Drugi tom serii Garingawi niestety podobał mi się mniej niż pierwszy. Nie polecam również czytać tomów ze zbyt dużym odstępem czasowym.

W tym tomie skupiamy się początkowo na dziejach Nulani, jednej z bohaterek poznanych w pierwszej części, która to została ostatnią Oczekującą na wyspie oraz na Inutu, synu poprzedniego księcia wyspy. Główny bohater z pierwszego tomu zostaje odsunięty z akcji niemalże całkowicie.

Na plus pozostaje wciąż to, że książki Pani Anny czyta się naprawdę szybko. Jednakże ten tom trochę mnie wynudził chwilami. Skupia się on głównie na polityce i spiskach ważniejszych mieszkańców wyspy i o ile pierwsza połowa książki wzbudza w czytelniku ciekawość tego, czyj plan będzie górą, tak druga połowa to lekki Armagedon. Akcja przyspiesza znacząco, ale nie w pozytywnym sensie. Poznajemy wydarzenia pokrótce, na zasadzie "zdarzyło się to i to" i nagle mamy akcję dziejącą się kilka lat później. Nie podobał mi się bardzo ten zabieg, zwłaszcza, że miałam wrażenie, że wydarzenia te nie są dobrze rozgraniczone. W jednej chwili czytamy o jednej sytuacji, aby za chwilę zorientować się, że nie wiadomo kiedy przeszliśmy do innej.

Przy recenzji pierwszego tomu wspominałam o tym, że początkowo miałam problemy z rozróżnieniem kto jest kim. Świat wykreowany przez autorkę ma wiele skomplikowanych nazw. Dlatego też nie polecam robić sobie zbyt dużych przerw między kolejnymi tomami. Przez brak glosariusza miałam naprawdę duże problemy, aby przypomnieć sobie kto jest kim, jak wyglądają dane rasy itp. Bardzo dużo imion i nazw, które w drugim tomie nie są w ogóle przypominane w żaden sposób. Wspomniany glosariusz naprawdę by się przydał.

Nie daję tej pozycji niższej oceny, gdyż historia nie była zła. Czytanie tego tomu nie sprawiło mi zbyt dużej przyjemności w przeciwieństwie do tomu 1, jednakże możliwe, że gdybym czytała ten tom w niedługim czasie po poprzednim, zupełnie inaczej bym wszystko odebrała, a historia wciągnęłaby mnie o wiele bardziej.

Drugi tom serii Garingawi niestety podobał mi się mniej niż pierwszy. Nie polecam również czytać tomów ze zbyt dużym odstępem czasowym.

W tym tomie skupiamy się początkowo na dziejach Nulani, jednej z bohaterek poznanych w pierwszej części, która to została ostatnią Oczekującą na wyspie oraz na Inutu, synu poprzedniego księcia wyspy. Główny bohater z pierwszego tomu...

Wyspa szczęśliwa to opowieść o narodzie, który żył w prostocie i szczęściu oczekując na powrót swojego boga. Opowieści Nulani pokazują rozpad tego społeczeństwa pod wpływem konsumpcjonizmu, spokojne proste i szczęśliwe życie kończy się w kilka tygodni. Do tej pory wyciszeni, obojętni na sprawy świata, poddający się medytacji i wewnętrznemu spokojowi zmieniają się w krwiożercze potwory, owładnięte żądzą bogactwa i władzy. Cała sytuacja jest wynikiem podszeptów księcia tej wyspy, intryganta i sługi złego.
W książce są wyraźne odwołania do religii, radości jaką daje obcowanie z bogiem, słodycz oczekiwania na powtórne objawienie. Pokazana jest również pustka i brak radości jaką niesie za sobą podążanie drogą władzy i bogactwa. I to jest fakt, że dzisiejszy człowiek jest owładnięty potrzebą posiadania i nie ma już miejsca cieszenie się z prostych, nieskomplikowanych rzeczy.

