Zobaczyć łosia. Historia polskiej edukacji seksualnej od pierwszej lekcji do internetu

Ciekawa i dokładna analiza zmagań z edukacją seksualną w Polsce. Można w niej znaleźć dużo ciekawostek różnego kalibru, od polskiej terminologii seksuologicznej Kurkiewicza, jak "płcenie" czy "samieństwo", aż po jaskrawe przykłady obwiniania ofiar zgwałceń, obecne nawet w piśmiennictwie osób uznanych dziś za najwybitniejsze postaci polskiej seksuologii. Pokazuje, że patrząc z perspektywy historycznej, Polska nie jest wcale jakimś strasznie zacofanym ciemnogrodem, o czym świadczy np. postępowy podręcznik Sokoluka i in., wycofany później przez ministerstwo. Niestety zagłębiając się w tę tematykę można też odczuć, jak bardzo stoimy w miejscu i jak opłakany jest stan edukacji seksualnej w Polsce A.D. 2021 (mam tu na myśli oczywiście działania obecnych władz, a nie rozmaite oddolne inicjatywy). Chociaż książka ma charakter popularnonaukowy, a nie stricte naukowy, autorka precyzyjnie podaje źródła. Momentami można było się trochę pogubić w chronologii, gdy autorka pisała o latach 90-tych, potem o PRL-u, a po chwili znowu o latach 90-tych, ale książka ma jasną strukturę, każdy rozdział opisuje inne zagadnienie, jak np. ciąża czy infekcje przenoszone drogą płciową. Polecam.

Ciekawa i dokładna analiza zmagań z edukacją seksualną w Polsce. Można w niej znaleźć dużo ciekawostek różnego kalibru, od polskiej terminologii seksuologicznej Kurkiewicza, jak "płcenie" czy "samieństwo", aż po jaskrawe przykłady obwiniania ofiar zgwałceń, obecne nawet w piśmiennictwie osób uznanych dziś za najwybitniejsze postaci polskiej seksuologii. Pokazuje, że patrząc...

Bardzo przyzwoite, rzetelne opracowanie historii polskiej edukacji seksualnej. Niezwykle ciekawe refleksje dotyczące awangardowego niemal podejścia polskich pedagogów do seksu w pierwszej połowie XX wieku. Autorka rozprawia się z mitami o purytańskiej wsi, obnaża wpływy kościoła na edukację młodzieży i pokazuje godny pożałowania stan dzisiejszej edukacji seksualnej w Polsce (zwłaszcza w szkołach). Miejscami lektura bywa ciężka ze względu na natłok informacji, ogrom cytatów i odniesień, ale w ogólnym rozrachunku stanowi kompleksowe opracowanie, pomagające w zrozumieniu całego fenomenu.

Bardzo przyzwoite, rzetelne opracowanie historii polskiej edukacji seksualnej. Niezwykle ciekawe refleksje dotyczące awangardowego niemal podejścia polskich pedagogów do seksu w pierwszej połowie XX wieku. Autorka rozprawia się z mitami o purytańskiej wsi, obnaża wpływy kościoła na edukację młodzieży i pokazuje godny pożałowania stan dzisiejszej edukacji seksualnej w Polsce...

Bardzo ciekawa podróż przez polską seksuologie. W zasadzie przez polski seks. Dla mnie super!

PS czasem się ciężko czytało, Ale i tak warto. Książka z tych co cieszę się z samej świadomości, że przeczytałem.

Bardzo ciekawa podróż przez polską seksuologie. W zasadzie przez polski seks. Dla mnie super!

PS czasem się ciężko czytało, Ale i tak warto. Książka z tych co cieszę się z samej świadomości, że przeczytałem.

Napiszę krótko: „Zobaczyć łosia” była nieciekawa i mnie zawiodła. Mimo że rzeczywiście pokazuje wiele absurdów w historii polskiej edukacji seksualnej, to robi to w bardzo niejasny sposób, bo w niemalże każdym zdaniu jest cytowany jakiś inny magazyn/książka/strona internetowa, co powoduje, że książkę czyta się wręcz nieprzyjemnie. Ta forma całkowicie nie przypadła mi do gustu. Do tego występuje wiele powtórzeń. Nie wątpię, że Agniaszka Kościańska włożyła niesamowicie wiele pracy w tę książkę, co zresztą sama zaznacza w podziękowaniach, jednak efekt końcowy nie porywa. Spodziewałam się zaskakującej i dającej do myślenia lektury, a przeczytałam coś, co od samego początku nudzi i męczy.

