Wiedziałam, że nie będzie tu pędzącej akcji, ale jednak mimo takiego odpowiedniego nastawienia, nudziłam się.
Akcje dzieje się w czasie wojny secesyjnej w szkole dla dziewcząt. Jedna z uczennic znajduje w lesie rannego żołnierza i postanawia udzielić mu pomocy. Zabiera go do szkoły. Mogło być ciekawie, ale jednak mniej więcej w połowie tej długiej książki coś się wyraźnie popsuło. Irytowała mnie postać żołnierza oraz większości kobiet w szkole. Czy to możliwe by być aż tak naiwnym? W pewnym momencie czułam już wyraźnie zniecierpliwienie kiedy wreszcie to się skończy? Nie lubię odkładać niedoczytanych do końca książek, więc dobrnęłam do końca. A ten może jednak trochę zaskoczyć.

Wiedziałam, że nie będzie tu pędzącej akcji, ale jednak mimo takiego odpowiedniego nastawienia, nudziłam się.
Akcje dzieje się w czasie wojny secesyjnej w szkole dla dziewcząt. Jedna z uczennic znajduje w lesie rannego żołnierza i postanawia udzielić mu pomocy. Zabiera go do szkoły. Mogło być ciekawie, ale jednak mniej więcej w połowie tej długiej książki coś się wyraźnie...

Dziwna, ale zajmująca powieść. Nie mogłam się od niej oderwać i gdybym miała oceniać pierwszą połowę zdecydowałabym się nawet na wyższą ocenę. Spodobał mi się styl Autora, także sam pomysł, aby umiejscowić akcję w domu dla młodych panien z pięcioma problematycznymi dziewczętami oraz dwiema opiekunkami (które same ścierały się z własnymi demonami). Każda z bohaterek miała swoją narrację, co nadało całości ciekawszego wymiaru. Mogłam poznać perspektywę każdej z dziewcząt. Również postać Johna wydała się niejednoznaczna. Większy problem miałam w drugiej połowie książki, po pechowych wypadkach. Intencje postaci zaczęły mi się gubić i zacierać, a całość stawała się coraz bardziej chaotyczna (co jest zarówno zaletą i [bardziej] wadą). Zakończenie niczym mnie nie zaskoczyło, szkoda. Spodziewałam się większego rozmachu po całości. Myślę jednak, że to jedna z lepszych powieści, jakie przeczytałam w tym roku.

Dziwna, ale zajmująca powieść. Nie mogłam się od niej oderwać i gdybym miała oceniać pierwszą połowę zdecydowałabym się nawet na wyższą ocenę. Spodobał mi się styl Autora, także sam pomysł, aby umiejscowić akcję w domu dla młodych panien z pięcioma problematycznymi dziewczętami oraz dwiema opiekunkami (które same ścierały się z własnymi demonami). Każda z bohaterek miała...

Świetna powieść. Niesamowity klimat.

Świetna powieść. Niesamowity klimat.

Ciekawa lektura. Nie przepadam za książkami o tematyce wojennej albo o takich które dzieją się w czasie wojny ale te książkę czytało się bardo fajnie i mimo że były wstawki takie typowo o wojnie i nie miałam pojęcia co jest czym to przebrnęłam przez to, nie tracąc "wątku".

Ciekawa lektura. Nie przepadam za książkami o tematyce wojennej albo o takich które dzieją się w czasie wojny ale te książkę czytało się bardo fajnie i mimo że były wstawki takie typowo o wojnie i nie miałam pojęcia co jest czym to przebrnęłam przez to, nie tracąc "wątku".

Wahałam się w ocenie pomiędzy 5 a 6, ale przeciętna to ta książka na pewno nie jest. Jest dobra w charakterystyce pschologiczno-emocjonalnej każdej z postaci. Jest nawet ponadprzeciętna, ale w swojej rozwlekłości i długości (540 stron rachityzmu akcyjno-dialogowego to zdecydowanie za dużo). W zasadzie mniej więcej do połowy człek się zastanawia czy rzucić tę książkę w otchłań zapomnienia, bo ileż można tych wynurzeń z duszy czytać ciągiem bez akcji. I wtedy dochodzimy do pierwszej akcji (z dwóch),która mnie zatrzymała: obciąć nogę czy nie obcinać? Przyznam, że po tej akcji zdecydowałam przeczytać najpierw koniec książki i to zachęciło mnie do przeczytania całości, bowiem jestem z tych osób, które nie tyle interesują się skutkami, co drogą która doń prowadzi.
W sumie mogę powiedzieć że warto było (choć można było jednak krócej). Moimi ulubienicami są Martha i Harriet. One, wraz z Johnym, chyba są tu osią zdarzeń, a dziewczęta z pensji tłem. Sam Johny, odrażający typ. Dziwiło mnie, że tak długo był tolerowany, ale damom nie wypada inaczej. Muszę jednak przyznać, że panie damami pozostały do końca i w piękny, nad wyraz grzeczny, sposób zakończyły znajomość z tym osobnikiem.

