Koszmar powrócił. Półtora roku po tragicznych wydarzeniach w Muzeum Historii Naturalnej w Nowym Jorku z rzeki Hudson policja wyławia dwa bezgłowe szkielety ...
Ci sami bohaterowie jak we wcześniejszym Relikwie , aczkolwiek jeden z nich to ten szkielet , paru nowych , dobra narracja, płynna akcja . Co więcej trzeba ? Polecam .

Koszmar powrócił. Półtora roku po tragicznych wydarzeniach w Muzeum Historii Naturalnej w Nowym Jorku z rzeki Hudson policja wyławia dwa bezgłowe szkielety ...
Ci sami bohaterowie jak we wcześniejszym Relikwie , aczkolwiek jeden z nich to ten szkielet , paru nowych , dobra narracja, płynna akcja . Co więcej trzeba ? Polecam .

Drugi tom przygód agenta Pendergasta jest nieco mroczniejszy od pierwszego, ale dostajemy znów tę samą grupę bohaterów. Natomiast adwersarz jest znacznie poważniejszy.

Totalny chaos w mieście, które chowa w sobie dwa światy - nasz i ten podziemny, nikomu na dobre nie wyjdzie. Autorzy z nieco większym rozmachem wprowadzają dużo zamieszania, ale i sporo fantastyki i sensacji. Czyta się dobrze, ale bez achów i ochów. Na pewno jednak przeczytam kolejne części.

Drugi tom przygód agenta Pendergasta jest nieco mroczniejszy od pierwszego, ale dostajemy znów tę samą grupę bohaterów. Natomiast adwersarz jest znacznie poważniejszy.

Totalny chaos w mieście, które chowa w sobie dwa światy - nasz i ten podziemny, nikomu na dobre nie wyjdzie. Autorzy z nieco większym rozmachem wprowadzają dużo zamieszania, ale i sporo fantastyki i...

Lincoln Child i Douglas Preston, znani autorzy thrillerów, ponownie zabierają nas w niezwykłą podróż w swojej powieści "Relikwiarz". Ci utalentowani pisarze, którzy często współpracują razem, mają na swoim koncie wiele bestsellerów i zdobyli szerokie grono wiernych czytelników.

W "Relikwiarzu" powracamy do świata zaprezentowanego w poprzedniej powieści "Relikt". Tym razem nurkowie policyjni odkrywają dwa szkielety ukryte w mule u brzegów Manhattanu. Margo Green, kustosz Muzeum Historii Naturalnej, zostaje poproszona o pomoc w rozwiązaniu tej tajemnicy. Jednak szybko okazuje się, że jest potrzebna nie tylko do przeprowadzenia ekspertyzy antropologicznej, ale także ze względu na swoje osobiste doświadczenia z poprzednimi wydarzeniami związanymi z bestią, która nawiedzała muzeum.

Child i Preston tworzą atmosferę napięcia i tajemnicy, która stopniowo narasta, w miarę jak historia się rozwija. Powieść porusza temat przerażających i wynaturzonych czynów, a groteskowe zniekształcenia szkieletów sugerują, że koszmar z przeszłości powraca do życia. Autorzy mistrzowsko balansują pomiędzy elementami nauki, mitologii i grozy, tworząc unikalne połączenie, które trzyma czytelnika w napięciu.

Choć "Relikwiarz" oferuje ciekawą fabułę i wciągającą historię, niektóre elementy mogą się wydawać przewidywalne lub nieco schematyczne. Niektóre postacie mogą być mniej rozwinięte niż byśmy sobie tego życzyli, a tempo narracji czasami zbytnio zwalnia. Niemniej jednak, Child i Preston nadal dostarczają solidnej dawki suspensu i intrygi, która trzyma czytelnika w niepewności.

Ocena 7/10 odzwierciedla moje odczucia wobec "Relikwiarza". Jest to solidny thriller, który spełni oczekiwania fanów gatunku. Child i Preston nie zawodzą w tworzeniu atmosfery grozy i zaskakujących zwrotów akcji. Dla miłośników mrocznych i tajemniczych historii, "Relikwiarz" będzie interesującą i satysfakcjonującą lekturą.

Lincoln Child i Douglas Preston, znani autorzy thrillerów, ponownie zabierają nas w niezwykłą podróż w swojej powieści "Relikwiarz". Ci utalentowani pisarze, którzy często współpracują razem, mają na swoim koncie wiele bestsellerów i zdobyli szerokie grono wiernych czytelników.

W "Relikwiarzu" powracamy do świata zaprezentowanego w poprzedniej powieści "Relikt". Tym razem...

Mam trochę problem z tą książką. Pierwszego tomu słuchałam cztery lata temu i o dziwo nie miałam problemu wrócić, pamiętałam wydarzenia z pierwszej części, a to zdecydowanie na plus. Problem mam głównie z objętością tej książki - jest stanowczo za długa, a jej akcja nie jest na tyle interesująca, żeby utrzymać moje zainteresowanie przez ponad 600 stron. Przyznaję, że a początku byłam mega wciągnięta i słuchałam z ogromnym zainteresowaniem, ale gdzieś w połowie to zainteresowanie siadło kompletnie, potem znowu była strasznie ciekawa akcja i potem znowu siadło. Pamiętam, że przy pierwszym tomie było podobnie, ale tam w ogóle mi się koniec nie podobał.

Ogólnie bardzo fajna książka z trochę niestandardowym detektywem (wciąż go mało jednak),ale przy takiej ilości stron chciałabym jednak więcej akcji, mniej gadania. Kolejne tomy na pewno ogarnę, bo jestem zainteresowana i ciekawa, jak to się rozwinie.