Napiszę krótko: „Zobaczyć łosia” była nieciekawa i mnie zawiodła. Mimo że rzeczywiście pokazuje wiele absurdów w historii polskiej edukacji seksualnej, to robi to w bardzo niejasny sposób, bo w niemalże każdym zdaniu jest cytowany jakiś inny magazyn/książka/strona internetowa, co powoduje, że książkę czyta się wręcz nieprzyjemnie. Ta forma całkowicie nie przypadła mi do...

Jak na szanującego się czytelnika przystało, rozpoczęłam od oceny książki po okładce i tu napotkałam spory dylemat. Wiadomo, tytułowy „seks” zawsze przyciąga, ale „historia”... umówmy się - rzadko wróży coś dobrego. Nie było innego wyjścia, trzeba przeczytać (nie prędzej jednak niż po ponad rocznym leżakowaniu na półce, aby książka odpowiednio dojrzała). Czy warto było ryzykować? Zdecydowanie. Przeciekawe i bardzo wnikliwe opracowanie, którego lektura przyniosła mi masę satysfakcji (niekoniecznie seksualnej 🤫)

Jak na szanującego się czytelnika przystało, rozpoczęłam od oceny książki po okładce i tu napotkałam spory dylemat. Wiadomo, tytułowy „seks” zawsze przyciąga, ale „historia”... umówmy się - rzadko wróży coś dobrego. Nie było innego wyjścia, trzeba przeczytać (nie prędzej jednak niż po ponad rocznym leżakowaniu na półce, aby książka odpowiednio dojrzała). Czy warto było...

W debacie publicznej na temat edukacji seksualnej zwykle można spotkać dwie skrajności: albo wyznawców nauk Kościoła i tego, że seks służy tylko do prokreacji po ślubie, albo całkowitej wolności i nauczania zakładania kondomów na banany w przedszkolu.
Książka Agnieszki Kościańskiej pokazuje, że nie zawsze tak było. Dowiemy się z niej zarówno ciekawostek, o tym jak to rzeżączka powstaje od sikania pod wiatr tudzież wstrzymywania oddechu przed wytryskiem, a gruźlicą zarazić się można od "samieństwa", czyli masturbacji. Przeczytamy też o aktach sądowych, w których ofiary gwałtu uznawane były za współwinne (!) i nazywane psychicznie chorymi nimfomankami po tym, jak przyznawały się do masturbacji i, niezależnie - bycia pod opieką psychiatry. O tym, że jeden z pierwszych farmaceutów, który opracował formułę pigułki antykoncepcyjnej, nie wytrzymał presji opinii publicznej i popełnił samobójstwo przeczytać można także w wywiadzie a autorką, który zgrabnie podsumowuje całą książkę: http://weekend.gazeta.pl/…/1,152121,22092095,dyskusja-o-sek…
Niestety, lektura tej książki utwierdziła mnie w przekonaniu, że edukacja seksualna (lub jej bardziej poprawną politycznie nazwą - "do życia w rodzinie") w tym kraju leży, kwiczy i długo się nie podniesie.

https://tojeszczenietu.wordpress.com/2019/09/27/never-actually-developed/

W debacie publicznej na temat edukacji seksualnej zwykle można spotkać dwie skrajności: albo wyznawców nauk Kościoła i tego, że seks służy tylko do prokreacji po ślubie, albo całkowitej wolności i nauczania zakładania kondomów na banany w przedszkolu.
Książka Agnieszki Kościańskiej pokazuje, że nie zawsze tak było. Dowiemy się z niej zarówno ciekawostek, o tym jak to...

Jak wygląda polska edukacja seksualna? Czego i skąd dowiaduje się młodzież o najbardziej palącej w wieku dojrzewania potrzebie? – to pytania, jakie zadała sobie Agnieszka Kościańska w „Zobaczyć łosia”. Temat gruby więc i sama książka mocarna, nawet jeśli edukacja seksualna w naszym kraju funkcjonuje umownie, tak jakby, po macoszemu, jak chłopiec do bicia. Przedstawienie miarodajnego stanu rzeczy jest więc niełatwe, a autorka tropi tytułowego łosia, zapuszczając się głęboko w las polskiego piekiełka. Będą więc czaty, podchody, polowanie na dreptaka i inne wyspecjalizowane sposoby. Poza samym łosiem, pojawią się i inne zwierzęta – jak określam je metaforycznie – lew (Starowicz), ryś (Maria), koń i byk. http://www.porno-grafia.pl/zobaczyc-losia/

Jak wygląda polska edukacja seksualna? Czego i skąd dowiaduje się młodzież o najbardziej palącej w wieku dojrzewania potrzebie? – to pytania, jakie zadała sobie Agnieszka Kościańska w „Zobaczyć łosia”. Temat gruby więc i sama książka mocarna, nawet jeśli edukacja seksualna w naszym kraju funkcjonuje umownie, tak jakby, po macoszemu, jak chłopiec do bicia. Przedstawienie...

