Kolejna część interesującej podróży w przeszłość. Tym razem wędrujemy śladami Andegawenów i Jagiellonów... Może i styl jest dziecinno-trywialny, ale wbrew pozorom nie jest to mankament. Książka mimo wszystko ma swój urok i miło się ją czyta.

Kolejna część interesującej podróży w przeszłość. Tym razem wędrujemy śladami Andegawenów i Jagiellonów... Może i styl jest dziecinno-trywialny, ale wbrew pozorom nie jest to mankament. Książka mimo wszystko ma swój urok i miło się ją czyta.

Bardzo lekko opowiedziana historia Polski od 1370 (śmierć Kazimierza Wielkiego) do 1492 (śmierć Kazimierza Jagiellończyka). Książka skierowana jest do młodzieży, ma formę dialogu ojca i syna. Obydwaj zwiedzają miejsca będące areną wydarzeń o jakich dyskutują. Wzbogacona jest szeregiem współczesnych zdjęć z tych miejsc pokazujących architekturę i sztukę jaką dziś można tam zobaczyć. Może więc być inspiracją do podróży po naszej ukochanej ojczyznie, zamiast kolejnej wyprawy do egzotycznych krajów :) Oczywiście forma i adresat (mlody czytelnik) nie pozwalają tej książce równać się z pracami naukowymi, ale przyznam że czytało mi się tę książkę przyjemnie. Na minus jakość fotografii (nie chodzi o to że są czarno-białe, bo to akurat mi tutaj pasuje, ale niektóre np. za ciemne) i brak porządnych map pokazujących opisywane miejsca.

Bardzo lekko opowiedziana historia Polski od 1370 (śmierć Kazimierza Wielkiego) do 1492 (śmierć Kazimierza Jagiellończyka). Książka skierowana jest do młodzieży, ma formę dialogu ojca i syna. Obydwaj zwiedzają miejsca będące areną wydarzeń o jakich dyskutują. Wzbogacona jest szeregiem współczesnych zdjęć z tych miejsc pokazujących architekturę i sztukę jaką dziś można tam...

Świetna książka nie tylko dla najmłodszych. Opisuje najważniejsze wydarzenia za czasów Jagiellonów w łatwy i przystępny sposób.

Świetna książka nie tylko dla najmłodszych. Opisuje najważniejsze wydarzenia za czasów Jagiellonów w łatwy i przystępny sposób.

Książka właściwie dla młodzieży, ale i starszego czytelnika może zainteresować. Pan Koper ma talent gawędziarski i w prosty, ale ciekawy sposób, potrafi przedstawić historię Polski.

Książka właściwie dla młodzieży, ale i starszego czytelnika może zainteresować. Pan Koper ma talent gawędziarski i w prosty, ale ciekawy sposób, potrafi przedstawić historię Polski.

Kolejna podróż autora z synem po miastach historycznie związanych z Jagiellonami a zatem także o ciekawych ich historiach które wydarzyły się w tych miastach. Bardzo przyjemnie się czyta, jednak dla mnie to bardziej przewodnik po regionach i miastach historycznych. Jednakże ciekawa literatura.

Kolejna podróż autora z synem po miastach historycznie związanych z Jagiellonami a zatem także o ciekawych ich historiach które wydarzyły się w tych miastach. Bardzo przyjemnie się czyta, jednak dla mnie to bardziej przewodnik po regionach i miastach historycznych. Jednakże ciekawa literatura.

Historia Polski od panowania dynastii Andegaweńskiej do umownego końca średniowiecza, czyli do roku 1492. Oczywiście skoro mowa o panowaniu w Polsce Ludwika Węgierskiego i jego córki Jadwigi nie mogło zabraknąć ostatnich dni żywota ostatniego Piasta (na krakowskim tronie),czyli sukcesji tronu. Nie jest to tylko podróż w czasie, ale i przestrzeni. Trudno tu stwierdzić, czy opowieść o Jagiellonach jest pretekstem do podróży po Polsce, Litwie, Białorusi i Ukrainie, czy też wędrówka po ziemiach dawnej Rzeczpospolitej stała się powodem napisania tej książki. Właśnie tak jest skonstruowana ta popularno-naukowa rozprawa: dialogi z synem autora przeplatają się z historyczną narracją, a niejednokrotnie są początkiem wyjaśniania zamierzchłej przeszłości. Daje to też okazję do anegdot np. o rozrywkach późnych wieków średnich w tym kocich organach. Książka prowadzi czytelnika poprzez najważniejsze miejsca i wydarzenia w naszej historii: od Koszyc, poprzez Krewo, Grunwald, Malbork, Gdańsk, Kraków, Lwów i Wilno, aby wspomnieć tylko te najważniejsze. Czyta się to łatwo i przyjemnie. Do tego dziełko wzbogacone jest licznymi zdjęciami odwiedzanych miejsc, dawnych rycin i obrazów, a także mapami. A na końcu zawiera chronologiczne zestawienie dat – dobra powtórka przez sprawdzianem czy egzaminem.

Historia Polski od panowania dynastii Andegaweńskiej do umownego końca średniowiecza, czyli do roku 1492. Oczywiście skoro mowa o panowaniu w Polsce Ludwika Węgierskiego i jego córki Jadwigi nie mogło zabraknąć ostatnich dni żywota ostatniego Piasta (na krakowskim tronie),czyli sukcesji tronu. Nie jest to tylko podróż w czasie, ale i przestrzeni. Trudno tu stwierdzić, czy...

