Niema

Ogólnie historia ciekawa ale niestety autorka napisała ją tak infantylnie. Te opisy, sytuacje, bohaterzy dramat. Spodziewałam się naprawdę dobrej lektury a czytałam ją z zażenowaniem. Naprawdę nie polecam.

Ogólnie historia ciekawa ale niestety autorka napisała ją tak infantylnie. Te opisy, sytuacje, bohaterzy dramat. Spodziewałam się naprawdę dobrej lektury a czytałam ją z zażenowaniem. Naprawdę nie polecam.

Pokaż mimo to

"-Gotowa na matmę?
-...
-Myślisz, że to się nam do czegokolwiek w życiu przyda?
-..."

Główną bohaterką tej historii jest Oakley - nastolatka, która od piątego roku życia nie odezwała się ani słowem. Gdyby powiedzenie "Milczenie jest złotem" brać dostownie, byłaby ona bez wątpienia najbogatszym człowiekiem na Ziemi. Żadnego "cześć" do rodziców, "kocham Cię" do chłopaka, który okazuje Ci najwięcej wsparcia. Ani jednego słowa. Przejęta matka chodzi z córką do lekarzy, lecz oni załamują ręce.

Tylko Oakley wie, dlaczego zamilkła, tylko ona wie, co się stało. Nie chce niszczyć swojego świata, ranić najbliższych, więc wybrała milczenie, co nie wydaje jej się wysoką ceną za szczęśliwe życie, mimo swojej inności.

Ale trwa to do pewnego dnia...

Jest to moje drugie spotkanie z twórczością Natashy Preston. Ta opowieść ma dość rozległy wątek romantyczny owinięty tajemnicą. Po pierwszej książce autorki którą przeczytałam, myślałam, że historia będzie bardziej mroczna. W poszczególnych rozdziałach narratorem jest sama Oakley, a w innych jej przyjaciel Cole, co daje kilka perspektyw, ale też poznajemy dużo bardziej uczucia poszczególnych bohaterów. Książkę bardzo szybko i dobrze się czytało, i napewno sięgnę po następne tomy tej historii. 🤐
Polecam :D

"-Gotowa na matmę?
-...
-Myślisz, że to się nam do czegokolwiek w życiu przyda?
-..."

Główną bohaterką tej historii jest Oakley - nastolatka, która od piątego roku życia nie odezwała się ani słowem. Gdyby powiedzenie "Milczenie jest złotem" brać dostownie, byłaby ona bez wątpienia najbogatszym człowiekiem na Ziemi. Żadnego "cześć" do rodziców, "kocham Cię" do...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Od razu zaznaczam, że całej książki nie przeczytałam. Powiedziałabym nawet, że ledwo przebrnęłam przez jej pierwsze 160 stron. Jedno słowo je podsumowuje: nuuuuuda. Zero akcji, bohaterka kompletnie wycofana (przez większość czasu głównie mnie drażniła)- tak naprawdę nic się tam nie działo. Nawet ten wątek miłosny (wobec którego miałam większe oczekiwania) wydawał się taki ciągnący i banalny. Uwielbiam książki w których pojawia się jakaś tajemnica i do końca czekamy na jej wyjaśnienie, ale w tym przypadku nawet ona nie zachęciła mnie do podjęcia się dalszego czytania. Może gdybym nie przeczytała tylu książek o podobnej tematyce ta ocena nie byłaby taka krytyczna, ale no po prostu w porównaniu do nich wypada naprawdę słabo. Nie polecam

Od razu zaznaczam, że całej książki nie przeczytałam. Powiedziałabym nawet, że ledwo przebrnęłam przez jej pierwsze 160 stron. Jedno słowo je podsumowuje: nuuuuuda. Zero akcji, bohaterka kompletnie wycofana (przez większość czasu głównie mnie drażniła)- tak naprawdę nic się tam nie działo. Nawet ten wątek miłosny (wobec którego miałam większe oczekiwania) wydawał się taki...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ta książka Natashy Preston średnio mi się podobała... Brakowało mi choćby bardzo ogólnej wzmianki na początku książki dlaczego Oakley nie mówi, fabuła ciągnęła się w nieskończoność i miałam ochotę poprostu szybko przerzucić kartki by dowiedzieć jaki był powód jej milczenia, moim zdaniem autorka też mogła inaczej wymyślić zakończenie. Książka jednak porusza temat traumatycznych wydarzeń, które dotykają niestety wiele osób na świecie i nie są tylko fikcją, i może dlatego warto ją przeczytać.

Ta książka Natashy Preston średnio mi się podobała... Brakowało mi choćby bardzo ogólnej wzmianki na początku książki dlaczego Oakley nie mówi, fabuła ciągnęła się w nieskończoność i miałam ochotę poprostu szybko przerzucić kartki by dowiedzieć jaki był powód jej milczenia, moim zdaniem autorka też mogła inaczej wymyślić zakończenie. Książka jednak porusza temat...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Piętnastoletnia Oakley przestała mówić już w dzieciństwie, nikt nie wie co skłoniło ją do tej decyzji. Zaufany przyjaciel Cole, mimo jej niemowy wspiera ją i broni przed szkolnymi dręczycielami. Aż w końcu poczuli do siebie cos więcej...

Przyznaję zamysł książki bardzo mi się spodobał. Jednak przy niektórych scenach odczuwałam lekkie zażenowanie. Zakończenie trochę mnie rozczarowało i byłam zła na główną bohaterkę za decyzje, które podjęła. Podsumowując, książka podobała mi się i polecam ją każdemu komu spodobał się opis tak samo jak mnie.

