Moim zdaniem za dużo porównań, za mało konkterów. Czasem autora za bardzo skupia się na ładnych zdaniach, epitetach, porównaniach. Dla mnie to było trochę irytujące i niepotrzebne. czytała, czytałam i czekałam aż pojawi się coś konkretnego...są lepsze pozycje w tej tematyce

Moim zdaniem za dużo porównań, za mało konkterów. Czasem autora za bardzo skupia się na ładnych zdaniach, epitetach, porównaniach. Dla mnie to było trochę irytujące i niepotrzebne. czytała, czytałam i czekałam aż pojawi się coś konkretnego...są lepsze pozycje w tej tematyce

Podejrzewam, że większość z was, o ile nie zmagacie się z nietolerancjami pokarmowymi czy zespołem jelita drażliwego, na co dzień nie poświęca zbyt wiele uwagi pracy swoich jelit. A to błąd, bo jak dowiecie się z poniższej książki, zależności łączące mózg, jelita i zamieszkujące je mikroorganizmy, stanowią zaiste fascynujący temat do rozważań.

Najnowsze odkrycia naukowe pokazują jak bardzo nie docenialiśmy roli jelit, jeszcze do niedawna przypisując im głównie funkcje trawienne. Okazuje się, że trzewia to rozległy narząd zmysłowy, największy gruczoł wydzielania wewnętrznego oraz rezerwuar większości komórek odpornościowych. Opleciony jelitowym układem nerwowym (nie bez kozery nazywanym drugim mózgiem),pozostaje w ciągłym kontakcie z umysłem.

Równie fascynujący jest mikrobiom jelitowy, na który składają się tryliony zamieszkujących nasze trzewia mikroorganizmów. Wiedzieliście, że w zbiorze obejmującym geny człowieka i jego drobnoustrojów, te ludzkie stanowią mniej niż 1 procent?! Wszystkie te malutkie żyjątka, za pomocą wydzielanych przez siebie metabolitów, mogą komunikować się z mózgiem i wpływać na nasz nastrój, myśli, psychikę, a nawet manipulować naszymi wyborami żywieniowymi. Czy to nie brzmi jak science fiction?

Dr Emeran Mayer, wprowadza nas w świat młodej i prężnie rozwijającej się gałęzi nauki, badającej interakcje na linii mikrobiota-jelita-mózg. Pokazuje, że zaburzenia tego wewnętrznego dialogu prowadzą nie tylko do schorzeń przewodu pokarmowego, ale mogą też mieć swój udział w rozwoju zaburzeń lękowych, depresji, a nawet chorób takich jak autyzm, choroba Parkinsona i Alzheimera.

„Twój drugi mózg” nie jest poradnikiem (chociaż autor zostawia wskazówki, jak zadbać o dobrostan jelit),a książką popularnonaukową, z naciskiem na „naukową”. Dr Meyer tłumaczy mechanizmy pewnych zjawisk, analizuje dostępne badania i eksperymenty oraz stawia odważne hipotezy, które muszą znaleźć dopiero potwierdzenie. Co najważniejsze cała ta wiedza podana jest w przystępny sposób (chociaż trening szarych komórek macie zagwarantowany). Wykorzystując przypadki konkretnych pacjentów oraz zgrabnie dobrane analogie, autor ułatwia przekaz, a jednoczenie udaje mu się uniknąć nielubianego przeze mnie stylu „zabawnego amerykańskiego naukowca”, który ma tendencję do obrażania inteligencji czytelnika.

W moim odczuciu jest to pozycja obowiązkowa dla wszystkich zainteresowanych funkcjonowaniem ludzkiego organizmu, cierpiących na wymienione wyżej schorzenia oraz przyszłych rodziców – bo jak pokazują wyniki badań, dla prawidłowego rozwoju osi mikrobiom-jelita-mózg kluczowe są pierwsze trzy lata życia.

Za egzemplarz do recenzji dziękuję wydawnictwu Feeria Science.

Zapraszam na IG @zaczytana_farmaceutka

Podejrzewam, że większość z was, o ile nie zmagacie się z nietolerancjami pokarmowymi czy zespołem jelita drażliwego, na co dzień nie poświęca zbyt wiele uwagi pracy swoich jelit. A to błąd, bo jak dowiecie się z poniższej książki, zależności łączące mózg, jelita i zamieszkujące je mikroorganizmy, stanowią zaiste fascynujący temat do rozważań.

