Totalnie nie spodziewałam się kontynuacji losów Jennifer. Pierwowzór jest świetną książką. Zakończenie pozostało otwarte co sugerowało zakończenie tej historii. A tu po dekadzie druga część. Ucieszyłam się ponieważ o życiu Jennifer myślałam wielokrotnie po odłożeniu książki na półkę.
To co mnie zdziwiło to fakt, że w książce między częściami upłynęły zaledwie 2 lata. Szczerze myślałam, że będą tam jej losy jako dwudziesto lub trzydziesto parolatki. Ale wczytując się zrozumiałam czemu tak postanowiono. Kate zmienia się nie do poznania. To ciekawe jak z każdą nową tożsamością zmienia się również jej osobowość. W tej części trudno ją polubić jeśli ktoś nie czytał poprzedniej. Wydarzenia z udziałem Rosie i Frankiego mają ogromny wpływ na jej zmianę to jak bardzo się na nich zawiodła. Przebieg wydarzeń z Rosie przewidziałam czytając pierwowzór.
Jennifer znowu podejmuje pochopne decyzje których konsekwencji nie bierze pod uwagę. Co generuje kolejne katastrofy.
Nie spodziewałam się powrotu do wydarzeń z pierwszej części z sali rozpraw i przesłuchań. I choć miałam o Carol Jones niską opinię po pierwowzorze, nie sądziłam, że okaże się jeszcze większą egoistką. Tak naprawdę jej zainteresowanie Jenny wynikało z krycia własnego tyłka. Nawet wtedy nie potrafiła być matką. Dziwi mnie to, że po tym wszystkim Jennifer kryje ją do samego końca. W prawdzie sprawa zdjęć w jakimś stopniu zostaje przez nią ujawniona. Choć dalej bez udziału Carol i powodu zbrodni.
W pierwszej części Jennifer jest otoczona przez ochronny kokon w postaci 3 kobiet których pracą jest zapewnienie jej bezpieczeństwa. W tej z kolei odkrywa brutalną rzeczywistość swojego położenia. Skład kokonu się zmienia i nie jest już tak przychylnie do niej nastawiony. Od tej części bije większa samotność i odosobnienie. Jenny nie ma nikogo takiego od serca. Ludzie którym ufała albo ją zawiedli albo zmienili stanowisko dla nich to tylko praca: jej życie.
Zaskoczyła mnie końcówka. Wybór Jennifer, ale może właśnie o to chodzi wcześniej zawsze ktoś podejmował za nią decyzje (Carol, nauczyciele, kurator itd) bądź usiłował to zrobić (Frankie). Wreszcie chciała zrobić to sama. Nie wiem na ile liczyła się z tym jak to wpłynie na jej dalsze życie. Ale tego się już nie dowiem.
Czuję niedosyt mam wrażenie, że historia została zaledwie liźnięta.

Totalnie nie spodziewałam się kontynuacji losów Jennifer. Pierwowzór jest świetną książką. Zakończenie pozostało otwarte co sugerowało zakończenie tej historii. A tu po dekadzie druga część. Ucieszyłam się ponieważ o życiu Jennifer myślałam wielokrotnie po odłożeniu książki na półkę.
To co mnie zdziwiło to fakt, że w książce między częściami upłynęły zaledwie 2 lata....

Chyba oczekiwałam czegoś więcej.

Chyba oczekiwałam czegoś więcej.