Siostry półkrwi

Okładka jest wspaniała. Nie mogę od niej oderwać oczu. Wielkie 👏🏼 dla grafików, który to cudo stworzyli.

ALE! Zajmijmy się wnętrzem książki.

Na początku strasznie źle mi się ją czytało. Specyficzny styl pisania autorki nie pozwalał mi na zrozumienie i dokładne zapoznanie się z fabułą. JEDNAK! Po pewnym czasie przyzwyczaiłam się do tego oto stylu i zleciało, jak krople deszczu z okien mojego mieszkania w ten brzydki dzień.

Pomysł z którym się spotykamy, sam w sobie jest bardzo... specyficznym? Oryginalnym? Nie spotkałam się chyba z podobną tematyką w innych książkach. Może być. Dwie siostry... bliźniaczki (!), identyczne z wyglądu, a jednak tak bardzo różne od siebie, urodzone z romansu anioła i wampira. Jedna - wampirzyca, niebezpieczna, tajemnicza, mroczna, druga - anielica, dobra, czysta. Każda ma swoją rolę w panującej wojnie między wampirami i aniołami.

Ja osobiście powiem tak, książka warta uwagi, pokazuje pewny wartości. Możemy utożsamić się z nimi i zrozumieć pewny kwestie naszego życia.
Nie jestem jednoznacznie stwierdzić, która z sióstr jest moją ulubioną, każda ma w sobie coś, co przewyższa nad drugą.
Irytowały mnie bardzo znaczne skoki w czasie wprowadzone przez autorkę, przez co nie mogłam się odnaleźć w pewnych momentach i zastanawiam się, czy ona sama nie pogubiła się w pewnym momencie w tym co pisze, jednak udało się przez to przebrnąć. Aczkolwiek, mogłaby być troszkę dłuższa, ponieważ mam lekki niedosyt w pewnym sensie, mam wrażenie, że jest troszeczkę okrojona, ale myśle, że to tylko poprawka kosmetyczna.

No Kochani, polecam książkę, bo sama fabuła jest naprawdę ciekawa, można się wciągnąć, ale nie polecam jej ludziom, którzy szybko się irytują, ponieważ jej nie skończycie. Stawiam, że będą Was po prostu denerwować skoki w czasie i bardzo specyficzny język autorki. :)


Zapraszam Was do dołączenia do mojej społeczności na blogu! Zarejestruj się w zakładce „forum”, czytaj posty innych i pisz swoje! Zachęcam.

https://wspanialeczytania.wixsite.com/blog/post/siostry-półkrwi

Okładka jest wspaniała. Nie mogę od niej oderwać oczu. Wielkie 👏🏼 dla grafików, który to cudo stworzyli.

ALE! Zajmijmy się wnętrzem książki.

Na początku strasznie źle mi się ją czytało. Specyficzny styl pisania autorki nie pozwalał mi na zrozumienie i dokładne zapoznanie się z fabułą. JEDNAK! Po pewnym czasie przyzwyczaiłam się do tego oto stylu i zleciało, jak krople...

Ta książka może być postrzegana z dwóch stron. Jednym się podoba, innym nie. Przyznam, że sama nie potrafię się określić wobec Sióstr Półkrwi.
Pozytywy tej powieści to na pewno ciekawie przedstawione uniwersum, całkiem inne, niż można się go spodziewać. Są barwni bohaterowie, jacy pokazują się w obu światłach - dobrym i złym (choć do żadnego z nich się nie przywiązałam) i akcja... No właśnie, akcja która jest zmącona, przerywana, jakby odstawiona. Co rozdział to nowy wątek, chyba dwa są w jakimś stopniu wyjaśnione. Pojawiają się retrospekcje, które jak dla mnie wprowadziły więcej chaosu niż pożytku, a wiele z nich można było rozwinąć w naprawdę świetną opowieść.
Szczerze mówiąc, częściowo książka mnie rozczarowała, a bardzo chciałam ją przeczytać. Mimo wszystko, jest to dobra pozycja na coraz dłuższe wieczory, przy której można na chwilę zapomnieć o rzeczywistości.

Ta książka może być postrzegana z dwóch stron. Jednym się podoba, innym nie. Przyznam, że sama nie potrafię się określić wobec Sióstr Półkrwi.
Pozytywy tej powieści to na pewno ciekawie przedstawione uniwersum, całkiem inne, niż można się go spodziewać. Są barwni bohaterowie, jacy pokazują się w obu światłach - dobrym i złym (choć do żadnego z nich się nie przywiązałam) i...

