Młodzi, nieco starsi i zupełnie już dojrzali czytelnicy chcę Was zachęcić do sięgnięcia po bardzo wartościową i niezwykle treściwą książeczkę zapisaną na niespełna stu stronicach i skierowaną przede wszystkim do dzieci w wieku szkolnym. Ale zaznaczam, że dorośli również odnajdą w niej interesujące wątki.

Aleksandra Berkowska w swojej pierwszej książce zatytułowanej "Rana" podzieliła się z młodymi czytelnikami historią pewnej nastolatki, gimnazjalistki Basi, której życie od wczesnego dzieciństwa zostało naznaczone uciążliwą i bolesną chorobą o podłożu genetycznym i alergicznym. Atopowe Zapalenie Skóry, bo o nim mowa, uważane jest dziś za chorobę cywilizacyjną. To przewlekłe schorzenie w znaczący sposób ogranicza możliwości chorego na zwyczajne życie zmuszając taką osobę do zachowywania ścisłej i bardzo restrykcyjnej diety, wyeliminowania wszelkich alergenów i substancji powodujących zaostrzenie objawów.

Basia chciałaby być taka jak szkolni koledzy. Niestety jej organizm wykazuje dużą nadwrażliwość na alergeny. Dziewczyna ma więc nadmiernie suchą, zaczerwienioną, czasami opuchniętą cerę, nierzadko popękana skóra zamienia się w bolesne rany, dokucza swędzenie, któremu nie może się poddać oraz wysypka. Każde eksperymenty żywieniowe bądź uleganie kaprysom skutkuje pogorszeniem stanu skóry i wymaga zwiększonej dawki leków. A Basia pragnie przecież żyć jak jej rówieśnicy, bez ograniczeń, wstydu i bólu...

Autorka zaciekawiła mnie swoją opowieścią. Basia jest jedną z wielu osób cierpiących na atopię, jedną z wielu nastolatek, które muszą zmagać się z nietolerancją i uszczypliwością wśród rówieśników, wreszcie jedną z wielu ludzi, których życiem rządzi choroba. Ale Basia ma też wiele szczęścia. Bohaterkę otaczają życzliwe jej bliskie osoby - kochająca mama, brat oraz trzy oddane przyjaciółki. Dzięki temu łatwiej jej zmagać się z trudną codziennością. Myślę sobie, że niestety nie wszyscy chorzy mają tyle szczęścia... Aleksandra Berkowska sporo miejsca poświęciła stosunkom panującym wśród młodzieży gimnazjalnej i dobrze je nakreśliła. Towarzyszac Basi i jej przyjaciołom miło jest powspominać szkolne czasy, młodzieńcze rozterki, pierwsze porywy serca, szalone imprezy i... eksperymenty, które w przypadku osób z atopią mogą źle się skończyć. Basia jest bardzo pozytywną bohaterką, ma swoje słabości, ale łamanie przez nią zasad zawsze ostatecznie dobrze się kończy. Jak dla mnie zbyt dobrze.
Ciekawym pomysłem jest wprowadzenie do dialogów wewnętrznych przemyśleń bohaterki, które ubogacają treść. To taki jej głos rozsądku, momentami poważny, a chwilami zabawny, ale zawsze sprowadzający Basię na właściwe tory.
Interesujące wątki, dobrze dobrane do świata ludzi młodych, niestety nie zostały w całości wyczerpane. Można byłoby je nieco bardziej rozwinąć (np. wydarzenia związane z bałem, czy "utarcie nosa" Dominice) i odpowiednio zakończyć. Nie byłoby wówczas niepotrzebnych przeskoków w treści i lekkiego uczucia niedosytu.

Drodzy czytelnicy, Ci bardzo młodzi i Ci już całkiem starsi, zachęcam Was do sięgnięcia po "Ranę"Aleksandry Berkowskiej. To dzięki tej historii Atopowe Zapalenie Skóry przestanie być dla Was anonimowym, nic nie znaczącym schorzeniem. A Ci z Was, którzy zmagają się z tym niezwykle uciążliwym rodzajem alergii, odnajdą w tej opowieści siłę do dalszej walki, a Basia stanie się Waszą przyjaciółką, której być może najbardziej Wam brakuje. Lektura tych niespełna stu stroniczek nie zabierze wiele czasu, a na pewno Was zainteresuje i umili wieczór. Polecam serdecznie, a sama czekam na kolejną opowieść autorki.