Wyczerpujący przegląd historii edukacji seksualnej i tego, że nie ma takiej szczytnej idei, której nie popsułaby pseudo-moralność.

Wyczerpujący przegląd historii edukacji seksualnej i tego, że nie ma takiej szczytnej idei, której nie popsułaby pseudo-moralność.

Pełny tytuł książki Agnieszki Kościańskiej brzmi „Zobaczyć łosia. Historia polskiej edukacji seksualnej od pierwszej lekcji do Internetu”. Wiemy już więc, co będzie tematem przewodnim… Zanim cokolwiek o książce Wam opowiem, odpowiedzcie sobie na kilka pytań
- Czy rozmawialiście o seksie z Waszymi rodzicami będąc nastolatkami?
- Czy uczęszczaliście w podstawówce/gimnazjum/liceum na lekcje przygotowania do życia w rodzinie? Jeśli tak to, czy w ogóle pojawiało się tam słowo seks?

Spodziewam się, że przynajmniej na jedno z powyższych pytań odpowiedzieliście negująco. Gdy czytałam książkę, przypomniałam sobie moje lekcje z PdŻwR i pamiętam te gadki o roślinkach i zwierzątkach, które tak naprawdę niewiele mają wspólnego z żywym człowiekiem. Jakie są następstwa takiego pomijania tematu, uważania seksu za tabu? Takie, że nastolatki o współżyciu, antykoncepcji dowiadują się z Internetu, ewentualnie od rówieśników…

Cała historia polskiej edukacji seksualnej jest dosyć smutna. Tak, dokładnie, smutna. Dlaczego? Bo nawet jeśli znaleźli się ludzie, którzy napisali świetny podręcznik, w którym młodzież mogła znaleźć odpowiedzi na wszelkie nurtujące ją pytania, to został on w tempie błyskawicy wycofany, a jego bluźnierczość wyzywał ksiądz z ambony! Agnieszka Kościańska bardzo mocno przyjrzała się tematowi, wzięła pod uwagę ponad 100 lat uświadamiania polskiego społeczeństwa i niestety całość maluje się raczej smutno i szaro.

Spora część książki poświęcona jest znanym postaciom polskiej seksuologii takim jak: Wisłocka, Lew-Starowicz, czy Sokoluk. Można znaleźć tu wiele przykładowych listów pisanych do tych autorytetów, bowiem, takie właśnie poradnictwo było jedyną dostępną możliwością. Jednak jak żyć, jeśli dziewczyna zastanawia się czy przeżyć pierwszy raz z chłopakiem w najbliższy weekend, a odpowiedź na jej list przychodzi dopiero za kilka tygodni?

Całość książki podzielona jest na trzy główne części:
1. W szkole i poza nią – czyli edukacja seksualna jaka odbywała się w placówkach oświatowych
2. W kościele
3. Na wsi

Bogactwo informacji, jakie czytelnik może z książki uzyskać jest tak ogromne, że nie jestem nawet w stanie go streścić. Dowiemy się bowiem czego uczono na temat antykoncepcji, jak przestrzegano przed pornografią, czy też jak kilkadziesiąt lat temu zapatrywano się na homoseksualizm i inne odmienności. Agnieszka Kościańska musiała wykonać kawał researcherskiej roboty, gdyż sama bibliografia tej książki zajmuje ponad 40 stron! To świetne kompendium wiedzy na temat stanu edukacji seksualnej w naszym kraju na przełomie ostatnich dekad.

To, co czytelnikowi na pewno rzuci się w oczy po lekturze, to spostrzeżenie, że seks w Polsce to temat ciężki niczym orka na ugorze. Antykoncepcja jest zła, aborcja jeszcze gorsza, masturbacja może wywoływać gruźlicę (tak uważano, zanim odkryto prątki gruźlicy). Jak żyć i cieszyć się życiem (łóżkowym)?

