rozwińzwiń

Wybór opowiadań

Okładka książki Wybór opowiadań Tadeusz Borowski
Okładka książki Wybór opowiadań
Tadeusz Borowski Wydawnictwo: Kama Seria: Lektury z Opracowaniem [Kama] literatura piękna
238 str. 3 godz. 58 min.
Kategoria:
literatura piękna
Seria:
Lektury z Opracowaniem [Kama]
Wydawnictwo:
Kama
Data wydania:
1994-01-01
Data 1. wyd. pol.:
1994-01-01
Liczba stron:
238
Czas czytania
3 godz. 58 min.
Język:
polski
ISBN:
8386235918
Średnia ocen

8,0 8,0 / 10

Oceń książkę
i
Dodaj do biblioteczki

Porównaj ceny

i
Porównywarka z zawsze aktualnymi cenami
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Ładowanie Szukamy ofert...

Patronaty LC

Książki autora

Mogą Cię zainteresować

Oceny

Średnia ocen
8,0 / 10
7 ocen
Twoja ocena
0 / 10

OPINIE i DYSKUSJE

Sortuj:
avatar
120
4

Na półkach: ,

Książka jest zbiorem opowiadań Tadeusza Borowskiego. Poszczególne opowiadania są (moim osobistym zdaniem) na bardzo nierównomiernym poziomie. Niektóre np.: Proszę państwa do gazu, Ludzie, którzy szli czy U nas w Auschwitzu (te uważam za najlepsze) są solidne, ale niestety wiele z nich jest naprawdę nieciekawa (jak np.: Chłopiec z Biblią, czy Pożegnanie z Marią). Wszystkie opowiadania, nawet te najlepsze, są przeciągane i wypchane często naprawdę niepotrzebnymi opisami i wątkami. Nie jestem fanem zastosowanej tu metody behawiorystycznej. Pragnę dodać, że wiele z tych opowiadań nie jest przedstawione z perspektywy zwyczajnego więźnia, który głoduje, tylko z perspektywy więźnia "dobrze usytuowanego" (nie głoduje, a nawet wybrzydza),co sprawia, że nie widzimy obozu z jego najsurowszej strony. Mnie osobiście zabolała pewna nieścisłość historyczna - a mianowicie autor przyrównuje pracę więźniów w obozie do budowy piramid i rzymskich dróg, a jak wiadomo, ani jedne ani drugie nie były budowane przez niewolników, a przez dobrze opłacanych robotników w pierwszym przypadku i przez wojsko w drugim, przez co porównanie nie dość, że nie ma sensu, to jeszcze jest krzywdzące. Książka ogółem warta przeczytania, aczkolwiek nie jest to najciekawsza lektura.

Książka jest zbiorem opowiadań Tadeusza Borowskiego. Poszczególne opowiadania są (moim osobistym zdaniem) na bardzo nierównomiernym poziomie. Niektóre np.: Proszę państwa do gazu, Ludzie, którzy szli czy U nas w Auschwitzu (te uważam za najlepsze) są solidne, ale niestety wiele z nich jest naprawdę nieciekawa (jak np.: Chłopiec z Biblią, czy Pożegnanie z Marią). Wszystkie...

więcej Pokaż mimo to

avatar
187
129

Na półkach:

Jak większość z nas spotkałem się z twórczością Tadeusza Borowskiego w szkole średniej. Z racji moich pośrednich doświadczeń z wojną i obozami (bracia mojej babci zginęli w obozach) jest mi ona bardzo bliska.
Często powracam do wyboru opowiadań i będę to robił w przyszłości.
Literatura obozowa fascynuje mnie tak samo mocno jak mnie przeraża.

Jak większość z nas spotkałem się z twórczością Tadeusza Borowskiego w szkole średniej. Z racji moich pośrednich doświadczeń z wojną i obozami (bracia mojej babci zginęli w obozach) jest mi ona bardzo bliska.
Często powracam do wyboru opowiadań i będę to robił w przyszłości.
Literatura obozowa fascynuje mnie tak samo mocno jak mnie przeraża.

