Każdy z nas jest inny
Każdy reaguje inaczej
Każdy inaczej przeżywa różne sytuacje
Każdy ma inne sposoby na radzenie sobie z tragedią
Ten tom, ta historia Brooksa i Maggie idealnie pokazuje że każdy jest jedyny w swoim rodzaju. Ta dwójka walczy z demonami przeszłości, walczy o lepsze jutro. Oboje przepełnieni strachem, ale też nadzieją, nadzieją że w końcu każde z nich znajdzie swój głos.
Cudowna historia, wzbudzająca ciekawość i momentami trzymająca w napięciu, pokazująca że z naszego życia zapamiętujemy tylko chwile, ulotne momenty które miały większy wpływ na nas samych i na nasze życie.

Każdy z nas jest inny
Każdy reaguje inaczej
Każdy inaczej przeżywa różne sytuacje
Każdy ma inne sposoby na radzenie sobie z tragedią
Ten tom, ta historia Brooksa i Maggie idealnie pokazuje że każdy jest jedyny w swoim rodzaju. Ta dwójka walczy z demonami przeszłości, walczy o lepsze jutro. Oboje przepełnieni strachem, ale też nadzieją, nadzieją że w końcu każde z nich...

Niesamowita opowieść o miłości, traumie i wzajemnym uzdrowieniu. Siła jaką niosą ze sobą bohaterowie, w jaki sposób wspierają się i dojrzewają do siebie, do zrozumienia drugiego człowieka jest w prawdziwie piękny sposób opisana.

Niesamowita opowieść o miłości, traumie i wzajemnym uzdrowieniu. Siła jaką niosą ze sobą bohaterowie, w jaki sposób wspierają się i dojrzewają do siebie, do zrozumienia drugiego człowieka jest w prawdziwie piękny sposób opisana.

Dzień dobry czytelnikom i czytelniczką ,„Woda, która niesie ciszę” -jest to książka którą przeczytałam po raz 2 i podtrzymuję opinię najpiękniejszej powieści.
Autorka pokazała nam ,iż dużo osób jest zamkniętych w sobie i nie potrafi sobie z tym poradzić,gdyby nie rodzina to wielu z nas .....
Proszę przeczytajcie,a nie będziecie żałować ,pozdrawiam wasza Sowa

Dzień dobry czytelnikom i czytelniczką ,„Woda, która niesie ciszę” -jest to książka którą przeczytałam po raz 2 i podtrzymuję opinię najpiękniejszej powieści.
Autorka pokazała nam ,iż dużo osób jest zamkniętych w sobie i nie potrafi sobie z tym poradzić,gdyby nie rodzina to wielu z nas .....
Proszę przeczytajcie,a nie będziecie żałować ,pozdrawiam wasza Sowa

przepiękna wzruszająca historia

przepiękna wzruszająca historia

"Woda, która niesie ciszę"
Recenzja:
Jest to historia Maggie May, która przeżyła coś traumatycznego i przestała mówić. Jej przyjaciel, Brooks pomagał jej. Ona się w nim zakochała, chciała wyjść za niego za mąż. On powtarzał jej, jak bardzo jej nie lubi. Do pewnego momentu...
To przede wszystkim książka o traumie i wpływie jaki ma na nasze życie. Te historie to nie tylko zwykłe romanse, to coś więcej. Łamią twoje serce a potem sklejają je na nowo. Britanny c Cherry tworzy przepiękne historie miłosne, czytają się praktycznie same. Myślę, że dużo osób może się utożsamiać z bohaterami tej książki. Jest tu dużo pięknych cytatów. Jeżeli lubicie romanse z ważnymi tematami to bardzo wam polecam! 7 / 10 ⭐

"Woda, która niesie ciszę"
Recenzja:
Jest to historia Maggie May, która przeżyła coś traumatycznego i przestała mówić. Jej przyjaciel, Brooks pomagał jej. Ona się w nim zakochała, chciała wyjść za niego za mąż. On powtarzał jej, jak bardzo jej nie lubi. Do pewnego momentu...
To przede wszystkim książka o traumie i wpływie jaki ma na nasze życie. Te historie to nie tylko...

Wzruszająca książka, poruszony istotny temat traumy, pisanie do siebie listów chwyciło mnie za serce, zaczęło się tak dobrze, ale później co chwilę zauważałam, ze coś mi nie pasuje. Owszem, pochłonęłam ją w dwa wieczory, ale mogłaby być lepiej dopracowana, czegoś tutaj zabrakło, większego researchu czy czegokolwiek. Nie podobało mi się to jak nagle Maggie odzyskała głos. Ok, było to do przewidzenia, ale myślałam, że to trochę inaczej się potoczy. Smutno się to czytało, łapało za serce w wielu momentach. Nie żałuję spędzonego czasu z książką.