Wahałam się w ocenie pomiędzy 5 a 6, ale przeciętna to ta książka na pewno nie jest. Jest dobra w charakterystyce pschologiczno-emocjonalnej każdej z postaci. Jest nawet ponadprzeciętna, ale w swojej rozwlekłości i długości (540 stron rachityzmu akcyjno-dialogowego to zdecydowanie za dużo). W zasadzie mniej więcej do połowy człek się zastanawia czy rzucić tę książkę w...

Bardzo dobra książka. Lubię kiedy narracja jest przedstawiana z perspektywy różnych bohaterów. Jest to według mnie jedyna książka w swoim rodzaju. Polecam

Bardzo dobra książka. Lubię kiedy narracja jest przedstawiana z perspektywy różnych bohaterów. Jest to według mnie jedyna książka w swoim rodzaju. Polecam

(Ocenione 17.03.2021) Książka zrobiła na mnie dość duże wrażenie, nie chcę jednak komentować po czasie, aby nie zafałszować wrażenia.

(Ocenione 17.03.2021) Książka zrobiła na mnie dość duże wrażenie, nie chcę jednak komentować po czasie, aby nie zafałszować wrażenia.

Amerykańska wojna secesyjna może przeciętnemu konsumentowi popkultury kojarzyć się z melodramatem „Przeminęło z wiatrem”. Jednakże ten konflikt zbrojny może być też materiałem na thriller. Pokazuje to powieść Thomasa Cullinana, która doczekała się dwóch ekranizacji w 1971 i 2017 r.

Akcja dzieje się w Wirginii w czasie wojny secesyjnej. Dziewczęta ze szkoły dla panien odnajdują rannego żołnierza Unii. Zabierają go do szkoły i postanawiają zaopiekować się nim.

Powieść eksploruje motyw pozornej niewinności młodych dziewcząt. Pozornie wydają się one bardzo grzeczne i dobrze ułożone. Jednakże szybko zostaje odkryte, że to tylko fasada. Jeszcze przed przybyciem żołnierza w szkole można było zaobserwować różne drobne animozje, intrygi czy skrywane mroczne tajemnicze. Najbardziej niewinne postacie żyją tak naprawdę we własnym świecie i tylko dlatego nie dają się wciągnąć w różne intrygi. Bohaterki mają różną motywacje – czasami jest to zwykły egoizm, a czasami starają się być altruistyczne, ale zostają zmanipulowane.

Sam żołnierz to ciekawa postać. Jest to manipulant, który potrafi pięknymi słowami okręcić sobie wokół palca każdego. Początkowo czytelnik może czuć do niego niechęć, ale kiedy to on staje się w pewnym sensie ofiarą, można mu autentycznie współczuć.

Książka ma niestety pewien poważny minus dla mnie – bardzo powolną akcję. Czasami pomimo upływu wielu stron niewiele się dzieje. Przez to czasami lektura może męczyć.
Powieść porusza całkiem interesujący temat i dobrze przedstawia bohaterów. Można to było wprawdzie przedstawić w bardziej atrakcyjnej formie, ale i tak jest nieźle. Warto się zapoznać.

Amerykańska wojna secesyjna może przeciętnemu konsumentowi popkultury kojarzyć się z melodramatem „Przeminęło z wiatrem”. Jednakże ten konflikt zbrojny może być też materiałem na thriller. Pokazuje to powieść Thomasa Cullinana, która doczekała się dwóch ekranizacji w 1971 i 2017 r.

Akcja dzieje się w Wirginii w czasie wojny secesyjnej. Dziewczęta ze szkoły dla panien...

Z samych trzewi piekła wymsknął się jeden z pomniejszych diabełków, powiedzmy taki w randze Kusego, i psim swędem przekroczył bramy raju, oczywiście święte duszyczki z miejsca przerwały modlitwy by swym miłosierdziem okryć tę nieszczęsną duszę. Walka dobra i zła, tyle razy maltretowana w literaturze? Coś jest na rzeczy, jednakże Cullinan eksploruje z niesamowitą drobiazgowością nasze aniołeczki, z których na widok rogatego diabła wychodzą malutkie, jakże jednak ostre różki. Aniołeczki z różkami? A może diablice ukrywające kopyta, ogon i ogień czarci pod skromnie skrojonymi sukniami? Spokojnie, to nie maskarada, raj pozostaje rajem, nie zmieniamy dekoracji, jednakże aniołeczki w obecności diabełka jakby zarzuciły bezgrzeszność, można by nawet zaryzykować twierdzenie, że wręcz wyczekiwały takiej chwili, która pozwoliłaby zrzucić te ich zadawałoby się niezgłębione pokłady życiowej cnotliwości.
A diabełek? On nie potrafi pozbyć się swojej diablej tuzinkowości, próbuje podskoków, zwrotów, stępa, galopuje, kłusa, do końca przekonany, że skoro trafił do raju, to zamieszkałego przez naiwne aniołki.
I tu, drogie panie, dochodzimy do część przeznaczonej dla mężczyzn, więc proszę szanowne damy, jeśli będziecie czytać ciąg dalszy, to z zamkniętymi oczami. Otóż któż z nas nie marzy (marzył) o znalezieniu się w kobiecym internacie o rozpiętości wychowanek od 11 do 19 lat, oraz nauczycielek około 40 letnich?
Zatem skoro pan Cullinan drążył temat tych męskich marzeń o raju, to konkluzja jest dla nas niezbyt optymistyczna: że na babę żaden diabeł nie pomoże.
Szkatułkowo prowadzona powieść Cullinana to majstersztyk bogato czerpiący z tej arcytrudnej i wymagającej mistrzowskiego pióra konwencji. Rozgryzienie tego damskiego światka wymagało nielichego zmysłu obserwacji, a autor na każdej karcie książki zaskakuje, z wdziękiem uwodzi czytelnika oraz puszcza do niego perskie oko.
Szkoda, że jest to jedyna u nas jego przetłumaczona powieść. Autor w swojej ojczyźnie nie zbierał Bookerów, więc chociaż ja udekorowałem go laurem i dziesięcioma gwiazdkami. Niech mu tam świecą w pisarskim Raju.

