Czuję, że jednak nie była to książka dla mnie. Jest to zbiór myśli na temat teraźniejszości napisana w formie dialogu, poruszająca wiele aktualnych i ponadczasowych tematów, ale głównie skupia się na przyczynach, skutkach i nastawiania do migracji ludności. Główny bohater, 28-letni mężczyzna po siedmiu latach za granicą zastanawia się czy wrócić do Warszawy. Trochę mówi o swoich planach, trochę o osiągnięciach, ale przede wszystkim mówi o tym, że pisze książkę i opis tej książki jest identyczny z tą którą czytam... co jakiś czas wspominane jest o jego poprzedniej książce, która nie została dobrze przyjęta i o tym że pisze z potrzeby pisania, nie dla ludzi... Nie wiem, naprawdę nie wiem co myśleć. Może jeśli ktoś lubi filozoficzne rozważania napisane w dość łatwy do przyswojenia sposób, to możecie sięgnąć po książkę, wam może bardziej przypadnie do gustu, bo niestety ja się wynudziłam. Przemek, mimo wszystko dziękuję za egzemplarz książki! Twój styl pisania jest naprawdę dobry i gdyby tylko było więcej opisów zdarzeń niż myśli to moja opinia byłaby inna! Pisz dalej i powodzenia we wszystkich twoich planach!

Czuję, że jednak nie była to książka dla mnie. Jest to zbiór myśli na temat teraźniejszości napisana w formie dialogu, poruszająca wiele aktualnych i ponadczasowych tematów, ale głównie skupia się na przyczynach, skutkach i nastawiania do migracji ludności. Główny bohater, 28-letni mężczyzna po siedmiu latach za granicą zastanawia się czy wrócić do Warszawy. Trochę mówi o...

Plac Zbawiciela to spisane krótkie rozmowy i wewnętrzne monologi traktujące o współczesności. Autor porusza w swojej książce szeroką gamę tematów, które w mniejszym lub większym stopniu oscylują wokół emigracji, z którą Chojecki zdążył się już dobrze zapoznać. Jego wywody są bardzo głębokie, dojrzałe i momentami nieco filozoficzno-egzystencjalne, nawet powiedziałabym, że czasami są odrobinę przytłaczające, co z pewnością może się nie spodobać części odbiorców. Czytając Plac Zbawiciela miałam wrażenie, że refleksje prezentowane na kartach książki zostały spisane przez kogoś co najmniej dwukrotnie starszego od autora – chodzi mi o to, że momentami brzmiały tak poważnie, że aż nienaturalnie, ale to chyba jedynie świadczy o dojrzałym i racjonalnym podejściu autora do życia.
Styl Chojeckiego jest luźny, a prowadzenie dialogu na kartach powieści dodatkowo ułatwia odbiór przekazu. Czyta się go całkiem przyjemnie, chociaż ze względu na wkraczanie momentami na filozoficzne tematy robi się bardzo poważnie, a lektura zaczyna jednak wymagać od czytelnika większego skupienia. Umiejscowienie akcji książki w rzeczywistych miejscach niemal w centrum Warszawy sprawia, że czytelnikowi jest łatwiej wejść w skórę osoby, z którą autor rozmawia, a i dzięki temu jego słowa są odbierane bardziej bezpośrednio.

http://www.ruderecenzuje.pl/2017/06/plac-zbawiciela.html

Plac Zbawiciela to spisane krótkie rozmowy i wewnętrzne monologi traktujące o współczesności. Autor porusza w swojej książce szeroką gamę tematów, które w mniejszym lub większym stopniu oscylują wokół emigracji, z którą Chojecki zdążył się już dobrze zapoznać. Jego wywody są bardzo głębokie, dojrzałe i momentami nieco filozoficzno-egzystencjalne, nawet powiedziałabym, że...