Co ciekawe, mam wrażenie, że mimo upływu lat nie idziemy do przodu. Tym bardziej w perspektywie ostatnich reform rządu dotyczących aborcji, tabletki „dzień po” czy klauzuli sumienia (bezsens) aptekarzy wobec sprzedawania środków antykoncepcyjnych. Kobieta nadal uważana jest za glebę, mężczyzna zaś za siewcę, a akt współżycia ma prowadzić do prokreacji, nie do zwykłej, ludzkiej przyjemności. Nie brzmi to dobrze, prawda?

„Zobaczyć łosia” to świetna propozycja dla każdego, bez znaczenia jak bardzo lubi „ten sport”. To szeroko perspektywiczne spojrzenie na polską pruderię, i chęć udawania, że dziecko znajdujemy w kapuście. Przede wszystkim jednak to świetna lektura, którą czyta się z zapartym tchem, a kolejne informacje mózg chłonie niczym gąbka!

Pełny tytuł książki Agnieszki Kościańskiej brzmi „Zobaczyć łosia. Historia polskiej edukacji seksualnej od pierwszej lekcji do Internetu”. Wiemy już więc, co będzie tematem przewodnim… Zanim cokolwiek o książce Wam opowiem, odpowiedzcie sobie na kilka pytań
- Czy rozmawialiście o seksie z Waszymi rodzicami będąc nastolatkami?
- Czy uczęszczaliście w...

Książka przedstawia ponad stuletnią historię istnienia zagadnienia edukacji seksualnej w Polsce. Z lektury dowiemy się między innymi jak wiele zmieniło się w tym czasie w podejściu do tego tematu, zarówno pod względem uświadamiania młodzieży, jak i w nauczaniu Kościoła, a także rzucimy okiem na wieś by przekonać się, w którą stronę tak naprawdę wiał wiatr surowej moralności. Ogromna dawka wiedzy na tematy, które od dawna nie powinny być tabu. Nie powinny, ale powiedzcie sami - kto rozmawiał z Wami o seksie? I co z tych rozmów wynieśliście? Rzućmy dziś okiem na edukację naszych przodków.

Na książkę zdecydowałam się pod wpływem impulsu, jej tytuł przypominał mi po części moją pracę licencjacką. Skojarzenie ze studiami było jak najbardziej słuszne, ponieważ nawet robiąc notatki w trakcie lektury, podświadomie przygotowałam je jakby do pisania referatu, a nie recenzji. Tę pozycję opisałabym bardziej sformułowaniem "praca na temat" niż "książka mówiąca o", za czym przemawia chociażby jej imponująca bibliografia. Poniższy tekst będzie tylko opinią zwykłego czytelnika, nieobeznanego z omawianym tematem, brak mi wiedzy by stworzyć na jej temat coś więcej. O czym zatem dowiedziała się przeciętna Kowalska czytając Zobaczyć łosia?

Seks bowiem służy przyjemności właśnie, ale to kwestia w polskiej edukacji seksualnej mało oczywista.

Książka została podzielona na trzy części, po krótkim wstępie przechodzimy kolejno do: w szkole i poza nią, w Kościele i na wsi. W części pierwszej autorka skupia się na przedstawieniu głównie historii istnienia i ewolucji zagadnienia edukacji seksualnej w szkołach, i ogólnie w świadomości społecznej. Mamy więc nie tylko wspomnienie pierwszej lekcji na temat narządów rozrodczych z 1904 roku, ale i przykłady listów pisanych do magazynów, w których odpowiedzi udzielali seksuolodzy, między innymi profesor Lew-Starowicz. Druga część książki dotyczy podejścia do seksu przez instytucję Kościoła. Tu również zaszły w ostatnim stuleciu ogromne zmiany. Część trzecia to z kolei temat moralności na wsi, czyli ludowe przyśpiewki kontra stereotypy.

