Astronauci

W młodości moje zainteresowanie się fantastyką naukową zaczęło się od Stanisława Lema i pogłębiało się wraz z moim wiekiem i twórczością Lema. Astronauci to powieść która pobudza wyobraźnie, podróż na inną planetę do gwiazd. Patrząc dzisiaj na tę pozycję można miejscami kpić sobie z wyobrażeń autora o podróżach międzyplanetarnych, ale Lem i tak pozostał wizjonerem na którym wzorowali się inni autorzy SF.

W młodości moje zainteresowanie się fantastyką naukową zaczęło się od Stanisława Lema i pogłębiało się wraz z moim wiekiem i twórczością Lema. Astronauci to powieść która pobudza wyobraźnie, podróż na inną planetę do gwiazd. Patrząc dzisiaj na tę pozycję można miejscami kpić sobie z wyobrażeń autora o podróżach międzyplanetarnych, ale Lem i tak pozostał wizjonerem na...

[...]
Że jednak nic nie może powstrzymać ludzi zmierzających do wytkniętego celu, trudność została przezwyciężona.
[...]
Ludzie byli dawniej zupełnie podobni do nas, tylko świat był źle urządzony.
[...]
— Nie jest łatwo złożyć z ocalałych fragmentów historię obcego gatunku… zwłaszcza kiedy to jest historia zagłady...

𝗭 𝗣𝗢𝗟𝗢𝗧𝗘𝗠 𝗪𝗬𝗢𝗕𝗥𝗔Ź𝗡𝗜 𝗜 Ż𝗬𝗪Ą 𝗣𝗥𝗭𝗬𝗚𝗢𝗗Ą 𝗭𝗔𝗦𝗣𝗢𝗞𝗔𝗝𝗔 𝗣𝗢𝗧𝗥𝗭𝗘𝗕Ę 𝗡𝗜𝗘𝗭𝗪𝗬𝗞Ł𝗢Ś𝗖𝗜 !
Jak zawsze u Lema, wciąż aktualne ówczesne dystopijne wizje teraz coraz bardziej realne. Tutaj skutków bratobójczej wojny oraz do czego wiedzie żądza władzy, napędzana prymitywnym praktycyzmem.
Wydana po raz pierwszy w 1951 r. nakładem wydawnictwa Czytelnik, równolegle drukowana w odcinkach w „Sztandarze Młodych” w latach 1951–1952.
Sam autor wyznał, że spośród utworów swojego autorstwa stawia powieść na najniższym poziomie, razem z "Obłokiem Magellana" i tomem "Sezam i inne opowiadania". W rozmowie ze Stanisławem Beresiem powiedział, że książka wywołuje u niego niesmak, określił ją także jako naiwność i dziecinadę :
-„jakież to wszystko gładkie, wyważone w proporcjach”. Niemniej nie potępia siebie z tamtego okresu :
-„Kiedy pisałem tę książkę, byłem jeszcze bardzo młodym człowiekiem i przypominałem chyba trochę gąbkę wsysającą podsuwane postulaty. Nic innego tam nie robiłem, tylko upozytywniałem świat. W pewnym sensie samego siebie nabrałem, bo przecież pisałem tę książkę z jak najzacniejszych pozycji”
Można się z tym zgodzić lub nie. W każdym razie mnie się podobała. Szczególnie technikalia. Nic to, że trąci myszką, a może właśnie dlatego tak dobrze się to czytało.
𝗟𝗘𝗠𝗮 𝘇𝗮𝘄𝘀𝘇𝗲 𝐏 𝐎 𝐋 𝐄 𝐂 𝐀 𝐌 !

𝗖𝗼ś 𝗗𝗼 𝗣𝗼𝘀ł𝘂𝗰𝗵𝗮𝗻𝗶𝗮 𝗣𝗼𝗱𝗰𝘇𝗮𝘀 𝗖𝘇𝘆𝘁𝗮𝗻𝗶𝗮 :
https://www.youtube.com/watch?v=aWfgFaABhEY&list=PLVW1RypF4Z6YQDx3m45gkzOAwpWimLU_J&index=142

~~~~~~~~~~~~~~~~~~
DLA CIEKAWSKICH :
W 1960 r. powstał na podstawie Astronautów, przy współpracy wytwórni filmowych z Polski i NRD, film pod tytułem "Milcząca gwiazda", niemiecka wersja "Der Schweigende Stern". Reżyserem był Kurt Maetzig. Film po głębokich ingerencjach zmieniających wydźwięk ideologiczny, był wyświetlany także w USA jako "Planet of Death".
