Joel Dimsdale to wybitny profesor psychiatrii, który brał udział w opracowywaniu kryteriów diagnostycznych DSM V. Aktualnie, pomimo przejścia na emeryturę, nadal prowadzi badania, pisze książki i naucza studentów. Do napisania "Psychologii zła" po części skłoniła go dawna wizyta mężczyzny, który podczas procesów norymberskich obejmował stanowisko kata, oraz poczucie obowiązku wobec społeczeństwa - wiedział, że to już "ostatni dzwonek", albo teraz albo nigdy.
Po przekopaniu się przez niezliczone archiwa oraz prywatne zbiory, pozbierał i opublikował fragmenty relacji, wywiadów oraz podsumował wnioski ówczesnych specjalistów prowadzących badania psychologiczno-psychiatryczne, próbując jednocześnie spojrzeć na te unikatowe materiały okiem współczesnego naukowca.
I tak, jak szokująca jest zbrodnia ludobójstwa, tak sylwetki zbrodniarzy rysują się całkiem zwyczajnie.
Dimsdale wziął na warsztat cztery różne "oblicza zła": Roberta Leya, Göringa, Juliusa Streichera, Rudolfa Hessa. Najbardziej znaną, ale też "najciekawszą" jest osobowość (niewątpliwie psychopaty) Göringa, wybitnie inteligentnego, wybiórczo empatycznego i - co najbardziej przerażające - opisywanego również jako ujmującego, pełnego uroku i sympatycznego, zdolnego manipulatora. Wnioski z analiz poniekąd zgadzają się ze sławnymi eksperymentami Milgrama oraz Zimbardo, choć tylko poniekąd. Polecam każdemu przeczytać, tego typu książek nigdy za wiele.
Co mnie natomiast uderzyło, to rola Rosji w tym procesie oraz skrajnie ohydna i fałszywa postawa "Zachodu". Teraz mamy rok 2022, ale w Rosji od czasów rewolucji niewiele się zmieniło, trwa wojna, Rosja napadła na Ukrainę, a ten tzw. Zachód nadal nieźle wychodzi na swojej dwulicowości udając centrum praworządności i moralności, mając na rękach krew niewinnych ludzi. W latach 1945 oraz 1946, czyli w trakcie procesów norymberskich, Rosja dokonywała masowych aresztowań, zabójstw i zsyłek niewinnych ludzi, tymczasem nikt się nie zająknął nawet na temat tego trwającego ludobójstwa, traktując przedstawicieli Rosji jako pełnoprawnych członków biorących udział w osądzaniu zbrodniarzy nazistowskich, a przecież będących takimi samymi zbrodniarzami!!!

Joel Dimsdale to wybitny profesor psychiatrii, który brał udział w opracowywaniu kryteriów diagnostycznych DSM V. Aktualnie, pomimo przejścia na emeryturę, nadal prowadzi badania, pisze książki i naucza studentów. Do napisania "Psychologii zła" po części skłoniła go dawna wizyta mężczyzny, który podczas procesów norymberskich obejmował stanowisko kata, oraz poczucie...

Jest to zbędna pozycja dla osób szerzej zainteresowanych kontekstem psychologicznym w zrozumieniu działań III Rzeszy. 3/4 treści stanowią znane już informacje na temat procesów norymberskich. 1/4 stanowi wywód na temat zakresu wiedzy ‚kiedyś a dziś’ w dziedzinie psychopatologii.

Jest to zbędna pozycja dla osób szerzej zainteresowanych kontekstem psychologicznym w zrozumieniu działań III Rzeszy. 3/4 treści stanowią znane już informacje na temat procesów norymberskich. 1/4 stanowi wywód na temat zakresu wiedzy ‚kiedyś a dziś’ w dziedzinie psychopatologii.

Książka skądinąd ciekawa, ale jej tytuł (i podtytuł) zapowiada całkiem inną treść. Zamiast analizy procesu degeneracji społeczeństwa (czego oczekiwałem),mamy historię czterech dygnitarzy hitlerowskich, od momentu ich schwytania aż do śmierci. Interesujące są opisy obserwacji i badań jakie nad nimi prowadzono, wraz z wnioskami psychiatrów. I czasem te zadziwiające wnioski lekarzy, ale cóż, taki był stan ówczesnej wiedzy. Na pewno książka zachęciła mnie do pochylenia się nad postacią Goeringa. Ciekawa osobowość.