Pokaż mimo to

avatar
294
187

Na półkach: ,

Opowiadania Borowskiego nie są mi obce. Myślę, że wiele osób czytało je na pewno w szkołach średnich. Podobnie i ja. Czymś, co uderza na pierwszy rzut oka, jest realizm zawarty w tych opowiadaniach. Nie ma idealizowania, podkreślania cierpień. Jest za to codzienna rutyna obozowa, wraz z wszystkimi swoimi dobrymi jak i złymi stronami. Te opowiadania to nie jest praca naukowa - to bardziej jak pamiętnik, który pisze osoba za wszelką cenę starająca się przeżyć. Autor nie waha się pokazywać ciężkiej prawdy jak np. sytuacja w której jego kolega - kapo, zabił 2 Żydów stawiając i stając na łopacie na ich szyjach na polecenie ssmana. Sprawy "życia" więźniów w obozie są bardzo ciężkie do oceny moralnej. Któż z nas przymierając głodem nie kradłby? Któż z nas nie chciałby przeżyć nawet kosztem innych? Kto dla zachowania spokoju i bezpieczeństwa własnego nie oszukiwałby nieraz nieświadomych swego losu Żydów zmierzających do komór gazowych? Czasem zastanawiamy się jak to jest możliwe, że w obozach koncentracyjnych nie zawsze panowała zgoda wśród więźniów. Dlaczego jeden, którego uczyniono zwierzchnikiem pastwił się nieraz nad innymi. Dlaczego wśród więźniów tworzyły się grupki walczące tylko o swoje przeżycie, które potrafiły np. kraść innym jedzenie. Zadajmy sobie jednak pytanie - czy nie spotykamy tego dzisiaj? Czy nie współmierne albo nawet gorsze jest zachowanie Twojego przełożonego w pracy, który dla własnej, nieraz bardzo małej korzyści potrafi na Ciebie donosić, okradać Cię z premii czy nieuczciwie traktować? Zdajmy sobie sprawę z tego, że ludzie w obozie walczyli o własne życie, któż jest zatem moralnie bardziej obciążony? Borowski pokazuje człowieczeństwo, pokazuje prawdę, a nie wyidealizowany świat, w którym jeden za wszystkich a wszyscy za jednego. Takiego świata nie ma. Taki świat tworzą zazwyczaj pisarze i nie ma w nim nic realnego. Niektóre fragmenty opowiadań potrafią szokować. Moim zdaniem bardzo dobrze, że są one lekturą w średniej szkole. Oprócz zezwierzęcenia Niemców, oprócz realiów panujących w takich miejscach, oprócz trosk i codzienności życia więźnia są one ogromnym studium człowieczeństwa. Pokazują jak zachowują się ludzie w niesamowicie wymagających chwilach. Uważam, że tą pozycję każdy czytelnik powinien skrupulatnie przestudiować.

Opowiadania Borowskiego nie są mi obce. Myślę, że wiele osób czytało je na pewno w szkołach średnich. Podobnie i ja. Czymś, co uderza na pierwszy rzut oka, jest realizm zawarty w tych opowiadaniach. Nie ma idealizowania, podkreślania cierpień. Jest za to codzienna rutyna obozowa, wraz z wszystkimi swoimi dobrymi jak i złymi stronami. Te opowiadania to nie jest praca naukowa...

więcej Pokaż mimo to

avatar
211
160

Na półkach: ,

Opowiadania Tadeusz Borowskiego.
Oczywiście w latach szkolnych trzeba było przeczytać “Pożegnanie z Marią”, które znajduje się w tomiku tej książki. II wojna światowa, obozy koncentracyjne – to ogromne przeżycie, jeżeli oczywiście się przeżyło.
Borowski akurat urodził się w tym okresie i trafił do obozu koncentracyjnego, a że miał zdolności pisarskie, tworzył również i w takich warunkach. Pisał wiersze, piosenki dla współwięźniów, jak również opowiadania o sobie i o nich. Pisał o codziennym życiu w warunkach urągającym człowieczeństwu. Pokazał ludzi, którzy chcieli czasami za wszelką cenę przetrwać w takich warunkach, niejednokrotnie dostosowując się do rządzących w nim praw i postępując wbrew sobie i swojemu sumieniu.
Nie jest to łatwa lektura, ale warto przeczytać, gdyż jest to ważne dzieło w polskiej literaturze.