Wyspa szczęśliwa to opowieść o narodzie, który żył w prostocie i szczęściu oczekując na powrót swojego boga. Opowieści Nulani pokazują rozpad tego społeczeństwa pod wpływem konsumpcjonizmu, spokojne proste i szczęśliwe życie kończy się w kilka tygodni. Do tej pory wyciszeni, obojętni na sprawy świata, poddający się medytacji i wewnętrznemu spokojowi zmieniają się w...

Drugi tom historii o Wyspie Szczęśliwej ma nas wtajemniczyć – jak mówi tytuł – w dzieje Nulani. Nie robi tego, co jest chyba największym plusem tej części, bowiem główna bohaterka jest jedną z najbardziej irytujących i niedających się lubić postaci w tej trylogii. Ale od początku.

Na uwagę zasługuje fakt, że autorka dzieła coraz lepiej czuje się w polityce – pisze o niej zręcznie, lekkim piórem i na tyle wciągająco, by czytelnik nie mógł doczekać się kolejnego rozdziału. Zwroty akcji są tutaj częste i świetnie osadzone w tekście. Proza Borkowskiej jest genialnym przykładem na to, jak pisać o polityce, toczeniu wojen i wydarzeniach z dużymi przeskokami czasowymi. Choć te ostatnie zdarzają się tutaj praktycznie co rozdział, w ogóle tego nie odczuwałem, a przynajmniej nie negatywnie. Bardzo pozytywnie mnie to zaskoczyło, u innych pisarzy bowiem rozdziały zaczynające się „po kilku latach” od tych, które właśnie zostały przeczytane, są czymś raczej zniechęcającym i trudnym.

Ale dosyć słodzenia. Polityka jest bez wątpienia świetnie opisana i autorka skupia się w książce głównie na niej, jednak sama historia została sporządzona także z kilku innych elementów. A te są już bardzo słabe.

O ile w pierwszym tomie serii mogłem narzekać na irytujące nazwy własne i imiona, o tyle tutaj po prostu mnie one przerosły. Borkowska wprowadza tak wielu trzecioplanowych bohaterów, że wątpię, by ktokolwiek był w stanie się w tym wszystkim połapać. Złożoność układów politycznych to jedno, ale gdy w grę wchodzą rasy, robi się już gorzej. I bynajmniej nie dlatego, że mam coś przeciwko dobrej high fantasy! Tyle tylko, że żadna z tych ras nie jest nam opisana na tyle, na ile powinna. A gdy już autorka zabiera się za ów opis, wychodzi on bardzo suchy i zdaje się być zbędny.

W książce przejawia się wątek Boga, metafizycznej walki dobra ze złem i roli, jaką odgrywają w niej ludzie. Podczas czytania miałem jednak wrażenie, że Borkowska nieco ułatwia sobie zadanie, motywując wiele zdarzeń i rozwiązań wpływem „bóstw” bądź specjalnymi zdolnościami jakiejś rasy, które ujawnione zostały dopiero wówczas, gdy trzeba było z nich skorzystać. Motywacje postaci często są niejasne i wątpliwe zdroworozsądkowo, choć trzeba przyznać, że autorka potrafi zmieniać nastawienie czytelnika do swoich bohaterów. Z ulubieńców stają się znienawidzeni. I na odwrót. Pytanie tylko, czy to ciągle te same postacie, czy może ich charaktery zmieniają się w zależności od potrzeby sytuacji?

Naprawdę trudno jest mi ocenić to dzieło. Z niecierpliwością czekam na zakończenie, które może okazać się bardzo satysfakcjonujące (sama historia bowiem jest świetna, tylko narracja szwankuje) jak i być kompletną klapą. Z pewnością rozjaśni moje spojrzenie na tę trylogię. Póki co, zdawkowo – pięć na dziesięć gwiazdek.

Drugi tom historii o Wyspie Szczęśliwej ma nas wtajemniczyć – jak mówi tytuł – w dzieje Nulani. Nie robi tego, co jest chyba największym plusem tej części, bowiem główna bohaterka jest jedną z najbardziej irytujących i niedających się lubić postaci w tej trylogii. Ale od początku.