Książka skądinąd ciekawa, ale jej tytuł (i podtytuł) zapowiada całkiem inną treść. Zamiast analizy procesu degeneracji społeczeństwa (czego oczekiwałem),mamy historię czterech dygnitarzy hitlerowskich, od momentu ich schwytania aż do śmierci. Interesujące są opisy obserwacji i badań jakie nad nimi prowadzono, wraz z wnioskami psychiatrów. I czasem te zadziwiające wnioski...

Książka nie odpowiada na pytanie zawarte w tytule, ale skupia się na pojęciu zła. Jakie formy może przybrać, jak daleko może sięgać i kogo może spotkać. Opiera się w sporej części na badaniach Kelley’a i Gillberta, którzy mieli możliwość spędzenia sporej ilości czasu z ważnymi nazistowskimi osobami np. Göringiem. Takie doświadczenia na pewno zostawiłyby ślad u większości osób.
Autor skupia się na czterech zbrodniarzach: Robert Ley, Julius Streicher, wspomniany Herman Göring i Rudolf Heß. Zauważa różnice panujące między nimi, stara się powiedzieć coś więcej o ich osobowościach. Domsdale jest bardzo ostrożny w wyrażaniu swoich poglądów, co jest bardzo trudne w tak mocnym zagadnieniu. Szkoda, że ta książka jest napisana bardzo krótko. Myślę, że można by ją było znacznie rozszerzyć, może dodać inne nazwiska. Jednak porusza trochę inną dziedzinę w porównaniu z innymi książkami na temat nazizmu, więc warto się z nią zapoznać i zastanowić się nad niektórymi pytaniami zawartymi w książce.

Książka nie odpowiada na pytanie zawarte w tytule, ale skupia się na pojęciu zła. Jakie formy może przybrać, jak daleko może sięgać i kogo może spotkać. Opiera się w sporej części na badaniach Kelley’a i Gillberta, którzy mieli możliwość spędzenia sporej ilości czasu z ważnymi nazistowskimi osobami np. Göringiem. Takie doświadczenia na pewno zostawiłyby ślad u większości...

(Pod)Tytuł tej książki jest bardzo mylący - jeśli ktoś szuka odpowiedzi na pytanie "jak Hitler omamił umysły" to na pewno nie znajdzie jej w tej pozycji. Ale jest to naprawdę dobra psychologiczna analiza ludzi którzy działali w jego imieniu, a także świetna rozprawka na temat tego skąd się bierze zło i próba odpowiedzi na pytanie czy złym człowiek się rodzi, czy może staje. Podoba mi się, że autor nie manifestuje swoich poglądów, stara się nie oceniać i nie wpływać na opinie czytelnika, ale przedstawia badania, fakty, opinie naukowców - w tak trudnych moralnie tematach warto jest zostawić pole do refleksji. Bardzo dużo ciekawostek ze świata nauki napisanych w miarę przystępnym dla czytelnika językiem, bez naukowego żargonu.

(Pod)Tytuł tej książki jest bardzo mylący - jeśli ktoś szuka odpowiedzi na pytanie "jak Hitler omamił umysły" to na pewno nie znajdzie jej w tej pozycji. Ale jest to naprawdę dobra psychologiczna analiza ludzi którzy działali w jego imieniu, a także świetna rozprawka na temat tego skąd się bierze zło i próba odpowiedzi na pytanie czy złym człowiek się rodzi, czy może staje....

Tytuł jest nieco mylący ponieważ w mojej opinii nie odpowiada na pytanie jak Hitler omamił ludzi. Ta książka to opowieść o psychologach studiujących postawy i zachowania czterech oskarżonych w procesie Norymberskim. To opowieść o ludziach próbujących zrozumieć co kieruje człowiekiem, który dopuszcza się zbrodni na innych ludziach. To również próba odpowiedzi na pytanie czy zło jest genetyczne, dziedziczne, czy jest szansa wykazać badaniem czy człowiek jest zły.

Tytuł jest nieco mylący ponieważ w mojej opinii nie odpowiada na pytanie jak Hitler omamił ludzi. Ta książka to opowieść o psychologach studiujących postawy i zachowania czterech oskarżonych w procesie Norymberskim. To opowieść o ludziach próbujących zrozumieć co kieruje człowiekiem, który dopuszcza się zbrodni na innych ludziach. To również próba odpowiedzi na pytanie czy...