Luźna forma dialogu z 13 letnim synem jest ciekawa, przez to książka prosta i lekka. Natomiast nie czuje żeby mi dużo wniosła.

Kilka ciekawostek, krótkie przypomnienie historii Jagiellonów w Polsce. Co dla mnie ważne autor nie narzuca swoich ocen, jest bezstronny.

Luźna forma dialogu z 13 letnim synem jest ciekawa, przez to książka prosta i lekka. Natomiast nie czuje żeby mi dużo wniosła.

Kilka ciekawostek, krótkie przypomnienie historii Jagiellonów w Polsce. Co dla mnie ważne autor nie narzuca swoich ocen, jest bezstronny.

To książka przeznaczona dla młodego czytelnika.
Kilka ciekawych obserwacji autora, ale też niestety kilka błędów merytorycznych.
Tekst uzupełniają liczne zdjęcia, niestety czarno-białe o bardzo słabej jakości druku.
Przydałaby się mapa z zaznaczonymi omawianymi w książce miejscami.

To książka przeznaczona dla młodego czytelnika.
Kilka ciekawych obserwacji autora, ale też niestety kilka błędów merytorycznych.
Tekst uzupełniają liczne zdjęcia, niestety czarno-białe o bardzo słabej jakości druku.
Przydałaby się mapa z zaznaczonymi omawianymi w książce miejscami.

Napisana w ciekawy i przystępny sposób.

Napisana w ciekawy i przystępny sposób.

Sławomir Koper jest niezwykle płodnym twórcą książek historycznych, można się na niego  zżymać, że pisze za dużo i zbyt powierzchownie, ja sam mam z nim różne doświadczenia, ale jedno muszę przyznać, nie fałszuje historii, nie ulega szalonym teoriom spiskowym, pisze merytorycznie, ale czasem po łebkach.

W tej książce opowiada o początkach dynastii Jagiellonów, wybierając nader oryginalną formę dla swojej opowieści. Oto jeździ z 13-letnim synem po Polsce i krajach ościennych i,  przy okazji zwiedzania miast i miejsc związanych z epoką, opowiada młodemu o historii Polski w  XIV i XV wieku. Fajny to wykład, wyjątkowo lekki, bo adresowany do młodego pokolenia, oczywiście niezbyt głęboki i nieco chaotyczny, ale rzetelny i skrzący się najróżniejszymi ciekawostkami. Myślę sobie, że to znakomita forma popularyzacji historii.

No właśnie, sporo jest w książce ciekawostek, parę z nich było dla mnie nowych i nader interesujących, te przytoczę.

I tak, pisze Koper o wielkim zjeździe władców zorganizowanym przez Jagiełłę w Łucku na Wołyniu w 1429 r.  Co ciekawe, ta impreza:  „pod każdym względem przewyższyła słynne krakowskie spotkanie monarchów zorganizowane przez Kazimierza Wielkiego. Jednak w powszechnej świadomości to właśnie uroczystości w Krakowie stały się symbolem europejskiego znaczenia Polski. Zadecydował o tym drobiazg bez większego znaczenia – wspaniała uczta wydana przez Mikołaja Wierzynka.”

Dowiedziałem się z książki, że „słowo Litwin przez całe stulecia oznaczało takiego samego Polaka jak Mazowszanin czy Wielkopolanin.” Po takiej informacji słowa poety 'Litwo, ojczyzno moja' nie brzmią już wcale dziwnie. 

Twierdzi też autor, że gdyby stworzyć ranking najbardziej polskich miast, które po zakończeniu II wojny światowej pozostały poza granicami naszego kraju, to w pierwszej trójce znalazłyby się Lwów, Wilno i Grodno, to trzecie miasto jest dla mnie niespodzianką. 

Książka może też być traktowana jako bedeker, z wielkim zachwytem na przykład pisze Koper o, ufundowanej przez Jagiełłę, kaplicy Trójcy Świętej na lubelskim zamku. Byłem parę lat temu w Lublinie, ale do tej kaplicy nie zaszedłem, gdybym wcześniej wiedział...

Pisze też Koper pięknie o Lwowie, o tym, że syn zakochał się z miejsca w tym mieście, najwyższy czas tam wreszcie pojechać... 

Bardzo ciekawy jest rozdział o Gdańsku, który już w wiekach średnich był dumnym, niezależnym, tętniącym życiem miastem, sporo tam informacji, które mogą być pomocne w zwiedzaniu tej pięknej metropolii. 

Kończy się książka dość arbitralnie w 1492 r., roku śmierci wybitnego władcy Kazimierza Jagiellończyka i odkrycia Ameryki.

Książka jest  świetnym przykładem popularyzacji historii, która pod piórem Kopera (Kopra!?)  jest żywa, ciekawa i niezmiernie zajmująca.

Sławomir Koper jest niezwykle płodnym twórcą książek historycznych, można się na niego  zżymać, że pisze za dużo i zbyt powierzchownie, ja sam mam z nim różne doświadczenia, ale jedno muszę przyznać, nie fałszuje historii, nie ulega szalonym teoriom spiskowym, pisze merytorycznie, ale czasem po łebkach.

W tej książce opowiada o początkach dynastii Jagiellonów, wybierając...