Willy Maitland i Guy Barnard poznają się w dość dziwnych okolicznościach w willi generała Josepha Kistnera na przedmieściach Bangkoku.

Dwadzieścia lat temu Kistner, wówczas pułkownik, był przełożonym ojca Willy, pilota samolotu, który uległ katastrofie na granicy Wietnamu i Laosu. Szczątków samolotu nigdy nie znaleziono, choć odkryto zwłoki jednego członka załogi i niezidentyfikowanego pasażera. Inny członek załogi po pięciu latach w niewoli Vietcongu wrócił do domu, ale dzień po powrocie popełnił samobójstwo. O Williamie Maitlandzie rodzinie nie udało się przez wszystkie minione lata niczego dowiedzieć. Teraz, na prośbę umierającej matki, Willy próbuje poznać jego losy na miejscu. Rozmowa z generałem niestety niczego nie wyjaśnia.

Natomiast dla Barnarda, antropologa zatrudnionego w wojskowym laboratorium identyfikacyjnym, mimo że byli umówieni Kistner w ogóle nie znajduje czasu. Nie pozostaje mu nic innego jak powrót do miasta, gdy spotyka zdenerwowaną Willy i proponuje, że podwiezie ją do hotelu. Wieczorem, przeglądając służbowe dokumenty, natyka się na nazwisko Maitlanda, i to nie w kontekście swoich regularnych służbowych obowiązków, czyli identyfikacji i przygotowania do transportu szczątków poległych w Wietnamie amerykańskich żołnierzy, lecz w związku ze zleconą mu, za sowite wynagrodzenie, misją specjalną. Ma ona polegać na odnalezieniu amerykańskiego zdrajcy o kryptonimie Friar Tuck.

Znajomość Willy i Guya oraz decyzja o wspólnym działaniu początkowo, w zamyśle obojga, opiera się na próbie wykorzystania partnera do osiągnięcia własnych celów. Ale bardzo szybko, już w Tajlandii, sytuacja wymyka się obojgu spod kontroli. Najwyraźniej inicjatywę chcą przejąć inni gracze i zaczyna się śmiertelna gra. Giną informatorzy Guya, na celowniku jest on sam i przede wszystkim Willy. Na kolejnych etapach, w Sajgonie, Hanoi i w odciętej od świata małej wiosce w dżungli niebezpieczeństwo coraz bardziej eskaluje. Prawie do końca tożsamość rozgrywających ten makabryczny kontredans nie jest znana …

Książka ukazała się w roku 1992, kiedy trauma po klęsce w Wietnamie łącznie z poszukiwaniem żołnierzy MIA, zaginionych w akcji, plasowały się nadal na topie amerykańskiej opinii publicznej. Na liście Guya Barnarda widnieje pięćset nazwisk osób, których szczątki trzeba zidentyfikować i przewieźć do kraju. (Wikipedia podaje obecnie liczby zbliżone do 2500.) Moim zdaniem Tess Gerritsen rozgrywa tę tematykę zręczniej niż pozostałości zimnej wojny w Europie w innej powieści z gatunku romantic suspense. Owszem, ostateczne ustalenia kto jest kim i dlaczego mogą bulwersować niektórych amerykańskich czytelników, ale podobnie jak cała fabuła spełniają one wymogi dobrej powieści sensacyjnej. Uważam, że pod względem kompozycji, stylu i budowania napięcia jest „Never Say Die”* powieścią bardziej dojrzałą niż niektóre książki autorki wydane kilka lat później.

Przyczynia się do tego rownież mniej nachalne prowadzenie wątku miłosnego. A postać Willy szczególnie mnie urzekła, zwłaszcza dzięki jej przemyśleniom na temat roli ojców i mężów, którzy z różnych powodów do rodzin nie wracają, a kobiety muszą nie tylko jakoś z tym żyć, ale ostatecznie zawsze wybaczają …

* Polskie wydania powieści noszą tytuły „Nigdy nie mów żegnaj” i „Prawo krwi”.