Opowieść z Norymbergii - interesująca, ale w dalszym ciągu podejście psychologiczne mało mnie przekonuje. Tym bardziej, że wynika z tekstu badania, którym poddawano zbrodniarzy w świetle współczesnej nauki są mało wiarygodne.

Opowieść z Norymbergii - interesująca, ale w dalszym ciągu podejście psychologiczne mało mnie przekonuje. Tym bardziej, że wynika z tekstu badania, którym poddawano zbrodniarzy w świetle współczesnej nauki są mało wiarygodne.

Prawdziwa uczta dla miłośników historii, psychologii, a nawet kryminologii!

"Wielu nazistowskich przywódców było ludźmi wykształconymi i wychowanymi w zachodniej tradycji intelektualnej. Jak więc mogli dopuścić się takich zbrodni? Ta potrzeba zrozumienia liderów nie była wyrażona wprost podczas procesów norymebrskich, ale stanowiła jedną z jego podstaw. Zasadnicze pytanie nie brzmiało więc: „Kto to zrobił?”, lecz „dlaczego oni to zrobili” i „jak mogli się tego dopuścić?"

Joel E. Domsdale jest biologiem oraz praktykującym przez wiele lat psychiatrą. W omawianej książce postanowił zająć się tematem procesów norymberskich, ujmując go jednak nieco inaczej niż zwykle się to robi. Postanowił, wychodząc od sylwetek największych zbrodniarzy hitlerowskich, podjąć próbę określenia istoty zła.

Książka ma dosyć prostą, przejrzystą konstrukcję, co niewątpliwie należy zaliczyć jako plus. W pierwszych dwóch częściach poznajemy cały kontekst historyczny, który leżał u podstaw tzw. procesów w Norymberdze, a także odbiór tych wydarzeń przez opinię publiczną i ówczesne media. Autor prezentuje również najważniejsze teorie, które u podstaw nazizmu leżały. Omawia w skrócie darwinizm społeczny, antysemityzm oraz eugenikę. Streszcza nam metody izolowania Żydów od społeczeństwa, omawia w skrócie prowadzone w obozach eksperymenty medyczne. Jednym zdaniem: w tej części mamy swego rodzaju misz-masz najważniejszych faktów. Nie dowiemy się prawdopodobnie niczego nowego, jeśli jesteśmy miłośnikami tematu, informacje są jednak przedstawione w sposób zebrany i usystematyzowany, co może stanowić atut dla osób, które wiedzy w tym zakresie nie posiadają.

Następnie poznajemy dokładne portrety czterech największych nazistowskich zbrodniarzy sądzonych w tamtym czasie, z uwzględnieniem dokumentów z badań psychologicznych i uwag, jakie na ich temat wysnuli psychiatrzy.

"Rozprawa stanowiła wyjątkową okazję do obserwacji psychologicznych, które prowadzono zarówno na sali rozpraw, jak i w więziennej stołówce oraz poszczególnych celach. Niektóre zachowania były oczywiste dla wszystkich; inne ujawniły dopiero wywiady i badania psychiatryczne. Jedno było jasne od samego początku: oskarżeni stanowili niezwykle zróżnicowaną grupę."

Mowa o: Hermannie Göringu, Rudolfie Hessie, Robercie Ley’u i Juliusie Streicherze. Byli różni: podejrzliwi przy spożywaniu dostarczanego im jedzenia, dręczeni obsesjami, cierpiący na hipochondrię, uzależnieni od seksu i sadyzmu, przynoszącego zadowolenie seksualne. Niektórzy oburzali się, gdy nazywano ich zbrodniarzami wojennymi, inni podkreślali rangę, jaką pełnili w strukturach hitlerowskich, jeszcze innych, jak Göringa, klasyfikowano jako „sympatycznych psychopatów”. Badania ich psychiki były szerokie, jednak Domsdale w szczególny sposób skupia się na wynikach tzw. testu Rorschacha, częstokroć przynoszącego zaskakujące rezultaty. Autor przedstawia nam też sylwetki, osiągnięcia i konflikty lekarzy zaangażowanych w proces. To one przełożyły się na tak późne ujawnienie testów psychologicznych przeprowadzonych na nazistach.

