Szczerze mówiąc, nie wiem, co myśleć o tej książce. Czytaliśmy ją razem z chłopakiem i żadne z nas jej nie rozumiało. Szukałam analizy w internecie, jednak w języku polskim nie znalazłam nic, a w angielskim bardzo niewiele. Chłopak znalazł dogłębną analizę, ale tylko po francusku, także ja dalej czuję, że zrozumiałam tylko ,,wierzchnią warstwę", a głębszy sens jest przede mną ukryty. Niemniej chciałabym wrócić kiedyś do tej książki, bardzo mnie zaintrygowała.
Daję ocenę 6/10, ale w żadnym stopniu nie odzwierciedla to moich odczuć po przeczytaniu, naprawdę nie wiem, co myśleć o tej książce

Szczerze mówiąc, nie wiem, co myśleć o tej książce. Czytaliśmy ją razem z chłopakiem i żadne z nas jej nie rozumiało. Szukałam analizy w internecie, jednak w języku polskim nie znalazłam nic, a w angielskim bardzo niewiele. Chłopak znalazł dogłębną analizę, ale tylko po francusku, także ja dalej czuję, że zrozumiałam tylko ,,wierzchnią warstwę", a głębszy sens jest przede...

Giono bawi się z czytelnikiem w kotka i myszkę; nie pisząc wprost, każe mu przywołać na pomoc całą moc spekulacyjną. I całkiem słusznie, skoro pisze o potrzebie istnienia strefy mroku, tajemnicy, nieznanego. A kto w to istnienie nie wierzy, mówi Giono, niech bardzo wnikliwie spojrzy w głąb samego siebie, gdzie natknąć się można zawsze na niezgorsze niespodzianki.
Zwraca uwagę piękna choć oszczędna narracja, utkana z symboli i niedopowiedzeń, znakomicie oddająca pustkę zimowego alpejskiego krajobrazu i pustkę duszy ludzkiej pozbawionej celu. Nie mniej intrygujący jest sam narrator, bezimienny i obdarzony jednocześnie cielesnością oraz zdolnością pokonywania granic czasu czy przestrzeni. A nawet osobowości, co każe w nim podejrzewać istotę nieco od nas odmienną.
Zwolennicy książek, które można opowiedzieć w dwóch zdaniach, niech się twórczości Giono bacznie wystrzegają.

Giono bawi się z czytelnikiem w kotka i myszkę; nie pisząc wprost, każe mu przywołać na pomoc całą moc spekulacyjną. I całkiem słusznie, skoro pisze o potrzebie istnienia strefy mroku, tajemnicy, nieznanego. A kto w to istnienie nie wierzy, mówi Giono, niech bardzo wnikliwie spojrzy w głąb samego siebie, gdzie natknąć się można zawsze na niezgorsze niespodzianki.
Zwraca...

O melancholii w bajkowej konwencji . Przepiękne.

O melancholii w bajkowej konwencji . Przepiękne.