Na uwagę zasługuje fakt, że autorka dzieła coraz lepiej czuje się w polityce – pisze o niej...

Często się zdarza, że cykle chorują na tzw. syndrom środkowego tomu i oceny na LC zdawały się potwierdzać tą tezę w przypadku "Gar' Ingawi". Obawiałam się więc części drugiej. Na szczęście okazało się, że niepotrzebnie. Mam jednak świadomość, że jest to subiektywne odczucie i czytając czułam, że nie wszystkim może podejść ta historia.
W tym tomie intryga goni intrygę, a polityka zaczyna grać główną rolę. Pogmatwane losy wielu bohaterów były w pewnym momencie dość zawiłe i musiałam czytać wcześniejsze rozdziały jeszcze raz, by na pewno dobrze wszystko zrozumieć. Ostatecznie historia spodobała mi się, choć musiałam poświęcić trochę czasu, by poukładać sobie wszystkie wydarzenia, kto jest kim, co się dzieje, dlaczego i jakie są tego skutki. Nie ma jednak już dłużyzn w opowieści, choć może to ja przywykłam już do tego stylu.
Pojawia się również mój ulubieniec Łazęga i choć jest go niewiele, to sceny z jego udziałem bardzo zapadły mi w pamięć. Najbardziej lubię te, w których jest również król Gordo. Są po prostu piękne. Moje uznanie zyskał opis zmian jakie zaszedł w ludzie z Wyspy Szczęśliwej - jak od prostych ludzi można przejść do tego czym się stali i co zrobili. Spodobała mi się też scena "godziny Tmutów" i jej konkluzja, dzieje Dżauriego, refleksja Imperatora po usłyszeniu zarzutów od poddanego, a także odmiana Nulani i jej implikacje. Również ta, kiedy Ungana uświadamia sobie, że nie może już z porozmawiać z dawną nią. Zaraz wyjdzie, że podając co mi się podobało przytoczę całą książkę :)
Oczywiście okładka jest jak zwykle przepiękna i to duży plus.
Jedyne wady tej książki dotyczą wydania. Podczas czytania bardzo brakowało mi mapy, a jako stworzenie z natury leniwe nie chciało mi się lecieć do półki po tom pierwszy. Szkoda, że nie ma jej po prostu na wewnętrznej stronie okładki tak jak we wcześniejszej części. Druga sprawa, która dotknęła mnie szczególnie jako osobę dbającą do przesady o książki jest klejenie. Podczas pierwszego czytania od grzbietu odkleiło mi się ok. 30 stron następujących po sobie. Trochę słabo jak na pierwsze używanie książki, ale może to tylko mój egzemplarz. Tyle tylko dobrze, że chociaż te kartki trzymają się ze sobą, a nie każda osobno.
Podsumowując, książkę polecam, ale należy mieć odpowiednie nastawienie i nastrój. Nie wszystkim się spodoba.

Często się zdarza, że cykle chorują na tzw. syndrom środkowego tomu i oceny na LC zdawały się potwierdzać tą tezę w przypadku "Gar' Ingawi". Obawiałam się więc części drugiej. Na szczęście okazało się, że niepotrzebnie. Mam jednak świadomość, że jest to subiektywne odczucie i czytając czułam, że nie wszystkim może podejść ta historia.
W tym tomie intryga goni intrygę, a...

Tom II Wyspy Szczęśliwej bardziej skupia się na dziejach całych ras i narodów, niż na losie jednostek. Jest to zarazem silna, jak i słaba strona tej części serii. Z jednej strony mamy skomplikowaną sieć intryg i politycznych zagrywek, której nie powstydziłby się choćby i George Martin. Z drugiej strony, postacie znacznie się oddalili od czytelnika, są niczym pionki na wielkiej szachownicy, co powoduje, iż przestajemy kibicować poszczególnym bohaterom książki. Co nie zmienia faktu, że po następny tom sięgnę koniecznie.

