Kompletne rozczarowanie.
Aż się nie chce wierzyć, że to napisał autor “Ojca chrzestnego”. Tym bardziej zaskakujące, że pomysł na powieść był i to z dużym potencjałem. Niestety wyszło niesamowicie infantylne czytadełko, które w kategorii political fiction lokuje się w dolnej strefie stanów niskich. być może zawiodło tłumaczenie, ale efekt końcowy poraża sztucznością dialogów i naiwnością fabuły.
Nie warto nawet komentować, a tym bardziej czytać.

Kompletne rozczarowanie.
Aż się nie chce wierzyć, że to napisał autor “Ojca chrzestnego”. Tym bardziej zaskakujące, że pomysł na powieść był i to z dużym potencjałem. Niestety wyszło niesamowicie infantylne czytadełko, które w kategorii political fiction lokuje się w dolnej strefie stanów niskich. być może zawiodło tłumaczenie, ale efekt końcowy poraża sztucznością dialogów...

Pewne bardzo znane przysłowie mówi, że historia powinna zacząć się od trzęsienia ziemi, a potem powinno być jeszcze lepiej.

"Czwarty K" to moje pierwsze zetknięcie ze znanym autorem Mario Puzo. Mamy tu do czynienia z czymś co jest zarówno kryminałem, political fiction. Zaczyna się rzeczywiście od przysłowiowego mocnego uderzenia bo dochodzi do zamachu na głowę kościoła katolickiego i uprowadzenie samolotu w, którym podróżuje córka prezydenta USA Francisa Kenedyego. Jack Kenedy i jego brat byli jego wujkami.Dochodzi również do podłożenia bomby nuklearnej w Nowym Jorku. Prezydent i jego sztab będą musieli uporać się z tym wszystkim.

Wydarzenia poznajemy z różnych perspektyw. Mamy bowiem samego prezydenta, ludzi z jego bezpośredniego otoczenia, przeciwników politycznych oraz zamachowców i władcy mitycznego państwa Szerhaben.

Akcji jest bardzo dużo. Autor przemyślał ją bardzo dobrze. Momentami słuchając audiobooka nie mogłem się domyślić co będzie za chwilę. Nie podoba mi się wątek studenta, który rzuca studia i rozpoczyna karierę w świecie filmów w Hollywood. Nie jest to w cale połączone z głównymi wydarzeniami. Dużo jest też tu wzmianek o konstytucji USA, tym co może prezydent , kongres itp. Z tego względu moim zdaniem "Czwarty K" bardziej spodoba się odbiorcy Amerykańskiemu bo jest to dla niego bliskie lub komuś kto się tym interesuje. To moje jedyne zastrzeżenia odnośnie tego tytułu.

Audiobook jest zrobiony bardzo dobrze. Nie słychać niepotrzebnych rzeczy. Lektorem jest Marcin Popczyński, którego głos tak jak już wspominałem niezbyt mi się podoba.

Podsumowując "Czwarty K" to dobra historia i gdyby nie było tych minusów o, których wspominam było by jeszcze lepiej. Moje oceny to : 7/10 i 7/10.

Pewne bardzo znane przysłowie mówi, że historia powinna zacząć się od trzęsienia ziemi, a potem powinno być jeszcze lepiej.

"Czwarty K" to moje pierwsze zetknięcie ze znanym autorem Mario Puzo. Mamy tu do czynienia z czymś co jest zarówno kryminałem, political fiction. Zaczyna się rzeczywiście od przysłowiowego mocnego uderzenia bo dochodzi do zamachu na głowę kościoła...

Rozpoczyna się dobrze, ale z biegiem czasu historia skutecznie przestała mnie interesować. Sama w sobie okey, ale w porównaniu do wszystkich innych powieści autora, tutaj najmniej mało ciekawych postaci, o których w kontekście całego politycznego thrillera, dowiadujemy się za dużo.

Czwarty K to była ostatnia książką Mario Puzo, która brakowała mi by znać całą jego bibliografię. Zajęło mi to w sumie 12 lat, a pierwszą był oczywiście Ojciec Chrzestny w 2011 roku. Półka Mario w 100% uzupełniona.

Rozpoczyna się dobrze, ale z biegiem czasu historia skutecznie przestała mnie interesować. Sama w sobie okey, ale w porównaniu do wszystkich innych powieści autora, tutaj najmniej mało ciekawych postaci, o których w kontekście całego politycznego thrillera, dowiadujemy się za dużo.

Czwarty K to była ostatnia książką Mario Puzo, która brakowała mi by znać całą jego...