Najnowsze odkrycia naukowe...

Otwierająca oczy na aspekty kluczowe w naszym życiu, o których niestety wiemy tak mało. Powoduje to, że treść zawarta w książce jest generalnie powierzchowna i brakuje w niej konkretów dodatkowo jeśli dodamy do tego 6 lat, które minęły od publikacji uzyskamy ważny i warty przeczytania opis jak bardzo ważne jest zdrowe połączenie mózgu z jelitami, który niestety będzie aktualnie wybrakowany.
Warto nadmienić, że możliwe jest, że druga część wydana 4 lata później aktualizuje wiedzę w wystarczający sposób.

Otwierająca oczy na aspekty kluczowe w naszym życiu, o których niestety wiemy tak mało. Powoduje to, że treść zawarta w książce jest generalnie powierzchowna i brakuje w niej konkretów dodatkowo jeśli dodamy do tego 6 lat, które minęły od publikacji uzyskamy ważny i warty przeczytania opis jak bardzo ważne jest zdrowe połączenie mózgu z jelitami, który niestety będzie...

Część wiedzy już posiadałem, jednakże książka porusza temat połączeń między mózgiem a jelitami od tak wielu stron, że raczej każdy zainteresowany znajdzie w niej coś nowego (chyba że mówimy o osobach które zjadły sobie zęby na tym temacie).
Książka jest napisana lekkim i przystępnym językiem, autor jasno wyjaśnia większość poruszanych przez niego zagadnień, które mogą być obce dla osoby spoza jego dziedziny.

Część wiedzy już posiadałem, jednakże książka porusza temat połączeń między mózgiem a jelitami od tak wielu stron, że raczej każdy zainteresowany znajdzie w niej coś nowego (chyba że mówimy o osobach które zjadły sobie zęby na tym temacie).
Książka jest napisana lekkim i przystępnym językiem, autor jasno wyjaśnia większość poruszanych przez niego zagadnień, które mogą być...

Zacznę może od tego, czego od tej ksiązki oczekiwałem: wiemy, że w jelitach jest największe (po mózgu) skupisko komórek nerwowych. Spodziewałem się zatem, że pojawi się tutaj opis tego, co te komórki dokładnie robią, po co są, w jakich sytuacjach się ujawianiają i co tak naprawdę się dzieje kiedy czujemy niemal fizuycznie ich obecność (ból brzucha z powodu stresu, "motyle w brzuchu" itp.). Że będzie ciekawie, pasjonująco, dużo ciekawostek.

Nic z tego. Nudno. Niby naukowo, ale nudno. Nie do końca na temat, którego się spodziewałem - sporo o diecie, florze bakteryjnej itp. Na pewno trudno mówić tutaj o jakiejś pasjonujacej lekturze. Ani się nie bawiłem dobrze, ani nie otwierałem ust szeroko ze zdumienia, ani nie wynotowałem wielu ciekawostek.

Jak dla mnie - porażka ogólnie.

Zacznę może od tego, czego od tej ksiązki oczekiwałem: wiemy, że w jelitach jest największe (po mózgu) skupisko komórek nerwowych. Spodziewałem się zatem, że pojawi się tutaj opis tego, co te komórki dokładnie robią, po co są, w jakich sytuacjach się ujawianiają i co tak naprawdę się dzieje kiedy czujemy niemal fizuycznie ich obecność (ból brzucha z powodu stresu,...

Książka napisana bez żadnego schematu. Można zacząć czytać od losowego rozdziału i czytelnik będzie dalej na bieżąco ponieważ wielokrotnie powtórzone jest to samo tylko innymi słowami. Czasami Autor zaczyna troszkę popadać w "szarlatanerię" i przypisuje za dużo zasług dla flory bakteryjnej w jelitach, samemu pisząc później że nie ma na to dowodów. Ponadto w książce nie ma zbyt wiele konkretów czy rad. Tytuł też nie do końca pasuje do książki ponieważ praktycznie całość poświęcona jest florze bakteryjnej.

