Podobno "Na Przełęczy ..." albo się kocha albo się jej nienawidzi. Ja miejscami pokochałam, w innych momentach nieco wynudziłam. Czy przeczytałabym ją jeszcze raz? Zdecydowanie!

Podobno "Na Przełęczy ..." albo się kocha albo się jej nienawidzi. Ja miejscami pokochałam, w innych momentach nieco wynudziłam. Czy przeczytałabym ją jeszcze raz? Zdecydowanie!

Stanisław Witkiewicz (senior)to jeden z odkrywców Tatr. Dziś można go wymieniać w jednym szeregu z Chałubińskim, Tetmajerem, i innymi popularyzatorami sztuki, kultury i przyrody Podhala. Paradoksalnie największą wartość mają dla mnie szczegółowe opisy detali architektonicznych, aranżacji i "designu", a więc stylu zakopiańskiego. Sosrąb, pazdur, łyżnik, obońki, obrazy na szkle - to wszystko ma swój urok i niepowtarzalny klimat. Warto też dodać, że Witkiwewicz skupia się też na postaci Sabały, który wcześniej przyznaję się wydawał mi się postacią mityczną, nie człowiekiem z krwi i kości. Autor też pokpiwa sobie z pewnego malarza, którego określa "Tyrolczykiem". Szczerze, nie wiem, czy to jest "historia z kluczem", a więc czy postać ww. pseudoartysty to szpila wbita któremuś ze znajomych ojca Witkacego, czy też ów malarz to kolejna z galerii postaci spotkanych na szlakach bądź też stworzonych na potrzeby książki.

Trzeba dodać że w książce pada wiele archaizmów stosowanych w mowie przełomu XIX i XX wieku (np. rańce),jak i sporo słów i terminów typowo "tatrzańskich" (np. gadzik, sosrąb itp.). Lektura ze słownikiem obowiązkowa. I jeden cytacik na pożegnanie: "Dy to Sabała! Idzie se grajęcy".

Stanisław Witkiewicz (senior)to jeden z odkrywców Tatr. Dziś można go wymieniać w jednym szeregu z Chałubińskim, Tetmajerem, i innymi popularyzatorami sztuki, kultury i przyrody Podhala. Paradoksalnie największą wartość mają dla mnie szczegółowe opisy detali architektonicznych, aranżacji i "designu", a więc stylu zakopiańskiego. Sosrąb, pazdur, łyżnik, obońki, obrazy na...

Ciekawa lektura o Tatrach lat minionych. Jest pisana językiem minionej epoki: długie opisy przyrody, społeczności górali. Podpatrywane niejako z boku z perspektywy przybysza. Polecam miłośnikom gór.

Ciekawa lektura o Tatrach lat minionych. Jest pisana językiem minionej epoki: długie opisy przyrody, społeczności górali. Podpatrywane niejako z boku z perspektywy przybysza. Polecam miłośnikom gór.

🗻Góry, góry, piękne polskie góry… Czy są ciekawe książki o nich?🗻

Oczywiście, że tak! Doskonałym przykładem takiej literatury jest książka Stanisława Witkiewicza „Na przełęczy. Wrażenia i obrazy z Tatr”, która to jest takim must have dla każdego góromaniaka :D

Dlaczego warto sięgnąć po tą książkę?
Po pierwsze – z ciekawości
Po drugie – z miłości do gór
Po trzecie – bo po prostu jest niesamowita!

Stanisław Witkiewicz zabiera nas w niesamowitą podróż po Tatrach – opisuje dokładnie swoje przeżycia, a cała historia opatrzona jest przepięknymi ilustracjami, które niesamowicie oddają nasze piękne góry.

Warto jeszcze dodać, że wyprawa ta odbyła się w wieku XIX, w całkowicie innych realiach życia, przez co jest jeszcze ciekawsza dla nas, czytelników.

Ktoś może powiedzieć – ale tu są takie długie opisy przyrody, które przecież mogą zanudzić każdego! Ale pomyśl, drogi odbiorco, czy wspinając się na szczyt sama/sam nie zachwycasz się środowiskiem naturalnym? Zwierzątkami spotkanymi na swojej drodze? Niesamowitymi roślinami? Czy choćby pięknymi widokami?

W tej książce znajdujemy po prostu ogrom fascynujących rzeczy – od historii, pięknych rysunków, przez cudowne opisy przyrody, aż po wiele ciekawostek!

Ogromnie zachęcam Cię do sięgnięcia po tą historię!

🗻Góry, góry, piękne polskie góry… Czy są ciekawe książki o nich?🗻

Oczywiście, że tak! Doskonałym przykładem takiej literatury jest książka Stanisława Witkiewicza „Na przełęczy. Wrażenia i obrazy z Tatr”, która to jest takim must have dla każdego góromaniaka :D

Dlaczego warto sięgnąć po tą książkę?
Po pierwsze – z ciekawości
Po drugie – z miłości do gór
Po trzecie – bo po...