Opowiadania Tadeusz Borowskiego.
Oczywiście w latach szkolnych trzeba było przeczytać “Pożegnanie z Marią”, które znajduje się w tomiku tej książki. II wojna światowa, obozy koncentracyjne – to ogromne przeżycie, jeżeli oczywiście się przeżyło.
Borowski akurat urodził się w tym okresie i trafił do obozu koncentracyjnego, a że miał zdolności pisarskie, tworzył również i w...

więcej Pokaż mimo to

avatar
559
89

Na półkach: , , , , , , , ,

Każdy z nas niezależnie od tego, jak przebiegała jego edukacja, zetknął się z nazwiskiem Borowski do spółki ze słowem "Opowiadania". Bo, co jak co, ale nazwisko jednego z najważniejszych polskich pisarzy drugowojennych, przedwcześnie zmarłego przedstawiciela pokolenia Kolumbów, który w swoich najbardziej znanych tekstach skupił się na oddaniu przeżyć i wspomnieć związanych z obozem, każdemu Polakowi znać wypada.

A jak jest naprawdę z tymi opowiadaniami?

Otóż Borowskiemu rzeczywiście sporo rzeczy się udało. Umiał z jednej strony gładko, ale i w specyficznym klimacie wykreować na kilku/ kilkunastu stronach dość zwyczajny, niezbyt straszny obraz obozu, jako miejsca, w którym, co prawda walczy się o przeżycie. Za wrogów mając psychopatycznych Niemców, ale w którym, jednak jakoś się żyje z dnia na dzień. I wtedy, gdy Borowski już nas wprowadził w taką o to otoczkę. Kiedy płynnie przechodzimy od opisów pracy, krótkich rozmów i jakby się zdawało banalnych, pomimo zewnętrznej sytuacji problemów. Borowski na sam koniec. Najczęściej w ostatnim akapicie, wstrząsa czytelnikiem tak jak nic innego. Uświadamiając tym samym nam, jak cienka granica biegnie między tym, co jesteśmy w stanie uznać za normalne, a tym, co w świecie bez wojny i obozów nawet nie przyszłoby ludziom do głowy.

Czytając ten zbiór opowiadań, można też dojść do wniosku, że w obozie to nie nieludzkie warunki życia, to nie wszechobecna śmierć i przemoc były najstraszniejsze, a to momentalne uświadamianie sobie w konkretnych sytuacjach, że więźniowie, czyli ofiary tego miejsca, niezależnie od własnej woli, także wpadali w ten kierat śmierci. Tak samo potrafili stać się katami, a patrząc z perspektywy zwykłego świata, również zachowywali się niemoralnie czy to poprzez obojętność, pomniejszy udział w tym, co się odbywało w komorach. Tak samo straszne okazuje się też to, że każdy z nas postąpiłby podobnie, jak bohaterowie Borowskiego, a świat nie miałby prawa tego oceniać.

Tak, więc Opowiadania Borowskiego to ciekawe i ważne dzieła w polskiej literaturze, które na pewno warto znać. Jednakże nie do końca rozumiem estymy, jaka wokół nich jest. Z literatury drugowojennej i obozowe, co nie co czytałam i jestem w stanie wskazać kilka, według mnie lepszych dzieł, które jednak, aż taką sławą nie obrosły.

Z tego zbioru osobiście najbardziej spodobało mi się pierwsze opowiadanie "Matura na Targowej". Moim zdaniem jest to także najlepszy tekst z całego tego zbioru.

Podsumowując. Borowskiego, jak najbardziej warto czytać, jednakże w pełni zachwytów nad nim nie podzielam.

Każdy z nas niezależnie od tego, jak przebiegała jego edukacja, zetknął się z nazwiskiem Borowski do spółki ze słowem "Opowiadania". Bo, co jak co, ale nazwisko jednego z najważniejszych polskich pisarzy drugowojennych, przedwcześnie zmarłego przedstawiciela pokolenia Kolumbów, który w swoich najbardziej znanych tekstach skupił się na oddaniu przeżyć i wspomnieć związanych...

więcej Pokaż mimo to

avatar
820
595

Na półkach:

Absolutnie mistrzowski obraz okupacji (dwa pierwsze opowiadania) i obozu koncentracyjnego (pozostałe). Tylko "Matura na Targowej" nieznacznie słabsza, co nie znaczy, że słaba. Opowiadania obozowe, niezwykle przejmujące swoją surową szorstkością tworzą opis niemający odpowiednika w literaturze światowej. Tu i ówdzie trafia się humor, najczarniejszy z czarnych. Borowski jako pierwszy odważył się przedstawić bezwzględną walkę o przetrwanie i specyficzną, okrutną etykę więźniów, bardzo odległą od pozaobozowych kryteriów. Niewygładzony obraz rzeczywistości obozowej jest przez to niezwykle mocny i wiarygodny. W ostatnim opowiadaniu mamy dodatkowo portret wiecznie zajadle skłóconego społeczeństwa polskiego w świeżo wyzwolonym obozie. Bardzo znaczące, gdy się to czyta w dzisiejszej Polsce.

