Opowieści z dawnej tajgi, krótkie, treściwe i malownicze.

Opowieści z dawnej tajgi, krótkie, treściwe i malownicze.

Wartość - oprócz geograficzno-poznawczej - historyczna.Autor świetnie czuje się w tajdze i zna jej tajemniczość i wyjątkowość.I potrafił to świetnie przenieść na papier.Warto zapoznać się z ciekawymi faktami z życia Pisarza i Jego rodziny...Ale to już w oddzielnych linkach.

Wartość - oprócz geograficzno-poznawczej - historyczna.Autor świetnie czuje się w tajdze i zna jej tajemniczość i wyjątkowość.I potrafił to świetnie przenieść na papier.Warto zapoznać się z ciekawymi faktami z życia Pisarza i Jego rodziny...Ale to już w oddzielnych linkach.

Przeczytałam tę książkę pod tytułem „Na bezdrożach tajgi” dość dawno temu. Jednak opis wyprawy Arsenjewa zapadł mi w pamięć i w serce. Syberia już na etapie lekcji geografii w szkole podstawowej jawiła mi się jako swoisty Mordor. Myślę, że główny wpływ na takie postrzeganie tej krainy miały nie do końca wtedy jeszcze uświadomione konotacje historyczne. A jednak w jakiś sposób fascynowały mnie te tereny wiecznej zmarzliny i krótkiego lata.

Władimir Arsenjew opisywał swoje przeżycia i spostrzeżenia z podróży w bardzo obrazowy sposób. Dużo miejsca poświęcił niedogodnościom wypraw i niebezpieczeństwom, jakie mogą czyhać na nieuważnego wędrowca – nieokiełznane siły natury budziły jego szacunek i pokazywały, co tak naprawdę może człowiek. Przy tym wszystkim autor zaskoczył mnie niezwykłą inteligencją i otwartym umysłem. Opisując swoje spotkania z ludami zamieszkującym te dzikie tereny nie szczędził krytyki polityki, jaka była wobec nich stosowana. Pamiętam to uczucie szoku: tak mógł pisać rosyjski oficer? Musiałam, po prostu musiałam sprawdzić go w Wikipedii – Arsenjew zmarł na zapalenie płuc w 1930 roku, ale jego żona i córka kilka lat później zostały aresztowane za przynależność do podziemnej organizacji szpiegowsko-dywersyjnej, której przywódcą miał być podróżnik. Żona została stracona, córka zesłana do Gułagu. Jednak nie przeszkodziło to władzom ZSRR w wykorzystaniu twórczości i postaci badacza do celów propagandowych.

Serdecznie polecam tę książkę – jest niesamowita. No i oczywiście Dersu Uzała. Warto przeczytać.

Przeczytałam tę książkę pod tytułem „Na bezdrożach tajgi” dość dawno temu. Jednak opis wyprawy Arsenjewa zapadł mi w pamięć i w serce. Syberia już na etapie lekcji geografii w szkole podstawowej jawiła mi się jako swoisty Mordor. Myślę, że główny wpływ na takie postrzeganie tej krainy miały nie do końca wtedy jeszcze uświadomione konotacje historyczne. A jednak w jakiś...