Książka byłaby przyjemniejsza, gdyby główny bohater nie był takim snobem, albo jak kto woli januszem.

Książka byłaby przyjemniejsza, gdyby główny bohater nie był takim snobem, albo jak kto woli januszem.

Ta książka spodoba się miłośnikom filozofii , do których ja nie należę . Jeżeli chodzi o intrygę kryminalną , to jej nie ma . Owszem są policjanci , jest podejrzany , a nawet jest ofiara , ale intrygi kryminalnej brak . Powieść opowiada obyczajową historię o tym jak podejrzenia demolują życie głównego bohatera i jego rodziny . Ponieważ rzeczony podejrzany jest profesorem filozofii , to autor pozwolił sobie ciągłe i irytujące ; dywagacje natury egzystencjalnej oraz niekończące się rozważania semantyczne . Osobiście nie traktuję filozofii poważnie i stawiam ją między dadaizmem i gawędziarstwem ludowym . Dla wiedzy ewentualnych adwersarzy dodam , że zaliczyłem dwa semestry tego bezsensownego przedmiotu i mam pojęcie o czym mówię . Wracając do powieści , zakończenie jest tak samo nijakie i beznadziejne jak całość .
Przeczytałem i nie polecam .

Ta książka spodoba się miłośnikom filozofii , do których ja nie należę . Jeżeli chodzi o intrygę kryminalną , to jej nie ma . Owszem są policjanci , jest podejrzany , a nawet jest ofiara , ale intrygi kryminalnej brak . Powieść opowiada obyczajową historię o tym jak podejrzenia demolują życie głównego bohatera i jego rodziny . Ponieważ rzeczony podejrzany jest profesorem...

Książka z jakby nowego gatunku. Taki thriller , w którym nie ma się czego bać. Lub kryminał, w którym nie ma morderstwa. A może dramat, w którym nic się nie wydarzyło. Rzecz inna , niż wszystkie, To książka o morderstwie , które nie wiadomo, czy było. A raczej rozważania na temat, co by było, gdyby morderstwo, którego nie było, było morderstwem. Hm... Inaczej mówiąc rzecz widziana z drugiej strony. Od strony podejrzanego, a nie mordercy. Niby dziwne, ale w wersji audiobooka rewelacyjna interpretacja Jakuba Wieczorka dodała książce pazura. Wręcz widziałam oczami wyobraźni film na podstawie książki, nawet aktorów już obsadziłam. W roli profesora Harrison Ford w wieku około 40 lat. W roli jego żony Susan Sarandon w tym samym wieku. A w roli detektywa aktor, którego nazwiska nie pamiętam. Taki gość w wygniecionym prochowcu z jednym sztucznym okiem. Teraz sobie przypomniałam -Peter Falk chyba w tym samym wieku . No, myślę że byłby niezły ten film. A książkę w wersji audio polecam dla wszystkich, którzy niekoniecznie tęsknią za krwią, przemocą i ofiarami.

Książka z jakby nowego gatunku. Taki thriller , w którym nie ma się czego bać. Lub kryminał, w którym nie ma morderstwa. A może dramat, w którym nic się nie wydarzyło. Rzecz inna , niż wszystkie, To książka o morderstwie , które nie wiadomo, czy było. A raczej rozważania na temat, co by było, gdyby morderstwo, którego nie było, było morderstwem. Hm... Inaczej mówiąc...

