Żadne nie urzekło.

Żadne nie urzekło.

Na uwagę zasługują : Odtwarzanie przeszłości (zdecydowanie najlepsze),Koot, Daleki Centaur, Zmartwychwstanie. Resztę odebrałem tak jak Cyfranek : "Przeczytałem bez specjalnych emocji, a przez kilka brnąłem z pewnym trudem". W niektórych brakuje więcej logiki inne są z potworami a jeszcze innym brakuje tego czegoś tzn nic specjalnego w nich nie ma (są przeciętne).
Może zestarzały się, może za dużo czytam ostatnio fantastyki i nastąpił przesyt.
Na przykładzie tego zbioru można czytać po kolei i poznawać ewolucję talentu autora (ułożone są prawie chronologicznie).
• Potwór z morza 4/10 - potrafię docenić nastrój opowiadania i narrację, ale poza tym jest to zbyt rozciągnięty utwór i przez to przymula.
• Krypta Bestii 5/10 - było by o wiele lepsze jakby posługiwało się bardziej ludzkim językiem - tutaj mamy matematyczne pojęcia o liczbach pierwszych, których to nie zrozumiałem nawet po zapoznaniu się ogólnym z tym pojęciem w internecie. Do tego kilka luk logicznych
• Nie tylko umarli... 6/10 - znowu potwór, ale tym razem na wyższym poziomie intelektualnym. Jest tu i tajemnica, dramaturgia, zawieszenie akcji i wielki finał. Dość proste do przewidzenia dlatego taka ocena. Wtedy tak pisano więc nie jest to ujma. Na powikłane fabuły przyjdzie czas w późniejszych opowiadaniach tego zbioru.
• Odtwarzanie przeszłości 9/10 - Rewelacyjne opowiadanko o człowieku, który stracił pamięć i próbuje ją odzyskać.
• Daleki Centaur 6/10 - astronauci lecą z misją na Alfa Centauri. Ciekawa wizja przyszłości - zniewieścienie mężczyzn i genialna naukowa końcówka. Niestety za mało akcji.
• Obrona 5/10 - przeciętny króciak, ale zły też nie.
• Kooot! 7/10 - tajemnicze, wciągające...
• Zmartwychwstanie 6/10 - trochę kontrowersyjne, ale ogólnie na plus.
• Integracja 5/10
• Precz z Ziemianami! 3/10 co za udziwnione opowiadanie
• Duplikaty z kryształu 5/10 kolejne udziwnione, tym razem z powodu bardziej skomplikowanej fabuły, że aż można się pogubić kto jest kto. Szkoda bo czytało się w miarę dobrze.
• Namiastka nieśmiertelności 5/10 ciekawa koncepcja. Brakuje tylko treściwego zakończenia. Tutaj jest takie otwarte. Pamiętam film radziecki i inny amerykański o tym samym motywie co przedstawiony w opowiadaniu. Tytułów zapomniałem.
• Tajemnica farmy 7/10 wciągające krótkie opowiadanko nie przez wszystkich docenione.

Na uwagę zasługują : Odtwarzanie przeszłości (zdecydowanie najlepsze),Koot, Daleki Centaur, Zmartwychwstanie. Resztę odebrałem tak jak Cyfranek : "Przeczytałem bez specjalnych emocji, a przez kilka brnąłem z pewnym trudem". W niektórych brakuje więcej logiki inne są z potworami a jeszcze innym brakuje tego czegoś tzn nic specjalnego w nich nie ma (są przeciętne).
Może...

Kooot! [w :] Alfred Elton van Vogt, Krypta bestii



"Krypta bestii” van Vogta to zbiór opowiadań. Te opowiadania są różne, jedne dłuższe na kilkadziesiąt stron po nawet bardzo krótkie. Są to opowiadania science fiction traktujące o podróżach w czasie, o kosmicznych peregrynacjach, o relacjach z innymi rasami na gruncie obyczajowym, chociażby relacje typowo partnerskie, w kontekście damsko – męskim. Opowiadania, nawet te długie są formą krótką, nawet te teoretycznie dłuższe i skończoną, choć zdarza się, że z jednego opowiadania powstają książki, czasem nawet cykle, chociażby nasz „Wiedźmin” Sapkowskiego, inne mają potencjał, ale autorzy ich dalej nie rozwijają, bo mają inne zajęcia. Te opowiadania z tego zbioru raczej wielkiego potencjału tego typu nie mają i chyba autorowi o to dokładnie chodziło. Są krótkie treściwe, są jakimś luźnymi fragmentami rzeczywistości literackich, raczej nieskomplikowanych. W sumie ta forma ekspresji literackiej może być ciekawa dlatego warto czasem do zbiorów opowiadań zaglądać.

