istnieją dwie Evangeline Greene. Jedna to super popularna cheerleaderka z poukładanym życiem, a druga to ''psycholka'' posiadające dziwne zdolności.
Po globalnej katastrofie te dwie Evie złącza się w jedną, pragnącą tylko odnaleźć swoją babcię, która będzie mogła odpowiedzieć na jej pytania.
Ale czy dotrze tam sama? Czy będzie wciąż tą samą osobą? No...

Evie - najpopularniejsza dziewczyna w szkole, lubiana cheerleaderka, bogata dziewczyna równie bogatego chłopaka
Evie - dziewczyna, która słyszy głosy, w snach nawiedzają ją koszmary, a ostanie wakacje spędziła w ośrodku dla psychicznie chorych
Gdy świat staje na głowie, a wszystkie wizje okazują się spełniać Evie wyrusza w podróż celem poznania prawdy o sobie i otaczającym ją świecie. Sojusze, przyjaźń ale także a przede wszystkim walka o przetrwanie to wszystko na swej drodze spotka Evie... i jeszcze tarot i jego tajemnice.

Evie - najpopularniejsza dziewczyna w szkole, lubiana cheerleaderka, bogata dziewczyna równie bogatego chłopaka
Evie - dziewczyna, która słyszy głosy, w snach nawiedzają ją koszmary, a ostanie wakacje spędziła w ośrodku dla psychicznie chorych
Gdy świat staje na głowie, a wszystkie wizje okazują się spełniać Evie wyrusza w podróż celem poznania prawdy o sobie i...

Trochę „Zmierzchu”, trochę „Walking Dead”. Przeżuwałam nieco tę powieść, lecz ostatecznie do przełknięcia i strawienia ;)

Trochę „Zmierzchu”, trochę „Walking Dead”. Przeżuwałam nieco tę powieść, lecz ostatecznie do przełknięcia i strawienia ;)

Ej, wiecie co?
Na początku miałam takie meh, czytając tę książkę. Była dosyć głupiutka, dosyć naiwna i momentami dosyć irytująca. Na myśl przywodziła mi "Pretty Little Liars" z tą charakterystyczną manifestacją bogactwa, prestiżu i wspaniałego, licealnego życia wśród elit. Nie da się ukryć, że dla dojrzałego czytelnika może to być odpychające, a nawet skłaniające, by odłożyć tę książkę, ale szybko historia zaczyna się rozwijać i z głupiutkiej historii tworzyć naprawdę ciekawą, wciągającą fabułę, która trzyma czytelnika w napięciu, nie nudząc i tylko zachęcając do dalszego czytania, by dowiedzieć się, co dalej, co się stanie, o co w tym wszystkim chodzi?
Początkowe złe wrażenie rozwiało się niczym zdmuchnięty pył, bo "Cesarzowa kart" mnie wciągnęła w swoją historię, oplotła swoimi pnączami i zatrzymała przy sobie, oferując mi kilka godzin dobrej zabawy przy porządnej, ciekawej lekturze.
I chociaż nie jestem fanką postapokaliptycznych światów i z reguły staram się omijać taką tematykę, to tutaj, po części przez nieświadomość, zupełnie mi nie przeszkadzała.
Nie chcę zdradzać zbyt wiele fabuły, to pozostawię wam, jeśli zechcecie sięgnąć po tę książkę, dla mnie jednak jest ona naprawdę niezłą pozycją do przeczytania, jeśli macie ochotę na coś lekkiego, niezbyt zobowiązującego.
Bo o ile lubię kawał dobrej fantastyki ze skomplikowanym światem osadzonym na mocnych fundamentach, stworzony od podstaw przez autora, oryginalny i wyjątkowy, to tego typu, lżejsze, bardziej młodzieżowe, choć mimo tego wciąż lekko mroczne pozycje są przyjemną odskocznią i takich książek też potrzebuję w swoim życiu.
Postaci - z początku średnie, zbyt puste, zapatrzone w siebie i swoje dostatnie życie, raczej nie było tam nikogo, do kogo bym się przywiązała i kto zyskałby moją wielką sympatię. Ale nie ukryję, że relacja między Jacksonem i Evangeline była ekscytująca i momentami czarująca, zapewniała mi to, czego potrzebuję od romansu, chociaż ciągłe problemy między nimi, kłótnie i nieporozumienia były męczące, a zakończenie...
No cóż, baaaaaaaardzo niesatysfakcjonujące na ten moment, no ale... to ja nie lubię, gdy coś kończy się w sposób nieoczywisty, z niedomkniętymi najważniejszymi sprawami.
Mam szczerą nadzieję, że wyjdzie kontynuacja i wtedy z przyjemnością po nią sięgnę.

