Badania nad literaturą polsko-żydowską weszły w ostatniej dekadzie w nową fazę rozwoju. Zainicjowane w latach osiemdziesiątych zeszłego wieku na obrzeżach wielkiej polonistyki, stopniowo umacniały swoją pozycję, by ostatecznie przekształcić się w pole przyciągające zainteresowanie coraz szerszych kręgów badaczy różnych pokoleń. Prace okresu pionierskiego powstawały w atmosferze etycznych rozrachunków z przeszłością: odradzającego się zainteresowania kulturą żydowską, pierwszych publicznych dyskusji nad polsko-żydowskimi relacjami i prób przywracania wymazywanej w latach PRL-u pamięci o wielokulturowym dziedzictwie przeszłości. Z czasem trwała obecność tematów żydowskich w publicznym i naukowym dyskursie zyskała również motywację w zainteresowaniu odmiennością i różnicą, lokalnością i marginalnością, a jej metodologicznym wsparciem stały się inspiracje płynące z nowych tendencji badawczych w humanistyce.

Oddawany do rąk czytelnika tom Literatura polsko-żydowska. Studia i szkice oferuje wgląd w kierunki i perspektywy badawcze owego nowego etapu, etapu – by tak powiedzieć – instytucjonalnej stabilizacji literackich studiów polsko-żydowskich. Składają się na niego prace autorstwa dwudziestu ośmiu badaczy reprezentujących polskie i izraelskie ośrodki akademickie. Jego układ odzwierciedla historyczną dynamikę kultury i literatury polsko-żydowskiej – ich konteksty i kontakty, antecedencje, realizacje, kontynuacje, echa w czasie i przestrzeni.