Willy Maitland i Guy Barnard poznają się w dość dziwnych okolicznościach w willi generała Josepha Kistnera na przedmieściach Bangkoku.

Dwadzieścia lat temu Kistner, wówczas pułkownik, był przełożonym ojca Willy, pilota samolotu, który uległ katastrofie na granicy Wietnamu i Laosu. Szczątków samolotu nigdy nie znaleziono, choć odkryto zwłoki jednego członka załogi i...

Czy może być książka słabą, gdy przeczytało się ją w dwa dni? Czy może być książka słabą, gdy opisy Azji zaciekawiają? Tak, to jest słaba książka, romans przygodowo - sensacyjny, gdzieś z pomysłami z "Rambo" w tle. To książka, którą dostałem na zasadzie - "ta książka ci się na pewno spodoba", oczywiście powiedziałem "tak", zamiast "nie". To był błąd. Niestety, nie polecam.

Czy może być książka słabą, gdy przeczytało się ją w dwa dni? Czy może być książka słabą, gdy opisy Azji zaciekawiają? Tak, to jest słaba książka, romans przygodowo - sensacyjny, gdzieś z pomysłami z "Rambo" w tle. To książka, którą dostałem na zasadzie - "ta książka ci się na pewno spodoba", oczywiście powiedziałem "tak", zamiast "nie". To był błąd. Niestety, nie...

Jak uwielbiam twórczość Gerritsen, tak tą książką bardzo mnie zawiodła. Tematyka wojenna, tym bardziej na terytorium Azji to zupełnie nie mój klimat. Chociaż książka jest krótka to męczyłam się z nią długo bo obiecałam sobie dotrzeć do końca.
Główni bohaterowie też mnie nie urzekli, wątek miłosny również był bez fajerwerków.
Chcesz to przeczytaj. Tymczasem ja się cieszę, że mam już to za sobą.

Jak uwielbiam twórczość Gerritsen, tak tą książką bardzo mnie zawiodła. Tematyka wojenna, tym bardziej na terytorium Azji to zupełnie nie mój klimat. Chociaż książka jest krótka to męczyłam się z nią długo bo obiecałam sobie dotrzeć do końca.
Główni bohaterowie też mnie nie urzekli, wątek miłosny również był bez fajerwerków.
Chcesz to przeczytaj. Tymczasem ja się cieszę,...

przyjemne romansidło

przyjemne romansidło

Książka na raz. Mimo, że uwielbiam Tess Gerritsen, ta książka mnie jakoś nie zachwyciła. Była OK.

Książka na raz. Mimo, że uwielbiam Tess Gerritsen, ta książka mnie jakoś nie zachwyciła. Była OK.

Lekka i przyjemna jednak jedna z najsłabszych Tess Gerritsen. Jest to sensacja pomieszana z romansem i dowcipem.

Lekka i przyjemna jednak jedna z najsłabszych Tess Gerritsen. Jest to sensacja pomieszana z romansem i dowcipem.

Romantyczne meh.

Romantyczne meh.

"Bohaterami zostają ci, którzy wcale tego nie chcą. Odwaga to nie jest brak strachu - to podjęcie działania w obliczu zagrożenia".

"Bohaterami zostają ci, którzy wcale tego nie chcą. Odwaga to nie jest brak strachu - to podjęcie działania w obliczu zagrożenia".

Zdecydowanie wolę powieści Gerritsen, które dzieją się w amerykańskich szpitalach, zwłaszcza bostońskim :) Ta 'wycieczka' do Wietnamu nie jest najbardziej udana. Znowu w słabszych powieściach autorki całość ratuje ciekawa akcja i jej zwroty.

Zdecydowanie wolę powieści Gerritsen, które dzieją się w amerykańskich szpitalach, zwłaszcza bostońskim :) Ta 'wycieczka' do Wietnamu nie jest najbardziej udana. Znowu w słabszych powieściach autorki całość ratuje ciekawa akcja i jej zwroty.

Zupełnie inna tematyka niż większość książek Gerritsen, ale akcja dobra.

Zupełnie inna tematyka niż większość książek Gerritsen, ale akcja dobra.