To chyba dobrze, że na "Małe mroczne kłamstwa" zdecydowałam się dopiero po serii z Lacey Flint i innych, naprawdę ciekawie skonstruowanych pozycjach autorki. I sama nie wiem jak do końca ocenić tą książkę. Bo jeśli patrzymy na nią jak na rasowy kryminał, to wypada bardzo kiepsko, a moja ocena spada automatycznie do dwóch gwiazdek. Jeśli dopatrzymy się w niej niecodziennej intrygi i dawki jakichkolwiek emocji to ocena również oscyluje w okoliczach dwóch gwiazdek. Skąd więc wydusiłam z siebie aż "PRZECIĘTNE" pięć?!? Ponieważpostanowiłam tą książkę przeczytać jako studium niezdrowych międzyludzkich relacji i tu moje rozczarowanie nie było aż takie duże. Trio głównych bohaterów całkiem nieźle wypada na polu analizy psychilogicznej zachowań po Wielkiej Stracie. Ich wzajemna zależność, żal i cały wachlarz uczuć, jakim dysponują pozwoliła mi zapomnieć o całej reszcie i w końcowym efekcie zaowocowało taką a nie inną oceną. Nie wiem jednak czy kogokolwiek poza mną zainteresuje studium psychologiczne (nieraz również ciągnięte bez ładu i składu), bo jeśli liczymy na kryminał to odpuśćmy sobie od razu, podobnie jak horror, thriller itp. gatunki. Po prostu nie sięgajcie po "Małe mroczne kłamstwa". Dajecie tym samym szanse autorce, żeby dalej was oczarowywała, uwodziła i intrygowała kolejnymi powieściami..

To chyba dobrze, że na "Małe mroczne kłamstwa" zdecydowałam się dopiero po serii z Lacey Flint i innych, naprawdę ciekawie skonstruowanych pozycjach autorki. I sama nie wiem jak do końca ocenić tą książkę. Bo jeśli patrzymy na nią jak na rasowy kryminał, to wypada bardzo kiepsko, a moja ocena spada automatycznie do dwóch gwiazdek. Jeśli dopatrzymy się w niej niecodziennej...