Z samych trzewi piekła wymsknął się jeden z pomniejszych diabełków, powiedzmy taki w randze Kusego, i psim swędem przekroczył bramy raju, oczywiście święte duszyczki z miejsca przerwały modlitwy by swym miłosierdziem okryć tę nieszczęsną duszę. Walka dobra i zła, tyle razy maltretowana w literaturze? Coś jest na rzeczy, jednakże Cullinan eksploruje z niesamowitą...

Trywializując można by rzec, że jest to książka o tym, jak widok chłopa odebrał kobietom rozum, gdyż czytając człowiek nieraz zastanawia się nad logiką działań postaci, a dokładniej mówiąc - jej brakiem. Ale byłaby to niesłychanie krzywdząca opinia dla tej książki, bo w istocie jest to powieść gotycka (romans grozy) najwyższych lotów zasługująca na uwagę pod wieloma względami.
W pierwszym rzędzie jest to niebanalna fabuła: podupadła pensja, w tle pożoga wojenna, ranny dezerter i 8 spragnionych miłości kobiet/dziewcząt. Pojawienie się niespodziewanego gościa wnosi ekscytację w jednostajne życie mieszkanek pensji i burzy spokój tego miejsca. On sam przyjmuję rolę koguta w kurniku, który równomiernie obdziela względami każdą z pań, po to by mieć je wszystkie w garści. Bardzo sprawnie odgaduje ich ukryte pragnienia i tęsknoty i powoli wkupuje się w ich łaski. Nie cofnie się przed niczym, żeby móc zostać na pensji jak najdłużej: pochlebstwa, komplementy, szpiegowanie, wyłudzanie informacji, kłamstwa, romanse, propozycje małżeństwa, przemoc, terror. Akcja utworu zagęszcza się i zaostrza i kulminuje najpierw w scenie amputacji nogi, a potem w makabrycznym przyjęciu urodzinowym. I tak jak z początku czytelnikowi może się wydawać, że kobiety zaprosiły węża pod swój dach, tak na koniec zdaje on sobie sprawę, że tak naprawdę wąż trafił do gniazda żmij.
W dalszej kolejności należy docenić objętość tekstu, wartki tok akcji, świetnie nakreślone postacie, ich różnorodność i wielką głębię psychologiczną oraz indywidualizację ich języka. Nie sposób również nie wspomnieć o genialnie poprowadzonej narracji wieloosobowej - kolejne rozdziały opowiadane są przez zmieniające się mieszkanki pensji, przy czym wiemy tylko tyle, ile same zechciały nam zdradzić, a nieraz przyłapujemy je i na kłamstwie. Niesamowite jest to, ile rzeczy w tej szkole dzieje się w sekrecie, w ukryciu, w tajemnicy i o ilu z nich dowiadujemy się przez dziurkę od klucza lub szparę w drzwiach. Dochodzą do tego jeszcze typowe elementy powieści gotyckiej t.j.: antynomiczne pary kochanków, ciemna zbrodnia, atmosfera tajemnicy i nieufności, poczucie grozy, śmierć, choroba, szaleństwo, kazirodztwo, autorytaryzm Marthy, postać tułacza/intruza. A do tego żaden z elementów tej książki nie jest wprowadzony przypadkowo - każdy cytowany utwór, autor, gatunki grzybów i zwierząt (żółw jaszczurowaty) służą podkreśleniu wymowy utworu i jego przesłania (czyżby absolut Poego?)
Książka zmuszająca do refleksji, zastanowienia, stanięcia twarzą w twarz z własnym "ja". Godna polecenia miłośnikom prozy E. A. Poe i Stephena Kinga.

Trywializując można by rzec, że jest to książka o tym, jak widok chłopa odebrał kobietom rozum, gdyż czytając człowiek nieraz zastanawia się nad logiką działań postaci, a dokładniej mówiąc - jej brakiem. Ale byłaby to niesłychanie krzywdząca opinia dla tej książki, bo w istocie jest to powieść gotycka (romans grozy) najwyższych lotów zasługująca na uwagę pod wieloma...