Akcje książki dzieje się w 1975 roku w Halle-Neustadt, nowym pokazowym mieście socjalistycznym. W tej wzorcowej miejscowości w NRD nie ma bezrobotnych ani bezdomnych, bo tu każdy może mieć tu pracę i mieszkanie. Jest też wielkie blokowisko z dziwną numeracją do którego Ministerstw Bezpieczeństwa Publicznego oddelegowało z Berlina Karin Müller. Towarzyszka miała za zadanie rozwiązanie sprawy związanej z tajemniczym zniknięciem i zabójstwem dzieci - bliźniaków. Musiała to jednak zrobić po cichu w tajemnicy bez wzbudzania paniki, ponieważ w takim modelowym mieście nie mogły zdarzyć się takie wypadki. W dodatku Stasi wywierała naciski i skutecznie kontrolowała jej działania. Karin zdana na siebie i swój zespół podejmowała przeróżne działania, które miały pomóc wyjaśnić sytuacje, gdyż znikały kolejne dzieci. Z każdą stroną napięcie rosło. Okazało się też, że z tym śledztwem powiązany jest też pewien wypadek sprzed kilkunastu lat i człowiek z bursztynowymi oczami wilka. To doskonale skonstruowany kryminał, w którym został bardzo realnie opisany społeczno-obyczajowo obraz Niemieckiej Republiki Demokratycznej , a do tego szybko się ją czyta. Polecam.

Akcje książki dzieje się w 1975 roku w Halle-Neustadt, nowym pokazowym mieście socjalistycznym. W tej wzorcowej miejscowości w NRD nie ma bezrobotnych ani bezdomnych, bo tu każdy może mieć tu pracę i mieszkanie. Jest też wielkie blokowisko z dziwną numeracją do którego Ministerstw Bezpieczeństwa Publicznego oddelegowało z Berlina Karin Müller. Towarzyszka miała za zadanie...

STASI zbyt sympatyczne, gwałty sowietów na Niemkach bardzo grzeczne w odniesieniu do tego, co się działo w rzeczywistości, a fizjologia kobiety tuż po porodzie w wyobrażeniu autora to kuriozum. Anglosaski autor albo nie czytał za wiele na ten temat albo nie chciał znaleźć się zbyt blisko realizmu, w efekcie DDR, także jego początki to taki totalitarny Disneyland. Niby jest strasznie, ale nie może być za strasznie. Całość przegadana i przewidywalna. Na plus szybko się czyta, typowa pociągowa lektura.

STASI zbyt sympatyczne, gwałty sowietów na Niemkach bardzo grzeczne w odniesieniu do tego, co się działo w rzeczywistości, a fizjologia kobiety tuż po porodzie w wyobrażeniu autora to kuriozum. Anglosaski autor albo nie czytał za wiele na ten temat albo nie chciał znaleźć się zbyt blisko realizmu, w efekcie DDR, także jego początki to taki totalitarny Disneyland. Niby jest...

Bardzo dobry kryminał, ale trochę słabszy od pierwszego tomu. Plus za czas i miejsce akcji.

Bardzo dobry kryminał, ale trochę słabszy od pierwszego tomu. Plus za czas i miejsce akcji.

Doskonały thriller, polecam całego ❤️

Doskonały thriller, polecam całego ❤️

Niezwykle polecam wszystkim! Doskonała seria :)

Niezwykle polecam wszystkim! Doskonała seria :)

Po premierowej książce czekam z niecierpliwością kontynuacji. Mam wrażenie, że w tej części czegoś zabrakło. Nie wiem czy moje oczekiwania były zbyt duże czy autora przerosło zadanie, ale książka momentami była zbyt przewidywalna i niekiedy miałam przesyt wspomnień o prywatnym życiu bohaterki. Mam nadzieję, że tylko wypadek przy pracy czy też chwilowy spadek formy.

Po premierowej książce czekam z niecierpliwością kontynuacji. Mam wrażenie, że w tej części czegoś zabrakło. Nie wiem czy moje oczekiwania były zbyt duże czy autora przerosło zadanie, ale książka momentami była zbyt przewidywalna i niekiedy miałam przesyt wspomnień o prywatnym życiu bohaterki. Mam nadzieję, że tylko wypadek przy pracy czy też chwilowy spadek formy.

Akcja rozgrywa się w dwóch wschodnio niemieckich miastach - Berlinie i wzorcowym Halle-Neustadt w 1975 roku, kilka miesięcy po wydarzeniach z tomu 1. serii - Stasi i dziecko. Wydarzenia z wcześniejszej części przygód bohaterki sprawiły, iż
porucznik milicji Karin Müller została zesłana do papierkowej roboty. Jednak jak się szybko okaże ani szefostwo, ani Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego o niej nie zapomniało.
Karin musi rozwiązać sprawę tajemniczego zniknięcia i zabójstwa dzieci do jakiego doszło w Halle-Neustadt, pokazowym nowym mieście socjalistycznym.
Nie będę opisywać fabuły. Nie ma to sensu. Napiszę za to trochę peanów na temat ogólnej konstrukcji książki, bohaterów, atmosfery etc.
Young stworzył wspaniałych, genialnie nakreślonych bohaterów. Porucznik Müller choć jest młodą, inteligentną ( a na tle swoich kolegów, bardzo inteligentną) osobą, to jednak jest także zindoktrynowana, przesiąknięta jedynym i słusznym życiem i ideologią Wschodnich Niemiec. Wszystko co za murem, jest złe, trujące, szkodliwe i tylko państwo (w domyśle NRD) może uchronić człowieka przed zgubą, a ustrój ojczyzny jest tym właściwym.
Trzeba Youngowi przyznać, iż mistrzowsko nakreślił realia życia w NRD ukazując nie tylko budowle, ich wnętrza, ustrój, ale nawet próbując wniknąć w głowy, umysły swoich bohaterów prezentując ich myśli i obawy oraz bez przerwy majaczący w tle strach.
Happy endu niestety brak, tak jak brakowało go w NRD.
Warto przeczytać. Stasi i wilk to doskonale skonstruowana, niesamowicie realna powieść społeczno-obyczajowo i jak dla mnie także w pewien sposób historyczna oraz doskonały kryminał. Czyta się bardzo dobrze. Gorąco polecam.