Mam trochę problem z tą książką. Pierwszego tomu słuchałam cztery lata temu i o dziwo nie miałam problemu wrócić, pamiętałam wydarzenia z pierwszej części, a to zdecydowanie na plus. Problem mam głównie z objętością tej książki - jest stanowczo za długa, a jej akcja nie jest na tyle interesująca, żeby utrzymać moje zainteresowanie przez ponad 600 stron. Przyznaję, że a...

Jednym słowem, świetna. Tym razem akcja z muzeum przenosi się do nowojorskich kanałów, które tworzą swego rodzaju miasto pod miastem. Kontynuacja wydarzeń opisanych w Relikcie.

Jednym słowem, świetna. Tym razem akcja z muzeum przenosi się do nowojorskich kanałów, które tworzą swego rodzaju miasto pod miastem. Kontynuacja wydarzeń opisanych w Relikcie.

Bardzo wciągająca pozycja do której można wrócić ponownie.

Bardzo wciągająca pozycja do której można wrócić ponownie.

Kontynuacja "Reliktu". Książka lepsza niż pierwsza część, jeszcze bardziej wciągająca, pierwszy raz od dłuższego czasu zarwałam nockę. Zakończenie mnie zaskoczyło. Polecam!
Zakupiłam dalsze części przygód agenta Pendergasta i zabieram się za część trzecią: "Gabinet osobliwości".

Kontynuacja "Reliktu". Książka lepsza niż pierwsza część, jeszcze bardziej wciągająca, pierwszy raz od dłuższego czasu zarwałam nockę. Zakończenie mnie zaskoczyło. Polecam!
Zakupiłam dalsze części przygód agenta Pendergasta i zabieram się za część trzecią: "Gabinet osobliwości".

Drugi tom Pendergasta trochę lepszy, bo przynajmniej książka ma zakończenie, a przynajmniej tak mi się wydaje w naiwności mojej.
Jako czytadło książka się sprawdza. Mamy dużo akcji, do tego wielowątkowej. Kilka osób można polubić, poza tym podoba mi się, że bohaterka poprzedniego tomu chodzi na siłownię i podnosi ponoć 135kg oraz ćwiczy strzelanie z giwery. Fajnie działa to na moją robaczywą wyobraźnię, bo takiego ciężaru sam nigdy nie oderwałbym od ziemi, nawet w czasach młodości, zaś jakoś tak już mam od zawsze, że uważam umięśnione, wojownicze kobiety za seksowne.
Zaskakujący jest moment, gdy poznajemy głównego psychopatę. Dużo w tej książce scen jest bardzo przewidywalnych, ale to akurat rozwiązanie nie wpadło mi do głowy.
Plus za to, że książka nie jest propagandą marksizmu.
Plus dla tłumacza, że mamy polskie „westchnienia”, a nie jak to bywa u dzisiejszych analfabetów – „westchnięcia”.
No cóż, spotykamy niestety w tej książce sporo bzdur, jak to bywa u tych autorów i w tej serii.
Metan cięższy od powietrza? Ktoś chyba opieprzał się na lekcjach chemii, a przynajmniej na tej lekcji, gdzie omawiano prawo Avogadro.
Szkorbut z braku witaminy D? Mnie uczono w szkole podstawowej jeszcze, że szkorbut powstaje z braku witaminy C, zaś z braku witaminy D, to objawia się raczej krzywica.
Więcej tego rodzaju bzdur nie chce mi się przytaczać.
Element irytujący: nie cierpię, gdy pisarz ustawia akcję wręcz absurdalnie, tylko po to, by psychopata mógł się wygadać, zanim zabije ofiary.
Poza tym momentem (pod koniec książki) - nie było z akcją tak źle. Tyle że nieudolne organizowanie akcji w taki sposób, że bohaterowie są łapani po to, żeby wysłuchać tyrady idioty oznacza, że w realnym świecie już nie żyją, a ja jako czytelnik przestaję podziwiać wspaniałość głównego bohatera i zaczynam rozważać wstawienie go do galerii z folderem: gamonie. Być może dałoby się ustawić akcję w taki sposób, by czytelnik wysłuchał/przeczytał tyradę psychopaty (rozumiem, że dla autora książki jest to widocznie ważne),ale wymagałoby to jakiegoś zgrabnego zabiegu. Nie tak. Wali się cała logika akcji. Zauważmy, że popaprańcy dotąd nikogo nie łapali, tylko odrzynali łby. To nie ma sensu. W takim momencie uważam, że autorzy nie unieśli problemu związanego z tą sceną (tyradą napuszonego dupka).
Dobra, można przeczytać, tak na odmóżdżenie. I tyle.
Dałem 7 gwiazdek, bo się nie nudziłem.

Drugi tom Pendergasta trochę lepszy, bo przynajmniej książka ma zakończenie, a przynajmniej tak mi się wydaje w naiwności mojej.
Jako czytadło książka się sprawdza. Mamy dużo akcji, do tego wielowątkowej. Kilka osób można polubić, poza tym podoba mi się, że bohaterka poprzedniego tomu chodzi na siłownię i podnosi ponoć 135kg oraz ćwiczy strzelanie z giwery. Fajnie działa to...

Jedna z najlepszych książek tego duetu

Jedna z najlepszych książek tego duetu

Dla mnie przekombinowana fabuła.

Dla mnie przekombinowana fabuła.