Uwięzione

Mocne. Na mnie zrobiła duże wrażenie. I moja jedyna reakcja to ,,wow. Jaki chory psychol!" Książka jest naprawdę bardzo dobra.

Mocne. Na mnie zrobiła duże wrażenie. I moja jedyna reakcja to ,,wow. Jaki chory psychol!" Książka jest naprawdę bardzo dobra.

Ciekawy temat. Autorka ma lekkie pióro, to co pisze,czyta się szybko i z zaciekawieniem. Plus również za rozdziały poświęcone analizie dzieciństwa porywacza.

Ciekawy temat. Autorka ma lekkie pióro, to co pisze,czyta się szybko i z zaciekawieniem. Plus również za rozdziały poświęcone analizie dzieciństwa porywacza.

Szczerze...średnia. Nie wiem skąd u nowojorskich czytelników tak wysoka ocena. "Przeczytaj a już nigdy nie będziesz chciała dostać kwiatów"...no nie wiem, aż tak złych emocji na mnie nie wywarła.

Szczerze...średnia. Nie wiem skąd u nowojorskich czytelników tak wysoka ocena. "Przeczytaj a już nigdy nie będziesz chciała dostać kwiatów"...no nie wiem, aż tak złych emocji na mnie nie wywarła.

Gdy przeczytałam "Uprowadzone" natrafiłam na mnóstwo komentarzy, żeby przeczytać "Uwięzione", bo to dopiero jest dobra i trzymająca w napięciu historia.
Ale guzik prawda.
Uprowadzone są zdecydowanie bardziej emocjonujące (chociaż i Uprowadzone nie są przesadnie okraszone atmosferą trzymającą w napięciu, ale tam przynajmniej coś się dzieje), w Uwięzionych nic się nie działo, kompletnie nic, zero napięcia, zero emocji, wszystko kręciło się wokół sprzątania i przygotowywania posiłków.
Szkoda też, że nie został podjęty szerzej temat postaci porywacza oraz jego niezdrowej relacji z własną matką, bo tak naprawdę brakuje w tej książce konkretnej podstawy jego działań.

Gdy przeczytałam "Uprowadzone" natrafiłam na mnóstwo komentarzy, żeby przeczytać "Uwięzione", bo to dopiero jest dobra i trzymająca w napięciu historia.
Ale guzik prawda.
Uprowadzone są zdecydowanie bardziej emocjonujące (chociaż i Uprowadzone nie są przesadnie okraszone atmosferą trzymającą w napięciu, ale tam przynajmniej coś się dzieje), w Uwięzionych nic się nie...

" Przeczytaj tę książkę, a nigdy już nie będziesz chciała dostawać kwiatów. "

Spotkałam się już z kilkoma książkami, które swoją karierę zaczęły na Wattpadzie, jednak biorąc do ręki "Uwięzione" nie zdawałam sobie sprawy, że autorka publikowała tę powieść najpierw właśnie tam, a dopiero później została wydana w wersji papierowej. Wattpad to idealne miejsce dla osób, które mają ogromną wyobraźnie, lubią kreować nowe postacie, nowe światy, tworzyć coś swojego. Sama będąc nastolatką dodawałam jakieś swoje teksty tam, ale mój zapał do tego trwał krótko. Jednak historię pisane na wattpadzie a historię, które od początku były pisane pod to aby zostały wydane, różnią się od siebie, więc pytanie czy każda historia z wattpada powinna być wydana ?

Pewnego wieczoru Summer idzie sama na imprezę. Nigdy na nią nie dociera. Lewis, jej chłopak, później nie może sobie wybaczyć, że nie było go przy niej. W jednej chwili szczęśliwa nastolatka traci kochającego chłopaka, rodziców i brata. Traci całe swoje życie, trafiając w miejsce, z którego nie ma ucieczki. Od tej pory nie będzie już sobą, Summer. Wraz z trzema innymi dziewczynami będzie musiała znosić życie w zamknięciu, codzienny strach i ból i... o wiele więcej. W tej sytuacji nie ma dobrych zakończeń.
Po "Uwięzione" chciałam sięgnąć już kiedyś, Wydaję mi się, że już od momentu kiedy została wydana to bardzo chciałam się z tą historią zapoznać. Interesowała mnie fabuła i tego jak autorka przedstawiła to co zaoferowała nam z tyłu okładki. Jestem rozczarowana tą książką. Nie spodziewałam się, że będzie to bardzo dobra książka, ale też nie spodziewałam się, że będzie aż tak zła. Nie miałam wysokich oczekiwań, zwłaszcza wiedząc, ze jest to młodzieżówka.