Młodzi, nieco starsi i zupełnie już dojrzali czytelnicy chcę Was zachęcić do sięgnięcia po bardzo wartościową i niezwykle treściwą książeczkę zapisaną na niespełna stu stronicach i skierowaną przede wszystkim do dzieci w wieku szkolnym. Ale zaznaczam, że dorośli również odnajdą w niej interesujące wątki.

Aleksandra Berkowska w swojej pierwszej książce zatytułowanej...

Krótka historia nastolatki chorującej na AZS-atopowe zapalenie skóry, napisana przez polską autorkę i umieszczona w 90 stronach.

Naturalnie przeczytanie tej książki zajęło mi najwyżej godzinę, ale ani trochę nie żałuję spędzonego czasu. Nie jest to wysokich lotów lektura, która wywoła w nas skrajne emocje. Jednak bardzo polecam osobom, które chcą powspominać czasy gimnazjów. Bal gimnazjalny, pierwsza miłość, pierwsze prawdziwe kłótnie, pierwsze nielegalne rzeczy. Bez względu na to ile mamy lat, wielu z nas lubi wracać do tych wspomnień, chwil, w których czuliśmy, że zapalenie tego jednego papierosa jest niebezpieczne, dreszczyk emocji przy takich sytuacjach, kilku z nas to pamięta. ;)

Ale nie tylko ze względu na wspominanie sięgnęłam po tę książkę. Temat choroby. Niewiele słyszałam o niej wcześniej, nie zagłębiałam się w temat, a zawsze ciekawie jest poznać to od środka-osoby, która na to choruje. Nastolatka wielokrotnie przeżywała przykrości z powodu tej przypadłości, wpędzała ją w coraz większe kompleksy. Mimo to miała wokół siebie przyjaciół i rodzinę, którzy zawsze byli gotowi ją wspierać i pomóc. Bardzo polubiłam Basię. Była zwyczajną dziewczyną, która trzymała się z paczką swoich przyjaciółek i miała zwyczajne problemy. Łatwo się z nią utożsamić, podejrzewam że wiele osób czytając te książkę myślało, że postąpiliby podobnie. Jednak książka jest za krótka, żeby poznać ją całkowicie, jak i kilku innych bohaterów, nad czym ubolewam. Tak samo jak szybko kończących się rozdziałów, przygód, które nie wiedzieliśmy jak się skończą, jakby Aleksandra Berkowska wyczerpała limit stron na jeden wieczór i następnego zaczynała pisać o czymś innym. Brakuje mi w tej książce również lepszego stylu autorki. Widać, że to jest jej pierwsza książka. Mnóstwo dialogów bardzo nienaturalnych, niedopracowane opisy lub przesadzone, mogłyby być lepiej opisane uczucia bohaterek, wiele rzeczy można by ulepszyć, które niestety psują całość. I mam wrażenie, że robienie na siłę z nastolatki tej dobrej sprawia, że fabuła traci na wiarygodności. Basia wciąż jest tą, która jest atakowana i wciąż postępuje dobrze, przez co wszyscy ją lubią i zaczynają przytrafiać jej się tylko przyjemne sytuacje. Szkoda, że życie takie nie jest.

Jednak książka nie była zła, czytało się ją po prostu szybko.
http://www.papierowemotyle.pl/index.php/motylowe-zapiski/recenzje/333-rana

Krótka historia nastolatki chorującej na AZS-atopowe zapalenie skóry, napisana przez polską autorkę i umieszczona w 90 stronach.

Naturalnie przeczytanie tej książki zajęło mi najwyżej godzinę, ale ani trochę nie żałuję spędzonego czasu. Nie jest to wysokich lotów lektura, która wywoła w nas skrajne emocje. Jednak bardzo polecam osobom, które chcą powspominać czasy...

recenzjenawygodzie.blogspot.com

Życie to nie bajka, a ja nie księżniczka. Może to i dobrze, że nie pochodzę z rodu królewskiego. Nie mogłabym robić tego, co bym chciała. W ogóle byłoby chyba nudno.

