Bardzo ładnie wydana książka, z dużą ilością wierszy. Maria Pawlikowska-Jasnorzewska niby nieprzerwanie cieszy się uznaniem. Jednak jest to uznanie z łatką poezji miłosnej dla pensjonarek. Wydaje się, że jest to dobry czas by docenić poetkę jako twórczynię uniwersalną, równą swoim kolegom poetom.

Bardzo ładnie wydana książka, z dużą ilością wierszy. Maria Pawlikowska-Jasnorzewska niby nieprzerwanie cieszy się uznaniem. Jednak jest to uznanie z łatką poezji miłosnej dla pensjonarek. Wydaje się, że jest to dobry czas by docenić poetkę jako twórczynię uniwersalną, równą swoim kolegom poetom.

Maria Pawlikowska-Jasnorzewska to moja ulubiona poetka. Posiadam trzy książki z jej poezją, a ta najmniej mi się podobała. Mam wrażenie, że wiersze dobrano zupełnie przypadkowo, bez jakiejkolwiek myśli przewodniej. Nie znalazłam tutaj również wielu moich ulubionych wierszy, niektórych bardzo znanych. Doskwierał mi również brak alfabetycznego spisu utworów, więc znalezienie konkretnego wiersza nie było łatwe. Przy każdym wierszu powinien być również rok jego wydania, gdyż Pawlikowska-Jasnorzewska pisała zupełnie inaczej w 1926 roku niż w 1940 i czytając dany utwór chciałabym wiedzieć w jakim okresie życia autorki on mniej więcej powstał.
Poezja pani Marii broni się sama, jest przepiękna i ponadczasowa. Jedyne zastrzeżenia mam do wydawnictwa.

Maria Pawlikowska-Jasnorzewska to moja ulubiona poetka. Posiadam trzy książki z jej poezją, a ta najmniej mi się podobała. Mam wrażenie, że wiersze dobrano zupełnie przypadkowo, bez jakiejkolwiek myśli przewodniej. Nie znalazłam tutaj również wielu moich ulubionych wierszy, niektórych bardzo znanych. Doskwierał mi również brak alfabetycznego spisu utworów, więc znalezienie...

Ku mojemu zdziwieniu podobała mi się! Może niektóre wiersze nie był dobre ale były też takie które długo pozostaną w mojej pamięci. Warto przeczytać jeśli jest się fanem poezji!

Ku mojemu zdziwieniu podobała mi się! Może niektóre wiersze nie był dobre ale były też takie które długo pozostaną w mojej pamięci. Warto przeczytać jeśli jest się fanem poezji!

stosunek liczby wierszy o wiośnie i kwiatach do wierszy o całowaniu/kochaniu jakiegoś faceta jest zdecydowanie zbyt niski

stosunek liczby wierszy o wiośnie i kwiatach do wierszy o całowaniu/kochaniu jakiegoś faceta jest zdecydowanie zbyt niski

Gdzieś pomiędzy słowami o słodkiej miłości a westchnieniami smętnej tęsknoty zawieszony jest subtelny humor, który tak lubię w wydaniu Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej.

Uwielbiam przede wszystkim jej krótkie formy, gdy w zaledwie czterech wersach zamyka się wszystko, co istotne dla przedmiotu dziełka.

Są też takie wiersze, które znam na pamięć jeszcze z jesiennych wieczorków poetyckich, w których brałam udział jako uczennica szkoły podstawowej.

Łezka się w oku kręci... ;)

Gdzieś pomiędzy słowami o słodkiej miłości a westchnieniami smętnej tęsknoty zawieszony jest subtelny humor, który tak lubię w wydaniu Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej.

Uwielbiam przede wszystkim jej krótkie formy, gdy w zaledwie czterech wersach zamyka się wszystko, co istotne dla przedmiotu dziełka.

Są też takie wiersze, które znam na pamięć jeszcze z jesiennych wieczorków...

Wracam do tych wierszy po bardzo długim czasie.Niestety przez te wszystkie lata zapomniałam jak niektóre z nich naprawdę mocno kochałam.Teraz po lekturze pamięć wróciła i witam się z nimi jak ze starymi przyjaciółmi.Strasznie odeszłam od czytania poezji,a przecież kiedyś czytałam jej mnóstwo.Cóż,jestem sobą na serio rozczarowana.Książka na nowo rozbudziła moją miłość więc powoli wszystko sobie przypomnę i nadrobię stracony czas :) Śmiać mi się chce bo nawet dzisiaj w pracy przypomniał mi się jeden wiersz,a wieczorem znalazłam go właśnie w tej książce...to jeden z moich ukochanych :

Z wielu powodów i dla smutków wielu
Chciałabym dzisiaj mieć poduszkę z chmielu.
Zapach tych lekkich,siwozłotych szyszek
Sprowadza mocny sen-zjednywa ciszę.

Gdzieś to czytałam albo mi się śniło:
"Chmiel na bezsenność,a sen-na bezmiłość.
Poduszkę z chmielu gdy sobie umościsz,
Zaśnij,bo na cóż życie bez miłości..."

Serdecznie polecam,na pewno ktoś się zakocha - prędzej czy później :D

Wracam do tych wierszy po bardzo długim czasie.Niestety przez te wszystkie lata zapomniałam jak niektóre z nich naprawdę mocno kochałam.Teraz po lekturze pamięć wróciła i witam się z nimi jak ze starymi przyjaciółmi.Strasznie odeszłam od czytania poezji,a przecież kiedyś czytałam jej mnóstwo.Cóż,jestem sobą na serio rozczarowana.Książka na nowo rozbudziła moją miłość więc...

W pewnym momencie zacząłem już czytać tylko na wyrywki. Kręcenie bibelotów mi się znudziło. "Kobieta Ikar leci dłużej...". Kto wie o co chodzi, ten się nie zdziwi.

Doceniam rytm.

W pewnym momencie zacząłem już czytać tylko na wyrywki. Kręcenie bibelotów mi się znudziło. "Kobieta Ikar leci dłużej...". Kto wie o co chodzi, ten się nie zdziwi.

Doceniam rytm.

To wspaniałe, że omawialiśmy poezje tej autorki w szkole. W innym wypadku mogłabym się z nimi po prostu nie zetknąć. A szkoda, bo to wszystko jest po prostu piękne. Najbardziej upodobałam sobie 'Dansingi'...

To wspaniałe, że omawialiśmy poezje tej autorki w szkole. W innym wypadku mogłabym się z nimi po prostu nie zetknąć. A szkoda, bo to wszystko jest po prostu piękne. Najbardziej upodobałam sobie 'Dansingi'...

Słodsza od miodu jest dla mnie poezja Marii P.J. Mistrzowskie Wiele "pocałunków" znam na pamięć. Nieraz żonie deklamowałem w jakieś romantycznej scenerii.

Słodsza od miodu jest dla mnie poezja Marii P.J. Mistrzowskie Wiele "pocałunków" znam na pamięć. Nieraz żonie deklamowałem w jakieś romantycznej scenerii.