Książka porusza trudny temat przemocy wobec dzieci, ale jest fatalnie napisana. Jest chaotyczna, brak w niej chronologii, ciężko się połapać w wydarzeniach. Na dodatek zakończenie niczego nie wyjaśnia.

Książka porusza trudny temat przemocy wobec dzieci, ale jest fatalnie napisana. Jest chaotyczna, brak w niej chronologii, ciężko się połapać w wydarzeniach. Na dodatek zakończenie niczego nie wyjaśnia.

Niesamowicie poruszająca książka. Zostaje w człowieku na długo, i tak, męczy, wręcz chwilami dusi i sprawia, że czujemy obrzydzenie do całego świata. Świata dorosłych, który zezwala na krzywdę dzieci. Który podnosi na te dzieci rękę.
Aaron i Ania, to rodzeństwo, które może liczyć tylko na siebie. Ojciec nie żyje, a matka od lat targana jest epizodami depresyjnymi. Kiedy Celina trafia do szpitala, rodzeństwem zajmuje się ich ciotka Gabriela. Gustowny dom, piękne auto, bezdzietna, troskliwa ciotka. To wszystko na pokaz, bo wewnątrz mamy prawdziwy kryzys i dziecięcy dramat.
To opowieść o bezsilności i wielkim smutku.
Chociaż jest ciężka i trudna, to polecam ją każdemu.

Niesamowicie poruszająca książka. Zostaje w człowieku na długo, i tak, męczy, wręcz chwilami dusi i sprawia, że czujemy obrzydzenie do całego świata. Świata dorosłych, który zezwala na krzywdę dzieci. Który podnosi na te dzieci rękę.
Aaron i Ania, to rodzeństwo, które może liczyć tylko na siebie. Ojciec nie żyje, a matka od lat targana jest epizodami depresyjnymi. Kiedy...

"Dziewczynka, która widziała zbyt wiele" to bardzo poruszająca powieść o przywiązaniu do siebie dwojga rodzeństwa, Ani i Aarona. Dzieci większość czasu spędzają z ciocią, która opiekuje się nimi ze względu na powracające depresje ich matki, oraz na jej próby samobójcze, stara się im zastąpić normalny dom. Nie jest to dla niej rzeczą łatwą, bo Gabrysia jest kobietą, dla której liczy się sukces zawodowy. Dzieci stają się również przeszkodą w jej związku z pewnym malarzem o dość mocno sadystycznym podejściu do ludzi. Chłopak ciotki wyjątkowo upodobał sobie Aarona i zarówno pod nieobecność Gabrysi, jak i w jej obecności udowadniał rodzeństwu swoją wyższość. Pewnego dnia gdy w domu było rodzeństwo i ów Andrzej, Aaron został przez niego brutalnie pobity i wraz z Anią zamknięty w pokoju. Ten dzień na zawsze miał tkwić w ich pamięci, a to co się w nim wydarzyło zmieniło ich na zawsze...
W książce opisany jest szczegółowy i przejmujący obraz przeżyć rodzeństwa. Jest to historia dzieci, którym nikt nie pomógł choć doskonale było widać, że tego potrzebowali.
Pisarka potrafi świetnie przekazać uczucia, które towarzyszą postaciom, co sprawia że czytelnik coraz bardziej zagłębia się w fabułę i wraz z nimi przeżywa kolejne zdarzenia.
Język jest bardzo przystępny, co sprawia, że czyta się ją szybko, a to jest niewątpliwie potrzebne, ponieważ lektura wciąga, iż chce się jak najprędzej odkryć wszystkie sekrety bohaterów.
Powieść jest poruszająca, zmuszająca do refleksji, pozwala docenić własne szczęście i tragedię innych. To powieść o heroicznej próbie walki z traumatyczną przeszłością i przykład na to, że z każdej sytuacji można wyjść, po to by na nowo spróbować poukładać własne życie. Historia, która po raz kolejny kieruje nasze spojrzenie na domową przemoc, fizyczne i psychiczne znęcanie się, molestowanie seksualne i szereg innych dramatów, które rozgrywają się pod naszym nosem. Wystarczy chcieć wiedzieć i chcieć pomóc.
Gorąco polecam wszystkim, którzy są wrażliwi na ludzką krzywdę.