Po "Ranę" sięgnęłam ze względu na opis, który mnie zainteresował. Historia okazała się nie być długa, ale za to ciekawa i lekka w czytaniu z przesłaniem, którego nie da się nie zauważyć.
Baśka jest w trzeciej klasie gimnazjum. Przygotowuje się wraz z przyjaciółkami do egzaminu i ukończenia szkoły. Nie wszystko w życiu dziewczyny jest takie, jakie sobie wymarzyła. Cierpi na atopowe zapalenie skóry, dręczy ją Dominika z klasy, a do tego chłopak, który jej się podoba nie zwraca na nią uwagi. Jak poradzi sobie nastolatka ze swoimi problemami? Koniecznie przeczytajcie, aby dowiedzieć się więcej.

Osobiście myślę, że przesłanie historii jest dobre. Jak wiadomo lata młodzieńcze to burzliwy okres i szalejące hormony, a do tego problemy z wieloma aspektami życia, które z biegiem lat przestają mieć znaczenie. Jedną z takich rzeczy jest wygląd. Nie chodzi tutaj o to, że ktoś kogoś obraża. Tu chodzi o emocjonalną krzywdę, której nie da się tak łatwo zapomnieć. W czasach, gdzie masowe media narzucają nam kanony piękna i to, jak powinniśmy wyglądać, bardzo łatwo jest o kompleksy i wiele nieprzyjemności w późniejszych latach. Ludzie przyjmują, że skoro telewizja powie nam, że mamy wyglądać, tak jak oni chcą, to tak musi być. Przez co wiele dziewczyn klasyfikuje się do grona brzydkich lub po prostu przeciętnych. A potem następuje wielkie zdziwienie skąd bierze się anoreksja, bulimia, depresja, a nawet okaleczanie, czy samobójstwa. Mimo że tego w książce nie było, bo bohaterka okazała się mieć wsparcie rodziny i przyjaciół, a także własny rozum, to jednak na świecie dzieją się takie rzeczy i ta historia opowiada o tym problemie, który w tym wypadku kończy się happy end'em.
Poza lekkością z jaką się czyta można poczuć taką naturalność wydarzeń, gdzie bohaterka nie jest żadną supergwiazdą, a zwyczajną nastolatką, która ma wady, kompleksy i myśli, które w jej przypadkach pewnie też byśmy mieli.
Ciepła i pełna młodzieńczej siły, aby mierzyć się z problemami oraz z zawirowaniami miłosnymi, nad którymi autorka nie rozwijała się aż tak, bo nie były one głównym wątkiem.
Chyba najbardziej spodobało mi się rozwiązanie sprawy z wrogo nastawioną dziewczyną wobec Basi. Zwalczanie dobrem nienawiści okazało się najskuteczniejszą bronią.
Jeśli chcecie zgłębić perypetie dziewczyny i jej przyjaciółek zapraszam do zapoznania się z tą książką.
/Fokeuek

recenzjenawygodzie.blogspot.com

Życie to nie bajka, a ja nie księżniczka. Może to i dobrze, że nie pochodzę z rodu królewskiego. Nie mogłabym robić tego, co bym chciała. W ogóle byłoby chyba nudno.

Po "Ranę" sięgnęłam ze względu na opis, który mnie zainteresował. Historia okazała się nie być długa, ale za to ciekawa i lekka w czytaniu z przesłaniem, którego nie da się nie...

Aleksandra Berkowska - osoba niezwykłej kultury, pisze wiersze i bajki, czasem prozę dla młodzieży, robi przecudne frywolitki i stara się żyć pięknie, mimo przeciwności losu.



To również książki dla młodych duchem, którzy mimo życiowych doświadczeń, które stanowią ich dzisiejszy bagaż, po dziś dzień z optymizmem, wiarą i miłością patrzą na świat.

Tylko od Ciebie zależy, czy wolisz oderwać się od szarej rzeczywistości oraz zanurzyć w świat niesamowitych przygód, czy może na własnej skórze doświadczyć poruszających problemów dorastających ludzi, związanych z miłością, przyjaźnią, szkołą i rodziną. Ta kategoria raz na zawsze rozwiąże Twoje problemy z poszukiwaniem wciągających historii. Teraz masz je wszystkie na wyciągnięcie ręki!