Piętnastoletnia Oakley przestała mówić już w dzieciństwie, nikt nie wie co skłoniło ją do tej decyzji. Zaufany przyjaciel Cole, mimo jej niemowy wspiera ją i broni przed szkolnymi dręczycielami. Aż w końcu poczuli do siebie cos więcej...

Przyznaję zamysł książki bardzo mi się spodobał. Jednak przy niektórych scenach odczuwałam lekkie zażenowanie. Zakończenie trochę mnie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Było to moje pierwsze zetknięcie się z twórczością Natashy Preston i zdecydowanie trafione w dziesiątkę. Niezwykle urzekło powolne ujawnianie historii, opisy uczuć i sama fabuła. Mimo, że w pewnym momencie wiedziałam już, co skłoniło główną bohaterkę do milczenia, to dalej z zapartym tchem czekałam na punkt kulminacyjny książki. Zdecydowanie polecam!

Było to moje pierwsze zetknięcie się z twórczością Natashy Preston i zdecydowanie trafione w dziesiątkę. Niezwykle urzekło powolne ujawnianie historii, opisy uczuć i sama fabuła. Mimo, że w pewnym momencie wiedziałam już, co skłoniło główną bohaterkę do milczenia, to dalej z zapartym tchem czekałam na punkt kulminacyjny książki. Zdecydowanie polecam!

Pokaż mimo to

świetna młodzieżówka, szybko się czytało

świetna młodzieżówka, szybko się czytało

Pokaż mimo to

11 lat milczenia, wielka miłość i wielka tajemnica. Z jednej strony książka chce przekazać trudny temat do nastoletniego czytelnika (lub raczej czytelniczki, bo nie sądzę, żeby jakikolwiek nastolatek płci męskiej zechciał przeczytać "Silence"), a z drugiej strony razi infantylnością i naginaniem rzeczywistości do granic absurdu w sposób niezwykle irytujący. Sięgnąłem po książkę jako ojciec nastoletniej dziewczyny ciekawy co takiego może literatura zaoferować nastoletniej czytelniczce i zgodziliśmy się wspólnie, że przeczytać to się owszem dało - ale nic poza tym. Chyba bym był w wieku 15-16 lat śmiertelnie obrażony i zniechęcony, gdyby mi ktoś wciskał takie emocjonalne kity jak Natalia Preston, ale tak sobie to tłumaczę, że każdy ma inne postrzeganie rzeczywistości, zwłaszcza w tak trudnym wieku.
Rozpaczliwe wołanie o miłość i akceptację, wytłumaczalne na poziomie pięcio - siedmiolatka milczeniem, ale nie w wieku lat 15-16. No ludzie!
Co więcej - gdzieś w 1/3 wiadomo jak mniej więcej książka się skończy, no chyba, że czytelnik nie nadąża za tym, co jest napisane... i w tym momencie czytając już nie wiesz do jakiego czytelnika ma trafić książka. Siedmiolatka? No raczej nie, a dla nastolatka to też chyba nie.
Kochane czytelniczki, nie chciałbym burzyć waszych wyobrażeń na temat miłości i akceptacji przez osobników płci męskiej, ale według mnie taką historię należy włożyć między bajki i czytać z mocno przymrużonym okiem. Bardzo mocno przymrużonym.
Krótko mówiąc 4/10 "może być".

11 lat milczenia, wielka miłość i wielka tajemnica. Z jednej strony książka chce przekazać trudny temat do nastoletniego czytelnika (lub raczej czytelniczki, bo nie sądzę, żeby jakikolwiek nastolatek płci męskiej zechciał przeczytać "Silence"), a z drugiej strony razi infantylnością i naginaniem rzeczywistości do granic absurdu w sposób niezwykle irytujący. Sięgnąłem po...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Szczerze, po przeczytaniu książki byłam bardzo rozczarowana, spodziewałam się jakiegoś ciekawszego zakończenia. Mam wrażenie, że autorka nie miała pomysłu na książkę, a bardziej pomysłu jak "takim" tematem zaciekawić czytelnika. Całość opierała się jedynie na opisie relacji między główną postacią i jej miłostką (Cole), a jedynymi wzmiankami o głównym powodzie jej milczenia było "Nie mogę nic powiedzieć.... Skrzywdzę tym rodzinę..." co było już z czasem irytujące . Brakowało mi takiego zagłębienia się w sytuację z którą się zmagała i wprowadzenie w nią czytelnika.

Szczerze, po przeczytaniu książki byłam bardzo rozczarowana, spodziewałam się jakiegoś ciekawszego zakończenia. Mam wrażenie, że autorka nie miała pomysłu na książkę, a bardziej pomysłu jak "takim" tematem zaciekawić czytelnika. Całość opierała się jedynie na opisie relacji między główną postacią i jej miłostką (Cole), a jedynymi wzmiankami o głównym powodzie jej milczenia...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Milczenie jest złotem - niestety w tym przypadku, milczenie głównej bohaterki nie pozwala na ujawnienie krzywdzącej prawdy. Co skłoniło Oakley, do tego, aby po tylu latach w końcu powiedzieć prawdę? I co ta prawda zrobi z jej rodziną? Książka warta przeczytania i poznania życia Oakley i Cole.

Milczenie jest złotem - niestety w tym przypadku, milczenie głównej bohaterki nie pozwala na ujawnienie krzywdzącej prawdy. Co skłoniło Oakley, do tego, aby po tylu latach w końcu powiedzieć prawdę? I co ta prawda zrobi z jej rodziną? Książka warta przeczytania i poznania życia Oakley i Cole.

Pokaż mimo to