Ej, wiecie co?
Na początku miałam takie meh, czytając tę książkę. Była dosyć głupiutka, dosyć naiwna i momentami dosyć irytująca. Na myśl przywodziła mi "Pretty Little Liars" z tą charakterystyczną manifestacją bogactwa, prestiżu i wspaniałego, licealnego życia wśród elit. Nie da się ukryć, że dla dojrzałego czytelnika może to być odpychające, a nawet skłaniające, by...

I ponownie kategoria "młodzieżowe" zrobi dużo złego tej książce...
Rewelacyjnie napisane post apo, z elementami dark fantasy, z główną bohaterką, która ma wprawdzie 16 lat, ale nie oznacza to, że tylko młodzież doceni walory tej opowieści.
Dwa tory narracji - kiedyś i dziś, początek elektryzujący i nieco mylący, ale całość świetna.
I zapowiada się na 2 część:)

Kretyńska okładka, niestety...

POLECAM!

I ponownie kategoria "młodzieżowe" zrobi dużo złego tej książce...
Rewelacyjnie napisane post apo, z elementami dark fantasy, z główną bohaterką, która ma wprawdzie 16 lat, ale nie oznacza to, że tylko młodzież doceni walory tej opowieści.
Dwa tory narracji - kiedyś i dziś, początek elektryzujący i nieco mylący, ale całość świetna.
I zapowiada się na 2 część:)

Kretyńska...

Główna bohaterka dzisiejszej książki - Evangeline Greene - jak już zaznaczył wydawca, jest szesnastoletnią uczennicą. Evie (bo tak życzy sobie aby się do niej zwracano) jest najpopularniejsza w całej szkole, lubiana przez wszystkich i zdaje się, że ma niemalże wszystko o czym nastolatka mogłaby zamarzyć. Czyżby? Dlaczego więc całe lato spędziła w odosobnieniu od przyjaciół w klinice psychiatrycznej?

"Chodź, dotknij... Ale pamiętaj, że za to zapłacisz."

Dziwne sny, rzeczywistość mieszająca się z jawą, notatnik zapełniony krwawymi obrazkami masakrycznych wizji i zniekształconych istot... Evie jest chora psychicznie czy jej nadprzyrodzone zdolności dają o sobie znać? I ten cały Matthew... Zawsze kiedy pojawia się w jej wizjach, osłabia ją to fizycznie, krew leci jej z nosa a on jeszcze zwraca się do niej per "Cesarzowo". Tajemnicze karty tarota i jakieś Arkana... Nic dziwnego, że dziewczyna myśli, że naprawdę oszalała. Jej dziwnym zachowaniem i mnóstwem tajemnic zaczyna się interesować nowy uczeń szkoły - Jackson, typowy "bad boy". Nie dziwnym jest więc również fakt, że niemalże każda nastolatka wzdycha na jego widok.

W jednej chwili Evie traci wszystko i sama niemal cudem uchodzi z życiem. Błysk, bo tak nazywają to makabryczne zdarzenie ludzie, którym udało się przeżyć, wyjaławia planetę do cna. Dziewczyna jednak odkrywa przez przypadek, że zna sposób na wyhodowanie roślin i przywrócenie zieleni. Czy uda jej się przeżyć?

Powieść ma charakter opowieści, którą snuje przed nami główna bohaterka siedząc przy kominku psychopatycznego Arthura, który w swoim szaleńczym umyśle tworzy coraz to nowsze sposoby na wykorzystanie ludzkiego ciała do eksperymentów.

Książka jest wykonana w przecudny sposób. Strony są wykończone na brzegach w kolorze zielonym a sama okładka bardzo starannie oddaje charakter bohaterki. Ja natomiast... Już dawno po skończeniu książki nie miałam w głowie takiego uczucia "Ale co tu się właśnie stało?!?". Co ja gadam. To uczucie towarzyszyło mi cały czas. Nie mam pojęcia co mogę o tej książce sądzić. Podobała mi się, owszem, ale w jakiś dziwny i inny sposób. Ta książka jest inna niż wszystkie. Nie przypominała mi niczego innego co czytałam do tej pory i pozostawiła bardzo duży mętlik w głowie.