Basia uczy się w gimnazjum i wspólnie z koleżankami przygotowuje się na ważny w ich życiu bal gimnazjalny. Nie byłoby w tym może nic dziwnego i nietypowego, gdyby nie fakt, że dziewczyna ma kompleksy z powodu swojej rzadkiej choroby - atopowego zapalenia skóry - AZS.

Atopowe zapalenie skóry (AZS),zwane wypryskiem atopowym, egzemą, a niegdyś świerzbiączką (łac. prurigo) Besniera, wypryskiem alergicznym lub alergicznym zapaleniem skóry, w dermatologii i alergologii określane, jako przewlekła dermatoza (zapalna) – przebiegająca z okresami zaostrzeń i remisji choroba skóry, której towarzyszy uporczywy i nawrotowy świąd oraz liszajowacenie skóry
Jest to przypadłość zaliczana do atopowych chorób skóry, wywołana genetycznie uwarunkowaną nieprawidłową reakcją immunologiczną (nadmierna reaktywność komórek Langerhansa, związana z nieprawidłową odpowiedzią odpornościową na małe dawki antygenów, w wyniku, której dochodzi do nadmiernego wytwarzania przeciwciał IgE skierowanych głównie przeciwko tym alergenom). Przeciwciała IgE wykazują zdolność do wiązania swoistych alergenów, które są następnie modyfikowane i prezentowane limfocytom T pomocniczym. Prowadzi to do proliferacji tych komórek i wytworzenia się przewagi komórek pomocniczych Th2, które wydzielają cytokiny prozapalne, między innymi interleukiny 4, 5 oraz 10, które pogarszają stan kliniczny skóry.


Dzięki bohaterkom poznajemy świat młodzieży niejako od środka. Jesteśmy świadkami ich radości, marzeń, codziennych trosk, ale też nierówności społecznych i szykan ze strony klasowej „miss”, która przekonana o swojej wyjątkowości dobitnie daje to odczuć każdemu, a szczególnie Basi. Aleksandra Berkowska porusza w swojej książce ważny temat, zmuszając czytelników do wniknięcia w rzeczywistość współczesnej młodzieży. Jak również dowiedzieć się wiele na temat AZS?
Ukazuje jak we współczesnym świecie dalej funkcjonuje przysłowie w bajek, które pamiętamy z dzieciństwa gdzie było nie raz powiedziane zło dobrem zwyciężaj.
I w powieści Rana również możemy zauważyć, iż szykanowana przez koleżankę z klasy jak również innych kolegów i koleżanki, Basia z powodu swojej choroby nie ucieka się do niecnych zamiarów tylko postanawia okazać życzliwość swej prześladowczyni, co jak się okazuje bardzo ją zaskakuje.
Jak się okazuje klasowa miss też ma swój skrywany sekret /fobię, która wychodzi na jaw podczas lekcji wychowania fizycznego czy w tym wypadku Basia postąpi tak jak ona? Zacznie z niej się śmiać, szydzić, nastawiać przyjaciół przeciw niej? Dowiecie się czytając tę książkę.
Autorka pokazuje również jak ważna dla osoby chorej na AZS jest rodzina oraz przyjaźń, która nie pozwala jej się załamać, ma w nich oparcie, zawsze może na nich liczyć o każdej porze dnia i nocy.


Bardzo lekki i dopracowany styl, czyta się niezwykle płynnie i szybko, pochłaniając kartkę za kartką. Brak tu zbędnych kwiecistych opisów czy tak niepotrzebnego lania wody, wszystko zostało dokładnie przemyślane pod względem konstrukcji , dialogów itp.

Aleksandra Berkowska - osoba niezwykłej kultury, pisze wiersze i bajki, czasem prozę dla młodzieży, robi przecudne frywolitki i stara się żyć pięknie, mimo przeciwności losu.



To również książki dla młodych duchem, którzy mimo życiowych doświadczeń, które stanowią ich dzisiejszy bagaż, po dziś dzień z optymizmem, wiarą i miłością patrzą na świat.

Tylko od Ciebie zależy,...