Przeczytałam dosyć szybko, ponieważ byłam ciekawa jak się rozwinie akcja i wokół czego kręci się główny wątek. I tu rozczarowanie. Nic się nie wydarzyło. Nudna główna bohaterka, niezaradna życiowo, osaczona przez matkę. Matka, zresztą obie, nadopiekuńcze i irytujące. Miłość życia fatalna. Stary rozwodnik bez zaangażowania w związek. Według mnie stracony czas. Książka napisana bez pomysłu.

Przeczytałam dosyć szybko, ponieważ byłam ciekawa jak się rozwinie akcja i wokół czego kręci się główny wątek. I tu rozczarowanie. Nic się nie wydarzyło. Nudna główna bohaterka, niezaradna życiowo, osaczona przez matkę. Matka, zresztą obie, nadopiekuńcze i irytujące. Miłość życia fatalna. Stary rozwodnik bez zaangażowania w związek. Według mnie stracony czas. Książka...

Od samego początku wiedziałam, że czas spędzony z tą książką nie będzie straconym. Po pierwsze- z powieścią tej autorki mam same dobre skojarzenia. Po drugie- przyjemnie i lekko się je czyta mimo, że tak naprawdę poruszają ważne tematy.
Matylda Mann z wielkim urokiem i humorem pisze o potrzebie bycia szczęśliwym. A jak wiemy, jak się nas na każdym kroku zapewnia, dla kobiety jedynym celem w życiu jest znalezienie męża, a wszystko inne powinno zejść na dalszy plan.
Jagoda ma wiele lat, nie jest nastolatką. Mieszka z mamą, której codziennie wieczorem podaje ciepłe kakao oraz słucha porad związanych z szukaniem tego jedynego. Starsza kobieta jest wdową od wielu lat. Jest skoncentrowana tylko na córce (i na rozmowach z siostrą, która ma problemy sercowe, jej też żali się na staropanieństwo Jagody).
Może książka wydaje się Wam śmieszna, tak jest. Może rzeczywiście tak jest, ale tylko do momentu gdy się zorientujemy, że jest w niej tzw drugie dno. Wtedy, zapewniam, tak wesoło nie będzie.
Z "Trzeba marzyć" wyłania się się obraz społeczeństwa, które uzurpuje sobie pozwolenie na komentowanie czyjegoś życia i stwierdzenie, że 34-letnią pannę nic w życiu już nie czeka.
Mam wrażenie, że autorka "pod płaszczykiem" historii Jagody zamierza rozprawić się z tymi obrzydliwymi stereotypami. Wybiera do tego najlepszą drogę, jak już wspominałam- pełną humoru. Szczerze mówiąc zakończenie mocno mnie zaskoczyło, spodziewałam się czegoś zupełnie innego. Bardzo się cieszę, że się pomyliłam.
A czy Wy znacie takie osoby jak mama naszej bohaterki lub jej ciotka? A może są w Waszym otoczeniu takie Jagódki, którym nie pozwala się dorosnąć?
Książkę polecam, jest naprawdę warta przeczytania!

Od samego początku wiedziałam, że czas spędzony z tą książką nie będzie straconym. Po pierwsze- z powieścią tej autorki mam same dobre skojarzenia. Po drugie- przyjemnie i lekko się je czyta mimo, że tak naprawdę poruszają ważne tematy.
Matylda Mann z wielkim urokiem i humorem pisze o potrzebie bycia szczęśliwym. A jak wiemy, jak się nas na każdym kroku zapewnia, dla...

Innym problemem jest postrzeganie więzi rodzic-dziecko. Matka Jagody pomimo jej trzydziestu czterech lat traktuje ją jak małą dziewczynkę. Córka natomiast postrzega matkę jako niedołężną staruszkę, która tylko może popijać kakao i zagryzać je herbatnikami maślanymi.

Autorka ukazuje również problemy współczesnych młodych ludzi wchodzących w dorosłość. Problemy z jakimi się borykają dotyczą większości młodych. Praca w korporacji, brak własnego mieszkania i niskie zarobki.


Całość: http://www.recenzjezpazurem.pl/2017/08/matylda-man-trzeba-marzyc.html

Innym problemem jest postrzeganie więzi rodzic-dziecko. Matka Jagody pomimo jej trzydziestu czterech lat traktuje ją jak małą dziewczynkę. Córka natomiast postrzega matkę jako niedołężną staruszkę, która tylko może popijać kakao i zagryzać je herbatnikami maślanymi.

Autorka ukazuje również problemy współczesnych młodych ludzi wchodzących w dorosłość. Problemy z jakimi się...

Nie wiem co napisać dobrego o tej książce. Dlatego nie napiszę nic.

Nie wiem co napisać dobrego o tej książce. Dlatego nie napiszę nic.

Fajna książka, lekka, przyjemna, humorystyczna podobnie jak "Kobiety z odzysku" Frączyk.

Fajna książka, lekka, przyjemna, humorystyczna podobnie jak "Kobiety z odzysku" Frączyk.

Autorka na pewno ma jakiś talent. I na pewno nie jest to umiejętność składania zdań. Wielokrotnie złożonych, poprawnych stylistycznie, logicznych. Błagam, znajdźcie tej pani coś innego niż pisarstwo. O nim nie ma pojęcia.

Autorka na pewno ma jakiś talent. I na pewno nie jest to umiejętność składania zdań. Wielokrotnie złożonych, poprawnych stylistycznie, logicznych. Błagam, znajdźcie tej pani coś innego niż pisarstwo. O nim nie ma pojęcia.

Jak dla mnie przegadana groteska. Tworzone światy bardzo specyficzne, trzeba to lubić. Dość ciężko mi się czytało.

Jak dla mnie przegadana groteska. Tworzone światy bardzo specyficzne, trzeba to lubić. Dość ciężko mi się czytało.