Główna bohaterka dzisiejszej książki - Evangeline Greene - jak już zaznaczył wydawca, jest szesnastoletnią uczennicą. Evie (bo tak życzy sobie aby się do niej zwracano) jest najpopularniejsza w całej szkole, lubiana przez wszystkich i zdaje się, że ma niemalże wszystko o czym nastolatka mogłaby zamarzyć. Czyżby? Dlaczego więc całe lato spędziła w odosobnieniu od przyjaciół...

"Cesarzowa kart" to literacka układanka, w której poszczególne elementy łączą się w trakcie trwania powieści. Każde wydarzenie, każda postać nie jest tu bez znaczenia. Każdy ma swoją historię, a ta historia staję się nieodłącznym elementem fabuły. Zaintrygowani? No pewnie, że tak, bo kto by nie był?! Główną bohaterką książki jest Evangeline Green. Evangeline z pozoru wiedzie idealne życie nastolatki - jest bogata, piękna, ma przyjaciół i cudownego chłopaka. Nikt nie wie, że dziewczyna skrywa sekret - od dziecka dręczą ją koszmary i wizje apokalipsy. Z ich powodu matka postanawia wysłać Evangeline do ośrodka specjalistycznego. Tylko, co jeśli wizyta w ośrodku nie przyniesie efektów? Jeśli sny są czymś więcej niż tylko koszmarami? A jeśli od nich zależy przyszłość?
Struktura powieści jest nietypowa i to ona stanowi największy atut książki. Evangeline opowiada historię swojego życia - o koszmarnych wizjach, apokaliptycznych snach i prześladującym ją, tarocie; a swoją opowieść kieruje do Artura, mężczyzny, po którym można spodziewać się wszystkiego. Artur nie ma dobrych zamiarów. Nie wiadomo skąd się wziął i dlaczego, wiadomo tylko, że należy się go obawiać! Ich "dialog" ciągnie się przez prawie całą powieść, wciągając całkowicie czytelnika.
"Cesarzowa kart" łączy w sobie elementy dystopii i fantastyki. Nie brakuje również wątku romantycznego, który został poruszony bardzo subtelnie - stanowi zaledwie tło dla niezwykłej opowieści Evie. Ponadto, ogromnym atutem książki jest wykorzystanie talii tarota. To niezwykle rzadko spotykany zabieg w literaturze - mnie kupił całkowicie.
"Cesarzowa kart" to idealny wybór dla miłośników literatury młodzieżowej oraz fantastycznej. Doskonale przedstawiona fabuła trzyma w napięciu, a nietypowa historia Evangeline wywołuje morze emocji. Od tej powieści nie można oderwać się nawet na chwilę! Oczekiwanie na rozwiązanie wywołuje frustrację, a zarazem przyjemność - bardzo chcemy poznać zakończenie. Ta książka gwarantuje świetną zabawę w magicznym dystopijnym świecie.

"Cesarzowa kart" to literacka układanka, w której poszczególne elementy łączą się w trakcie trwania powieści. Każde wydarzenie, każda postać nie jest tu bez znaczenia. Każdy ma swoją historię, a ta historia staję się nieodłącznym elementem fabuły. Zaintrygowani? No pewnie, że tak, bo kto by nie był?! Główną bohaterką książki jest Evangeline Green. Evangeline z pozoru...

Boże ta książka jest cudowna, fantastyczna i niezwykła. Zaczyna sie dziwnie, chaotycznie i nie wiadomo jak sie zakończy.
Evie po spędzeniu 3 miesięcy w zamkniętym zakładzie psychiatrycznym wraca do domu. Uważa że wizje i głosy już nie mają na nią wpływu. Okazuje sie zupełnie inaczej. Armagedon, karty tarota, nauki babci to wszystko sie łączy w całość i jeszcze miłość. Tajemniczy i uroczy Jackson pomaga dziewczynie w ciężkich chwilach, ale kiedy dowie się prawdy o swojej dziewczynie nie przerazi się? I czy Cesarzowa jest kimś innym czy wszystko jest obok?
Mega wciągająca, inna, fantastyczna historia. Dialogi prowadzone w dwóch osobach są idealnie zgrane i dopiero na samym końcu dowiadujemy się co oznacza początek. Na prawdę cudowna i trzymająca w napięciu do końca. Francuskie docinki są idealne!