Książka napisana bez żadnego schematu. Można zacząć czytać od losowego rozdziału i czytelnik będzie dalej na bieżąco ponieważ wielokrotnie powtórzone jest to samo tylko innymi słowami. Czasami Autor zaczyna troszkę popadać w "szarlatanerię" i przypisuje za dużo zasług dla flory bakteryjnej w jelitach, samemu pisząc później że nie ma na to dowodów. Ponadto w książce nie ma...

Książka poszerza wiedzę czytelnika o niesamowite fakty i pozwala spojrzeć na organizm jako funkcjonalną całość. Widzieliście że od pracy naszych jelit zależą nasze emocje?

Książka poszerza wiedzę czytelnika o niesamowite fakty i pozwala spojrzeć na organizm jako funkcjonalną całość. Widzieliście że od pracy naszych jelit zależą nasze emocje?

Przykro mi to stwierdzać, ale ta książka jest ZŁA.
Pięknie stwarza pozory porządnego opracowania popularnonaukowego. Autor naukowiec i bibliografia na 50 stron.

Co więc tu nie gra? Wyobraź sobie, że czytasz książkę Einsteina o nowoczesnej fizyce. Opisuje w niej teorię względności plus parę swoich przemyśleń. Czy wiesz, że po tym odkryciu Einstein przez resztę życia próbował udowodnić, że mechanika kwantowa nie istnieje? Nie udało mu się. Ale w tej hipotetycznej książce 90% treści dotyczyło miernego sensu istnienia mechaniki kwantowej. Choć gdyby Einstain pisał ją z równą fantazją, co ten gość od jelit, to znalazłby też sporo miejsca na porównywanie mechaniki kwantowej do mechaników samochodowych.

Jak widać nie odmawiam autorowi wiedzy czy dorobku naukowego. Rzecz w tym, że pomiędzy ciekawymi informacjami dotyczącymi stricte jego pracy, płynnie przechodzimy do wstawek:
- "przypuszczam, że niedługo udowodnimy związek..."
- "jest bardzo prawdopodobne, że..."
- "jeśli to wynika z tamtego, to być może oznacza że..."
i to jest wplatane tak zgrabnie, że jak ktoś szczególnie nie wysila się czytać ze zrozumieniem, jak gdyby to było na ocenę w liceum, to weźmie wszystkie te rzeczy jako fakty zaczytane w książce popularnonaukowej.

Niestety to nie koniec. Nieraz gdy ktoś staje się autorytetem w jednej dziedzinie, to zaczyna nabierać przekonania, że to rozszerza się także na inne dziedziny. W "Twoim drugim mózgu" ostatnia 1/3 książki to wskazówki żywieniowe. Jest to tendencyjny wybór faktów i celowe mieszanie pojęć, po to by lansować jedyną-słuszną dietę.

Oczywiście poruszył temat, że "typowa dieta amerykańska" jest szkodliwa. Potem jako synonim używa zwrotu "tłusta dieta", czyli diety o solidnych podstawach naukowych, jak low-carb czy keto wrzuca do jednego wora "to jest fe, bo tak". Następnie wymyślił sobie, że "dieta amerykańska" jest zła przez "tłuszcze zwierzęce", więc dodał je sobie jako kolejny synonim. Ciekawe skąd on wziął te tłuszcze zwierzęce, może w oryginalnym składzie frytek z McDonald's, jak kilkadziesiąt lat temu były smażone na łoju wołowym? Powinien być chyba zadowolony, że w żywności przetworzonej korzysta się z mechanicznie uzyskanych najgorszych olejów roślinnych, np. olej palmowy.

Autor jako podstawę swoich rozważań przyjął lud Janomanów, niecywilizowaną społeczność żyjącą w lasach równikowych. Rozumowanie na zasadzie "skoro oni tak jedzą, to każdy lud pierwotny tak je, tzn. że każdy powinien tak jeść". Jest to tak głupie, że aż żal komentować. Ciekawe czy Eskimosi bądź mieszkańcy Syberii też "unikają tłuszczów zwierzęcych i mięsa, bo tak robią ludy pierwotne". Ciekawe co by powiedział naszym przodkom, którzy zjedli wszystkie mamuty i dzikie bydło. Pewnie dawno umarli z głodu, szukając oliwy z oliwek.