Nie sposób wymienić wszystkich informacji i zagadnień, które czytelnik odnajdzie w trakcie lektury, zresztą nie o to tu chodzi, dlatego odniosę się tylko do co poniektórych, ciekawszych z mojego punktu widzenia. Z części w szkole i poza nią na pierwszy ogień idzie wiek inicjacji seksualnej. Jeśli myślicie, że młodzież obecnie pod tym względem moralnie upada, ta lektura z pewnością Was zaskoczy. Kolejną kwestią jest antykoncepcja, szczególnie pigułki. Jakkolwiek ciężko nam, kobietom w XXI wieku byłoby to sobie wyobrazić, nasze babcie i często również mamy nie mogły sobie pozwolić na podobny luksus. Co więcej, w ich czasach to aborcja była główną metodą kontroli urodzeń (w latach 70. dokonywano nawet 450 tysięcy zabiegów rocznie!). Równie interesującym tematem jest zmiana w podejściu do homoseksualizmu i transseksualizmu. Autorka dowodzi, że walka o prawa osób homoseksualnych sięga czasów II RP, a nie lat 90-tych po i zachodnich wpływów po upadku żelaznej kurtyny. Mocno podziałała na mnie część poświęcona postrzeganiu gwałtów, które jeszcze całkiem nie tak dawno funkcjonowały w świadomości jako "odmiana aktu seksualnego", w którym kobieta skarży się, bo po prostu jest w pewien sposób niezadowolona. Pomijając fakt, że zawsze sama sobie jest winna. Po części dziś mamy już inny obraz, ale jak sami dobrze wiemy narracja o prowokacji ze strony kobiet ma się jeszcze całkiem dobrze.

Część druga poświęcona jest tematowi edukacji seksualnej w Kościele. Na początku XX wieku był on jej całkowicie przeciwny, a seks miał służyć jedynie prokreacji. Znów ciężko wczuć się w sytuację katolików, którzy nie mieli w tej narracji żadnego prawa do decydowania o liczbie potomstwa czy nawet decydowania o życiu matki w sytuacji zagrażającej jej ciąży. Lektura tego rozdziału dostarcza wiedzy na temat procesu, który doprowadził do zaakceptowania kalendarzyka małżeńskiego jako jedynej dopuszczalnej formy planowania rodziny. Ponadto dowiemy się, jak duży wpływ ma religia na kwestię współczesnej edukacji seksualnej w Polsce. Część trzecia, mimo że najkrótsza, najbardziej mnie zaskoczyła. W mojej głowie funkcjonował całkiem inny obraz wsi i podejścia jej mieszkańców do seksu niż ten, który wyłania się choćby z dawnych ludowych przyśpiewek. Oczywiście wnioski płynące z tej części nie są oparte jedynie na nich.

Mimo tak interesującej tematyki podanej w miarę przystępnej dla laika formie, według mnie nie sposób przeczytać tej książki od deski do deski za jednym razem. Duża liczba cytatów, zwłaszcza tych z początku XX wieku, a co za tym idzie pisanych nieco innym niż współcześnie językiem, wymaga większego skupienia (kto zgadnie co to rzkomopłcenie?). Spora liczba nazwisk, dat i pojęć również się na to nakłada. Tematyczne podrozdziały znacznie ułatwiają poruszanie się po treści. Po lekturze dochodzę do wniosku, że najlepiej rzucić na całość okiem jeszcze raz, z większym zasobem wiedzy niż przy pierwszym podejściu.

W którym miejscu jesteśmy dzisiaj? Czy tam, gdzie młodzież końca PRL-u, czy zupełnie gdzie indziej? Czasy rzecz jasna się zmieniły, ale problemy dorastającej młodzieży pozostają te same. Kwestia tego, by dostarczyć im odpowiedniej wiedzy o zachodzących w nich procesach, uświadomić, że seks nie jest jedynie czynnością, a relacja z drugą osobą to duża odpowiedzialność, przy tym wszystkim nie popaść ze skrajności w skrajność, ciągle jest nierozwiązana. O tym, czy nasz obecny system jest pod tym względem bliżej niż dalej doskonałości, dowiecie się poświęcając czas tej książce. Jeśli nie chcecie, by Wasze dzieci czerpały wiedzę na temat seksu i budowania relacji od gwiazd Youtube'a czy z książek o wątpliwym morale trzeba wziąć sprawy we własne ręce, a sięgnięcie po ten tytuł może być pierwszym krokiem w tym kierunku. Ze swojej strony gorąco polecam.
coprzeczytalam.pl

Książka przedstawia ponad stuletnią historię istnienia zagadnienia edukacji seksualnej w Polsce. Z lektury dowiemy się między innymi jak wiele zmieniło się w tym czasie w podejściu do tego tematu, zarówno pod względem uświadamiania młodzieży, jak i w nauczaniu Kościoła, a także rzucimy okiem na wieś by przekonać się, w którą stronę tak naprawdę wiał wiatr surowej...