Jest to dosyć mroczna opowieść o losach dziewczyn, które zostały porwana przez "świra" bo inaczej go nie można nazwać. Ciekawy pomysł z kwiatami i imionami, to na pewno, coś nowego, z czym się nie spotkałam. Kolejnym plusem to strefy czasowe, ale spodobał mi się pomysł, nie jego wykonanie. Książka jest napisana w języku młodzieżowym, starszym odbiorcom nie przypadnie do gust, styl pisania, jak i sama powieść. Postacie są banalne, mało charakterystyczne i dziecinne, a ja bardzo nie lubię takich postaci. Jedyną jeszcze tak naprawdę ciekawą osobą z całej książki, jest porywacz, mimo że czujemy do niego odrazę, to jesteśmy ciekawi jego historii, co wpłynęło że taki jest, przynajmniej mnie to ciekawiło. Jest to książka, którą można przeczytać na jeden raz, ale nie można się spodziewać czegoś górnolotnego, a na pewno nie oczekiwać, że będzie to książka naszego życia. Książka do przeczytania i zapomnienia, po prostu taka na jeden wieczór. Chociaż gdybym miała drugi raz ją czytać, to nie zrobiłabym tego, bo postacie w tej książce mnie tak denerwowały, że nie wiem czy przebrnęłabym przez to drugi raz. Wydaje mi się, że nie. Osobiście nie polecam, wręcz odradzam, nawet młodzieży. Myślę, że na rynku możemy znaleźć o wiele lepsze książki w tym klimacie, więc ich szukajmy. Po prostu czasami historie z wattpada powinny zostać na wattpadzie.

http://in-my-different-world.blogspot.com/

" Przeczytaj tę książkę, a nigdy już nie będziesz chciała dostawać kwiatów. "

Spotkałam się już z kilkoma książkami, które swoją karierę zaczęły na Wattpadzie, jednak biorąc do ręki "Uwięzione" nie zdawałam sobie sprawy, że autorka publikowała tę powieść najpierw właśnie tam, a dopiero później została wydana w wersji papierowej. Wattpad to idealne miejsce dla osób, które...

Okey, to było mocne. Zapierająca dech w piersiach akcja. Jedna z książek, od których nie mogłam się oderwać. Totalnie urzekł mnie wątek słodkiego związku głównej bohaterki i jej chłopaka, imo idealna relacja. Zawiódło mnie trochę zakończenie, ale nieznacznie. Nie wahajcie się kupować!!

Okey, to było mocne. Zapierająca dech w piersiach akcja. Jedna z książek, od których nie mogłam się oderwać. Totalnie urzekł mnie wątek słodkiego związku głównej bohaterki i jej chłopaka, imo idealna relacja. Zawiódło mnie trochę zakończenie, ale nieznacznie. Nie wahajcie się kupować!!

11/52/19 „Uwięzione” Natasha Preston- bardzo dobry thriller psychologiczny, od początku trzyma w napięciu i zakończenie nie jest mdłe😉, spokojnie mogą być dopisane dalsze części. Pokazano w nim, jak wielkie znaczenie na psychikę człowieka ma, to co przeżyje w dzieciństwie i każde wydarzenia w naszym życiu.
„Codziennie nie mogłam opanować zdziwienia, że wygląda tak normalnie. Czy tacy ludzie nie powinni wyglądać jak potwory? Jakaś cecha fizyczna powinna go zdradzać, ale on był ucieleśnieniem normalności”.

11/52/19 „Uwięzione” Natasha Preston- bardzo dobry thriller psychologiczny, od początku trzyma w napięciu i zakończenie nie jest mdłe😉, spokojnie mogą być dopisane dalsze części. Pokazano w nim, jak wielkie znaczenie na psychikę człowieka ma, to co przeżyje w dzieciństwie i każde wydarzenia w naszym życiu.
„Codziennie nie mogłam opanować zdziwienia, że wygląda tak...

Nie wiem co ja czytałam XDD.

Nie wiem co ja czytałam XDD.

Świetnie zbudowana fabuła,czytało się mi przyjemnie,to fajny i zaskakujący bardzo kryminał mroził krew w żyłach moich,wbił mnie w fotel.
Super książka.

Świetnie zbudowana fabuła,czytało się mi przyjemnie,to fajny i zaskakujący bardzo kryminał mroził krew w żyłach moich,wbił mnie w fotel.
Super książka.

📖🐲
Nierówna, więc miejscami może mogłoby być 6,5.

Zasadniczo nie najgorzej się czyta, bo akcja jest poprowadzona w miarę sprawnie, ale jest kilka sporych wad:
- brak zajęcia się psychologiczną stroną porwania i traktowania ofiar, jak ofiar, a nie naciskanie po wszystkim, żeby było jak dawniej
- diagnoza porywacza sprowadza się do określenia "ten świr" i w ogóle nie wiadomo, co leżało u podstaw tego pomysłu na rodzinę i czemu jego matka się temu sprzeciwiała — moim zdaniem to poważny zarzut do fabuły.
- "miłość zapisana w gwiazdach" dwojga nastolatków — ale tu już pewnie przemawia przeze mnie zgryźliwość dawno nie nastolatki ;-)
- wiele jest powtórzonych tych samych przemyśleń Summer zwłaszcza zaraz po porwaniu.
- są literówki w tekście, np. pomieszane są końcówki żeńskie z męskimi i czasem trochę nie wiadomo, co kto mówi.
- od czapy te daty na górze poszczególnych fragmentów — szczerze mówiąc nawet nie chciało mi się tej linii czasu za bardzo śledzić.

Podsumowując, może być, ale bez szału.

📖🐲
Nierówna, więc miejscami może mogłoby być 6,5.

Zasadniczo nie najgorzej się czyta, bo akcja jest poprowadzona w miarę sprawnie, ale jest kilka sporych wad:
- brak zajęcia się psychologiczną stroną porwania i traktowania ofiar, jak ofiar, a nie naciskanie po wszystkim, żeby było jak dawniej
- diagnoza porywacza sprowadza się do określenia "ten świr" i w ogóle nie...