Na pewno nie jest to kryminał ani thriller.
Książka zawiera opis niezwykłej próby, której zostaje poddany wykładowca filozofii, porządkujący swoje życie, choć może mimowolnie, zgodnie z poglądami Ludwiga Wittgensteina, zwłaszcza tymi przedstawionymi w "Traktacie logiczno-filozoficznym".
Człowiek obdarzony analitycznym, czasem do przesady, umysłem, dużą wyobraźnią i darem precyzyjnego wypowiadania się. Ta ostatnia cecha sprawia, że jego kontakty z otoczeniem, w tym najbliższymi, są nacechowane trudnościami - logiczność uwag jest odbierana często jako sarkazm lub ironia.
Tych cech nie chce w sobie zmieniać, wyznaje przypisane przez Platona w "Obronie Sokratesa" temu ostatniemu twierdzenie: "Zycie bez namysłu nad nim niewarte jest przeżywania".
Bohater staje przed koniecznością skonfrontowania się z rzeczywistością, poddania ocenie innych i rozstrzygnięcia tego, co jest prawdą i jak opisać ją w relacji do rzeczywistości.
Nic w tej książce nie jest jednoznaczne i nie ma w niej ostatecznego rozstrzygnięcia.
Autor pozostawia je czytelnikowi, w końcu książka bez namysłu nad nią niewarta jest przeczytania.

Na pewno nie jest to kryminał ani thriller.
Książka zawiera opis niezwykłej próby, której zostaje poddany wykładowca filozofii, porządkujący swoje życie, choć może mimowolnie, zgodnie z poglądami Ludwiga Wittgensteina, zwłaszcza tymi przedstawionymi w "Traktacie logiczno-filozoficznym".
Człowiek obdarzony analitycznym, czasem do przesady, umysłem, dużą wyobraźnią i darem...

Okładka bardzo wciągająca i intrygująca
Z zainteresowaniem czytałam ten thriller psychologiczny.
Bardzo świetna fabuła,szybka akcja,trzymająca w napięciu książka.
Ciekawy,mocny thriller psychologiczny.

Okładka bardzo wciągająca i intrygująca
Z zainteresowaniem czytałam ten thriller psychologiczny.
Bardzo świetna fabuła,szybka akcja,trzymająca w napięciu książka.
Ciekawy,mocny thriller psychologiczny.

Co łączy pisarza Jakuba Małeckiego z aktorem Guy’em Pearcem?

Łączy ich George Harrar i jego książka Sieć podejrzeń (tytuł oryginału: The Spinning Man),wydana po raz pierwszy w 2003 roku. Polskie wydawnictwo Wielka Litera sięgnęło po nią w 2017 roku, powierzając tłumaczenie Jakubowi Małeckiemu. Rok wydania nie jest przypadkowy, gdyż książka doczekała się ekranizacji – 6 kwietnia 2018 roku premierę miał film o identycznym tytule z fabułą na podstawie książki, gdzie tytułową postać zagrał Guy Pearce, a towarzyszą mu na ekranie Pierce Brosnan, Minnie Driver i Odeya Rush.

Bohaterem książki jest Evan Birch. Prywatnie mąż i ojciec bliźniaków. Zawodowo profesor filozofii, zafascynowany dziełami i życiem Ludwiga Wittgensteina. Człowiek, który pewnego dnia zostaje zatrzymany przez policje w związku z podejrzeniem o porwanie i zabójstwo młodej dziewczyny. Wokół jego postaci krok po kroku mityczny pająk tka swoją sieć, w której miota się bohater. Wydaje się że cały świat jest przeciwko niemu i nikt mu nie wierzy, nawet najbliżsi. Na własnej skórze doświadcza Wirgiliuszowego „Facilis descensus Averno”, łatwo jest zstąpić do piekieł.
Sprawę zaginięcia dziewczyny prowadzi detektyw Robert Malloy, który wchodzi w specyficzną relację z głównym podejrzanym, profesorem Birchem. Sporo miejsca w książce zajmują rozważania filozoficzne, poświęcone filozofii i Wittgensteinowi w szczególności. W konsekwencji czytelnik ma do czynienia z dziełem w formacie kryminalno-filozoficznym, gdzie kryminał niekoniecznie jest kryminałem a dzieło filozoficzne niekoniecznie traktatem.
Atutem lektury jest tok narracji, który właśnie z procesem tkania mogę kojarzyć i przypomina wolno zaciskająca się na ofierze pętlę. Słownictwo również rodem z akademickich korytarzy, co tworzy swoistą atmosferę lektury. Autor prowadzi czytelnika do jedynego możliwego wywodu, przecież „Człowiek zastanawia się nad jakimś głębszym związkiem pomiędzy dwiema całkowicie odmiennymi rzeczami, a potem słyszy najprostszą z możliwych odpowiedź.” Pewnie otrzymamy odpowiedź prostą, ale jej prostota zaskoczyła mnie całkowicie.
Po lekturze nie będę myślał, że później przeczytam W poszukiwaniu utraconego czasu. Z początkowej obawy wykuło się oczekiwanie na dalszy bieg wydarzeń.