Historia jest dobra, ale myślę, że byłaby jeszcze lepsza, gdyby była rozszerzona o conajmniej 100 stron więcej. Są ciągłe skoki w czasie, dużo imion, dużo się dzieje przez co łatwo idzie się zgubić w historii. To dopiero pierwsza część, więc rozumiem różne niewyjaśnione elementy, ale po skończeniu książki w głowie mam chaos i nie do końca byłabym wstanie opowiedzieć zarys fabuły (możliwe, że przez skoki w czasie). Główna bohaterka jak dla mnie jest bardzo irytująca, ale może był to celowy zabieg autorki ;)

Historia jest dobra, ale myślę, że byłaby jeszcze lepsza, gdyby była rozszerzona o conajmniej 100 stron więcej. Są ciągłe skoki w czasie, dużo imion, dużo się dzieje przez co łatwo idzie się zgubić w historii. To dopiero pierwsza część, więc rozumiem różne niewyjaśnione elementy, ale po skończeniu książki w głowie mam chaos i nie do końca byłabym wstanie opowiedzieć zarys...

"Podobno jedno z bliźniaków zawsze jest złe. Mogłabym to potwierdzić, gdybym tylko wiedziała, która z nas jest tą gorszą. Oczywiście, chciałam udawać, że to ona. Wszyscy chcemy uchodzić za lepszych, niż jesteśmy w rzeczywistości. Żałosne."
📚 Dwie siostry, anielica i wampirzyca, naznaczone przez Bogów przekleństwem, toczą walkę na śmierć i życie. Nie są świadome tego, że odgrywają rolę w wyreżyserowanym przez bóstwa spektaklu na scenie wieczności. Jak skończy się wojna pomiędzy wampirami a aniołami? Czy będziesz wiedział, komu możesz zaufać?
📚 Zdecydowanie nie powinno wydawać się fantastyki, której fabuła jest tak krótka. Niecałe 200 stron! Na początku bardzo nie podobała mi się książka Elżbiety Seredyńskiej. Za dużo chaosu, ciągle powroty do przeszłości. Kilka razy się zgubiłam i nie wiedziałam kto jest kim. Na szczęście podpowiedzą były nazwy rozdziałów. Brakuje tu porzadku i tak na prawdę czytelnik nie wie nic. Pod koniec zaczęłam się już wciągać, juz miała być opowiedziana historia opowiadająca o początkach nienawiści między siostrami i co? Znienawidzone słowo "Koniec". I co teraz? Chcąc nie chcąc pragnę przeczytać kontynuację. Mam nadzieję, że się ukaże i dowiem się która z sióstr zwycięży - anielica czy wampirzyca.

"Podobno jedno z bliźniaków zawsze jest złe. Mogłabym to potwierdzić, gdybym tylko wiedziała, która z nas jest tą gorszą. Oczywiście, chciałam udawać, że to ona. Wszyscy chcemy uchodzić za lepszych, niż jesteśmy w rzeczywistości. Żałosne."
📚 Dwie siostry, anielica i wampirzyca, naznaczone przez Bogów przekleństwem, toczą walkę na śmierć i życie. Nie są świadome tego, że...

Dawny romans archanioła oraz wampira doprowadził do urodzenia się bliźniaczek. Z wyglądu praktycznie identyczne, a jednak tak różne. Jedna jest anioła, a druga wampirem. Te dwie rasy zarządziły, że ta z sióstr, która zabije drugą, będą rządzić całym wymiarem. Tylko czy ktoś zapytał dziewczyny, czego one chcą? Czy ta walka, trwająca już wieki, może się wreszcie skończyć? Czy wszystko jest tylko czarne i białe, a może są też odcienie szarości?


Długo zbierałam się, by wreszcie przeczytać tę pozycję i naprawdę tego żałuję! Książka okazała się naprawdę ciekawa i wciągająca. Jednak miała też kilka swoich wad, ale o tym zaraz Wam opowiem.

Po pierwsze warto wspomnieć o wykreowanym świecie autorki. Tutaj mamy wymiar, gdzie wampiry i anioły mogą żyć wśród ludzi. Wszyscy mieszkańcy są w ciągłym zagrożeniu, ponieważ wampiry lubią często polować na swoje przekąski. Dodatkowo tutaj świat archaniołów nie jest przedstawiony jako spokojny, bezpieczny i sprawiedliwy świat, co bardzo mi się spodobało.

