Wiele błędów naukowych wynikających ze starości publikacji które nie zniknęły pomimo, że jest to ente wydanie. Jeśli ktoś się jeszcze waha zapraszam do recenzji Histmaga. Na plus porządne wydanie książki no ale nie o to tu chodzi

Wiele błędów naukowych wynikających ze starości publikacji które nie zniknęły pomimo, że jest to ente wydanie. Jeśli ktoś się jeszcze waha zapraszam do recenzji Histmaga. Na plus porządne wydanie książki no ale nie o to tu chodzi

,,Rewolucja rosyjska" Sheili Fitzpatrick to bardzo ciekawa książka.

,,Rewolucja rosyjska" Sheili Fitzpatrick to bardzo ciekawa książka.

Esej o rewolucji bolszewickiej – który nieco rozczarowuje

Jest to publikacja absolutnie eseistyczna, zanim sięgniesz po tą publikacje, powinieneś, w mojej ocenie, mieć już pewien zarys dziejów tych lat. Książka zatem jest bardziej dyskusją na temat zastanych interpretacji tych wydarzeń i opisuje je z nieoczekiwanej dla mnie perspektywy długiej rewolucji kończącej się w latach 30-tych.

Książka napisana dawno i tylko lekko zaktualizowana, to nawet nie jest jakiś wielki względem niej zarzut, gdyż jest przede wszystkim właśnie mocno wydłużonym esejem. Fitzpatrick nie zrewolucjonizował mojej wiedzy na temat rewolucji w Rosji roku 1917 r. acz przedstawia kilka ciekawych obserwacji. Na pewno in plus jest próba oddania ducha rewolucji. My dziś wiemy jak bardzo krwawy to był reżim, zupełnie inaczej odbierali go jednak ludzie żyjący w tamtym czasie w Rosji, zatem oddanie tego nastroju pozwala nam zrozumieć podstawowy fakt – dlaczego wygrali.

Mimo wszystko polecam, ale chyba dla osób nieco bardziej zainteresowanych tą tematyką.

Esej o rewolucji bolszewickiej – który nieco rozczarowuje

Jest to publikacja absolutnie eseistyczna, zanim sięgniesz po tą publikacje, powinieneś, w mojej ocenie, mieć już pewien zarys dziejów tych lat. Książka zatem jest bardziej dyskusją na temat zastanych interpretacji tych wydarzeń i opisuje je z nieoczekiwanej dla mnie perspektywy długiej rewolucji kończącej się w...

Spore rozczarowanie. Spodziewałam się kompedium wiedzy o rewolucyjnych wydarzeniach w Rosji, otrzymałam mocno stronnicze wypisy "na temat". W przypisach brakuje bardzo wielu historyków XX wieku.

Spore rozczarowanie. Spodziewałam się kompedium wiedzy o rewolucyjnych wydarzeniach w Rosji, otrzymałam mocno stronnicze wypisy "na temat". W przypisach brakuje bardzo wielu historyków XX wieku.

Pomysł, że Rewolucja skończyła się tak naprawdę dopiero wraz z Wielką Czystką nie jest nowy, ale autorka przedstawiła swoją tezę bardzo rzetelnie. Wiele z argumentów wydaje się trafiać w sedno i być może rzeczywiście powinniśmy patrzeć na okres Wielkiej Czystki jak na ostatni akt rewolucyjnego zrywu.

Pomysł, że Rewolucja skończyła się tak naprawdę dopiero wraz z Wielką Czystką nie jest nowy, ale autorka przedstawiła swoją tezę bardzo rzetelnie. Wiele z argumentów wydaje się trafiać w sedno i być może rzeczywiście powinniśmy patrzeć na okres Wielkiej Czystki jak na ostatni akt rewolucyjnego zrywu.

Przestarzałe i nieuporządkowane dzieło wyglądające bardziej na pracę zaliczeniową przeciętnego studenta, niż na coś co wyszło spod ręki profesjonalnego historyka. Nie będą mieli z niej wielkiego pożytku laicy, osoby zaś mające już jako taką wiedzę nie zyskają zupełnie nic z lektury.

