W dziesiątym tomie Tokyo ghoul :re wraca Ken i to tym razem tak na serio, nie tylko w umyśle Sasakiego. To znowu ten sam pewny siebie, mający plan Król. Ghule łączą się pod jego kierownictwem, a my otrzymujemy strukturę, która może bezpośrednio zwalczać skorumpowaną BSG: Czarną Kozę Ale co dzięki temu mamy? Chaos we własnych głowach, bo po obu stronach są ci, na których nam zależy: i po stronie ghuli, i po stronie BSG.

Pierwszym krokiem, jaki stawia Ken, jest jasne postawienie sprawy: odcinamy się od Klaunów. Ghoule z kawiarni, Drzewa Aogiri i ludzie z dawnej drużyny Arimy ramię w ramię walczą jako białe garniaki wraz z prawdziwymi białymi garniakami i Nakim przeciwko dość licznym oddziałom Klaunów.

Dla żądnych emocji i rozterek sercowych: mamy tu dość ciekawe oświadczyny!
Więcej na https://www.monime.pl/tokyo-ghoul-re-tom-10/

W dziesiątym tomie Tokyo ghoul :re wraca Ken i to tym razem tak na serio, nie tylko w umyśle Sasakiego. To znowu ten sam pewny siebie, mający plan Król. Ghule łączą się pod jego kierownictwem, a my otrzymujemy strukturę, która może bezpośrednio zwalczać skorumpowaną BSG: Czarną Kozę Ale co dzięki temu mamy? Chaos we własnych głowach, bo po obu stronach są ci, na których nam...

Ten tomik dla czytelnika to idealny moment, by chwilę odsapnąć i powspominać czasy, w których wszystko się wydawało bardzo proste. Teraz mamy namiastkę Anteiku, starych i jakże dobrze nam znanych bohaterów i cudowny zapach kawy, który towarzyszy nam podczas czytania (przynajmniej ja go czuję!). Prawda, że to jest cudowny obrazek? Ale, wśród starych, dobrze nam znanych postaci, pojawiają się nowe, które nie pozwalają nam zapomnieć o tym, co się wydarzyło, gdzieś w głowie brzęczy mały ostrzegawczy dzwoneczek, że ta chwilowa sielanka zaraz się skończy i znów poleje się krew…

Cała opinia tutaj: https://recenzjemystic.blogspot.com/2019/11/sui-ishida-tokyo-ghoulre-t10.html

Ten tomik dla czytelnika to idealny moment, by chwilę odsapnąć i powspominać czasy, w których wszystko się wydawało bardzo proste. Teraz mamy namiastkę Anteiku, starych i jakże dobrze nam znanych bohaterów i cudowny zapach kawy, który towarzyszy nam podczas czytania (przynajmniej ja go czuję!). Prawda, że to jest cudowny obrazek? Ale, wśród starych, dobrze nam znanych...

NOWY POZIOM RELACJI CZŁOWIEK-GHUL

Po przepełnionych akcją i walkami poprzednich tomach „Tokyo Ghoula:re”, nadszedł czas na część spokojniejszą i bardziej sentymentalną. Zasiadając do lektury tego tomu, od razu przypominałem sobie, jak jakiś czas temu (nie minęło go tak wiele, ale mało też nie – przynajmniej jeśli odmierzać jego upływ ilościami przeczytanych stron) zasiadałem do lektury pierwszej serii „TG”. I chociaż to przede wszystkim shounen, więc czytelnicy oczekują starć, trupów i krwi (w końcu to także) horror, właśnie ten leniwy, wspominkowy ton sprawia, że dziesiąty tomik jest najlepszym z dotychczasowych z „re”.

Nadszedł czas na nowy etap w relacjach ludzi i ghuli. Od Najazdu na Cochleę minął miesiąc. Sasaki, jako główny sprawca wszystkiego, wciąż jest poszukiwany, a jednak na głowie ma ważniejsze rzeczy. Przypomniał sobie o ty, kim był kiedyś, wspomnienia z bycia Kenem Kanekim powróciły, a on sam wraca do kawiarni spotkać się z ghulami ze swojej przeszłości. To jednak tylko początek. Teraz, będąc ghulim królem, Ken chce założyć własną organizację i wprowadzić relacje z ludźmi na zupełnie nowy poziom. Co jednak z tego wszystkiego wyniknie?

Całość recenzji na moim blogu: https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2019/03/tokyo-ghoulre-10-sui-ishida.html

NOWY POZIOM RELACJI CZŁOWIEK-GHUL

Po przepełnionych akcją i walkami poprzednich tomach „Tokyo Ghoula:re”, nadszedł czas na część spokojniejszą i bardziej sentymentalną. Zasiadając do lektury tego tomu, od razu przypominałem sobie, jak jakiś czas temu (nie minęło go tak wiele, ale mało też nie – przynajmniej jeśli odmierzać jego upływ ilościami przeczytanych stron)...