Wzruszająca książka, poruszony istotny temat traumy, pisanie do siebie listów chwyciło mnie za serce, zaczęło się tak dobrze, ale później co chwilę zauważałam, ze coś mi nie pasuje. Owszem, pochłonęłam ją w dwa wieczory, ale mogłaby być lepiej dopracowana, czegoś tutaj zabrakło, większego researchu czy czegokolwiek. Nie podobało mi się to jak nagle Maggie odzyskała głos....

Czytam ta serie w odwrotnej kolejnosci, (co nie ma wplywu na fabule) i z trzech przeczytanych ta byla najgorsza... zastanawiam sie dlaczego cala rodzina nie nauczyla sie jezyka migowego przez 20lat milczenia Maggs tylko wszyscy porozumiewali sie "tablicami" .... Wszystkie traumy i problemy zostaly opisane i rozciagniete w "nieskonczonosc" a "ozdrowienie" przyszlo "trzask prask" w sekunde - kilka kartek i wszystko wraca do normy. Maggi po 20 letnim milczeniu i nie uzywaniu strun glosowych "rozgadala" sie jakby nie milczala prawie cwiercwiecza. Czlonkowie rodziny reaguja "oooo mowisz" ... i jedza dalej ... troche naciagane, skoro cala rodzina borykala sie wieki cale z problemami wynikajacycmi ze zdarzen sprzed wielu, wielu lat. Mamusia choc na wstepie wydawala sie mila, pozniej stracila moja sympatie ... tatusia pokochalam szczerym uczuciem. Brooksa i reszte rodziny rowniez. I choc ta ksiazka nie zachwycila mnie, to nie uwazam czasu czytania za stracony.

Czytam ta serie w odwrotnej kolejnosci, (co nie ma wplywu na fabule) i z trzech przeczytanych ta byla najgorsza... zastanawiam sie dlaczego cala rodzina nie nauczyla sie jezyka migowego przez 20lat milczenia Maggs tylko wszyscy porozumiewali sie "tablicami" .... Wszystkie traumy i problemy zostaly opisane i rozciagniete w "nieskonczonosc" a "ozdrowienie" przyszlo "trzask...

Kolejna, piękna, wzruszająca historia. Dramatyczne wydarzenia, walka z ciszą i diabłem. I w końcu odnalezienie w sobie siły aby przełamać swoje bariery. Autorka pokazuje, że w życiu najważniejsza jest rodzina i przyjaciele. To oni dają nam wsparcie i nadzieję.

Kolejna, piękna, wzruszająca historia. Dramatyczne wydarzenia, walka z ciszą i diabłem. I w końcu odnalezienie w sobie siły aby przełamać swoje bariery. Autorka pokazuje, że w życiu najważniejsza jest rodzina i przyjaciele. To oni dają nam wsparcie i nadzieję.

Rozumiem, że ta książka poruszała bardzo trudny temat.
Wiem, że nie przeżywszy w życiu wielkiej traumy, pewne rzeczy mogą być dla mnie niezrozumiałe.
Ale... niemal wszystko w tej książce było dla mnie przesadzone, takie na maxa napompowane dramatyzmem, naciąganie...
A już kompletnie drażni mnie, gdy autor książki wciela się w dziecko i kompletnie nie umie oddać sposobu myślenia i mówienia kilkulatka.
W jednym momencie mała dziewczynka mówi: "Mamusiu, ubierz mi tą różową sukienkę, to moja ulubiona", a w kolejnym "Coś we mnie pękło. W tej właśnie chwili mnie zniszczył. Czułam się brudna. Czułam się wykorzystana. Czułam się uwięziona"
Naprawdę...? 10-latka?
Wynudziłam się. Nie mogłam doczekać się końca.

Rozumiem, że ta książka poruszała bardzo trudny temat.
Wiem, że nie przeżywszy w życiu wielkiej traumy, pewne rzeczy mogą być dla mnie niezrozumiałe.
Ale... niemal wszystko w tej książce było dla mnie przesadzone, takie na maxa napompowane dramatyzmem, naciąganie...
A już kompletnie drażni mnie, gdy autor książki wciela się w dziecko i kompletnie nie umie oddać sposobu...

Okładka książki przedstawia mężczyznę w deszczu. Kolorystycznie tym razem jest turkus wpadający w błękit. I znów mamy piękne, śliczne wytłoczenie ornamentowe. Nie posiada skrzydełek, więc nie ma dodatkowej ochrony przed uszkodzeniami mechanicznymi. Ma kremowe strony, czcionka jest wystarczająca dla naszego wzroku, odstępy między wersami i marginesy zostały zachowane. Mamy również dwóch narratorów.