Pracy nie sposób odmówić nowatorstwa i ciekawego podejścia do tematu, jednak mam wrażenie, że autor chciał umieścić jak najwięcej informacji w jak najkrótszej formie, co doprowadziło do pewnego rodzaju uproszczeń w rysowaniu tła historycznego. Ta część, która skupia się na właściwym temacie dzieła, czyli źródłach i badaniach, jest naprawdę interesująca i prowadzi do niekiedy oryginalnych wniosków, których, oczywiście, nie zdradzę, by nie psuć lektury. Dość powiedzieć, że czterech jeźdźców nazistowskiej apokalipsy wcale nie postrzegamy już jako aniołów śmierci, tylko normalnych ludzi, którzy stali się tym, kim byli, z całkiem konkretnych przyczyn. Przyczyny były jednak różne, więc ich charaktery i zachowanie różniły się między sobą, nawet na sali sądowej.

Książka z całą pewnością odróżnia się od innych książkowych opracowań, poświęconych Hitlerowi i jego świcie. Sposób ujęcia problemu zasługuje na naszą uwagę, chociaż pozostaje drobny niedosyt. Myślę, że błędem było uciekanie od clue problemu poprzez przedstawianie nam mechanizmów funkcjonowania Rzeszy. Czytelnik, który po „Psychologię zła” sięga, raczej tę podstawową wiedzę już będzie posiadał. Mimo to i tak szczerze polecam.

Prawdziwa uczta dla miłośników historii, psychologii, a nawet kryminologii!

"Wielu nazistowskich przywódców było ludźmi wykształconymi i wychowanymi w zachodniej tradycji intelektualnej. Jak więc mogli dopuścić się takich zbrodni? Ta potrzeba zrozumienia liderów nie była wyrażona wprost podczas procesów norymebrskich, ale stanowiła jedną z jego podstaw. Zasadnicze pytanie...

„Psychologia zła zabiera czytelnika w trudną podróż, której celem jest zrozumienie zła w jego ekstremalnej postaci”.

Procesy norymberskie, a zwłaszcza ten główny, który zaczął się już 20 listopada 1945 roku, dla powszechnej opinii publicznej stały się aktami dziejowej sprawiedliwości, które zwycięskie państwa sprzymierzonych, wymierzyły pokonanym, hitlerowskim Niemcom. I choć najwięksi, nazistowscy dygnitarze (Adolf Hitler, Heinrich Himmler, Joseph Goebbels) popełniając samobójstwo uniknęli karzącego ramienia Temidy, to pozostałych przy życiu niemieckich zbrodniarzy było wystarczająco wielu by osadzić III Rzeszę i jej narodowosocjalistyczny ustrój.

Kilkadziesiąt lat później, uznany amerykański psychiatra Joel E. Dimsdale, opierając się na bogatym materiale dowodowym, zeznaniach, licznych świadków, wspomnieniach samych osadzonych a nade wszystko na wynikach badań, dwójki amerykańskich naukowców, psychologa Gustava Gilberta i psychiatry Douglasa Kelley’a, podjął się karkołomnej próby dotarcia do psychologicznych źródeł zła, którego konsekwencją był wzrost niemieckiego imperializmu, II wojna światowa oraz zagłada i niewysłowione cierpienia milionów ludzi na całym świecie. Próbuje znaleźć odpowiedzieć na pytanie. Co takiego stało się iż ludzie (częstokroć bardzo wykształceni, wychowani w tradycyjnych, chrześcijańskich wartościach, będący przykładnymi ojcami, mężami itd.) dopuszczali się tak potwornych zbrodni, tworząc, wprowadzając w życie i firmując własnym nazwiskiem, obłąkańcze, nazistowskie idee, polityczne doktryny i akty prawne jak np. słynne ustawy norymberskie?

Autor serwuje nam bardzo interesujące, psychologiczne ujęcie problematyki niemieckiego totalitaryzmu i sposobu myślenia, oparte na wnikliwych analizach osobowych, wielogodzinnych rozmowach z uwięzionymi, testach Rorschacha, testach na inteligencję i szeregu innych badań, przeprowadzonych zarówno przed i w czasie trwania procesu w Norymberdze.