Czy opis jednej wycieczki po Tatrach może być ciekawy? Może, jeśli do jego napisania zabrał się Stanisław Witkiewicz, okraszając go przy okazji całym mnóstwem informacji o XIX-wiecznym Zakopanem, Tatrach i taternictwie ogólnie. Dla osób zainteresowanych tematyką będzie to z pewnością pozycja obowiązkowa. Ważne tylko, by sobie uświadomić, że nie jest to lektura prosta, bowiem nie napisano jej we współczesnym, lekkim stylu a mnogość opisów (swoją drogą niesamowicie plastycznych) pewnie niejednego zanudzi. Bo przecież teraz o wiele łatwiej wrzucić do tekstu zdjęcie, niż zmuszać czytelnika do czytania "przydługich opisów przyrody" (stąd też niestety sztuka dobrego tworzenia opisów zanika). Jeśli jednak ktoś ma ochotę uruchomić trochę wyobraźnię, to dzięki Witkiewiczowi bez trudu uda mu się odnaleźć wśród tatrzańskich szczytów.

Czy opis jednej wycieczki po Tatrach może być ciekawy? Może, jeśli do jego napisania zabrał się Stanisław Witkiewicz, okraszając go przy okazji całym mnóstwem informacji o XIX-wiecznym Zakopanem, Tatrach i taternictwie ogólnie. Dla osób zainteresowanych tematyką będzie to z pewnością pozycja obowiązkowa. Ważne tylko, by sobie uświadomić, że nie jest to lektura prosta,...

Wybitna to mało powiedziane! Takiego zbioru informacji o Zakopanem i Tatrach chyba nie znajdziemy nigdzie indziej. Znajdziemy tu zarówno opisy szlaków i przejścia nimi autora tekstu, opisy ludzi związanych z Zakopanem (głównie Jana Krzeptowskiego - Sabały),opisy miasta, opisy zbójnictwa i historii Podhala itd. A to wszystko zamknięte w świetnej prozatorskiej formie idealnie współgrającej z treścią! Naprawdę jestem zachwycony. Gratka dla miłośników Tatr i nie tylko! Tę książkę powinno się przeczytać i to może nie raz w życiu, bo ja na pewno do niej wrócę!

Wybitna to mało powiedziane! Takiego zbioru informacji o Zakopanem i Tatrach chyba nie znajdziemy nigdzie indziej. Znajdziemy tu zarówno opisy szlaków i przejścia nimi autora tekstu, opisy ludzi związanych z Zakopanem (głównie Jana Krzeptowskiego - Sabały),opisy miasta, opisy zbójnictwa i historii Podhala itd. A to wszystko zamknięte w świetnej prozatorskiej formie...

Świętej pamięci Władysław Cywiński mawiał, że to jedna z najnudniejszych książek o Tatrach i nie ma pojęcia, jak można to czytać. Ja też nie mam pojęcia. ;)

Świętej pamięci Władysław Cywiński mawiał, że to jedna z najnudniejszych książek o Tatrach i nie ma pojęcia, jak można to czytać. Ja też nie mam pojęcia. ;)

Właśnie doczytałam ostatnią stronę i zakochałam się! Rewelacja! O tak. To jedna z tych książek, które na długo pozostają w pamięci. Rozkoszowałam się każdym jednym słowem, które Witkiewicz przelał na karty tej powieści. Stworzył wspaniałą skarbnicę wiedzy na tematy związane z Tatrami, górskimi wyprawami bez jakiegokolwiek specjalistycznego sprzętu, a także o samym Zakopanem i jego mieszkańcach. Lecz "Na przełęczy" skupia się przede wszystkim na przemierzaniu szlaków górskich, na wypasach owiec na halach i na hardości górali, którzy szli w zaparte prowadząc turystów po znajomych i nieznajomych zakątkach gór. Autor w niesamowicie pięknym stylu opisuje przyrodę tatrzańską, poczynając od smerków i limb, a kończąc na wilkach, niedźwiedziach, świstakach i orłach. Do tego wszystkiego wspaniałe opowieści Sabały. Ah… Polecam wszystkim którzy kochają góry! Bo to prawdziwa perełka.

Właśnie doczytałam ostatnią stronę i zakochałam się! Rewelacja! O tak. To jedna z tych książek, które na długo pozostają w pamięci. Rozkoszowałam się każdym jednym słowem, które Witkiewicz przelał na karty tej powieści. Stworzył wspaniałą skarbnicę wiedzy na tematy związane z Tatrami, górskimi wyprawami bez jakiegokolwiek specjalistycznego sprzętu, a także o samym Zakopanem...

Świetne zobrazowanie Tatr końca XIX w. Przedstawienie tamtejszych rad i zasad dotyczących turystyki górskiej powinno zadowolić wszystkich, którzy interesują się tą tematyką, a także tych, którzy chcieliby dowiedzieć się jak odbywano wycieczki górskie w czasach, gdy nie było jeszcze współczesnego-profesjonalnego sprzętu, a kobiety nie mogły sobie pozwolić na suknie odsłaniające choćby kawałek nogi.

Świetne zobrazowanie Tatr końca XIX w. Przedstawienie tamtejszych rad i zasad dotyczących turystyki górskiej powinno zadowolić wszystkich, którzy interesują się tą tematyką, a także tych, którzy chcieliby dowiedzieć się jak odbywano wycieczki górskie w czasach, gdy nie było jeszcze współczesnego-profesjonalnego sprzętu, a kobiety nie mogły sobie pozwolić na suknie...