Co łączy pisarza Jakuba Małeckiego z aktorem Guy’em Pearcem?

Łączy ich George Harrar i jego książka Sieć podejrzeń (tytuł oryginału: The Spinning Man),wydana po raz pierwszy w 2003 roku. Polskie wydawnictwo Wielka Litera sięgnęło po nią w 2017 roku, powierzając tłumaczenie Jakubowi Małeckiemu. Rok wydania nie jest przypadkowy, gdyż książka doczekała się ekranizacji – 6...

Książka jest arcytrudna do zrecenzowania. Można jej dać 9 gwiazdek, ale i równie dobrze 3.
Jest niejednoznaczna, dziwna i niepoddająca się łatwym wyrokom. To książka, która uwiera i do której się wraca. Ja na pewno wrócę, bo oprócz tego, że nie dostałam odpowiedzi, czy profesor był winny to jeszcze parę pytań zostało w zawieszeniu.
Swoiste połączenie filozofii z kryminałem. Atmosfera wokół głównego bohatera zagęszcza się a rodzina staje się coraz bardziej nieufna. Nad tym wszystkim duch Wittgensteina.
Mnie się podobało :) Świetne były bliźniaki (? - znak zapytania dla tych, co przeczytali) profesora. Wpierw wydały mi się lekko przemądrzałe i w swej mądrości nierzeczywiste, ale potem polubiłam te postaci.

Reasumując: bardzo polecam. Dobry trening dla umysłu.

Książka jest arcytrudna do zrecenzowania. Można jej dać 9 gwiazdek, ale i równie dobrze 3.
Jest niejednoznaczna, dziwna i niepoddająca się łatwym wyrokom. To książka, która uwiera i do której się wraca. Ja na pewno wrócę, bo oprócz tego, że nie dostałam odpowiedzi, czy profesor był winny to jeszcze parę pytań zostało w zawieszeniu.
Swoiste połączenie filozofii z...

Jedna z lepszych książek, jakie ostatnio czytałam. Trudno mi ją zaklasyfikować. Określenie jej thrillerem zdecydowanie wprowadza w błąd. Nie jest to książka trzymająca w napięciu, nie ma gwałtownych zwrotów akcji. To raczej powoli rozwijająca się intelektualna gra. Stawia pytania, ale nie daje na nie odpowiedzi. Tak jak w życiu, nie zawsze potrafimy odróżnić prawdę od kłamstwa. Do tego błyskotliwe dialogi ze sporą dawką filozoficznych rozważań.
Książka nie dla wszystkich, ale jeśli ktoś wczuje się w klimat, może być wspaniałą intelektualną przygodą.

Jedna z lepszych książek, jakie ostatnio czytałam. Trudno mi ją zaklasyfikować. Określenie jej thrillerem zdecydowanie wprowadza w błąd. Nie jest to książka trzymająca w napięciu, nie ma gwałtownych zwrotów akcji. To raczej powoli rozwijająca się intelektualna gra. Stawia pytania, ale nie daje na nie odpowiedzi. Tak jak w życiu, nie zawsze potrafimy odróżnić prawdę od...