Kolejne spotkanie z piórem autorki, przebiegło lepiej, niż pomyślnie. Wyśmienicie. Czytało się bardzo szybko, lekko i przyjemnie. Bez jakichkolwiek blokad, przeszkód. Sięgając po tę pozycję, nie wiedziałam, jaki ładunek emocjonalny posiada... A od pewnego momentu, strona za stroną czytałam jak zaczarowana. Nie chciałam się odrywać, nie mogłam, bo koniecznie musiałam przeczytać jeszcze jeden rozdział. I jeszcze jeden... Aż doczytałam do końca. Okazała się to być przepiękna powieść, z przesłaniem, emocjami, ze wszystkim, czego wymagam od lektury. I tak, płakałam...

Nie raz łzy pojawiały się w moich oczach. Toczyły się również po moich policzkach. To, co jest w środku, zostawiło ze mnie strzępy. Jak tak naszpikowana emocjami, tak silnymi, które odczuwamy z bohaterami, że to chwilami jest nie do uwierzenia. A jednak... Czułam każdą emocję, jaka pojawiła się w lekturze. Dosłownie każdą...
I nie dość, że jest tu cała paleta uczuć, to wartości! Ile ona przez siebie mówi! Ile pokazuje nam, czytelnikom na popełnianych błędach bohaterów, na ich relacjach! Jest świetna! Owszem, mogłabym na przykład zarzucić jej, jak wiele osób, dlaczego nikt nie wpadł na pomysł nauczenia się języka migowego? Tylko utrudniali sobie życie, poprzez karteczki, czy fizyczny kontakt wzrokowy. Mnie to nie przeszkadzało i powiem szczerze, że jeżeli nie utraciła głosu na zawsze, to pewnie byłabym oporna bardzo by do kogoś migać, uczyć się tego. Było jej dobrze tak, jak było, a głos był cały czas w niej...

Maggie May bardzo przypadła mi do gustu, nawet jako mała dziewczynka. Już wtedy poczułam dziwne przywiązanie do niej, choć była niezwykle uparta. Gdy obserwowaliśmy ją na przestrzeni lat, widać było, że tak niewiele się zmienia, a bardziej dorasta i jest uważniejsza. Stała się lepszym obserwatorem, zakopanym w fikcyjnych światach, była molem książkowym, jak ja czy Ty. Nikomu nie życzyłabym tego, co spotkało właśnie ją. Moje serce cierpiało razem z nią...
Jest też Brooks, chłopak, który jest najlepszym przyjacielem. Chłopak, który za długo zastanawiał się, jaki kolor krawata wybrać. Chłopak, który spóźnił się, dosłownie o kilka krótkich chwil... Niemniej jednak i jego też bardzo polubiłam. Może nie powinnam, bo raczej powinnam czuć złość, za to wszystko, ale nie potrafiłam. Do samego końca trzymałam kciuki, by i on w życiu odnalazł swoją drogę. By w końcu był szczęśliwi...
Oboje są tak poranionymi ludźmi, że to aż boli... A woda to ich wspólne przekleństwo...
Wykreowani są świetnie, ciesze się, że mamy również przekrój od ich najmłodszych lat, do tych teraźniejszych czasów, gdzie akcja się dzieje. Widzimy jak się zmieniali, jak zmieniało się ich myślenie, uczucia...

I to jest ten moment, w którym ponownie chce mi się płakać. Myśląc o tym wszystkim, co ich spotkało...
Właśnie się zorientowałam, że jest to tom trzeci, a nie drugi jak myślałam... No nic, nie wiem czemu tak jakoś pokręciłam kolejność. Tomy nie są ze sobą powiązane, więc nie ma to znaczenia.

Tematy, jakich dotyka autorka są bardzo wrażliwe. Delikatne, często są tematami tabu. Trauma, odrzucenie, poszukiwanie swojego własnego miejsca, miłość, wypadek, przyjaźń... To wszystko jest ze sobą powiązane, a umiejscowione w takich wydarzeniach jak tutaj... Uwierzcie mi, ta opowieść tak mocno zatarła się w mojej głowie, że szybko z niej nie wyjdzie. Mam w sobie tak wiele emocji po jej skończeniu, a już trochę czasu minęło, niemniej jednak jest naprawdę warta Waszej uwagi!

Reasumując, tutaj wszystko jest na tak. Ja nie widzę wad i serdecznie Wam polecam. Ma emocje, wartości, akcja ma odpowiednie tempo, które nie jest ani zbyt wolne, ani za szybkie. Daje nam wszystko, czego oczekujemy od lektury. BARDZO POLECAM! Moje 10/10!

Okładka książki przedstawia mężczyznę w deszczu. Kolorystycznie tym razem jest turkus wpadający w błękit. I znów mamy piękne, śliczne wytłoczenie ornamentowe. Nie posiada skrzydełek, więc nie ma dodatkowej ochrony przed uszkodzeniami mechanicznymi. Ma kremowe strony, czcionka jest wystarczająca dla naszego wzroku, odstępy między wersami i marginesy zostały zachowane. Mamy...