Niestety zawyżam ocenę o punkt bo Warhammer.
A teraz serio - raczej mnie nie porwała, nie jest tak źle, dobrze wcale. Postacie Skraala i Mhotepa zapadją w pamięć i są ciekawe, reszta to zakłute młotki.
Zadziwiła mnie jedna rzecz: wszędzie gdzie nie pojawią się Astartes stoją pojemniki z paliwem - na korytarzach, na lądowisku, nawet w zbrojowni. Kto do jasnej cho... stawia pojemnik z paliwem w zbrojowni?

Niestety zawyżam ocenę o punkt bo Warhammer.
A teraz serio - raczej mnie nie porwała, nie jest tak źle, dobrze wcale. Postacie Skraala i Mhotepa zapadją w pamięć i są ciekawe, reszta to zakłute młotki.
Zadziwiła mnie jedna rzecz: wszędzie gdzie nie pojawią się Astartes stoją pojemniki z paliwem - na korytarzach, na lądowisku, nawet w zbrojowni. Kto do jasnej cho... stawia...

Książka, może o dziwo, mnie się spodobała. Co prawda ma te same bolączki, co poprzednie książki z serii, czyli trudno się początku zorientować o co chodzi, jest dużo postaci, które trzeba zapamiętać po czym, zgodnie z oczekiwaniami, sporo z nich zginie, a także pojawiają się dłużyzny, które można było ominąć.

Mimo tego jednak, po przebrnięciu przez początek, książka stała się całkiem ciekawa. Było dość dużo akcji, więcej bitew statków, niż zazwyczaj, podróż przez Osnowę (? - czytam w wersji angielskiej, więc dla mnie jest to Warp :) i przede wszystkim tutaj mamy akcję dziejącą się już podczas samej herezji. Nie mamy poznawania początków legionu sprzed X lat.

Co mnie zastanawia w każdej książce (i pewnie nie przestanie),to fakt, że ludzkość podróżuje po galaktyce, podbiła bardzo dużą liczbę planet, jest dominującą rasą i ma najbardziej rozwiniętą technologię, a mimo tego prawie każda walka i tak kończy się walką na miecze. :)

Książka, może o dziwo, mnie się spodobała. Co prawda ma te same bolączki, co poprzednie książki z serii, czyli trudno się początku zorientować o co chodzi, jest dużo postaci, które trzeba zapamiętać po czym, zgodnie z oczekiwaniami, sporo z nich zginie, a także pojawiają się dłużyzny, które można było ominąć.

Mimo tego jednak, po przebrnięciu przez początek, książka stała...

Książka przedstawia planowany atak Zakonu Niosących Słowo na siedzibę zakonu Ultramarines. Jest to kolejna część wydarzeń podczas Herezji Horusa. Książka ogólnie rzecz biorąc jest ciekawa jednakże momentami może się dłużyć niemiłosiernie. Mi najbardziej spodobały się opisy krążowników a także przedstawienie samej podróży przez Osnowę.

Książka przedstawia planowany atak Zakonu Niosących Słowo na siedzibę zakonu Ultramarines. Jest to kolejna część wydarzeń podczas Herezji Horusa. Książka ogólnie rzecz biorąc jest ciekawa jednakże momentami może się dłużyć niemiłosiernie. Mi najbardziej spodobały się opisy krążowników a także przedstawienie samej podróży przez Osnowę.

Wbrew większości opinii książka bardzo mi się podobała. Zamiast kolejnych bitew Space Marines mamy bitwy wielkich okrętów i większy niż zwykle udział zwykłych ludzi (ale spokojnie, SM też są i to z różnych zakonów, World Eaters <3),w końcu też osnowa została opisana tak jak na to zasługuje. Ogólnie ten tom znacznie poszerza wiedzę o uniwersum i na pewno zasługuje żeby dać mu szansę.

Wbrew większości opinii książka bardzo mi się podobała. Zamiast kolejnych bitew Space Marines mamy bitwy wielkich okrętów i większy niż zwykle udział zwykłych ludzi (ale spokojnie, SM też są i to z różnych zakonów, World Eaters <3),w końcu też osnowa została opisana tak jak na to zasługuje. Ogólnie ten tom znacznie poszerza wiedzę o uniwersum i na pewno zasługuje żeby dać...

Książka jedna z gorszych w cyklu Herezji. Przestawiona akcja nie wciąga, jest monotonna i momentami wręcz nudna.

Książka jedna z gorszych w cyklu Herezji. Przestawiona akcja nie wciąga, jest monotonna i momentami wręcz nudna.