Bohaterowie też nie byli źle wykreowani. Każda postać była inna, miała swoje za uszami i umiała postawić na swoim. Są tutaj przedstawieni mocni bohaterowie, tacy z krwi i kości. Chociaż drobna rzecz, do której mogłabym się przyczepić, to brak spisu postaci z danej rasy i okresu. Mamy przedstawioną sytuację z dwóch perspektyw czasowych, moment zanim urodziły się dziewczyny i czas kiedy one są dorosłe i ze sobą walczą. Jest tu tyle postaci, że czasami nie mogłam się odnaleźć, kto jest w końcu kim i jakie mają statusy.

Książkę czyta się szybko i przyjemnie. Rozdziały lecą nam z zawrotną prędkością i ciężko przewidzieć, co zaraz może się wydarzyć. Pani Elżbieta miała ciekawy pomysł na fabułę i to wykorzystała. Szkoda tylko, że nie została pociągnięta fabuła dalej i historię nie zamknięto w jednym tomie. Teraz pozostaje mi tylko czekać na ciąg dalszy

Dlatego jeżeli macie ochotę na przyjemną fantastykę, gdzie główny wątek toczy się pomiędzy walką wampirów i demonów, to serdecznie polecę Wam tę książkę. To niezobowiązująca lektura, przy której spędzicie kilka miłych godzin, poznając najróżniejsze techniki manipulacji umysłem i przekonacie się, że anioły nie są wcale takie białe, jak wszyscy uważają.

Dawny romans archanioła oraz wampira doprowadził do urodzenia się bliźniaczek. Z wyglądu praktycznie identyczne, a jednak tak różne. Jedna jest anioła, a druga wampirem. Te dwie rasy zarządziły, że ta z sióstr, która zabije drugą, będą rządzić całym wymiarem. Tylko czy ktoś zapytał dziewczyny, czego one chcą? Czy ta walka, trwająca już wieki, może się wreszcie skończyć? Czy...

Książka bardzo trudna do przejścia, z początku ciekawi was motyw przewodni, lecz z czasem zauważacie, że autorka dość bardzo pogubiła się w całości. Przeplatała wydarzenia z dalekiej przeszłości z przyszłością a na domiar złego dochodziła do tego teraźniejszość. Czytało się bardzo źle. Kilka wątków, intryg było ciekawym pomysłem, sam wątek dwóch sióstr złączonych więzami rodzinnymi, ale oddzielonymi dwoma różnymi światami był ciekawy. Jeszcze jakby tego było mało autorka bawiła się w lanie wody, co źle jej wychodziło, gdyż mijała się z motywem przewodnim,

Książka bardzo trudna do przejścia, z początku ciekawi was motyw przewodni, lecz z czasem zauważacie, że autorka dość bardzo pogubiła się w całości. Przeplatała wydarzenia z dalekiej przeszłości z przyszłością a na domiar złego dochodziła do tego teraźniejszość. Czytało się bardzo źle. Kilka wątków, intryg było ciekawym pomysłem, sam wątek dwóch sióstr złączonych więzami...

„Gdy dobro i zło wirują w szaleńczym tańcu, zamieniając się rolami, nikt nie wie, z której strony padnie ostateczny cios…”
▪
SIOSTRY PÓŁKRWI to książka autorstwa Elżbiety Seredyńskiej. Autorka przedstawia czytelnikowi wyjątkowo zagmatwaną historię miłosną wampirzycy i archanioła, w wyniku której na świat przychodzą bliźniaczki – anielica Sonia i wampirzyca Aisza. Zmuszane przez swoje rasy do ciągłej walki, siostry dopuszczają się przeróżnych przekrętów i intryg, aby raz na zawsze pozbyć się gorszej wersji siebie. Tymczasem między aniołami a wampirami coraz częściej dochodzi do wybuchów, które w ostateczności rozpoczynają między nimi wojnę. Gdy wśród aniołów pojawia się coraz więcej trupów, wampiry szykują coraz to lepszych intryg, które mają pomóc im zasiąść na tronie Elizejonu. Komu uda się wyjść z tego sporu obronną ręką? Kto w tej grze tak naprawdę jest dobry, a kto zły?
▪
Wielkim plusem tej książki jest fabuła, a także różnorodni bohaterowie, których poznajemy raz z lepszej, raz z gorszej strony. Dla mnie największym odkryciem tej książki jest Aisza, którą bardzo polubiłam i szalenie jej kibicowałam. Potrafi zaskoczyć czytelnika, wywołać całą gammę emocji. Natomiast Sonia, cóż, wyjątkowo irytująca bohaterka, jak gdyby nie dorosła do roli, do której sama się zgłosiła. W książce wiele się dzieje, nie możemy narzekać na nudę. Styl autorki jest dość przyjemny, miejscami miałam jednak wrażenie, że niektóre wyrażenia i zwroty są zbyt potoczne, co, według mnie, psuło niektóre fragmenty książki. Ogólnie jednak byłam zadowolona z lektury do momentu zakończenia, a właściwie jego braku… Nie rozumiem, co się tam wydarzyło i dlaczego książka zakończyła się w ten, a nie inny sposób. Strasznie, naprawdę (!) strasznie mnie to zakończenie zniszczyło, więc tego autorce nie wybaczę. Nigdy. Cała reszta jest jednak jak najbardziej na tak. Książka ma zaledwie 194 strony, więc tak naprawdę jest to szybka lektura na jeden wieczór.