Akcja rozgrywa się w dwóch wschodnio niemieckich miastach - Berlinie i wzorcowym Halle-Neustadt w 1975 roku, kilka miesięcy po wydarzeniach z tomu 1. serii - Stasi i dziecko. Wydarzenia z wcześniejszej części przygód bohaterki sprawiły, iż
porucznik milicji Karin Müller została zesłana do papierkowej roboty. Jednak jak się szybko okaże ani szefostwo, ani Ministerstwo...

"Müller też mogła sobie wyobrazić te oczy. Oczy wilka.
Takie, które wpatrują się w ciebie i obserwują, obserwują, czekając na odpowiedni moment, by zaatakować. Tak jak wilk."

Witajcie w Halle-Neustadt, mieście z piekła rodem. To właśnie socjalistyczne megablokowisko, w których ulice nie mają nazw, a zagubieni przyjezdni krążą po nim jak po mitycznym labiryncie, stanowi scenerię drugiej odsłony serii o towarzyszce Karin Müller. Z przykrością muszę stwierdzić, że "Stasi i wilk" nie jest książką tak wciągającą jak debiut Davida Younga "Stasi i dziecko". Akcja rozwija się niespiesznie, a wątek traum z przeszłości jest nadmiernie eksploatowany. Na plus zaliczam za to pomysłowe zabiegi grupy śledczej( min. zbieranie makulatury ku chwale socjalistycznej ojczyzny ;)

"Müller też mogła sobie wyobrazić te oczy. Oczy wilka.
Takie, które wpatrują się w ciebie i obserwują, obserwują, czekając na odpowiedni moment, by zaatakować. Tak jak wilk."

Witajcie w Halle-Neustadt, mieście z piekła rodem. To właśnie socjalistyczne megablokowisko, w których ulice nie mają nazw, a zagubieni przyjezdni krążą po nim jak po mitycznym labiryncie, stanowi...

Zbyt wiele grzybów w tym barszczu. Po sukcesie błyskotliwego debiutu „Stasi i dziecko” Dawid Young poczuł się chyba zbyt pewnie. A może po prostu zabrakło mu warsztatu by poprowadzić sprawnie dwa nakładające się i uzupełniające wątki oraz zapanować nad karuzelą z nowymi i znanymi z „dziecka” bohaterami? Bo „Stasi i wilk” to nie tylko wątek kolejnej zbrodni, której sprawcę ma wytropić dzielna milicjantka Karin Müller, ale też jej dramatyczna historia rodzinna. Całość przyprawiona jest historią w wydaniu pop – demonicznym Stasi, odbieraniem właścicielom domów przez władze komunistyczne oraz zbrodniami żołnierzy Armii Czerwonej dokonywanych na Niemkach. Dużo tego i trzeba być nie lada mistrzem, by uszyć z tych ścinków naprawdę elegancką szatę. A Young takim majstrem nie jest – teraz widać wyraźnie, że to zaledwie czeladnik. Utalentowany, ale jednak czeladnik. Zbyt wiele wątków i bohaterów sprawia, że czytając „Stasi i wilka” ma się wrażenie, że to powieść niedokończona, odebrana pisarzowi przez wydawcę w wersji roboczej. Zawodowiec nie pozwoliłby, żeby wątki nie wybrzmiewały, bohaterowie znikali tak bez sensu tylko po to, aby ustąpić miejsca innym, motywacje Zła były tak niedorzeczne i wreszcie, by splot przypadków był aż tak duży. Dobrze chociaż, że sam pomysł wyjściowy jest tak mocny, działający na emocje – znikające niemowlęta. Ktoś podniósł ręce na czystą niewinność i przedłużenie gatunku. Tu już gra podświadomość. Dzięki temu nawet kulawa, niedopracowana fabuła nie jest w stanie wzbudzić irytacji. Ściskamy kciuki za sukces Müller.
Nie jest to wielka powieść, ale czyta się ją znakomicie. Szkoda tylko, że zniknęła gdzieś ta stworzona w „Stasi i dziecku” unikalna mieszanka czerwonego retro i chic noir, ten youngowski anti chic noir. Zamiast tego mamy po prostu historię niedoli macicy.

Zbyt wiele grzybów w tym barszczu. Po sukcesie błyskotliwego debiutu „Stasi i dziecko” Dawid Young poczuł się chyba zbyt pewnie. A może po prostu zabrakło mu warsztatu by poprowadzić sprawnie dwa nakładające się i uzupełniające wątki oraz zapanować nad karuzelą z nowymi i znanymi z „dziecka” bohaterami? Bo „Stasi i wilk” to nie tylko wątek kolejnej zbrodni, której sprawcę...