Ultramarines to nie jest mój ulubiony zakon Space Marines. A czytając niektóre opinie, wspominające, że to najgorsza część serii Horus Heresy(do tej pory) tym bardziej mnie nie zachęcały do lektury. Ale jako, że chcę przeczytać całość to nie mogłem pominąć Bitwy o otchłań.
I teraz nie wiem czy mam dziwny gust, czy moje oczekiwania były niskie, czy chodzi o coś jeszcze innego, ale książka Bena Countera przypadła mi do gusty, wciągnęła i szybko ją pochłonąłem.

Nie mamy tu do czynienia z wybitną literatura, ale jest sporo akcji, krwawych walk, poświecenia i co najciekawsze- marines z kilku legionów, którzy współpracują ze sobą. Fajnie jest poczytać o tych kilku Thousands Sons czy World Eaters, którzy nie przyłączyli się do Horusa, tylko wraz z resztą lojalistów walczą za Imperatora.

Podobał mi się przedstawienie osnowy i istot, które je zamieszkują. Chyba nie spotkałem się jeszcze z książką ze stajni WH40K, w której aż tyle miejsca będzie jej poświęcone.

A jeśli mam coś zarzucić Bitwie o Otchłań to momentami przynudzała. Mam wrażenie, że jakby uciąć tak z 50-80 stron to by wszystko to się lepiej sklejało.
Ale nie ma źle. Niebawem czas sięgnąć po następny tom.

"...całkiem zwariował! Zabarykadował się w przedziale rufowym. Zemeter nie żyje, a ten szaleniec wypompowuje powietrze. Przerywam podejście, idę na dół, żeby go zastrzelić."

Ultramarines to nie jest mój ulubiony zakon Space Marines. A czytając niektóre opinie, wspominające, że to najgorsza część serii Horus Heresy(do tej pory) tym bardziej mnie nie zachęcały do lektury. Ale jako, że chcę przeczytać całość to nie mogłem pominąć Bitwy o otchłań.
I teraz nie wiem czy mam dziwny gust, czy moje oczekiwania były niskie, czy chodzi o coś jeszcze...

Niestety ale naprawdę się przy tej książce wynudziłem... jestem czytelnikiem który dobrze wie czego spodziewać się po książkach z uniwersum WH40k, i naprawdę nie oczekuję wyjątkowo głębokiej i zaskakującej fabuły, ale tutaj wszystko jest sztampowe do bólu wręcz, łącznie z głównymi bohaterami, których w zasadzie od samego początku do końca miałem totalnie gdzieś (zero głębi, jedyne na co autor się zdobył to podkreślenie sztampowych cech właściwych dla danego legionu - więc jak Kosmiczny Wilk to wyjący do nieba i pijący browary, jak Pożeracz Światów to owładnięty żądzą mordu, etc... i nic, naprawdę kompletnie nic ponadto).

Myślałem, że najgorszą książką z serii Horusa jest jak na razie Zstąpienie Aniołów, ale chyba ta książka z nią konkuruje.

Byłoby 3, ale dodaję punkt za tłumaczenie, które jest naprawdę dobre (nie jest to niestety oczywiste w przypadku książek wydawanych przez Copernicus).

Niestety ale naprawdę się przy tej książce wynudziłem... jestem czytelnikiem który dobrze wie czego spodziewać się po książkach z uniwersum WH40k, i naprawdę nie oczekuję wyjątkowo głębokiej i zaskakującej fabuły, ale tutaj wszystko jest sztampowe do bólu wręcz, łącznie z głównymi bohaterami, których w zasadzie od samego początku do końca miałem totalnie gdzieś (zero głębi,...

Chyba najsłabsza część Herezji, dałem 6, ale podniosłem o punkt za Warhammer 40000 :) Ogólnie pierwsza książka z tej serii, którą nie przeczytałem od razu... Dopiero na koniec dostaliśmy coś co przykuło uwagę...

Chyba najsłabsza część Herezji, dałem 6, ale podniosłem o punkt za Warhammer 40000 :) Ogólnie pierwsza książka z tej serii, którą nie przeczytałem od razu... Dopiero na koniec dostaliśmy coś co przykuło uwagę...

Raczej 7, niż 6 ;)

Raczej 7, niż 6 ;)

Przydługi i nudny początek. Dopiero gdzieś po połowie zaczęło się robić interesująco.

Przydługi i nudny początek. Dopiero gdzieś po połowie zaczęło się robić interesująco.