„Gdy dobro i zło wirują w szaleńczym tańcu, zamieniając się rolami, nikt nie wie, z której strony padnie ostateczny cios…”
▪
SIOSTRY PÓŁKRWI to książka autorstwa Elżbiety Seredyńskiej. Autorka przedstawia czytelnikowi wyjątkowo zagmatwaną historię miłosną wampirzycy i archanioła, w wyniku której na świat przychodzą bliźniaczki – anielica Sonia i wampirzyca Aisza. Zmuszane...

Pomysł na książkę bardzo ciekawy ale nie udało mi się wejść w tę opowieść. Przeskoki czasowe wprowadzały niepotrzebny zamęt. Mam wrażenie, że historia jest poplątana bez początku ani końca... Nie będę kontynuować serii jeśli zostanie wydana część druga. Mimo, że książka ma niewiele stron - niecałe 200 - to się nią trochę zmęczyłam...

Pomysł na książkę bardzo ciekawy ale nie udało mi się wejść w tę opowieść. Przeskoki czasowe wprowadzały niepotrzebny zamęt. Mam wrażenie, że historia jest poplątana bez początku ani końca... Nie będę kontynuować serii jeśli zostanie wydana część druga. Mimo, że książka ma niewiele stron - niecałe 200 - to się nią trochę zmęczyłam...

"Czyż może być uczciwszy sposób na rozstrzygnięcie, które z nas jest potężniejsze?".


Jednym czytelnikom okładka tej książki będzie się podobać, innym z pewnością nie. Nie da się bowiem ukryć, że jest dość specyficzna i trudno nie zwrócić na nią uwagi, ale miłośników paranormalnych wątków powinna zaintrygować. Szkoda jedynie, że to dopiero pierwsza część cyklu i praktycznie nic nie zostało w niej wyjaśnione. Mam więc prawo czuć spory niedosyt.

Elżbieta Seredyńska, rocznik 1990, absolwentka XX Liceum Ogólnokształcącego im. Leopolda Staffa w Krakowie. Pierwsze zamysły pisarskie pojawiły się u niej już w wieku dziewięciu lat. Autorka pracuje obecnie jako recepcjonistka, a w wolnych chwilach pisze i jeździ na snowboardzie.

Dwie siostry bliźniaczki – wampirzyca Aisza i anielica Sonia od ponad trzystu lat toczą między sobą wojnę. Gdy trwa walka pomiędzy dobrem i złem, każda z nich ma do wykonania określone zadanie. Aisza i Sonia nie zdają sobie jednak sprawy z tego, że są marionetkami w rękach potężniejszych od siebie.

Elżbiecie Seredyńskiej udało się wykreować dość ciekawy świat przedstawiony w opowiadanej przez siebie historii. Mamy oto bowiem Kwidarnon, czyli lodowatą krainę wampirów oraz słoneczne Elizejon – miejsce w którym przebywają aniołowie. Autorka dość zgrabnie ukazała mechanizmy rządzące obydwoma światami i nawet zadbała o to, by dopasować do nich specjalne nazwy wyjaśnione w przypisach, właściwe dla każdej z tych krain. Myślę więc, że ta płaszczyzna fabularna książki zasługuje na uznanie czytelnika.