Boże ta książka jest cudowna, fantastyczna i niezwykła. Zaczyna sie dziwnie, chaotycznie i nie wiadomo jak sie zakończy.
Evie po spędzeniu 3 miesięcy w zamkniętym zakładzie psychiatrycznym wraca do domu. Uważa że wizje i głosy już nie mają na nią wpływu. Okazuje sie zupełnie inaczej. Armagedon, karty tarota, nauki babci to wszystko sie łączy w całość i jeszcze miłość....

Kiedy po raz pierwszy zobaczyłam tę książkę w Moondrive Shopie, od razu zapragnęłam ją kupić. Niestety, "Cesarzowa kart" była już niedostępna. Na szczęście po jakimś czasie ponownie mogłam ją dostać. Gdy tylko się o tym dowiedziałam, nie zastanawiałam się ani chwili. Nie przeszkadzała mi wysoka cena oraz długi czas oczekiwania. Po prostu wiedziałam, że ta pozycja może być czymś dobrym, co skradnie moje serce. Z drżącymi rękoma odpakowałam przesyłkę i zachwyciłam się przepiękną oprawą graficzną. Nie dość, że okładka prezentowała się niesamowicie, to do tego brzegi zostały pomalowane na zielony kolor. W połączeniu z czernią, liśćmi i kwiatami całość wyglądała zjawiskowo. Jednak czy oprócz designu ta książka miała do zaoferowania trochę więcej?

Początek był dla mnie bardzo niejasny. Czułam się zdezorientowana, bo autorka rzuciła nas na głęboką wodę. Od razu poznajemy Arthura, którego myśli brzmią jak jeden, wielki bełkot. Do tego używa niezrozumiałych słów. Czym jest ten Błysk, o którym ciągle mówi? Co strasznego się wydarzyło? Dlaczego wielu ludzi zginęło, jedzenia brakowało, a zwierzęta oraz rośliny poumierały? Nurtujące pytania kłębiły się w mojej głowie, a odpowiedzi wciąż brakowało. Niespodziewanie do jego domu przychodzi szesnastoletnia Evie, którą mężczyzna od razu częstuje kakao z trucizną. Dziewczyna zamierza opowiedzieć mu co przydarzyło się jej przed wcześniej wspomnianym Błyskiem, lecz przed rozpoczęciem historii, ostrzega go niepokojącym głosem:

"- Wszystko ci opowiem. Całą moją historię. Postaram się przypomnieć sobie jak najwięcej. Tylko że... Moja wersja wydarzeń niekoniecznie musi być tą prawdziwą."

Cofamy się w przeszłość o około 250 dni. Szybko dowiadujemy się, że Evie spędziła wakacje w szpitalu psychiatrycznym ze względu na wszechobecne wizje, halucynacje i niezrozumiałe sny, w których postacie z kart Tarota toczą zacięty bój, a świat zmierza ku zagładzie. Mieszka razem z mamą. Kobieta ze wszystkich sił chciałaby pomóc swojej jedynej córce w chorobie. Według rodzicielki odziedziczyła ją po babci. Mimo tego szesnastolatka wiedzie raczej dobre życie. Jest atrakcyjna, ma bogatego chłopaka, najlepszą przyjaciółkę oraz dużo pieniędzy. Wraz z nowym rokiem szkolnym do jej placówki przybywa czwórka nowych uczniów. W tym Jackson, który od razu przykuwa jej uwagę. Niedługo później dowiadujemy się czym jest ten słynny Błysk, a Evangeline jest jedną z nielicznych osób, która go przeżyje. Myślę, że na tym zakończę, bowiem boję się, że zdradzę za dużo. Żeby podsycić waszą ciekawość odniosę się jeszcze do paru wątków. Kim tak naprawdę jest Evie? Jaką rolę ma odegrać? Czy ktoś będzie w stanie jej pomóc? Talia kart została rozdana. Strzeż się każdego!

