Działa Nawarony

Rzadko czytam książki o wojnie, ale akurat wpadła mi w ręce najklasyczniejsza książka MacLeana. I nie żałuję.

Cofam się myślami o trzynaście lat, kiedy robiłem notatkę z przeczytanej właśnie „Ściany”, zbioru opowiadań Wasila Bykaua. Pisałem wtedy, że te opowiadania są prawie jak haiku: bardzo minimalistyczne. Jeden wątek, jedna historia, oszczędnie nakreślone tło, ani jednego niepotrzebnego słowa.

Podobne wrażenie mam teraz myśląc o „Działach…”. Nie ma tu wielu planów, nieliniowej narracji, szerokiego grona bohaterów. Nie trzeba. Jest jeden epizod, który nie wydarzył się naprawdę w II wojnie światowej, ale mógł. Jedna niewielka, górzysta wyspa na Morzu Egejskim u wybrzeży Grecji, dwa wielkie ufortyfikowane działa na niedostępnych klifach i zagrażające bezpieczeństwu alianckich okrętów – i piątka straceńców, którym przypada w udziale zadanie niewykonalne: wysadzić działa Nawarony jak Kmicic kolubrynę, unieszkodliwiając po drodze cały garnizon uzbrojonych po zęby Niemców jak Kuklinowskiego.

Siła dział tkwi w ich niedostępności (klify na prawie całej wyspie opadają ku morzu pionowymi, niezdobytymi ścianami). Siła „Dział”, mam wrażenie, też tkwi w niedostępności Nawarony, jakby wyłączonej ze świata i istniejącej jako jedyna we własnym wycinku rzeczywistości. Dzięki temu sceny, których jesteśmy świadkami, opisywane przez MacLeana językiem nader plastycznym – oszczędnym, kiedy trzeba, to znów pełnym pietyzmu – mrożą krew w żyłach przy najdrobniejszym potknięciu bohaterów. Najzupełniej dosłownie jak przy wspinaczce górskiej: bo któż inny, jak nie wytrawni himalaiści, mieliby cień szansy w takim położeniu?

I jak przy wspinaczce górskiej, tak tu absolutne zaufanie jest kluczową sprawą. Śpiewa mi w głowie Wysocki:

Gdy nie skomlał, nie skarżył się,
choć pochmurny i zły, lecz szedł
i gdy nawet odpadłeś ty,
to on drżał, ale trwał;
jeśli z tobą jak w dym, tak gnał,
a na grani się śmiał –
wiesz, że możesz zaufać mu,
tak jak sobie byś mógł.

Dodatkowy bonus mam taki, że nie widziałem filmu, dzięki czemu mogłem sobie namalować w głowie własną Nawaronę, zamiast widzieć tę Thompsona.

Rzadko czytam książki o wojnie, ale akurat wpadła mi w ręce najklasyczniejsza książka MacLeana. I nie żałuję.

Cofam się myślami o trzynaście lat, kiedy robiłem notatkę z przeczytanej właśnie „Ściany”, zbioru opowiadań Wasila Bykaua. Pisałem wtedy, że te opowiadania są prawie jak haiku: bardzo minimalistyczne. Jeden wątek, jedna historia, oszczędnie nakreślone tło, ani...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Z niektórymi książkami jest trochę jak z wodą ognistą. Większość próbowała, niektórzy zasmakowali bardziej, inni może mniej, ale czasem wracają. Nieliczni odpadli po pierwszej próbie.

Ta lektura jest jak dobra Glenmorangie Signet w dżdżysty listopadowy wieczór. Rozgrzeje, pozostawi przyjemne uczucie w żołądku, a przełyk utuli. Do snu też ukołysze, trzeba jeno więcej szklanic.

Jeśli zaś ktoś zasmakował w innych uciechach życia, nie szkodzi. Do soku malinowego też podchodzi zacnie.

Z niektórymi książkami jest trochę jak z wodą ognistą. Większość próbowała, niektórzy zasmakowali bardziej, inni może mniej, ale czasem wracają. Nieliczni odpadli po pierwszej próbie.

