Celem oddanej do rąk Czytelnika książki jest istotne wzbogacenie dotychczasowej wiedzy historycznej o średniowiecznym Krakowie. Przedmiotem badañ autora stała się sieć hydrograficzna ówczesnej stolicy Polski i stopień jej gospodarczego wykorzystania przez mieszkańców krakowskiego zespołu miejskiego, czyli ludność Krakowa, Kazimierza i Kleparza. Autor zwrócił uwagę na szczególną rolę Wisły, która stanowiła naturalną osłonę dla grodu, a później zamku krakowskiego, służyła miejscowym rybakom jako niezwykle zasobne łowisko ryb, była też wykorzystywana do spławiania drewna z silnie zalesionych terenów księstwa oświęcimskiego i Zatorskiego oraz do transportu ryb z okolic górnej Wisły, a także Soły i Skawy. W gospodarce średniowiecznego Krakowa ważną rołę odgrywały też lewobrzeżne dopływy Wisły, a szczególnie Rudawa, której naturalne koryto (Nieciecza) i liczne sztuczne odnogi (Norbertańska, Kawiorska, Królewska) dostarczały energii do poruszania licznych młynów usytuowanych wokół Krakowa, zasilały liczne podkrakowskie jeziora i stawy rybne oraz odprowadzały ścieki miejskie. Istotną rolę gospodarczą odgrywały też inne dopływy Wisły, a mianowicie Prądnik, Dłubnia oraz prawobrzeżny dopływ - Wilga. W przypadku średniowiecznego i renesansowego Krakowa miało miejsce maksymalne wykorzystanie zasobów wodnych miejscowych rzek i zbiorników wody stojącej i z tego względu ówczesną aglomerację krakowską można przyrównać do żywego organizmu żyjącego w symbiozie z otoczeniem wodnym, a więc w łączności ze środowiskiem naturalnym.