Wybrałem się za Olzę, aby na własne oczy zobaczyć, jak się tam żyje naszej ludności polskiej. To, co widziałem, opisuję. Wiem. że niejedno przykre będzie dla Czechów, ale wierzę, iż mnie zrozumieją. Nie kierowałem się złymi uczuciami nieżyczliwości, a tym mniej nienawiści. Przeciwnie, żywię dla Czechów uczucia najlepsze i dlatego właśnie ubolewam, że polityka ich względem ludności polskiej Zaolzia nie jest taka, jakiej mieliśmy prawo oczekiwać od zwolenników zasady wzajemności słowiańskiej.

Miarodajne słowa ministra Rzeczypospolitej o tym, że "każdy objaw dobrej woli rządu praskiego... przyczyni się do wytworzenia lepszej atmosfery sąsiedzkiej", nie zostały cofnięte. Nie trzeba podkreślać, że im lepiej ludność polska czuć się będzie w tej części swej ojczyzny, która została wcielona do Republiki Czechosłowackiej, tym lepsze i życzliwsze uczucia będą się rodzić i pogłębiać w Polsce dla narodu czechosłowackiego.

Byłbym szczęśliwy, gdyby mi los pozwolił doczekać chwili, w której mógłbym odwołać zarzuty, postawione działaczom czeskim w Zaolziu. Byłbym szczęśliwy, gdybym mógł zobaczyć pogodne uśmiechy, gdzie widziałem Izy, i gdybym mógł przekreślić w swej książce słowo ,,czechizacja“ i napisać: przyjaźń i braterstwo.