Ta lektura jest jak dobra Glenmorangie Signet w dżdżysty listopadowy wieczór. Rozgrzeje, pozostawi przyjemne uczucie w żołądku, a przełyk utuli. Do snu też ukołysze, trzeba jeno więcej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dla każdego "miłośnika" czasów II wojny światowej pozycja zdecydowanie obowiązkowa. Co prawda wszyscy ekranizację znają, ale książki już zdecydowanie nie - bo umówmy się, wielu woli mieć wszystko podane na tacy. Alistair McLean udowadnia, że jest doprawdy utalentowanym pisarzem. Trochę przygodowa powieść, co zdecydowanie jej nie ujmuje, gdyż autor zadbał o czytelnika, żeby się nie zanudził na śmierć podczas obcowania z tym dziełem. Chłopcy zostają wybrani przez kapitana Jensena, by odwrócić bieg wydarzeń, co nie skutkuje tak naprawdę dobrze. Jak to się skończy? Dowiecie się po tym, jak przeczytacie, bo ja zdradzać fabuły nie będę.

Dla każdego "miłośnika" czasów II wojny światowej pozycja zdecydowanie obowiązkowa. Co prawda wszyscy ekranizację znają, ale książki już zdecydowanie nie - bo umówmy się, wielu woli mieć wszystko podane na tacy. Alistair McLean udowadnia, że jest doprawdy utalentowanym pisarzem. Trochę przygodowa powieść, co zdecydowanie jej nie ujmuje, gdyż autor zadbał o czytelnika, żeby...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

78/100/2020
O mój Boże. Gdzie ci mężczyźni?

78/100/2020
O mój Boże. Gdzie ci mężczyźni?

Pokaż mimo to

Cóż można pisać o książce która w sfilmowanej wersji jest jednym z kultowych filmów. Można powiedzieć tyle że warto przeczytać choćby z racji tego że fabuła odbiega troszkę od wersji filmowej

Cóż można pisać o książce która w sfilmowanej wersji jest jednym z kultowych filmów. Można powiedzieć tyle że warto przeczytać choćby z racji tego że fabuła odbiega troszkę od wersji filmowej

Pokaż mimo to

Sam autor - klasyk, pozycja literacka - klasyk II wojennej sensacji. Doskonale zarysowane postaci - znakomita historia - doskonały

Sam autor - klasyk, pozycja literacka - klasyk II wojennej sensacji. Doskonale zarysowane postaci - znakomita historia - doskonały

Pokaż mimo to

Niespodzianka.

No, tak… Tyle lat byłam przekonana, że to książka nie dla mnie. Gdy byłam w wieku średnionastoletnim chyba wszyscy moi koledzy zaczytywali się „Działami Nawarony” i łamiąc sobie języki na angielskich imionach i nazwiskach bohaterów (nikt z nas nie uczył się angielskiego) komentowali ich zmagania. Pamiętam pierwszy raz oglądaną adaptację filmową - i znowu komentarze i powroty do książkowych „Dział”. I porównywanie: czym się różnią, co było lepsze itp… I tak, jak niektórzy mieli z „Kubusiem Puchatkiem” cały czas wpychanym w ręce, a jednak nieprzeczytanym, tak ja miałam z „Działami Nawarony”. Nie dałam się zachęcić do lektury tej książki przez długie, długie lata… Byłam przekonana, że to przygodówka dla trochę większych chłopców.

Teraz zaczęłam czytać, żeby mieć ją z głowy, bo znowu (który to już raz?) znalazła się w zasięgu moich oczu i rąk. Zaczęłam czytać i po kilkudziesięciu stronach z zadowoleniem stwierdziłam, że moje przewidywania sprawdziły się. Tyle, że teraz wiedziałam, że to świetna przygodówka. Jeszcze podtrzymywałam wersję, że dla większych chłopców. Super herosi, niesamowite przygody, mrożące krew w żyłach sytuacje. II wojna światowa i straceńcza wyprawa pięciu wspaniałych podjęta dla ratowania życia ponad 1200 osób. Wartka akcja, ekstremalne warunki, męska przyjaźń. Rozumiałam, że może się podobać, może porwać, może ekscytować… Ale nie mnie.

Sama nie wiem kiedy, ale z pewnością jeszcze przed setną stroną, porwała mnie. Nie mogłam się od niej oderwać, przeżywałam zmagania bohaterów, kibicowałam ich misji. Śmiałam się sama z siebie, ze swoich założeń, z „samowykluczenia” z kółka miłośników „Dział”. Jeszcze raz potwierdziła się maksyma, że jak nie wiesz, to się dowiedz:)

Niespodzianka.