Tom II Wyspy Szczęśliwej bardziej skupia się na dziejach całych ras i narodów, niż na losie jednostek. Jest to zarazem silna, jak i słaba strona tej części serii. Z jednej strony mamy skomplikowaną sieć intryg i politycznych zagrywek, której nie powstydziłby się choćby i George Martin. Z drugiej strony, postacie znacznie się oddalili od czytelnika, są niczym pionki na...

Książka niesamowicie trudna i cały mój entuzjazm po przeczytaniu pierwszego tomu mocno osłabł. Akcja mocno zakręcona. Ciężko było mi się połapać kto tak naprawdę jest kim. Cały obraz dodatkowo zaciemnia mnogość trudnych nazw, imion i miejsc. Doskwierał mi brak mapki, która była w pierwszym tomie (którego już nie mam),a tu zdecydowanie bardziej by się przydała. W całej powieści dominuje smutek i ciemne barwy.
A jednak nie można odmówić tej książce sensu i składności.Pomimo tego całego trudu, książkę czyta się szybko i z zainteresowaniem. Koniecznie muszę przeczytać tom trzeci - mam nadzieję, że rozjaśni on zawiłości tej części i zwiąże wszystko w spójną całość.

Książka niesamowicie trudna i cały mój entuzjazm po przeczytaniu pierwszego tomu mocno osłabł. Akcja mocno zakręcona. Ciężko było mi się połapać kto tak naprawdę jest kim. Cały obraz dodatkowo zaciemnia mnogość trudnych nazw, imion i miejsc. Doskwierał mi brak mapki, która była w pierwszym tomie (którego już nie mam),a tu zdecydowanie bardziej by się przydała. W całej...

„Dzieje Nulani” jest drugim tomem z rewelacyjnej serii fantasy „Gar'Ingawi Wyspa Szczęśliwa” autorstwa polskiej benedyktynki, Anny Borkowskiej. Książka zabiera nas po raz kolejny do baśniowej krainy przesiąkniętej magią i wieloma niezwykłościami. Pierwszy tom zaciekawił mnie, dlatego postanowiłem sięgnąć po następny. „Gar'Ingawi” bywa porównywana do twórczości Tolkiena, co moim zdaniem ma sporo racji. Powróćmy na Wyspę Gar'Ingawi, gdzie wszystko jest możliwe.

Dżauri syn Tanmuka zostaje okrzyknięty mistycznym Orem, którym w rzeczywistości nie jest. Zło rozprzestrzenia się po wyspie, a krew zaczyna plamić ulice szkarłatem. Dżauri wprowadza w życie wyspiarzy strach i smutek, a dawny władca wyspy, Ungana Nile zostaje zdetronizowany. Jednak nieuchronnie zbliża się „Godzina Tmutów”, która może rozstrzygnąć losy Wyspy. Kto okaże się prawowitym władcą? Czy pokój znów zapanuje w sercach mieszkańców, a wojna i pożoga będą tylko odległym wspomnieniem?

Z przyjemnością powróciłem do świata wykreowanego przez panią Borkowską. Świat przedstawiony jest alegoryczną baśnią o szczęśliwej wyspie, którą czyta się jednym tchem. Język zaserwowany nam przez autorkę jest barwny i bogaty, a wątki fabularne potrafią nie raz zaskoczyć. Walka Dobra ze Złem w tej mistycznej krainie jest szczególnie zauważalna, co mi osobiście nie przeszkadzało cieszyć się z lektury. Bohaterowie są ciekawi, akcja szybka, a zakończenie ciekawe. Drugi tom przypadł mi jeszcze bardziej do gustu, dlatego z pewnością sięgnę po kontynuację.