Dieta śródziemnomorska to kolejny nonsens tej książki. Poza wcześniejszymi nawiązaniami o roślinnej diecie podlanej tłuszczem roślinnym, jego argumentacja to że KIEDYŚ BYŁ NA WYCIECZCE i tam byli ludzie co mieli eko żywność ze swojej eko farmy I DO TEGO BYLI BARDZO MILI. Na koniec rozśmieszyło mnie jeszcze zalecenie o jedzeniu kiszonek. Ciekawe, czy autor książki je kapustę kiszoną z sałatą, oliwą z oliwek czy może z pomidorem? Bo kuchnia polska się oczywiście pomyliła, wiadomo że przeciętny cierpiący głód mieszkaniec najpierw idzie dolać ropy do maszyny tłoczącej olej rzepakowy, dopiero potem myśli o zabiciu świniaka i chlebie ze smalcem. A jak w naszym klimacie na zimę nie ma roślin, to po prostu je korę z drzew.

Najgorsze jest w tej książce to, że potem ludzie nie rozróżniają fantazji autora od jego dorobku naukowego i dalej szerzą kłamstwa jako "fakty przeczytane w książce popularnonaukowej". Konsekwencje są takie, że ludzie z powrotem zaczynają bać się tłuszczu, bo naczytali się bzdur, że jest "prozapalny". Jak potem pomyślimy, czego automatycznie nie będziemy jeść, żeby móc unikać tłuszczu, to wychodzi nam dieta uboga w białko, w witaminy B, i zaprzęgająca trzustkę do nieustannej pracy nad produkcją insuliny do zbijania nieustannie dostarczanych węglowodanów. Kto by się przejmował!

Przykro mi to stwierdzać, ale ta książka jest ZŁA.
Pięknie stwarza pozory porządnego opracowania popularnonaukowego. Autor naukowiec i bibliografia na 50 stron.

Co więc tu nie gra? Wyobraź sobie, że czytasz książkę Einsteina o nowoczesnej fizyce. Opisuje w niej teorię względności plus parę swoich przemyśleń. Czy wiesz, że po tym odkryciu Einstein przez resztę życia...

Czytało się bardzo dobrze, wiele spraw mi się wyjaśniło, wiele nowego się dowiedziałam, np. przeszczep kału. Gdyby każdy lekarz tak wnikliwie zajmował się naszymi problemami, to wiele osób zostałoby wyleczonych z powodzeniem. Ja ze swoim ZJD poradziłam sobie sama, ale dzięki tej książce poznałam przyczynę powstania mojej choroby i wiem, czego unikać. Polecam zwłaszcza osobom z problemami jelitowymi.

Czytało się bardzo dobrze, wiele spraw mi się wyjaśniło, wiele nowego się dowiedziałam, np. przeszczep kału. Gdyby każdy lekarz tak wnikliwie zajmował się naszymi problemami, to wiele osób zostałoby wyleczonych z powodzeniem. Ja ze swoim ZJD poradziłam sobie sama, ale dzięki tej książce poznałam przyczynę powstania mojej choroby i wiem, czego unikać. Polecam zwłaszcza...

Świetnie napisana książka, na często zapominany temat jakim jest komunikacja naszego umysłu z jelitami. Bardzo wiele przydatnych informacji, na wiele problemów związanych z układem pokarmowym, a także o tym jak nasza mikrobiota wpływa na nas samych. Sporo wskazówek na co uważać i jak budować zdrowy mikrobiom jelitowy. Jedynym mankamentem jest to że w niektórym miejscach autor jest zbyt pewny swoich teorii, wyciąga dalekosiężne wnioski i tematy które wymagają głębszego zweryfikowania, podaje jako już sprawdzone i zgodne z jego oczekiwaniami. Polecam, posiada bogatą bibliografię, poszerza wiedze na temat naszego ciała i pomaga na wiele dolegliwości.

Świetnie napisana książka, na często zapominany temat jakim jest komunikacja naszego umysłu z jelitami. Bardzo wiele przydatnych informacji, na wiele problemów związanych z układem pokarmowym, a także o tym jak nasza mikrobiota wpływa na nas samych. Sporo wskazówek na co uważać i jak budować zdrowy mikrobiom jelitowy. Jedynym mankamentem jest to że w niektórym miejscach...