W 1977 roku (emisja 18.11.-05.12.) przez Teatr Polskiego Radia zostało przygotowane 8-odcinkowe słuchowisko "Astronauci" w reżyserii Marka Kuleszy.

[...]
Że jednak nic nie może powstrzymać ludzi zmierzających do wytkniętego celu, trudność została przezwyciężona.
[...]
Ludzie byli dawniej zupełnie podobni do nas, tylko świat był źle urządzony.
[...]
— Nie jest łatwo złożyć z ocalałych fragmentów historię obcego gatunku… zwłaszcza kiedy to jest historia zagłady...

𝗭 𝗣𝗢𝗟𝗢𝗧𝗘𝗠 𝗪𝗬𝗢𝗕𝗥𝗔Ź𝗡𝗜 𝗜 Ż𝗬𝗪Ą 𝗣𝗥𝗭𝗬𝗚𝗢𝗗Ą 𝗭𝗔𝗦𝗣𝗢𝗞𝗔𝗝𝗔 𝗣𝗢𝗧𝗥𝗭𝗘𝗕Ę...

Są tu rzeczy dobre. Jest już niepowtarzalny styl i język Lema. Jest sugestywna wizja obcej planety i trudnych do zrozumienia pozostałości jej tajemniczej, upadłej cywilizacji. Jest urok starej fantastyki, w której astronauci na wielomiesięczną podróż kosmiczną ładują do rakiety worki z mąką i skrzynie z konserwami. Są tu także rzeczy słabsze. Jest odciśnięty na fabule znak czasu, w którym powstała - "Astronauci" to taka socrealistyczna hard SF. Jest naiwna wiara autora, że przyszłość należeć będzie do nauki i rozumu. O wszystkim decydują naukowcy, szacowne gremia pełne mądrych ludzi. Nie ma polityki, tarć, nacisków, wścibskich mediów. Nie ma sporów ani kontrowersji. Wszystko określa i o wszystkim decyduje chłodna naukowa kalkulacja. Łącznikiem z tym światem Rozumu jest dla czytelnika pilot, jedyna postać w załodze mająca pewne cechy ludzkie.
Doczytuję sobie po latach wczesne i mniej popularne książki Lema, patrzę na nie z dużym dystansem, staram się je umiejscowić w czasie gdy powstały, w sytuacji życiowej autora w jakiej powstały. Przy takim podejściu “Astronauci” wciąż się bronią, jednak nie jest to powieść, którą z ręką na sercu nazwałbym interesującą lub nawet udaną. Łatwiej zaakceptować mi zestarzenie się wizji i pomysłów niż odrealnioną posągowość postaci i zwichniętą strukturę fabuły, której połowę objętości zdaje się zajmować przesadnie rozbudowane wprowadzenie. Zakończenie jest chyba najsłabszym elementem - całą tajemnicę wyjaśnia pilotowi (czyli tak naprawdę nam - czytelnikom) w zdawkowej relacji inny bohater. Zdaje się jednak, że całą tą moją mini-recenzją trochę "odkrywam Amerykę", bo przecież nie przypadkiem "Astronauci" uchodzą za jedno ze słabszych dzieł Lema.
Na serwisie YT można znaleźć kilka wersji enerdowskiej ekranizacji powieści. Jeśli ktoś ma ochotę na taki filmowy oldschool to polecam zremasterowaną wersję oryginalną, z angielskimi napisami. Ta z polskim dubbingiem jest nie do strawienia.

Są tu rzeczy dobre. Jest już niepowtarzalny styl i język Lema. Jest sugestywna wizja obcej planety i trudnych do zrozumienia pozostałości jej tajemniczej, upadłej cywilizacji. Jest urok starej fantastyki, w której astronauci na wielomiesięczną podróż kosmiczną ładują do rakiety worki z mąką i skrzynie z konserwami. Są tu także rzeczy słabsze. Jest odciśnięty na fabule znak...