Ja swoim zwyczajem wybieram jedno, ma ono bardzo swojski tytuł „Koot”. Fabuła opowiadania zaczyna się całkiem zwyczajnie. Kumple siedzą w knajpie, tańczą, popijają trunki, słuchają muzyki, luźno rozmawiają, itp., choć nie tylko luźno, bo w dyskursie pojawiły się tematy filozoficzne, w szczególności pytania o naturę ludzką. Do stolika tej grupy rozmówców zbliża się tajemniczy nieznajomy, bo zaintrygował go przebieg tej rozmowy, a konkretnie zagadnienie, problem jaki się pojawił w dyskursie. Zarówno czytelnik, jak i zapewne goście siedzący przy stoliku, dowiadują się, że nieznajomy spotkany w lokalu jest naukowcem,, biologiem. Postanowił zainteresować nowych znajomych pewną, dziwną historią. Otóż opowiada on niezwykłą historię, o spotkaniu z kotopodobną bestią z kosmosu. Rzecz jasna to rodzaj kamuflażu, bo zielony ludzik, czy jak tam niewyobrażalnie może wyglądać kosmita wzbudziłby niemałą sensacje, a tego przybysz z odległej planety z drugiego końca Drogi mlecznej chciał uniknąć. Bohater dokonał szczegółowej analizy anatomicznej i jest pewny, że kotem to on nie jest, czy zwykły człowiek poradziłby sobie równie dobrze, nie wiem. Tak czy siak obydwoje rozmówców człowiek i jak się okazało kosmita w ciele kota w etykietki się nie wczuwali, nazwali rozmowę spotkaniem z kotem. No i niczym bohaterowie książek Pilipiuka, ten bohater miał okazję z kotem sobie pogadać. Kotek opowiedział, że jest gościem z kosmosu, że jest studentem, który w ramach czegoś w rodzaju dyplomowej kosmicznej podróży przez galaktykę, na zakończenie studiów, poznaje cywilizacje galaktyki. Ta peregrynacja przez wielkie przestrzenie kosmosu ma trwać bagatela tysiąc lat. Szkoda. że rozmówca z Ziemi, nie zapytał ile trwają studia u nich, o i w ogóle ile żyją, wiemy tylko, że nie wiecznie, ale tyle co elfy z kilku uniwersów fantasy spokojnie zapewne. Student – kosmita - kot ma za zadanie porozmawiać z jedną istota z danego gatunku, zabrać jakiś artefakt o obdarować delikwenta życiem na tyle długim że niemal wiecznym. Kiciuś dostał od ziemianina krzyżyk z wizerunkiem Jezusa Chrystusa, dowiedział się, że ziemianie są ludźmi religijnymi. No i to koniec całej historii. W sumie nie wiemy czy goście, rozmówcy z lokalu uwierzyli w tą niezwykłą historię i jak dużo czasu minęło od rozmowy z futrzakiem. Pytań byłoby więcej, ale opcji na ich zadawanie nie ma zbyt wiele. Atutem opowiadania jest, że pojawiła się możliwość do pofilozofowania. Ciekawe, czy gdyby kotek miał okazję pogadać z większą ilością ludzi to odpowiedź byłaby ta sama? No ale tego się nie dowiemy, autor również nie jest tym zainteresowany.

Te opowiadanie jest interesujące. Książka jest ciekawa. Polecam

Kooot! [w :] Alfred Elton van Vogt, Krypta bestii



"Krypta bestii” van Vogta to zbiór opowiadań. Te opowiadania są różne, jedne dłuższe na kilkadziesiąt stron po nawet bardzo krótkie. Są to opowiadania science fiction traktujące o podróżach w czasie, o kosmicznych peregrynacjach, o relacjach z innymi rasami na gruncie obyczajowym, chociażby relacje typowo partnerskie,...

Może i książka się zestarzała (w końcu niektóre opowiadania mają ponad 50 lat) ale mi osobiście większość (poza "Precz z Ziemianami!", "Tajemnica farmy" i może jeszcze "Duplikaty z kryształu") bardzo się podobała. Uważam, że warto przeczytać "Kryptę Bestii". Ja sam, ze względu na sklerozę, zrobiłem to już drugi raz i prawdę powiedziawszy nie żałuję tego.

Może i książka się zestarzała (w końcu niektóre opowiadania mają ponad 50 lat) ale mi osobiście większość (poza "Precz z Ziemianami!", "Tajemnica farmy" i może jeszcze "Duplikaty z kryształu") bardzo się podobała. Uważam, że warto przeczytać "Kryptę Bestii". Ja sam, ze względu na sklerozę, zrobiłem to już drugi raz i prawdę powiedziawszy nie żałuję...

Zbiór "Krypta Bestii" zawiera opowiadania typowego SF jak i grozy z połowy XX wieku. Są one dość mocno osadzone w amerykańskim sposobie myślenia. Chyba się jednak zestarzały. Przeczytałem bez specjalnych emocji, a przez kilka brnąłem z pewnym trudem. Sądzę więc, że nie zaliczam się do wielbicieli klasyki amerykańskiej SF albo van Vogta.

Zbiór "Krypta Bestii" zawiera opowiadania typowego SF jak i grozy z połowy XX wieku. Są one dość mocno osadzone w amerykańskim sposobie myślenia. Chyba się jednak zestarzały. Przeczytałem bez specjalnych emocji, a przez kilka brnąłem z pewnym trudem. Sądzę więc, że nie zaliczam się do wielbicieli klasyki amerykańskiej SF albo van Vogta.

Ach... Och... Jakie dobre opowiadania! Stare, mocne, chwilami ciężkie SF - poetycki język, znakomite tłumaczenie, świetne pomysły i dużo grozy w kosmosie.

Ach... Och... Jakie dobre opowiadania! Stare, mocne, chwilami ciężkie SF - poetycki język, znakomite tłumaczenie, świetne pomysły i dużo grozy w kosmosie.

Takie sobie opowiadania.

Takie sobie opowiadania.

Za stary juz jestem na potwory i bestie...

Za stary juz jestem na potwory i bestie...

Kilka pierwszych czyta się szybko i przyjemnie, kolejne stają się coraz dziwniejsze i dziwniejsze, w trakcie czytania człowiek odpływa na sekundę ikolejna linijka traci sens.

Kilka pierwszych czyta się szybko i przyjemnie, kolejne stają się coraz dziwniejsze i dziwniejsze, w trakcie czytania człowiek odpływa na sekundę ikolejna linijka traci sens.