Szanowany wykładowca filozofii w Pearce College, Evan Birch, zostaje oskarżony o zabójstwo szesnastoletniej cheerleaderki, Joyes Bonner. Ale on jej nie zna! A może spotkał ją jednak. Nie, na pewno nie. Są świadkowie. To niemożliwe, a jednak…. I tak to się kręci powoli przeplatane cytatami z ulubionego filozofa Bricha, Ludwiga Wittgensteina. Ludwig Wittgenstein miał sekretne życie, czy ma je również Evan Birch? Do tego rozmowy o czasie i przestrzeni, o tym co realne a co jest zaledwie snem. Ciekawe, ale chwilami nużące. Niesamowici są dziesięcioletni bliźniacy profesora, dlatego, że są ponad wiek mądrzy i do tego przesiąknięci filozofią, bo tato nawet im nie odpuszcza. Evan jest zaniepokojony tym co się wokół niego dzieje. Przedmioty zmieniają swoje położenie, inne znajduje w swoich kieszeniach a nie pamięta, by je tam wkładał. Birch analizuje wszystko i denerwuje się, tym bardziej że pojawiają się dowody, że był na miejscu zbrodni. A on nic nie pamięta. Tato, fajnie by było gdybyś ty też miał swojego złego bliźniaka, mówi do niego syn. Hmmm, kto wie? Może ma? A może to jego złe alter ego jak w opowieści „ Doktor Jekyll i pan Hyde”? Kto stoi za uprowadzeniem i śmiercią dziewczyny? No właśnie, kto?

Szanowany wykładowca filozofii w Pearce College, Evan Birch, zostaje oskarżony o zabójstwo szesnastoletniej cheerleaderki, Joyes Bonner. Ale on jej nie zna! A może spotkał ją jednak. Nie, na pewno nie. Są świadkowie. To niemożliwe, a jednak…. I tak to się kręci powoli przeplatane cytatami z ulubionego filozofa Bricha, Ludwiga Wittgensteina. Ludwig Wittgenstein miał...

Raz na wozie, raz pod wozem. Po mrokach średniowiecza, blask odrodzenia. Mam nadzieję, że na lekcjach języka polskiego sinusoida Krzyżanowskiego jest omawiana już tylko jako ciekawostka, ale kto wie? Za moich czasów, ten bzdurny podział był traktowany jako najprawdziwsza prawda. Szczęściem człowiek "mądrzeje" z wiekiem i zaczyna myśleć deczko bardziej samodzielnie. Ale jak się coś porządnie utrwali, to już tak trwa utrwalone i odporne na wszelkie uszkodzenia. I ja tak właśnie, kiedy coś odbywa się wedle schematu dobre- złe, myślę o tej nieszczęsnej sinusoidzie...

Zła książka- dobra książka- zła książka- dobra książka. Tak to mniej więcej ostatnio przebiegało. I tak, jak oczywistym jest, że po baroku MUSIAŁO (przecież nie miało innego wyjścia:) nastąpić oświecenie, tak ja po przeczytaniu okropnego "Belfra" MUSIAŁAM (choć odbyło się to drogą losowania) sięgnąć po książkę dobrą. A "Sieć podejrzeń" jest bardzo dobra- świetne napisana, idealnie zrównoważona. Jak na dreszczowiec, jest też dość subtelna. Oznacza to, że dreszcze nie będą aż tak mocne, jak w przypadku rasowego, mocnego thrillera. To będą dreszcze raczej na poziomie mrocznej obyczajówki. Ale w żaden sposób nie chcę wartościować obu tych kategorii. Każda z nich jest w porządku. A omawiana historia reprezentuje bardzo wysoki poziom.

Evan to wykładowca uniwersytecki, właśnie wydał pierwszą książkę, ma wspaniałą żonę i dwoje dzieci. Jego bardzo poukładane i dość szczęśliwe życie, nagle zostaje zagrożone. To początek tytułowej sieci. Evan zostaje oskarżony o porwanie pewnej młodziutkiej dziewczyny. To, co początkowo wydaje się być jedynie fatalną pomyłką, z biegiem czasu okazuje się być coraz bardziej prawdopodobne.