"Astronauci" to początek. Od tej książki rozpoczyna się podbój kosmosu, tak fantastycznie opisany w kolejnych dziełach Lema. To w tej książce ziemianie, znalazłszy namacalny dowód istnienia obcych - informację od nich przekazaną, rozpoczynają wyścig z czasem, dokonując kolejnych, olbrzymich skoków technologicznych i cywilizacyjnych i rozpoczynając nową erę podboju kosmosu. To tu rozwiązania technologiczne, nawigatorskie, nazewnictwo i wiele innych, dają podwaliny kolejnym opowiadaniom tego pisarza. Pomijając aspekt ideologiczny, gloryfikujący komunizm i związek radziecki, ukazujący utopijną cywilizację, która zażegnała już wojny i rozwiązała problemy głodu i światowego ubóstwa, książkę czyta się bardzo dobrze. Głód wiedzy i poznania, napędzający ludzkość oraz zetknięcie z obcym światem i jego mieszkańcami, z którymi nie ma możliwości porozumienia to stałe punkty prozy Lema. "Astronauci" to pozycja obowiązkowa literatury s-f. Polecam.

"Astronauci" to początek. Od tej książki rozpoczyna się podbój kosmosu, tak fantastycznie opisany w kolejnych dziełach Lema. To w tej książce ziemianie, znalazłszy namacalny dowód istnienia obcych - informację od nich przekazaną, rozpoczynają wyścig z czasem, dokonując kolejnych, olbrzymich skoków technologicznych i cywilizacyjnych i rozpoczynając nową erę podboju kosmosu....

To moja pierwsza przeczytana książka Lema i przyznam że mi się bardzo podobała. Dużo technicznych opisów, ciekawi bohaterowie. Myślę że to nie ostatnia pozycja Lema w moim czytelniczym życiu.

To moja pierwsza przeczytana książka Lema i przyznam że mi się bardzo podobała. Dużo technicznych opisów, ciekawi bohaterowie. Myślę że to nie ostatnia pozycja Lema w moim czytelniczym życiu.

Ta książka ma wady, jasne. Wymienia je nawet na wstępie sam autor. Czasem czytanie zwalnia, ale to chyba cecha, którą dla mnie ma sci-fi zawsze, bo poziom myślenia abstrakcyjnego musi być na wysokim poziomie cały czas. W każdym razie, mimo wszystko to kawał dobrej książki i na pewno będę chciała poznawać Lema dalej.

Ta książka ma wady, jasne. Wymienia je nawet na wstępie sam autor. Czasem czytanie zwalnia, ale to chyba cecha, którą dla mnie ma sci-fi zawsze, bo poziom myślenia abstrakcyjnego musi być na wysokim poziomie cały czas. W każdym razie, mimo wszystko to kawał dobrej książki i na pewno będę chciała poznawać Lema dalej.

"Solaris" to Magnum Opus nie tylko Lema, ale i światowej scifi. Dla mnie prywatnie, to najlepsza książka jaką czytałem w życiu. Jednak z innymi dziełami Lema aż tak nie rezonuję. Długo zastanawiałem się czemu i znalazłem odpowiedź przy lekturze "Astronautów". Debiut literacki Lema uznawany jest za jedną z jego słabszych powieści. Myślę, że nie chodzi tylko o wymuszoną przez czasy pochwałę komunizmu, czy o szybko zdewaluowane fakty na temat astronautyki i życia na Wenus. Największym problemem całej twórczości Lema, szczególnie widocznym w "Astronautach", są słabo nakreślone sylwetki bohaterów. To są maszyny nie ludzie - sami erudyci, nudni, moralnie nieskalani, bez wad i przywar, bez pozanaukowych ambicji, słabości. Każdy ma tylko imię i profesję (często zresztą mało istotną, bo chemik doskonale zna się na astronomii, a astronom na geologii). W "Astronautach" Smith pyta Arseniewa - "Czy masz kogoś na Ziemi". Ten odpowiada, że tak, żonę. I to wszystko. Żadnych emocji, tęsknoty. Goście kilka tygodni przebywają razem, a potrafią rozmawiać tylko o zawiłych kwestiach naukowych. To jest jeszcze smutniejsze od zagłady nuklearnej.

"Solaris" to Magnum Opus nie tylko Lema, ale i światowej scifi. Dla mnie prywatnie, to najlepsza książka jaką czytałem w życiu. Jednak z innymi dziełami Lema aż tak nie rezonuję. Długo zastanawiałem się czemu i znalazłem odpowiedź przy lekturze "Astronautów". Debiut literacki Lema uznawany jest za jedną z jego słabszych powieści. Myślę, że nie chodzi tylko o wymuszoną przez...