„Dzieje Nulani” jest rasową fantastyką przez duże F, którą powinien poznać każdy miłośnik gatunku. Poetycki język, szczególnie przypadł mi do gustu, pomagając w jeszcze większym stopniu wsiąknąć w lekturę. Anna Borkowska zaserwowała nam sporo odmiennych ras, miejsc oraz niezwykłości, które sprawiają, że czytelnik nie może oderwać się od lektury od pierwszej do ostatniej strony. Książka jest epicką powieścią o zmaganiach Dobra i Zła, sile i słabościach ludzkiego ducha oraz bohaterach z krwi i kości. Polecam.

https://fantasy-bestiarium.blogspot.com/2017/08/dzieje-nulani-anna-borkowska.html

„Dzieje Nulani” jest drugim tomem z rewelacyjnej serii fantasy „Gar'Ingawi Wyspa Szczęśliwa” autorstwa polskiej benedyktynki, Anny Borkowskiej. Książka zabiera nas po raz kolejny do baśniowej krainy przesiąkniętej magią i wieloma niezwykłościami. Pierwszy tom zaciekawił mnie, dlatego postanowiłem sięgnąć po następny. „Gar'Ingawi” bywa porównywana do twórczości Tolkiena, co...

"Gar'Iangawi. Wyspa Szczęśliwa" to trzy tomowa seria autorstwa benedyktynki Anny Borkowskiej. Są to książki, które wyszły spod jej pióra podczas stanu wojennego. W moje ręce trafiły jedynie dwa pierwsze tomy "Oczekiwanie" i "Dzieje Nulanii", więc nie mogę wypowiadać się na temat trzeciego.

Patrząc na okładkę z nadzieją szukałam fantastyki w moim ulubionym klimacie - magii i czarów osadzonych w królestwie lub wśród zwykłych ludzi. Teoretycznie w tych książkach coś takiego powinno się znajdować, niestety już od pierwszych stron czytelnik musi zmierzyć się z ogromną ilością opisów, przez które ciężko przebrnąć i które zasłaniają fabułę. Od samego początku musiałam być w 100% skupiona, aby zrozumieć relacje i stosunki między mieszkańcami wyspy. Czy mi się udało? Nie sądzę...

Treści drugoplanowe są zbyt szczegółowe, brakuje skupienia się na pierwszoplanowych. Znajduje się tam zbyt dużo szczegółów, a zbyt mało dialogów, akcji czy elementów zaskoczenia. Opisy dotyczą wszystkiego: przedstawieniu rodów, miejsca akcji, myśli danych osób... Ale w tym szaleństwie brakuje fabuły i głównego bohatera, na którym czytelnik może się skupić.

Podsumowując, niestety książki te nie przypadły mi do gustu, zdecydowanie preferuję takie, w których akcja toczy się wartko, a opisy nie zacierają głównego wątku. Sam pomysł na wyspy, na których dzieje się akcja jest ciekawy, ale moim zdaniem jest źle wyrażony.

Polecam te książki ludziom cierpliwym i z mocnym postanowieniem doczytania każdej książki do końca.
O.B., lat 17
źródło: osemkowyklubrecenzenta.blogspot.com

"Gar'Iangawi. Wyspa Szczęśliwa" to trzy tomowa seria autorstwa benedyktynki Anny Borkowskiej. Są to książki, które wyszły spod jej pióra podczas stanu wojennego. W moje ręce trafiły jedynie dwa pierwsze tomy "Oczekiwanie" i "Dzieje Nulanii", więc nie mogę wypowiadać się na temat trzeciego.

Patrząc na okładkę z nadzieją szukałam fantastyki w moim ulubionym klimacie - magii...

Blog: iskraczyta.blogspot.com

Czy fantastyka napisana przez polską mniszkę benedyktynkę i historyka to może być coś naprawdę dobrego? Jest to książka napisana w stanie wojennym, która została nam przywrócona w pięknych wydaniach po latach. Okładki są naprawdę cudowne. To właśnie ode mnie "kupiły". Obrazki są minimalistyczne, a zarazem pełne wdzięku. Kolorystyka i cieniowanie po prostu świetnie dopinają wszystko na ostatni guzik. Są to moje pierwsze książki tego wydawnictwa, więc powiem Wam, że podoba mi się sposób wydania. Czcionka, kartki oraz cała reszta są naprawdę dobrej jakości. Jedyny minus to taki, że w Tomie 1 są mapki, a w Tomie 2 już ich nie wydrukowano.