Akcja snuje się w zwolnionym tempie. I właściwie to tempo nie zmienia się do końca. Można by uznać, że jest to wada, ponieważ od dreszczowca oczekujemy jednak pewnego postępującego dynamizmu. Ale tutaj tego nie ma. Moim zdaniem jest to przemyślany i udany zabieg. Wszystko toczy się powoli, życie biegnie swoim utartym szlakiem, wszyscy robią co nich należy. Tylko od czasu do czasu, ktoś nam wbija cieniutką igiełkę w nieoczekiwanym miejscu. Takie niegroźne szczypanko, o którym zaraz się zapomni. Potem kolejne, i kolejne. Za którymś razem w końcu nasuwa się przypuszczenie, że coś jest nie tak. Ale w żaden sposób nie można się domyślić z której strony dochodzą nas niepokojące odgłosy. Popłynęłam odrobinkę i udało mi się stworzyć kilka bardzo skomplikowanych scenariuszy zakończenia. Za każdym razem, gdy na jaw wychodził nowy fakt, ja już miałam gotowy pomysł na rozwiązanie:). Niestety nic z tego nie wyszło...

Historię poznajemy z punktu widzenia Evana, więc jest ona okraszona licznymi rozważaniami natury filozoficznej. Bohater jest specjalistą od kwestii moralności, i wielkim fanem Wittgensteina, dlatego jego dywagacje zawsze mają, mniej lub bardziej, akademicki wymiar. Według mnie, było to arcyciekawe, ponieważ skutecznie utrudniało rozwikłanie zagadki. Powstało kilka warstw, przez które należało się przebić, żeby dotrzeć do sedna. Jedną stanowiły suche fakty, bezdyskusyjne ślady, tropy, które nie ulegały żadnym wątpliwościom. Po drugie, obserwujemy samego Evana i jego rodzinę, dostrzegając pewne zgrzyty i niekonsekwencje, w tym niemal idealnym, sielankowym świecie ludzi zamożnych, wykształconych i zadowolonych z życia. Na końcu zaś, wszelkie sytuacje i fakty, zostają przefiltrowane przez umysł profesora. I nigdy nie wiemy do końca, na ile jego słowa są zupełnie własne, a na ile stanowią część akademickiej teorii.

To jest według mnie ta właściwa "sieć"- skomplikowana, zagmatwana, tu zaciemniona, tam zbyt jaskrawo oświetlona kompozycja faktów, domysłów, dążeń. Podejrzeń przybywa, i każdy z otaczających Evana ludzi, interpretuje je i przetwarza na własna modłę. Czy "prawda" ma szansę przebić się przez te wszystkie poziomy? I co to będzie za "prawda"- jedyna słuszna czy jedynie subiektywna?

Właśnie, właśnie. Kategorie prawdy i nie- prawdy, tak jak dobra i zła są przecież nieostre, niejasne, nieoczywiste. Każdy filozof wam to powie:P. Zło wcale nie musi być tak złe, jak powinno, a dobra książka, aż tak dobra jakby się wydawało. Dlatego też sądzę, że zakończenie historii, wielu czytelników może zupełnie rozczarować. Ja też w pierwszym odruchu byłam odrobinę zaskoczona. Ale jakby się tak głębiej zastanowić, ma to sens i cel. Nie będę zdradzać moich finalnych rozkmin, żeby nie psuć przyjemności z czytania. Ale zachęcam gorąco do własnych analiz, bo jest nad czym myśleć! Polecam!

http://hanazaczytana.blogspot.com/2017/09/o-surrealizmie-istnienia-czyli-czy-dwie.html

Raz na wozie, raz pod wozem. Po mrokach średniowiecza, blask odrodzenia. Mam nadzieję, że na lekcjach języka polskiego sinusoida Krzyżanowskiego jest omawiana już tylko jako ciekawostka, ale kto wie? Za moich czasów, ten bzdurny podział był traktowany jako najprawdziwsza prawda. Szczęściem człowiek "mądrzeje" z wiekiem i zaczyna myśleć deczko bardziej samodzielnie. Ale jak...