"Dziewczynka, która widziała zbyt wiele" to bardzo poruszająca powieść o przywiązaniu do siebie dwojga rodzeństwa, Ani i Aarona. Dzieci większość czasu spędzają z ciocią, która opiekuje się nimi ze względu na powracające depresje ich matki, oraz na jej próby samobójcze, stara się im zastąpić normalny dom. Nie jest to dla niej rzeczą łatwą, bo Gabrysia jest kobietą, dla...

Bardzo trudna lektura i ciężko się po niej otrząsnąć. Porusza do granic możliwości i pozostawia po sobie uczucie głębokiego niepokoju, że to nie tylko fikcja literacka, bo takie sytuacje zdarzają się w niejednym domu.

Bardzo trudna lektura i ciężko się po niej otrząsnąć. Porusza do granic możliwości i pozostawia po sobie uczucie głębokiego niepokoju, że to nie tylko fikcja literacka, bo takie sytuacje zdarzają się w niejednym domu.

Trudna książka. Niemniej jednak warta przeczytania. Warda porusza bardzo trudny temat przemocy domowej, depresji. Polecam

Trudna książka. Niemniej jednak warta przeczytania. Warda porusza bardzo trudny temat przemocy domowej, depresji. Polecam

Konkretna, dobrze opowiedziana historia. Trudno będzie ją zapomnieć.

Konkretna, dobrze opowiedziana historia. Trudno będzie ją zapomnieć.

Książka pełna emocji ,ale czasami poplątana, autorka zmienia czas trwania akcji , czasami nie wiadomo gdzie akurat dzieje się akcja książki. Poruszone są trudne tematy, po takiej lekturze czuję złość , nie mieści mi się w głowie jak takie wydarzenia mogą mieć miejsce . Nie jest to lektura do poduszki, ze względu na przeżycia bohaterów, która na pewno na długo pozostanie w mojej pamięci, nie wiem czy chcę jeszcze czytać książki o tej tematyce,dla mnie to była trudna lektura.

Książka pełna emocji ,ale czasami poplątana, autorka zmienia czas trwania akcji , czasami nie wiadomo gdzie akurat dzieje się akcja książki. Poruszone są trudne tematy, po takiej lekturze czuję złość , nie mieści mi się w głowie jak takie wydarzenia mogą mieć miejsce . Nie jest to lektura do poduszki, ze względu na przeżycia bohaterów, która na pewno na długo pozostanie w...

Bardzo chaotycznie przedstawiona zmyślona sytuacja. Momenty naiwnie i głupie. Pisarka pod koniec bardzo mieszała sytuacje i style pisania, że trudno było to słuchać. Pisarka naprzemiennie zmienia styl pisania z czasu przeszłego na teraźniejszy w pierwszej osobie co dodatkowo wprowadza chaos. Z tego co widzę, wszystkie książki tak pisze wiec jest to moja pierwsza a zarazem ostatnia książka tej autorki.

Bardzo chaotycznie przedstawiona zmyślona sytuacja. Momenty naiwnie i głupie. Pisarka pod koniec bardzo mieszała sytuacje i style pisania, że trudno było to słuchać. Pisarka naprzemiennie zmienia styl pisania z czasu przeszłego na teraźniejszy w pierwszej osobie co dodatkowo wprowadza chaos. Z tego co widzę, wszystkie książki tak pisze wiec jest to moja pierwsza a zarazem...

Trochę męcząca, niektóre fragmenty mnie znużyły.

Trochę męcząca, niektóre fragmenty mnie znużyły.

Opowieść o dwójce niekochanych dzieci, uwikłanych w problemy dorosłych i radzących sobie z tym, jak umieją.

Opowieść o dwójce niekochanych dzieci, uwikłanych w problemy dorosłych i radzących sobie z tym, jak umieją.