O ile pierwszy tom skupiał się głównie na przedstawieniu postaci oraz wykreowanego przez autorkę świata, o tyle w drugim tomie znajdziemy już więcej akcji. Tutaj mamy trochę więcej, bo 255 stron atrakcji. Zdecydowanie wydaje mi się, że z upływem kolejnych rozdziałów, im bardziej się zapoznamy z bohaterami, tym jest tylko lepiej. Co prawda nie ma w tej książce zaskakujących zwrotów akcji, ani zabawnych dialogów, to jednak fabuła wciąga już od pierwszych stron i intryguje do samego końca.

W tej części mój ulubiony bohater Tagun nie jest już główną postacią. Wydawało mi się, że po tytule ("Dzieje Nulani") będzie to jego siostra, ale mam wrażenie, że jej opisów wcale nie było tak dużo. Jest to zdecydowanie część poświęcona na przybliżenie nam innych ludów (np. Tmutów) oraz opis gier politycznych. Czasami miałam wrażenie, że trochę się gubię w wątkach, ale jeżeli ktoś z Was lubi ambitne książki, które wymagają dobrego łączenia faktów, to z pewnością się tutaj odnajdzie. Walka w tym tomie nie skupia się już tylko wokół konfliktu dobra ze złem. Jest walka o nową władzę, intrygi mające na celu odzyskanie władzy, tworzenie sojuszy, zdrady. Bohaterowie wykazują swoje niezaspokojone ambicje, poświęcają się dla wyższych celów oraz odnoszą różne porażki. Wszystko jest jakby bardziej klarowne i wyraziste. Tajemniczy Or nadal jest tylko wspomnieniem i niewyjaśnionym tworem.

Blog: iskraczyta.blogspot.com

Czy fantastyka napisana przez polską mniszkę benedyktynkę i historyka to może być coś naprawdę dobrego? Jest to książka napisana w stanie wojennym, która została nam przywrócona w pięknych wydaniach po latach. Okładki są naprawdę cudowne. To właśnie ode mnie "kupiły". Obrazki są minimalistyczne, a zarazem pełne wdzięku. Kolorystyka i...

W drugiej części GarIngawi życie bohaterów toczy się w atmosferze strachu, wrogości i zawiści. Podejrzenia i donoszenie stają się codziennymi praktykami mieszkańców Wyspy Szczęśliwej, pojawia się nowy zawód szpiega. Niewiele pozostaje z wcześniejszego poczucia szczęścia i spokoju, przepada poczucie bezpieczeństwa. Dlaczego tak się dzieje? Czy można oczekiwać odmiany? Kto sprawuje władzę? Czy oczekiwanie zakończy się nadejściem Ora, czy też jego istnienie zostanie zakwestionowane? Warto sięgnąć po lekturę i przeczytać. Książka nie należy do łatwych, bo wystarczy chwila nieuwagi i można utracić wątek, ale jednocześnie muszę przyznać, że przy poświęceniu maksimum uwagi książka pochłania niczym czarna dziura. Bardzo duże znaczenie ma dla mnie język, który doskonale oddaje atmosferę opisanych zdarzeń.

W drugiej części GarIngawi życie bohaterów toczy się w atmosferze strachu, wrogości i zawiści. Podejrzenia i donoszenie stają się codziennymi praktykami mieszkańców Wyspy Szczęśliwej, pojawia się nowy zawód szpiega. Niewiele pozostaje z wcześniejszego poczucia szczęścia i spokoju, przepada poczucie bezpieczeństwa. Dlaczego tak się dzieje? Czy można oczekiwać odmiany? Kto...