Wybrałam się w podróż pociągiem bez książki. Wiem, wiem - straszne. No i mam za swoje, bo oto na moim miejscu siedziała ona - "Temida, która umie kochać" (cokolwiek miał ten tytuł w zamyśle autorki znaczyć). No to przeczytałam, a teraz innych przestrzegam: nie czytajcie. Dlaczego? No cóż, choćby dlatego, że książka jest infantylna, że autorka upchnęła w niej wszystko: on, ona i płomienny romans. On: hiper przystojny, z ułańską fantazją, bogaty nieziemsko i zakochany tak, jak nikt nigdy wcześniej w nikim zakochany nie był. Trochę na bakier z prawem, ale co tam, to tylko dodaje mu (przecież) uroku (szczególnie, że obiekt jego westchnień, to pani adwokat...). Ona, rzeczona pani adwokat: krótkonoga, z grubym tyłkiem i cellulitem (tu autorka nieudolnie zamierzała upchnąć przesłanie do kobiet: wyglądasz tak jak moja bohaterka? To nic! Nie ma powodów do zmartwień. No cóż, każdy upycha to co umie i jak umie, choćby upychał w książce). Bohaterka ma, a jakżeby inaczej, "burzę czarnych, niesfornych loków" (skąd zamiłowanie piszących do tego, żeby większość ich bohaterów miała na głowie "burzę czarnych, niesfornych loków" - pojęcia nie mam, i nie miałoby to przecież znaczenia, gdyby autorka nie podkreślała tego faktu i nie nadawała mu znaczenia. Bez sensu? No tak, przecież piszę: nie czytać : ). Jest też - kolejny upchnięcie - przyjaciółka bohaterki, jak na czasy nam współczesne przystało - lesbijka. Zgodnie ze stereotypem gruba, wielka, tłusta. A właściwie jest to "przyjaciółka", bo jak z treści wynika, głównym motywem tej "przyjaźni" jest zdobyć - o nie, nie serce, tylko całkiem inną część ciała, pani mecenas. Paskudny wątek. Jest też morderca i morderstwo, są też roszczenia względem kamienic, jest też kwestia żydowska w innym wymiarze, tzw. trudne relacje rodzinne (znaczy miały być trudne i skomplikowane, wyszło jak inne wątki w tej książce). Jest córka nastolatka (ło matko! To o tym wątku) itd., itd., itd. Fakt, tzw. akcja płynie wartko (przynajmniej w pociągu),ale treść... Czy treść pisana kobiecą ręką, choćby było to romansidełko, musi być infantylna do granic? Boleśnie oczywista? Głupiutka po prostu?
W podsumowaniu: nie wsiadajcie nigdy do pociągu bez dobrej książki, bo zostaniecie pokarani czymś takim.

Wybrałam się w podróż pociągiem bez książki. Wiem, wiem - straszne. No i mam za swoje, bo oto na moim miejscu siedziała ona - "Temida, która umie kochać" (cokolwiek miał ten tytuł w zamyśle autorki znaczyć). No to przeczytałam, a teraz innych przestrzegam: nie czytajcie. Dlaczego? No cóż, choćby dlatego, że książka jest infantylna, że autorka upchnęła w niej wszystko: on,...

Książka bardzo lekka, wciągająca. Główna bohaterka - Julia jest prawnikiem, samotnie wychowującą córkę. Pragnie zmian, które nadejdą wraz z wyjątkowym zleceniem. Dzięki niemu pozna prawdę o własnej przeszłości, a nawet będzie miała szansę na miłość. To idealna propozycja na długi wieczór. ;)

Książka bardzo lekka, wciągająca. Główna bohaterka - Julia jest prawnikiem, samotnie wychowującą córkę. Pragnie zmian, które nadejdą wraz z wyjątkowym zleceniem. Dzięki niemu pozna prawdę o własnej przeszłości, a nawet będzie miała szansę na miłość. To idealna propozycja na długi wieczór. ;)

Książka lekka, łatwa i przyjemna. Bardzo szybko się czyta. Polecam jako książkę na weekend.

Książka lekka, łatwa i przyjemna. Bardzo szybko się czyta. Polecam jako książkę na weekend.