Po długim czasie znowu wróciłam do mojej ulubionej od ponad dekady autorki. Książki Lisy See mają to do siebie, że z jednej strony historia wydaje się być na początku autentyczna, ale później są dodawane zbiegi okoliczności, jeden po drugim, i książka zaczyna mieć wydźwięk bajkowy, więc porównałbym jej twórczość (czasami) do amerykańskiego filmu akcji. Bardzo podobało mi się skupienie się na kulturze Akhów. Uwielbiam się uczyć o innych kulturach i owa książka dała mi możliwość, aby po raz kolejny lepiej poznać nieznane. Miejscami opowieść wydawała mi się nużąca, jakby niektóre wątki były przeciągane na siłę, ale Lisa See wybrnęła z tego obronną ręką, biorąc pod uwagę końcówkę samej historii.

Po długim czasie znowu wróciłam do mojej ulubionej od ponad dekady autorki. Książki Lisy See mają to do siebie, że z jednej strony historia wydaje się być na początku autentyczna, ale później są dodawane zbiegi okoliczności, jeden po drugim, i książka zaczyna mieć wydźwięk bajkowy, więc porównałbym jej twórczość (czasami) do amerykańskiego filmu akcji. Bardzo podobało mi...

Część o zwyczajach Akhów bardzo interesująca. Późniejsze dzieje bohaterki trochę były nużące, na końcu już straciłam zainteresowanie.

Część o zwyczajach Akhów bardzo interesująca. Późniejsze dzieje bohaterki trochę były nużące, na końcu już straciłam zainteresowanie.

Lubię książki o kulturze Chin choć zawsze uderza mnie w nich sankcjonowane tradycją okrucieństwo. W "Kwiecie Śniegu" - tradycja krępowania stóp. W "Herbacianej Dziewczynie" okrucieństwo wobec dzieci - oparte na przesądach związanych np. z urodzeniem bliźniąt. Historia życia Li-yan, dziewczynki z plemienia Akhów, która podobnie jak reszta plemienia zarabia na życie zbierając liście herbaty. Podobno jest zdolna i nauczyciel widzi w niej potencjał na dalszą edukacje. dziewczynka dostaje się do szkoły 2go etapu, co jest osiągnięciem i wyróżnieniem. Niestety zakochuje się i ta miłość krzyżuje jej plany na wiele sposobów, min. rodzi nieślubną córkę, którą musi oddać. Pozostawiając dziecko zostawia jej też najcenniejszy skarb, płytkę herbaty, wytworzoną z liści wyjątkowego herbacianego drzewa. Książka oprócz opisywania losów Li-yan, to historia dotycząca uprawy herbaty i robienia na tym niezłych interesów, opowieść o ceremoniale parzenia. Dobrze się czyta, choc brakowało mi w niej emocji jakie wzbudził we mnie "kwiat Śniegu"

Lubię książki o kulturze Chin choć zawsze uderza mnie w nich sankcjonowane tradycją okrucieństwo. W "Kwiecie Śniegu" - tradycja krępowania stóp. W "Herbacianej Dziewczynie" okrucieństwo wobec dzieci - oparte na przesądach związanych np. z urodzeniem bliźniąt. Historia życia Li-yan, dziewczynki z plemienia Akhów, która podobnie jak reszta plemienia zarabia na życie zbierając...

Autorka korzystając ze swojego pochodzenia, licznych podroży do kraju przodków potrafi akcję książki umieścić w prawdziwie chińskich realiach, a to wcale nie łatwe. Chińska kultura jest całkowicie odmienna od naszej, zachodniej. W naszej kulturze biurokracja i sama postać urzędnika to synonim chaosu i niemocy decyzyjnej, tymczasem w Chinach urzędnik w ich rozumieniu, to osoba o statusie naszego arystokraty, bo arystokracji w Chinach nie ma i nigdy nie było, byli urzędnicy. Książka takie niuanse tłumaczy zachodniemu czytelnikowi, dlatego to fajna pozycja nie tylko rozrywkowa ale też edukacyjna, która dotyczy realnego czasu, miejsc, ludzi i ich zachowań. To też niesamowita historia zmian tego kraju w ostatnim ćwierćwieczu, zmian na lepsze choć trudno po tej książce bezrefleksyjnie myśleć o cenie tego "lepszego". Warto z filiżanką czerwonej herbaty.