Szczerze powiedziawszy po przeczytaniu opisu spodziewałam się czegoś zupełnie innego. Nie mogę powiedzieć, że jestem zawiedziona, ale też nie przyznam, że jestem w pełni usatysfakcjonowana. Przez kilka pierwszych rozdziałów bardzo się męczyłam. Mieliśmy dużo momentów ze szkoły, nastoletniej egzystencji, czyli imprez, spotkań ze znajomymi i tajemniczym Jacksonem, który nie był miłym chłopakiem z sąsiedztwa. Od razu pomyślałam, że dostałam nieciekawą opowieść młodzieżową zamiast dobrej fantastyki. Dopiero po jakimś czasie zaczęło się coś dziać, a ja powoli przekonywałam się do tej książki. I tutaj zaznaczam, że naprawdę powoli. Akcja skakała. Raz miałam wrażenie, że leci zbyt wolno, gdzie po parunastu stronach leciała zbyt szybko. Mimo to w ogólnym zestawieniu wyszło z tego coś interesującego. Wiele wątków rozwinęło się w zaskakujący sposób, a paru elementów kompletnie się nie spodziewałam. Można nazwać to książką drogi, gdyż nasi główni bohaterowie odbywają daleką podróż, która jeszcze się nie skończyła. Z wielką chęcią przekonam się jaki będzie koniec.

"Chodź, dotknij... Ale pamiętaj, że za to zapłacisz."

Najwyższa pora, aby napisać nieco więcej o moich odczuciach względem bohaterów. Nie mogę nazwać Evie irytującą postacią, choć pewnie niektórzy z was nie będą pałać do niej sympatią. Chociaż zachowuje się czasem dziecinnie, niewdzięcznie, niezdarnie i ma pretensje, kiedy powinna dziękować za to, że żyje, to gdzieś tam nawet ją polubiłam. Potrafiłam ją zrozumieć. Znalazła się w sytuacji, w której nie każdy by sobie poradził. Nie posiadała praktycznie żadnych umiejętności. Nie polowała, nie gotowała, nie była przygotowana na trudne warunki. Ale w końcu miała tylko szesnaście lat, była jeszcze dzieckiem, gdy wydarzył się Błysk. Bała się. Uważała, że była bezbronna. Do tego wizje, halucynacje. Można od tego zwariować, więc współczułam jej. Jeśli zaś chodzi o Jacksona, to tutaj bywało różnie. Na wstępie nie polubiłam go ani trochę. Wulgarny, uważający się za nie wiadomo jak przystojnego, ordynarny. Jego odzywki były na poziomie asfaltu. Aż miałam ochotę mu przywalić. Jedyną dobrą rzecz jaką wprowadzał, to wyrażenia po francusku, które sprawiły mi niemałą radość. Ale to tylko dlatego, że rozumiałam je bez tłumaczenia i czułam się przez to wyjątkowo. Traktował Evie z góry, kiedy to jego zdaniem, to ona oceniała go po okładce oraz pochodzeniu. Często denerwował się na dziewczynę, choć jej zachowanie było raczej naturalne. Nie robiła mu specjalnie na złość. Do tego ciągle powtarzał, że ma na nią ochotę. Ach, no nie, no nie, to mi się nie podobało. Później gdzieś zauważyłam jego zmianę, uwierzyłam w niego, popierałam jego czyny i kibicowałam, aby Evangeline wyjawiła mu swoją tajemnicę. A ona wciąż i wciąż tego nie robiła, więc wtedy moja złość przeszła na nią. Wzbudzali we mnie skrajne emocje, ale zdecydowanie był to plus tej powieści.

Moim głównym zarzutem są tutaj postacie z kart Tarota, które zostały potraktowane trochę po macoszemu. Ten wątek mógł być bardziej rozwinięty, bo uważam, że przeciętny czytelnik nie ma bladego pojęcia na ten temat. A na dobrą sprawę jest to praktycznie główna część fabuły. Ku mojemu niezadowoleniu dostajemy po jednym słowie o każdej z postaci. Wiemy, że jest Łuczniczka, że jest Śmierć na koniu i tutaj zostają wymienione inne nazwy. Ale nie dowiadujemy się o nich niczego więcej. Co to oznacza? Jakie mają symbole? Czy są dobre, czy też złe? Nic, kompletnie zero informacji. Jakoś pod koniec poznajemy parę osób i Evie je opisuje, ale myślę, że powinniśmy dostać trochę więcej wiadomości od autorki. I ktoś może powiedzieć, że dostajemy o Selenie, Finnie, Matthew. Tak, to prawda, ale kiedy? Dziesięć rozdziałów przed finałem? Przecież jest ich ponad czterdzieści. Nie, ten argument do mnie w ogóle nie trafia.