„Astronauci” to pierwsza książka Stanisława Lema i dla mnie akurat niestety – było to mocno odczuwalne podczas lektury.

W powieści mierzymy się z wizją wyprawy na Wenus, która pozostawała w ówczesnym czasie dla ludzi nieokreślonym i niezwykle tajemniczym lądem, dającym pole do popisu wyobraźni i między innymi właśnie twórcom literatury w konwencji science-fiction. Pomysł był ciekawy, a stosowane przez autora porównania do chociażby wspinaczki w Himalajach, potrafiły poruszać wizją podobnych barw, mierzenia się z nieznanym, braku widoczności, do której jesteśmy przyzwyczajeni, czy przekraczania granic własnych możliwości.
Wspomniana już górska opowieść, opisana wcześniej lekcja odpowiedzialności za bezpieczeństwo załogi oraz wreszcie finał, poruszały też tę szukającą empatycznych przekazów stronę mojej natury.

Niestety, dobrnięcie do tych perełek często wiązało się z przegrzebywaniem się przez skrajnie techniczne opisy absolutnie każdej mechaniki czy procesu chemicznego z najdrobniejszymi, niemającymi wiele z literaturą piękną wspólnego szczegółami. Zgaduję jednak, że wobec dziś szerszego dostępu do wiedzy, wtedy takie konstrukcje literackie mogły przywoływać wypieki na twarzy u spragnionych nauki ścisłej młodych umysłów.
Nie jestem przekonana do trzymania tajemnicy obcej cywilizacji aż do absolutnie ostatnich stron powieści i przekazania jej w jednym wielkim wyrzucie informacji. Zostawione przez autora poszlaki, mi akurat nie mówiły niczego na temat możliwego przebiegu wydarzeń na planecie.

Książkę polecam, ale tylko zagorzałym fanom Lema, którzy zdecydują zmierzyć się z szerszym spektrum jego twórczości.

„Astronauci” to pierwsza książka Stanisława Lema i dla mnie akurat niestety – było to mocno odczuwalne podczas lektury.

W powieści mierzymy się z wizją wyprawy na Wenus, która pozostawała w ówczesnym czasie dla ludzi nieokreślonym i niezwykle tajemniczym lądem, dającym pole do popisu wyobraźni i między innymi właśnie twórcom literatury w konwencji science-fiction. Pomysł...

Jedna z lepszych książek Stanisława Lema. Warto wspomnieć że to jego pierwsza książka, a już w niej autor stawia wysoko poprzeczkę. Ciekawie została w niej przedstawiona planeta i jej mieszkańcy oraz obraz budowy i działania rakiety. Lem zadbał w książce o wszystkie elementy naukowe z pogranicza inżynierii kosmicznej.

Jedna z lepszych książek Stanisława Lema. Warto wspomnieć że to jego pierwsza książka, a już w niej autor stawia wysoko poprzeczkę. Ciekawie została w niej przedstawiona planeta i jej mieszkańcy oraz obraz budowy i działania rakiety. Lem zadbał w książce o wszystkie elementy naukowe z pogranicza inżynierii kosmicznej.

Debiut Lema w fantastyce; bardzo dobry, ale też daje poznać jak bardzo Lem rozwinął się później jako Autor. Tu dostajemy powieść eksploracyjną; owszem, część rzeczy została później obalona, zmienił się stan wiedzy, ale daje wgląd jak w latach pięćdziesiątych wyobrażano sobie eksplorację. Futurologicznie - szerokie zastosowanie komputerów.

Wszelkie wstawki o komunizmie i tym podobne wynikają z ducha epoki - napisana i wydana w czasach totalitarnego socjalizmu, i to w okresie jego nasilenia za Stalina.

Debiut Lema w fantastyce; bardzo dobry, ale też daje poznać jak bardzo Lem rozwinął się później jako Autor. Tu dostajemy powieść eksploracyjną; owszem, część rzeczy została później obalona, zmienił się stan wiedzy, ale daje wgląd jak w latach pięćdziesiątych wyobrażano sobie eksplorację. Futurologicznie - szerokie zastosowanie komputerów.

Wszelkie wstawki o komunizmie i...