"Księżniczka z lodu" to naprawdę świetny kryminał. Od lektury ciężko się oderwać, nie ma choćby jednego fragmentu, który bym uznała za nużący. Sprawa jest bardzo złożona - kiedy już myślimy, że wszystko jest jasne, na jaw wychodzi coś nowego. Co prawda, pewnych rzeczy domyśliłam się wcześniej, ale samo rozwiązanie zagadki mnie zaskoczyło. Dodatkowo powieść przedstawia realia życia we Fjallbace i portretuje jej mieszkańców, zwłaszcza ich mentalność.
Były niestety pewne elementy, które mnie irytowały, np. opisy wybierania ciuchów przed randką (na szczęście były tylko dwa, jeden po drugim),to, jak Erika przejmowała się wyglądem (głównie swoim, ale nie tylko),a także częste sytuacje, w których jeden z bohaterów już się czegoś dowiedział, ale zostało to ujawnione dopiero później (chociaż rozumiem, że taki zabieg, poza irytowaniem, rozpala również ciekawość czytelnika, a o to przecież chodzi). Ostatecznie jednak nie ma to dla mnie większego znaczenia, gdyż całokształt jest bardzo udany.

"Księżniczka z lodu" to naprawdę świetny kryminał. Od lektury ciężko się oderwać, nie ma choćby jednego fragmentu, który bym uznała za nużący. Sprawa jest bardzo złożona - kiedy już myślimy, że wszystko jest jasne, na jaw wychodzi coś nowego. Co prawda, pewnych rzeczy domyśliłam się wcześniej, ale samo rozwiązanie zagadki mnie zaskoczyło. Dodatkowo powieść przedstawia...

Jak dla mnie zbyt wolno rozwijająca się akcja, zbyt mało pobocznych tropów w śledztwie, ale samo zakończenie na plus.

Jak dla mnie zbyt wolno rozwijająca się akcja, zbyt mało pobocznych tropów w śledztwie, ale samo zakończenie na plus.

Wreszcie zabrałam się za tę polecaną sagę. Nie jest to arcydzieło, ale bardzo przyjemnie się czyta pomimo wątków kryminalnych. Z ciekawością zagłębiam się w realia szwedzkiego życia.

Wreszcie zabrałam się za tę polecaną sagę. Nie jest to arcydzieło, ale bardzo przyjemnie się czyta pomimo wątków kryminalnych. Z ciekawością zagłębiam się w realia szwedzkiego życia.

“Księżniczka z lodu” to pierwsza książka z serii kryminałów autorstwa Camilli Läckberg, rozgrywająca się w malowniczym szwedzkim miasteczku Fjällbacka. Opowiada historię pisarki Eriki Falck, która po śmierci rodziców wraca do rodzinnego miasta i zostaje wciągnięta w śledztwo dotyczące tajemniczej śmierci swojej przyjaciółki z dzieciństwa, Alexandry.
W powieści należy docenić złożoną fabułę, łączącą elementy kryminału z obyczajową głębią, ukazującą życie mieszkańców Fjällbacki. Läckberg z sukcesem tworzy napięcie i stopniowo odsłania mroczne sekrety małego miasteczka, jednocześnie rozwijając relacje między bohaterami, co dodaje powieści dodatkowego klimatu.

Na pewno nie jest to kryminał w stylu, do którego przyzwyczaił nas, np. R. Mróz. Tu akcja toczy się wolno, bardzo wolno, a sprawa kryminalna jest odłożona jakby na drugi plan.

“Księżniczka z lodu” to pierwsza książka z serii kryminałów autorstwa Camilli Läckberg, rozgrywająca się w malowniczym szwedzkim miasteczku Fjällbacka. Opowiada historię pisarki Eriki Falck, która po śmierci rodziców wraca do rodzinnego miasta i zostaje wciągnięta w śledztwo dotyczące tajemniczej śmierci swojej przyjaciółki z dzieciństwa, Alexandry.
W powieści należy...

Długo się zabierałam za tę serię i mam mieszane uczucia. Niby kryminał, niby thriller, ale jakoś niezbyt trzymał w napięciu. Właściwie to jest bardziej obyczaj z romansem, z domieszką kryminału. Na dodatek nie bardzo zaskakujący, bo od razu wiedziałam, kim jest Julia - całkiem częsty motyw.
Problemy Eriki mocno rozpraszały główną sprawę. No nie oszukujmy się, ale jej uwagi o wadze, o majtkach, o siostrze i matce, nie wnoszą nic do sprawy i pokazują tylko, jak bardzo ta postać była niepewna siebie i swojej wartości, a miała czelność pouczać siostrę.
W mojej ocenie też było za dużo pobocznych wątków i perspektyw. To też mocno rozpraszało.
Ale za to opisy wspaniałych okolicznych widoków jak najbardziej na plus.
Ogólnie historia całkiem w porządku, ale w życiu nie powiedziałabym, że autorka to królowa gatunku. No nie bardzo.
Mimo to sięgam po kolejną część, licząc, że gdzieś jednak te wątki kryminalne wypłyną i będą chociaż odrobinę ciekawsze.

Długo się zabierałam za tę serię i mam mieszane uczucia. Niby kryminał, niby thriller, ale jakoś niezbyt trzymał w napięciu. Właściwie to jest bardziej obyczaj z romansem, z domieszką kryminału. Na dodatek nie bardzo zaskakujący, bo od razu wiedziałam, kim jest Julia - całkiem częsty motyw.
Problemy Eriki mocno rozpraszały główną sprawę. No nie oszukujmy się, ale jej uwagi...