Absolutnie mistrzowski obraz okupacji (dwa pierwsze opowiadania) i obozu koncentracyjnego (pozostałe). Tylko "Matura na Targowej" nieznacznie słabsza, co nie znaczy, że słaba. Opowiadania obozowe, niezwykle przejmujące swoją surową szorstkością tworzą opis niemający odpowiednika w literaturze światowej. Tu i ówdzie trafia się humor, najczarniejszy z czarnych. Borowski jako...

więcej Pokaż mimo to

avatar
1577
1577

Na półkach: ,

Pamiętam że za dzieciaka zrobiło to bardzo duże wrażenie! Polecam ,mam nadzieje, że dalej jest na liście lektur.

Przeczytałem trochę książek w młodości :) .

To książka z mojej półki "różności", wrzucam tu te setki książek które przeczytałem w życiu w latach 2000-2019.

Pamiętam że za dzieciaka zrobiło to bardzo duże wrażenie! Polecam ,mam nadzieje, że dalej jest na liście lektur.

Przeczytałem trochę książek w młodości :) .

To książka z mojej półki "różności", wrzucam tu te setki książek które przeczytałem w życiu w latach 2000-2019.

Pokaż mimo to

avatar
255
193

Na półkach: ,

Opowiadania Borowskiego są bardzo drastyczne. Dodatkowo krążą wokół bardzo trudnej tematyki , której ja po prostu nie mogłam udźwignąć. Czytało się ciężko i bardzo musiałam skupiać się by wszystko rozumieć. Czytałam jedną stronę kilka razy byle by ją do -męczyć

Opowiadania Borowskiego są bardzo drastyczne. Dodatkowo krążą wokół bardzo trudnej tematyki , której ja po prostu nie mogłam udźwignąć. Czytało się ciężko i bardzo musiałam skupiać się by wszystko rozumieć. Czytałam jedną stronę kilka razy byle by ją do -męczyć

Pokaż mimo to

avatar
1019
1009

Na półkach:

Hekatomba pobytu w niemieckich obozach koncentracyjnych oczami literata i świadka. Przesłanie aktualne wnika w głąb duszy ludzkiej. Nigdy więcej wojny.

Hekatomba pobytu w niemieckich obozach koncentracyjnych oczami literata i świadka. Przesłanie aktualne wnika w głąb duszy ludzkiej. Nigdy więcej wojny.

Pokaż mimo to

avatar
85
71

Na półkach: , , ,

Gdybym mogła dałabym 4,5. Borowskiego ewidentnie ciągnęło do dłuższej formy co można zauważyć po objętości niektórych opowiadań. Styl też średnio mi podpasował, dużo jest powtórzeń, które czasami działają, ale czasem są bardzo męczące. W opowiadaniach pojawia się wiele wątków, które są tylko zapchaj-dziurami i nie mają swojego zakończenia i rozwiązania.
Opowiadania wypadają najlepiej gdy czyta i analizuje się je pod kontem emocji podmiotu lirycznego tożsamego z autorem.

Gdybym mogła dałabym 4,5. Borowskiego ewidentnie ciągnęło do dłuższej formy co można zauważyć po objętości niektórych opowiadań. Styl też średnio mi podpasował, dużo jest powtórzeń, które czasami działają, ale czasem są bardzo męczące. W opowiadaniach pojawia się wiele wątków, które są tylko zapchaj-dziurami i nie mają swojego zakończenia i rozwiązania.
Opowiadania wypadają...

więcej Pokaż mimo to

Książka na półkach

  • Przeczytane
    2 728
  • Posiadam
    255
  • Chcę przeczytać
    191
  • Lektury
    183
  • Lektury szkolne
    52
  • Ulubione
    39
  • Literatura polska
    39
  • Z biblioteki
    36
  • 2014
    35
  • 2012
    27

Cytaty

Więcej
Tadeusz Borowski Wybór opowiadań Zobacz więcej
Tadeusz Borowski Wybór opowiadań Zobacz więcej
Tadeusz Borowski Wybór opowiadań Zobacz więcej
Więcej

Podobne książki

Przeczytaj także