Autorka korzystając ze swojego pochodzenia, licznych podroży do kraju przodków potrafi akcję książki umieścić w prawdziwie chińskich realiach, a to wcale nie łatwe. Chińska kultura jest całkowicie odmienna od naszej, zachodniej. W naszej kulturze biurokracja i sama postać urzędnika to synonim chaosu i niemocy decyzyjnej, tymczasem w Chinach urzędnik w ich rozumieniu, to...

Lisa See zachwyciła mnie już wcześniej znakomitą powieścią o kobiecej przyjaźni pt. „Kwiat Śniegu i sekretny wachlarz”, dlatego bez wahania wzięłam z półki „Herbacianą dziewczynę”, licząc na opowieść w podobnym stylu. I nie zawiodłam się. Kolejny raz dostałam świetnie opowiedzianą historię o kobietach w Chinach oraz o prastarych tradycjach i zmianach zachodzących w tym kraju pod koniec XX wieku. Autorka o chińskich korzeniach tym razem skupia się na specjalności Chińczyków, czyli herbacie, bo właśnie wokół jej produkcji i handlu kręci się akcja tej książki. Na pewno przygotowując się do pisania musiała wnikliwie zgłębić temat, dzięki czemu możemy poznać różne ciekawostki na temat tej rośliny i jej wpływu na gospodarkę oraz życie zwykłych ludzi. Jednocześnie Lisa See opisuje tu niezwykle poruszające zwyczaje górskich plemion, które jeszcze w latach 80. XX wieku żyły tak, jak ludzie przed setkami lat. Nie znali elektryczności, utwardzonych dróg, kanalizacji, oddawali cześć duchom i czcili rośliny i zwierzęta.
Bohaterką książki jest Li-yan, dziewczyna wywodząca się z biednej rodziny utrzymującej się z uprawy herbaty. Dzięki przybyłemu z miasta nauczycielowi zyskuje szansę na odmianę swojego losu, ale niefortunnie ulokowane uczucie i niechciana ciąża niweczą jej plany. Porzuca więc nieślubną córkę w miejskim sierocińcu, a sama wraca do rodziny, żeby przez całe życie tęsknić za utraconym dzieckiem. Jej życiowa historia jest bardzo ciekawa. Li-yan trafia do miasta, sama rozkręca herbaciany biznes, wychodzi za mąż i nieustannie szuka sposobu na odnalezienie porzuconej córki.
Autorka przeplata opowieść o Li-yan krótkimi informacjami o losach dziewczynki znalezionej w kartonowym pudle na ulicy i adoptowanej przez zamożne amerykańskie małżeństwo. Ona także czuje potrzebę odnalezienia swoich korzeni, o których nie wie nic, a jedyną wskazówką jest herbaciana płytka, z którą ją znaleziono.
Najciekawsze dla mnie były jednak fragmenty, w których autorka opisuje obyczaje i wierzenia ludu Akhów, żyjących w prowincji Yunnan. To nie do uwierzenia, że pod koniec XX wieku wierzono, że narodziny bliźniąt są dowodem działalności złych duchów, a takie dzieci to „ludzki odrzut” i jako taki trzeba go zlikwidować, a rodziców wygnać z wioski. Tak samo zresztą traktowano nieślubne dzieci, a za ich pozbycie się odpowiedzialni byli męscy krewni zhańbionej dziewczyny. Oczywiście nie ceniono sobie narodzin dziewczynek, a kobiety pełniły w rodzinach funkcje służebne, szczególnie te, które nie były matkami chłopców. Oprócz barbarzyńskich zwyczajów autorka opisuje również bardzo ładne tradycje: Święto Wiosny, Święto Huśtawki, czy obchody Nowego Roku.
Do żyjącej zgodnie z prastarymi tradycjami Akhów docierają jednak powoli echa nowoczesności, a przede wszystkim prowadzonej w tym czasie polityki zabraniającej posiadania więcej niż jednego dziecka. Nauczyciel Zhang nie trafił do wioski z własnej woli, ale został przymusowo tam przeniesiony z Pekinu za działalność antypaństwową, a szczytem marzeń każdego wieśniaka jest być grubym jak towarzysz Mao widoczny na plakatach w szkole. Główna bohaterka dopiero w mieście po raz pierwszy korzysta z toalety, widzi samolot i jedzie samochodem.
To świetna książka o przemianach w Chinach widzianych oczami kobiety i o zmianie roli kobiet w tym kraju. A przy okazji ciekawa historia o miłości macierzyńskiej i o poszukiwaniu swojej tożsamości. Polecam.