Tytuł „królowej kryminału” na pewno nieadekwatny. Płytkie postacie, dialogi pełne frazesów, powierzchowne relacje między bohaterami. Nietrudno zaskoczyć rozwiązaniem końcowej zagadki, kiedy celowo ukrywa się, jakie poszlaki bohaterowie odnajdują…Jakieś to wszystko niewiarygodne, niepogłębione i proste (bonusem jest ta niby „komiczna” postać komendanta policji - w ogóle niepotrzebna, jak ktoś już wcześniej zauważył). A, No i główna bohaterka jak zawsze ma typowe „kobiece” problemy - byle tylko nie przytyć, włożyć modelujące majtki na spotkanie z facetem i ugotować mu dobrą kolację

Tytuł „królowej kryminału” na pewno nieadekwatny. Płytkie postacie, dialogi pełne frazesów, powierzchowne relacje między bohaterami. Nietrudno zaskoczyć rozwiązaniem końcowej zagadki, kiedy celowo ukrywa się, jakie poszlaki bohaterowie odnajdują…Jakieś to wszystko niewiarygodne, niepogłębione i proste (bonusem jest ta niby „komiczna” postać komendanta policji - w ogóle...

Ta historia ma w sobie bardzo dużo z obyczajówki. Właściwie to obyczajówka z doskokami na rozwiązywanie sprawy morderstwa i nie jest to typ historii, gdzie czytelnik też może ją rozwiązywać, dużo rzeczy się przed nami ukrywa. I klimat i postacie, wszystko wydaje się takie szare, ponure i jednolite, przez to nudne i wcale nie dodające klimatu.
Niektóre momenty w fabule brzmią wiarygodnie, a jednocześnie kompletnie nieprawdopodobnie, zachowania bohaterów i ich sposób myślenia też można mocno kwestionować. I absolutnie nie znoszę w poważnej historii, z przewijającymi się tematami jak gwałt czy pedofilia, wprowadzania karykaturalnych postaci i jest nim oczywiście szef komisariatu. Niczemu to nie służy, a książka komediowa to też nie jest.
Nie jest to żaden soczysty kryminał trzymający w napięciu - to dość nudnawa obyczajówka, która większą głębie dawała pobocznym wątkom niż głównej fabule. Dużo gadania i opisów o niczym.

Ta historia ma w sobie bardzo dużo z obyczajówki. Właściwie to obyczajówka z doskokami na rozwiązywanie sprawy morderstwa i nie jest to typ historii, gdzie czytelnik też może ją rozwiązywać, dużo rzeczy się przed nami ukrywa. I klimat i postacie, wszystko wydaje się takie szare, ponure i jednolite, przez to nudne i wcale nie dodające klimatu.
Niektóre momenty w fabule...

"Księżniczka z lodu" to mój pierwszy raz z twórczością Camilli Läckberg i muszę przyznać, że jestem zachwycona! Powieść wciągnęła mnie od pierwszej strony i trzymała w napięciu do samego końca.

Autorka w mistrzowski sposób buduje atmosferę tajemnicy. Podoba mi się, że każda postać jest dokładnie opisana, co ułatwia mi wyobrażenie sobie bohaterów i ich motywacji. Szczególnie doceniam umiejętność Läckberg do budowania napięcia – co jakiś czas zaskakuje nas nowymi odkryciami, które rzucają nowe światło na sprawę.

"Księżniczka z lodu" to nie tylko wciągający kryminał, ale również poruszająca historia o przyjaźni, miłości i stracie. Autorka z dużą wrażliwością opisuje przeżycia bohaterów, co sprawia, że nie pozostają one obojętne na czytelnika.

Zdecydowanie polecam tę książkę wszystkim miłośnikom kryminałów i thrillerów. Już nie mogę się doczekać, by sięgnąć po kolejną część serii!

Wciągająca fabuła
Dobrze skonstruowane postacie
Atmosfera tajemnicy i grozy
Poruszająca historia
Napięcie do samego końca

"Księżniczka z lodu" to mój pierwszy raz z twórczością Camilli Läckberg i muszę przyznać, że jestem zachwycona! Powieść wciągnęła mnie od pierwszej strony i trzymała w napięciu do samego końca.

Autorka w mistrzowski sposób buduje atmosferę tajemnicy. Podoba mi się, że każda postać jest dokładnie opisana, co ułatwia mi wyobrażenie sobie bohaterów i ich motywacji....

Bardzo polubiłam szwedzki kryminał właśnie dzięki tej autorce.
Póki co przeczytałam 4 cześci tej właśnie serii.
Bardzo przyjemnie się czyta, warto jednak na początku sprawdzić w jakiej kolejności czytać dane pozycje. Wtedy cała historia będzie spójna :)
Księżniczka z lodu jest właśnie tą pierwszą.

Bardzo polubiłam szwedzki kryminał właśnie dzięki tej autorce.
Póki co przeczytałam 4 cześci tej właśnie serii.
Bardzo przyjemnie się czyta, warto jednak na początku sprawdzić w jakiej kolejności czytać dane pozycje. Wtedy cała historia będzie spójna :)
Księżniczka z lodu jest właśnie tą pierwszą.

Cała historia była ok. Nie pasowało mi tylko kilka wątków, które na początku były bardzo rozbudowane ale na koniec o nich zapomniano i nie zostały rozwiązane. Mozliwe że zostaną rowiązane w kolejnych częściach.

Porównywanie do Katarzyny Puzyńskiej rozumiem, jednak polski klimat wydaje się fajniejszy.

Cała historia była ok. Nie pasowało mi tylko kilka wątków, które na początku były bardzo rozbudowane ale na koniec o nich zapomniano i nie zostały rozwiązane. Mozliwe że zostaną rowiązane w kolejnych częściach.

Porównywanie do Katarzyny Puzyńskiej rozumiem, jednak polski klimat wydaje się fajniejszy.