Przestarzałe i nieuporządkowane dzieło wyglądające bardziej na pracę zaliczeniową przeciętnego studenta, niż na coś co wyszło spod ręki profesjonalnego historyka. Nie będą mieli z niej wielkiego pożytku laicy, osoby zaś mające już jako taką wiedzę nie zyskają zupełnie nic z lektury.

Stulecie rewolucji październikowej to okazja do wydania rozmaitych syntez, analiz i tzw. „nowych ujęć”, czego przykładem jest np. nowa książka Seana McMeekina. Natomiast „Rewolucja rosyjska” pani Fitzpatrick to gorzej niż odgrzewany kotlet. To towar drugiej świeżości, jak jesiotr u Bułhakowa. Książka pochodzi z 1982 roku i zalatuje marksizmem na odległość. Pani Fitzpatrick (australijska „historyczka”) twierdzi otwarcie, że nowy materiał dostępny po 1991 roku został uwzględniony, ale „w tezach (...) nie zaszły poważniejsze zmiany”. W przypisach pojawiają się bardzo często, jeśli nie najczęściej, pozycje z lat 60, 70-tych, a nawet wcześniejszych.

Co tu dużo pisać, książka tchnie sympatią do rewolucjonistów, z Leninem na czele, który „chciał pchnąć historię w słusznym kierunku”.

W książce aż razi od nieaktualnych tez, dawno obalonych. Kilka przykładów:

Pani „historyczka” zamyka oczy na dawno potwierdzone informacje (m.in. przez McMeekina) o dogłębnej roli Niemiec w finansowaniu Lenina, zbywa je jako teorie spiskowe. Niemal na tej samej stronie Fitzpatrick przytacza teorię o „zaplombowanym” pociągu, również dawno zdemaskowaną (pociąg nie tylko nie był zaplombowany, ale Lenin przyjmował w wagonie niemieckich oficerów, przesiadał się do innych pociągów, a nawet spał po drodze w zwykłym hotelu).

Dalej, car Mikołaj z rodziną został rozstrzelany „w styczniu 1918 roku (...) na rozkaz Rady Obwodu Uralskiego”. Mniejsza o to, że data została dawno ustalona na noc z 16 na 17 lipca 1918 roku, ale pominięcie milczeniem roli Lenina i Swierdłowa w tej zbrodni jest aż nadto wymowne.

W kilku miejscach nawet polski tłumacz nie wytrzymał i zaczął poprawiać panią „historyczkę”, co już jest doprawdy śmieszne.

Ogólnie rzecz biorąc, książka jest nad wyraz uboga w konkretne fakty, właściwie przez większość tekstu utrzymuje sie na bardzo ogólnym poziomie omówień, wiele ważnych faktów jest pominiętych kompletnie (np. wojna polsko-bolszewicka) albo potraktowanych zaledwie jednym zdaniem lub akapitem (Kronsztad).

Zdecydowanie NIE POLECAM, obecnie dostępnych jest co najmniej kilka znacznie lepszych opracowań, rzetelnie biorących pod uwagę post-radzieckie dokumenty.

P.S. Przejrzałem artykuł pani Fitzpatrick w „London Review of Books” z marca 2017, gdzie recenzuje ona kilka najnowszych prac na temat rewolucji, w tym McMeekina. Ciekawa sprawa, skarży się tam ona, że McMeekin nie zamieścił jej dzieła w bibliografii swojej książki. Cóż, tak się składa, że mam amerykańskie wydanie McMeekina i „dzieło” jest wymienione w bibliografii, na stronie 412, między Fisher a „France to propose...). Natomiast pani Sheila („oko za oko”) nie wymieniła McMeekina w swojej książce (mam polskie wydanie Krytyki Politycznej). Taki tam, akademicki savoir vivre. Artykuł dostępny tutaj: https://www.lrb.co.uk/v39/n07/sheila-fitzpatrick/whats-left

Stulecie rewolucji październikowej to okazja do wydania rozmaitych syntez, analiz i tzw. „nowych ujęć”, czego przykładem jest np. nowa książka Seana McMeekina. Natomiast „Rewolucja rosyjska” pani Fitzpatrick to gorzej niż odgrzewany kotlet. To towar drugiej świeżości, jak jesiotr u Bułhakowa. Książka pochodzi z 1982 roku i zalatuje marksizmem na odległość. Pani Fitzpatrick...