Książka, na którą polowałem od ponad dziesięciu lat. Bezskuteczne przeszukiwanie księgarń i okolicznych bibliotek dobiegło końca dzięki temu, że wydawnictwo Albatros wznowiło druk kolekcji powieści Mario Puzo. Znając i darząc ogromną sympatią wszystko co dotychczas zostało wydane spod pióra autora podchodziłem do "Czwartego K" z wielkimi oczekiwaniami, ale i dozą obawy. Od pierwszych stron książki przypomniałem sobie osobliwy styl Mario Puzo. "Czwarty K" to dobrze spędzony czas z 512 stronami książki, choć osobiście sądzę, że do "Sycylijczyka" i "Ojca Chrzestnego" mu odrobinę daleko. Nie zdradzam fabuły dla wszystkich, którzy mają tą pozycję jeszcze przed sobą. Świetna do czytania w tradycyjnej formie, a jeśli jednak ktoś woli książkę w formie słuchowiska, to w Empik Go jest dostępny audiobook ze świetnym lektorem - Marcinem Popczyńskim.

Książka, na którą polowałem od ponad dziesięciu lat. Bezskuteczne przeszukiwanie księgarń i okolicznych bibliotek dobiegło końca dzięki temu, że wydawnictwo Albatros wznowiło druk kolekcji powieści Mario Puzo. Znając i darząc ogromną sympatią wszystko co dotychczas zostało wydane spod pióra autora podchodziłem do "Czwartego K" z wielkimi oczekiwaniami, ale i dozą obawy. Od...

Dużo wody w Wiśle upłynęło od czasu, kiedy ostatni raz czytałem powieść Mario Puzo. Teraz nadarzyła się okazja, żeby wrócić do twórczości tego autora, ponieważ wydawnictwo Albatros postanowiło wznowić kolekcję jego książek. „Czwarty K” to pierwsza z powieści, po którą sięgnąłem.

Mario Puzo urodził się 15 października 1920 w Nowym Jorku, w rodzinie emigrantów. W czasie wojny służył w wojsku, stacjonował w Niemczech i w Azji Wschodniej. Po wojnie pozostał w Niemczech i pracował przy służbach powietrznych, jako pracownik cywilny. W 1969 roku ukazała się jego najsłynniejsza powieść „Ojciec Chrzestny”. Od razu stała się bestsellerem i przyniosła pisarzowi ogromny rozgłos na całym świecie i na jej podstawie powstała filmowa trylogia „Ojca Chrzestnego” w reżyserii Francisa Forda Coppoli. Mario Puzo wspólnie z reżyserem napisał scenariusz do wszystkich trzech części. Za pierwsze dwie autorzy otrzymali statuetki Oscara. Natomiast trzecia część została wyróżniona nominacją. Do jego znanych książek zalicza się jeszcze: „Sycylijczyk”, „Czwarty K” i wydana pośmiertnie, dokończona przez wieloletnią towarzyszkę życia Carol Gino: „Rodzina Borgiów”. Mario Puzo zmarł na atak serca w swoim domu na Long Island w lipcu 1999 roku.

Nowym prezydentem Stanów Zjednoczonych zostaje potomek klanu Kennedych – Francis Xavier Kennedy. Jest bogaty, przystojny, a po swoich wujach – J.F. i Robercie Kennedym, zamordowanych przed laty – odziedziczył młodzieńczy idealizm. Wydaje się, że Amerykę czeka ponownie okres gospodarczej i politycznej prosperity. Śmierć papieża w wyniku zamachu oraz porwanie i zabójstwo przez terrorystów córki prezydenta USA odmieniają bieg historii. Francis Kennedy jest gotów wykorzystać całą potęgę swojego urzędu do prywatnej zemsty…

Książka rozpoczyna się niezwykle obiecująco. Niczym u Hitchcocka na dzień dobry dostajemy mocne uderzenie. Zabójstwo papieża i porwanie córki prezydenta Stanów Zjednoczonych zapowiadają czytelniczą ucztę. Niestety z każdą kolejną stroną napięcie zaczęło spadać.

Więcej na blogu: http://oczytany.eu/czwarty-k-mario-puzo/

Dużo wody w Wiśle upłynęło od czasu, kiedy ostatni raz czytałem powieść Mario Puzo. Teraz nadarzyła się okazja, żeby wrócić do twórczości tego autora, ponieważ wydawnictwo Albatros postanowiło wznowić kolekcję jego książek. „Czwarty K” to pierwsza z powieści, po którą sięgnąłem.

Mario Puzo urodził się 15 października 1920 w Nowym Jorku, w rodzinie emigrantów. W czasie...

Trzeba mieć talent, żeby tak ciekawą historię, z dosyć mocnymi twistami fabularnymi, zrobić tak nudną. Nagromadzenie mało ciekawych postaci, o których dowiadujemy się za dużo, a w kontekście historii, nawet nie mają większego znaczenia. Rozczarowanie.

Trzeba mieć talent, żeby tak ciekawą historię, z dosyć mocnymi twistami fabularnymi, zrobić tak nudną. Nagromadzenie mało ciekawych postaci, o których dowiadujemy się za dużo, a w kontekście historii, nawet nie mają większego znaczenia. Rozczarowanie.