Dość trudno jednak było mi odnaleźć się w ciągłych przeskokach czasowych, jakie autorka zastosowała poprzez użyte retrospekcje. Dobrze, że przynajmniej tytuły poszczególnych rozdziałów zawierają swoisty drogowskaz mówiący o tym, czego możemy spodziewać się na kolejnych stronach. Myślę, że przydałby się także na początku książki wykaz wszystkich głównych postaci występujących w fabule.

Aisza i Sonia, czyli dwie główne bohaterki to postacie bardzo różniące się od siebie, a co za tym idzie, wywołujące wiele sprzecznych uczuć. W zasadzie trudno mi się określić, która z nich zdobyła moją większą sympatię, gdyż każda na swój sposób wywołała we mnie ambiwalentne uczucia. Z pewnością jednak wampirzyca Aisza ujęła mnie ocaleniem życia pewnej ludzkiej istocie oraz podjęciem się ryzyka z tym związanego.

Po lekturze "Sióstr półkrwi" więcej nie wiem, niż wiem. Czekam więc z niecierpliwością na kolejną część i ufam, że autorka odsłoni kurtynę tajemnicy, w jaką spowiła swoją pierwszą powieść.

https://www.subiektywnieoksiazkach.pl/

"Czyż może być uczciwszy sposób na rozstrzygnięcie, które z nas jest potężniejsze?".


Jednym czytelnikom okładka tej książki będzie się podobać, innym z pewnością nie. Nie da się bowiem ukryć, że jest dość specyficzna i trudno nie zwrócić na nią uwagi, ale miłośników paranormalnych wątków powinna zaintrygować. Szkoda jedynie, że to dopiero pierwsza część cyklu i...

Pierwsze wrażenie?
Gdy pierwszy raz zobaczyłam okładkę tej książki, pomyślałam, że jest to fantastyka niższych lotów dla dzieci w wieku 8-13. Wygląd zewnętrzny "Sióstr półkrwi" w ogóle nie oddaje tego, co możemy znaleźć na kartach powieści. Jest to bowiem fantastyka, której fabuła nie wprowadza do tego gatunku niczego nowego, natomiast jest przyjemną odskocznią od cięższych powieści. Już na początku wprowadzeni zostajemy do mrocznego świata aniołów i wampirów, gdzie każdy przejmuje się tylko sobą i swoimi celami, a polityczne intrygi wywołują w czytelniku uczucia dezorientacji i zaciekawienia.

Miłe zaskoczenie?
Ta książka zdecydowanie była dla mnie pozytywnym zaskoczeniem. Przede wszystkim autorka bardzo ciekawie ukazała samych aniołów. Przeważnie postaci te kojarzone są z czystością, cnotą i dobrem, tymczasem w tej książce każdy z nich przyjmuje cechy bardziej ludzkie; odczuwają pożądanie, bywają okrutni, nie są w żadnym calu idealni ani wierni przykazaniom Boga. Z kolei wśród wampirów odnalazłam kilku bohaterów, którzy mieli w sobie więcej dobra niż aniołowie.

Jak z bohaterami?
Dwie główne postaci - Aisza (wampirzyca) i Sonia (anielica) są swoimi całkowitymi przeciwieństwami. Przyznam szczerze, że z Sonią nie za bardzo się polubiłam. W ciągu całej swojej przygody z tą książką nie zdarzyło mi się, bym nie była poirytowana jej zachowaniem. Postrzegam ją jako rozkapryszoną, dziecinną osobę, która jeszcze nie dorosła do posiadania takiego stanowiska, na którym się znajduje. Przykład? Jej wojowniczka wróciła ciężko ranna z bitwy, a Sonia ma pretensje, że ta uciekła, bo to niehonorowe. Aisza natomiast już od początku miała moją sympatię, głównie dlatego, że jest całkowicie różna od swojej siostry.

Największa zaleta?
Największą zaletą "Sióstr półkrwi" jest niewątpliwie to, że w książce znajdziemy mnóstwo silnych, niezależnych postaci kobiecych, które są w stanie poradzić sobie ze wszystkim. Mężczyźni nie odgrywają tam jakiejś większej roli, co jest dla mnie nowością.

Pierwsze wrażenie?
Gdy pierwszy raz zobaczyłam okładkę tej książki, pomyślałam, że jest to fantastyka niższych lotów dla dzieci w wieku 8-13. Wygląd zewnętrzny "Sióstr półkrwi" w ogóle nie oddaje tego, co możemy znaleźć na kartach powieści. Jest to bowiem fantastyka, której fabuła nie wprowadza do tego gatunku niczego nowego, natomiast jest przyjemną odskocznią od...