W sposób szczegółowy Joel E. Dimsdale oparł się na materiałowych dotyczących czwórki osadzonych, byłych wysokich hitlerowskich dygnitarzy: Herman Göring – marszałek Rzeszy, d-ca lotnictwa, twórca Gestapo i druga osoba w państwie, Robert Ley – szef Niemieckiego Frontu Pracy, Rudolf Hess- nominalny zastępca Hitlera, Julius Streicher, wydawca nazistowskiego i antysemickiego tygodnika „Der Stuermer”. To właśnie oni stali się punktem wyjścia w rozważaniach i teoriach dotyczących psychologicznych podwalin i istoty zła, w tym szczególnym wymiarze. Myślę że konkluzje wynikając z treści, w kilku miejscach, zaskoczą czytelnika …choć szczegółów, naturalnie, nie zdradzę.

Sama książka (duży plus za bardzo wyrazistą okładkę) składa się z kilku wyraźnie określonych części, odnoszących się zarówno do historycznych jak i naukowych czy ideologicznych aspektów III Rzeszy. Począwszy od politycznych mechanizmów, które spowodowały iż alianci podjęli decyzje o wytoczeniu, głównym nazistowskim zbrodniarzom, międzynarodowego procesu (Józef Stalin proponował początkowo, po prostu, rozstrzelać od 50 do 100 tysięcy niemieckich wojskowych, wysokiego szczebla, by w przyszłości uniknąć odrodzenia się niemieckiego militaryzmu) poprzez jego organizację, problemy prawne, reakcje opinii publicznej w Europie i Stanach zjednoczonych, na relacjach z samej sali rozpraw oraz tego jak zachowywali się więźniowie w obliczu przegniatających dowodów.

Do mnie osobiście, najbardziej przemówiły rozdziały dotyczące charakterystyk osadzonych hitlerowców (Göring, Ley, Streicher, Hess),choć chętnie powiększyłbym to grono o takie postacie jak Hans Frank – generalny gubernator w okupowanej Polsce, Ernst Kaltenbrunner – szef Głównego Urzędu Bezpieczeństwa Rzeszy, Albert Speer – minister do spraw uzbrojenia, Baldur von Schirach – przywódca Hitlerjugend czy Alfred Rosenberg – główny ideolog partyjny NSDAP.

Studium tych czterech postaci jeży po prostu włosy na głowie, wywołuje grozę, szok, obrzydzenie, odrazę i zupełnie niedowierzanie, iż takie indywidua (alkoholicy, narkomani, osoby wyraźnie zaburzone psychicznie, seksualni maniacy, przestępcy, zdeprawowani socjopaci i kryminalni przestępcy) były w stanie, przez lata, stać u steru niemieckiego państwa, decydująco życiu i śmierci swoich rodaków oraz narodów podbitych. W lekturze znajdziemy wiele unikalnych informacji, dotyczących czasów przed dojściem do władzy Adolfa Hitlera, mechanizmów funkcjonowania nazistowskiego państwa (co tym bardziej ciekawe że widzianych od środka, oczami najwyższych prominentów i współpracowników niemieckiego Führera ) jego rozmaitych struktur i ośrodków władzy: wojskowej, państwowej, partyjnej itd.

Kilkakrotnie badacz wybiega, również, w przyszłość do głośnego procesu Adolfa Eichmana, głównego koordynatora i wykonawcę planu „ostatecznego rozwiązania kwestii żydowskiej” (rozpoczął się 11 kwietnia 1961 w Jerozolimie),który na zawsze stał się symbolem Holocaustu i ludzkiego wynaturzenia.
Książka Joela E. Dimsdale’a „Psychologia zła. Jak Hitler omamił umysły” pokazuje rożne twarze i oblicza ZŁA, które autor stara się pokazać na podstawie badań przeprowadzonych przez Gilberta i Kelley’a, jak i wynikających z jego własnych obserwacji, przemyśleń oraz bardzo bogatego, zawodowego doświadczenia. Próbuje ukazać jego psychologiczną różnorodność i doszukać się wspólnego mianownika. To jednak, czy z głoszonymi przez niego tezami i wnioskami jesteśmy wstanie się zgodzić, zostawiam już każdemu z osobna…

Lektura z całą pewnością warta przeczytania. Gorąco polecam.

„Psychologia zła zabiera czytelnika w trudną podróż, której celem jest zrozumienie zła w jego ekstremalnej postaci”.

Procesy norymberskie, a zwłaszcza ten główny, który zaczął się już 20 listopada 1945 roku, dla powszechnej opinii publicznej stały się aktami dziejowej sprawiedliwości, które zwycięskie państwa sprzymierzonych, wymierzyły pokonanym, hitlerowskim...