W pewnym sensie książka żenująca, choć rozumiem intencje autora - osaczonego, znikąd nie mogącego liczyć na pomoc, pozbawionego politycznych czy biznesowych protektorów, atakowanego z wielu stron tylko za to, że utrzymał się kilka dekad na stołku dyrektora Łazienek i dał odpór inwestorom, usiłującym rozsiąść się na terenach sąsiadujących z parkiem. Mimo to jednak zniżanie się do drapowanego na wywiad wylewania żali i chwilami dziecinnego wytykania palcami swoich adwersarzy wygląda niepoważnie, zwłaszcza jeśli potem wydaje się to książkowo w jakiejś niszowej oficynie, nie będącej w stanie zapewnić odpowiednio szerokiej dystrybucji. Co w efekcie mimowolnie zniweczyło pierwotny, i tak niezbyt rozsądny zamysł dania publicznego odporu pomówieniom.

Nie da się jednak ukryć, że książeczka przynosi garść interesujących informacji o kulisach działalności Kwiatkowskiego (choćby o próbach przejęcia koszar, nielegalnie później wyburzonych przez prywatnego inwestora, czy pozyskiwania funduszy ze starannym unikaniem bankowych kredytów),a także o problemach, z jakimi trzeba sobie radzić na co dzień przy obsłudze zabytkowego parku. Nie jest to jednak lektura ani obowiązkowa, ani specjalnie wartościowa.

W pewnym sensie książka żenująca, choć rozumiem intencje autora - osaczonego, znikąd nie mogącego liczyć na pomoc, pozbawionego politycznych czy biznesowych protektorów, atakowanego z wielu stron tylko za to, że utrzymał się kilka dekad na stołku dyrektora Łazienek i dał odpór inwestorom, usiłującym rozsiąść się na terenach sąsiadujących z parkiem. Mimo to jednak zniżanie...