No, tak… Tyle lat byłam przekonana, że to książka nie dla mnie. Gdy byłam w wieku średnionastoletnim chyba wszyscy moi koledzy zaczytywali się „Działami Nawarony” i łamiąc sobie języki na angielskich imionach i nazwiskach bohaterów (nikt z nas nie uczył się angielskiego) komentowali ich zmagania. Pamiętam pierwszy raz oglądaną adaptację filmową - i znowu...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Działa Nawarony to pierwsza powieść wojenno-przygodowa, po którą sięgnęłam. Zdecydowanie tego nie żałuję.
Przed przeczytaniem tej książki, lecz tylko po poznaniu tytułu i opisu nie byłam przekonana do lektury, myślałam, że nudna, monotonna i zawiła treść zabiją we mnie chęć i radość z odkrywania ,,nowych" (opublikowano w 1957 roku) i jeszcze nieodkrytych przeze mnie literackich terenów. No a przecież MacLean'owskie dzieła to klasyk odmiany powieści sensacyjnej, zatem zagłębić się w nią niejako trzeba!

W Działach Nawarony spotykamy i poznajemy bliżej kilku bohaterów wybranych przez kapitana Jensena do wykonania misji mającej zmienić bieg wydarzeń (nawet i na skalę światową), która pozornie jest o charakterze straceńczym. Kapitan Mallory to najlepszy z najlepszych alpinistów i doświadczony żołnierz-twardziel. To on ma poprowadzić akcję w (naprawdę nieistniejącym) greckim miasteczku Nawarona. Ma pod sobą świetnych kompanów i specjalistów:

porucznik Andy Stevens - umie prowadzić statek, jest alpinistą pierwszej klasy, biegle mówi w starożytnej i współczesnej grece (to zamiłowany filohelenista), najmłodszy w grupie;
kapral Dusty Miller - geniusz w zakresie materiałów wybuchowych, silny, prezycyjny i groźny;
Casey Brown - znakomity mechanik, telegrafista;
Adrea - wybrano go wyłącznie dla ochrony i bezpieczeństwa, jakie potrafi zapewnić, maszyna do walki, cierpliwy człowiek. Z taką załogą nic nie powinno pójść źle. A jednak plan wysadzenia ogromnych dział niemieckich nie jest tak prosty do wykonania. Mężczyźni po drodze mają wiele kłopotów, ledwo uchodzą z życiem, muszą angażować swe nadludzkie siły. Nie zapominają przy tym o życzliwości, szczerości i papierosie, którego można zapalić w wolnej chwili.

Jeśli oglądałeś/aś już film (o takim samym tytule, nakręcony w 1961 roku na podstawie powieści) wiesz, jak skończy się historia bohaterów. Ale jeśli nie wiedziałeś/aś o tej książcę nic to... czy pod dowództwem Mallory'ego uda się zrealizować plan? do jakiego kroku posuną się bohaterowie? czy spotkają na swej drodze wroga, a może przyjaciół? czy któryś pożegna się z życiem? Na te pytania znajdziesz odpowiedzi po przeczytaniu jakże błyskotliwej, momentami humorystycznej powieści, w której wojna to tło wydarzeń nadające wszystkiemu kontekst, a przygody to niekończąca się podróż w nieznane.
Polecam
10/10

Działa Nawarony to pierwsza powieść wojenno-przygodowa, po którą sięgnęłam. Zdecydowanie tego nie żałuję.
Przed przeczytaniem tej książki, lecz tylko po poznaniu tytułu i opisu nie byłam przekonana do lektury, myślałam, że nudna, monotonna i zawiła treść zabiją we mnie chęć i radość z odkrywania ,,nowych" (opublikowano w 1957 roku) i jeszcze nieodkrytych przeze mnie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Działa Nawarony" to absolutna klasyka literatury sensacyjnej osadzona w realiach II wojny światowej. Akcja powieści toczy się w Grecji na nieistniejącej wyspie Nawarona. Głównym zadaniem komandosów jest wysadzenie dział na tej wyspie. Autor przedstawia ich dzielną walkę o przetrwanie i dotarcie do dział. Główni bohaterowie zmagają się ze swoimi słabościami, poznajemy ich psychikę, charaktery i usilne dążenie do celu.
Akcja toczy się bardzo szybko, nie można niczego przegapić, bo traci się wątek.
Polecam.

"Działa Nawarony" to absolutna klasyka literatury sensacyjnej osadzona w realiach II wojny światowej. Akcja powieści toczy się w Grecji na nieistniejącej wyspie Nawarona. Głównym zadaniem komandosów jest wysadzenie dział na tej wyspie. Autor przedstawia ich dzielną walkę o przetrwanie i dotarcie do dział. Główni bohaterowie zmagają się ze swoimi słabościami,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Typowy "klasyk".

Typowy "klasyk".

Pokaż mimo to