Podsumowując, "Cesarzowa kart" w jakimś stopniu do mnie trafiła. Po przeanalizowaniu doszłam do wniosku, że dostaliśmy ciekawą historię, gdzie najbardziej interesująca staje po przeczytaniu większej części książki. Wydaje mi się, że początek jest dosyć słaby, ale naprawdę dajcie szansę tej pozycji, bo możecie się mile zaskoczyć. Może moja recenzja nie brzmi pozytywnie, ale zawsze staram się wykazać błędy żeby ustrzec czytelników przed niemiłym zaskoczeniem. W końcu lepiej tak niż mielibyście się zawieść, prawda? Ale bądź co bądź bawiłam się dobrze i mogę tę książkę polecić.

Kiedy po raz pierwszy zobaczyłam tę książkę w Moondrive Shopie, od razu zapragnęłam ją kupić. Niestety, "Cesarzowa kart" była już niedostępna. Na szczęście po jakimś czasie ponownie mogłam ją dostać. Gdy tylko się o tym dowiedziałam, nie zastanawiałam się ani chwili. Nie przeszkadzała mi wysoka cena oraz długi czas oczekiwania. Po prostu wiedziałam, że ta pozycja może być...

https://zatraconewinnymswiecie.blogspot.com/2018/01/recenzja-138-cesarzowa-kart-kresley-cole.html

Poznajemy Evangeline „Evie” Greene jako bogatą i popularną uczennicę szkoły średniej. Okazuje się jednak, że nie jest taka typowa, gdyż dziewczynę dręczą mroczne wizje i halucynacje, a ostatnie wakacje spędziła w szpitalu psychiatrycznym. W jej stanie tym bardziej nie pomaga jej irytujący, nowy uczeń. Jednak szybko poznajemy nową wersję Evie – dojrzalszą, która musi nauczyć się przetrwać w nowym świecie po Błysku i dowiedzieć się, jakie jest jej przeznaczenie.
Z drugiej strony mamy Jacksona Deveaux – zbuntowanego chłopaka, który pochodzi z biednych obrzeży miasta. Jest go bardzo trudno rozgryźć. W chwilach, w których się otwiera, staje się wrażliwym i emocjonalnym człowiekiem, jednak do czasu aż rozsądek znowu nie weźmie góry, a Jack wróci do swojej poprzedniej postawy.
Autorka ciekawie bawi się stereotypami postaci. Główna bohaterka okazuje się nie być kolejną pustą, popularną w liceum nastolatką, a jej towarzysz do samego końca pozostaje szorstki i często nieprzyjemny. Również matka Evie w końcu przyznaje się do błędów i wyraża skruchę.

Motyw z taliią karota wprowadza powiew świeżości do młodzieżowej fantastyki. Do tej pory się z tym nie spotkałam i muszę przyznać, że jak najbardziej zainteresował mnie ten temat. Tym bardziej, że na temat samego tarota niewiele wiem.
Sama książka napisana jest bardzo przyjemnym i łatwym w czytaniu językiem. Na początku była mało wciągająca, wręcz dość schematyczna, ale szybko się rozkręca i później wprost trudno się od niej oderwać.
Kresley Cole stworzyła przemyślany świat. Jest on dopracowany w każdym szczególe, nie odczuwa się, że jakiś wątek został pominięty lub zbyt mało rozwinięty. Sama historia jest interesująca i potrafi trzymać czytelnika w napięciu. Koniec tak bardzo różni się od początku, że można by pomyśleć, że jest to diametralnie inna książka.

Cesarzowa kart bardzo przypadła mi do gustu. Okazała się być dokładnie tym, czego w tej chwili oczekiwałam od książki – humoru, nuty romansu, interesujących bohaterów i akcji, która potrafi pochłonąć. Już nie mogę się doczekać kolejnych tomów, bo historia zmierza w naprawdę ciekawym kierunku. Zdecydowanie polecam przeczytać, jeśli jeszcze tego nie zrobiliście!

https://zatraconewinnymswiecie.blogspot.com/2018/01/recenzja-138-cesarzowa-kart-kresley-cole.html

Poznajemy Evangeline „Evie” Greene jako bogatą i popularną uczennicę szkoły średniej. Okazuje się jednak, że nie jest taka typowa, gdyż dziewczynę dręczą mroczne wizje i halucynacje, a ostatnie wakacje spędziła w szpitalu psychiatrycznym. W jej stanie tym bardziej nie pomaga...