Lisa See zachwyciła mnie już wcześniej znakomitą powieścią o kobiecej przyjaźni pt. „Kwiat Śniegu i sekretny wachlarz”, dlatego bez wahania wzięłam z półki „Herbacianą dziewczynę”, licząc na opowieść w podobnym stylu. I nie zawiodłam się. Kolejny raz dostałam świetnie opowiedzianą historię o kobietach w Chinach oraz o prastarych tradycjach i zmianach zachodzących w tym...

Czuć w książce klimat starych plemion, fajnie przedstawione są w niej rytuały i to jaki wpływ ma modernizacja oraz sprawy polityczne. Jednak sama w sobie opowieść momentami przynudza i troszkę zbyt bajkowa historia jak dla mnie.

Czuć w książce klimat starych plemion, fajnie przedstawione są w niej rytuały i to jaki wpływ ma modernizacja oraz sprawy polityczne. Jednak sama w sobie opowieść momentami przynudza i troszkę zbyt bajkowa historia jak dla mnie.

Idealna książka dla wielbicieli chińskich obyczajów i kultury, a szczególnie fanów herbaty. Autorka poświęciła temu ostatniemu zagadnieniu ogrom pracy. Można dowiedzieć się jak i gdzie się ją uprawia by później rozpieszczała nasze kubki smakowe. Na tle jej powstawania śledzimy losy kobiety z ludu Akhów.

Idealna książka dla wielbicieli chińskich obyczajów i kultury, a szczególnie fanów herbaty. Autorka poświęciła temu ostatniemu zagadnieniu ogrom pracy. Można dowiedzieć się jak i gdzie się ją uprawia by później rozpieszczała nasze kubki smakowe. Na tle jej powstawania śledzimy losy kobiety z ludu Akhów.

Interesująca podróż, za to kocham ksiązki) pierwsze spotkanie z autorką i może nie będzie ostatnie

Interesująca podróż, za to kocham ksiązki) pierwsze spotkanie z autorką i może nie będzie ostatnie

Naprawdę dobra książka. Jak zwykle autorka nie zawiodła.

Naprawdę dobra książka. Jak zwykle autorka nie zawiodła.

Kolejny raz autorka zabrała mnie we wspaniałą, poruszającą i ciekawą podróż orientalną. Chiny, Yunnan, herbaciane pola… Nutka egzotyki, silna bohaterka, wciągająca fabuła. „Herbaciana dziewczyna” to świetnie napisana powieść obyczajowa.

Bardzo lubię prozę autorki i dobrą herbatę. Dla mnie ta książka była w sam raz. Przeczytałam ją z zainteresowaniem i przyjemnością. To była piękna podróż literacka.

„Czyż nie byłoby wspaniale spędzić resztę życia na podróżach po całym świecie, piciu herbaty i czytaniu wielkich poetów?”.

Cała recenzja na blogu: https://urocznica.pl/recenzja-herbaciana-dziewczyna-lisa-see/.

Kolejny raz autorka zabrała mnie we wspaniałą, poruszającą i ciekawą podróż orientalną. Chiny, Yunnan, herbaciane pola… Nutka egzotyki, silna bohaterka, wciągająca fabuła. „Herbaciana dziewczyna” to świetnie napisana powieść obyczajowa.

Bardzo lubię prozę autorki i dobrą herbatę. Dla mnie ta książka była w sam raz. Przeczytałam ją z zainteresowaniem i przyjemnością. To...