Klasyczny thriller polityczny, zabójstwo papieża, porwanie córki prezydenta USA i groźba detonacji miniaturowej bomby atomowej. Wszystko to w oparach politycznych rozgrywek i brudów. Mimo upływu 30 lat od pierwszego wydania książka nie straciła na aktualności. Temat ponadczasowy.

Klasyczny thriller polityczny, zabójstwo papieża, porwanie córki prezydenta USA i groźba detonacji miniaturowej bomby atomowej. Wszystko to w oparach politycznych rozgrywek i brudów. Mimo upływu 30 lat od pierwszego wydania książka nie straciła na aktualności. Temat ponadczasowy.

Czytałam tą książkę po raz pierwszy wiele lat temu. Postanowiłam do niej wrócić. Lubię książki, których akcja toczy się w świecie polityki. Walka o władzę i pieniądze to temat, który zawsze jest aktualny. Jeżeli ktoś lubi takie klimaty, to polecam.

Czytałam tą książkę po raz pierwszy wiele lat temu. Postanowiłam do niej wrócić. Lubię książki, których akcja toczy się w świecie polityki. Walka o władzę i pieniądze to temat, który zawsze jest aktualny. Jeżeli ktoś lubi takie klimaty, to polecam.

Moim zdaniem najsłabsze z dzieł Mario Puzo. Postaci mało autentyczne i niezbyt sympatyczne, intryga też nie tak wyrafinowana, do jakich nas don Puzo przyzwyczaił.

Moim zdaniem najsłabsze z dzieł Mario Puzo. Postaci mało autentyczne i niezbyt sympatyczne, intryga też nie tak wyrafinowana, do jakich nas don Puzo przyzwyczaił.

Po wydaniu książki, Mario Puzo powiedział: „Czwarty K to komercyjna porażka - ale to jest moja najambitniejsza książka”.
Nie wiem naprawdę, na czym się ma zasadzać ten wysoki lot powieści ale rozumiem, co się w niej może nie podobać. Mamy tu bowiem setki postaci o trudnych nazwiskach. Każda z nich, choćby miała wystąpić tylko przez chwilę i zginąć na tej samej stronie - dostanie od Autora dokładny opis fizjonomii, ubrania, charakteru, dowiemy się kim byli dziadkowie a kim teściowie, kiedy prapradziadek przypłynął na Ellis Island i jak się dorobił pierwszego miliona.
Mamy natłok ludzi o morderczych instynktach. Niby w thrillerze to normalne, że wiele jest czarnych charakterów ale czemu nagle normalny facet, który właśnie odkrył w sobie instynkt opiekuńczy do małego dziecka, strzela do prezydenta? Tylko dlatego, że znalazł się w pobliżu? I czemu idealiści studenci- ekolodzy, zatroskani o planetę, uruchamiają bombę atomową (!) w środku miasta? I czy to się mieści w głowie, by prezydent USA zbombardował (!) stolicę jakiegoś sułtanatu, by wymóc ekstradycję terrorysty? Jedyną próbą umotywowania zbrodniczej działalności są przywołane resentymenty palestyńsko-izraelskie, które na tyle poruszyły grupkę może sześciorga studentów z bogatych domów, że postanowili po prostu zamachnąć się na papieża i prezydenta.
Wszystkie te zamachy mają za zadanie wykazać, że ludzie są źli. Źli z natury, z wyrachowania, dla idei, popełniają złe uczynki w dobrych intencjach lub dla zabawy poruszania marionetkami. Źli i cyniczni są celebryci w Hollywood, zły amerykański establishment, politycy z kręgu zaufania prezydenta i najważniejsi urzędnicy państwowi. Nawet wizjoner i demokrata, tytułowy Czwarty K (jak się domyślam, prezydent, kolejny wielki Kennedy w historii USA) przemienia się w złego dyktatora pod wpływem osobistej tragedii.
Ale powód tej całej hekatomby jest jakiś marniutki, słabo uzasadniony. Natłok złych charakterów, rozgrywających swe podłe gierki i spiski, powoduje straszliwy zamęt. Postacie są jednowymiarowe, dziwne, nierealistyczne, a same wydarzenia niewiarygodne. Przydługie dygresje nużą i rozpraszają. Żaden wątek poboczny nie jest zakończony, źli nie zostaną ukarani a puenty brak.

Albo ja nie mam w sobie talentu Coppoli, żeby uwierzyć w tę opowieść.

Po wydaniu książki, Mario Puzo powiedział: „Czwarty K to komercyjna porażka - ale to jest moja najambitniejsza książka”.
Nie wiem naprawdę, na czym się ma zasadzać ten wysoki lot powieści ale rozumiem, co się w niej może nie podobać. Mamy tu bowiem setki postaci o trudnych nazwiskach. Każda z nich, choćby miała wystąpić tylko przez chwilę i zginąć na tej samej stronie -...