Pomrok powrócił z Krain Cienia...

Faerimmowie oblegają Evereskę, celem zdobycia magicznego mythala. Ma być on dla nich pożywieniem, po tym, jak tkacze cienia z Pomroku zamknęli ich w okolicy magiczną muszlą cienia. Jeszcze trochę i wymęczone siły Evereski padną z głodu, pomimo tego, że towarzyszy im Khelben Arunsun.

Pomrok stara się przyciągnąć sojuszników i w tym celu prowadzi rozmowy w Waterdeep, czy w Cormyrze. Kiedy Zamaskowani Lordowie i Stalowa Regentka dowiedzą się, że Pomrok roztapia Wielki Lodowiec, żeby przywrócić Anauroch splendor Netherilu sprzed kilku stuleci, do żadnych sojuszy nie dojdzie. Upokorzony Telamont Thantul jeszcze im wszystkim pokaże...

Galareon walczy z własnym cieniem. Niestety jest to walka, w której jest skazany na porażkę i nawet Vala nie pomoże mu opamiętać się na czas. Traci on wszelkie elfickie atrybuty, jak zdolność do Zadumy czy dalekowzroczność.

Jakich jeszcze zniszczeń i niepokojów dopuści się Pomrok w trakcie realizacji wizji z zamierzchłych czasów? Czy Galaeron wreszcie odnajdzie się w tym konflikcie i podejmie walkę?

Spokojnie, spokojnie, rubaszny Vangey nad wszystkim trzyma piecze :)

Drugi tom trylogii Arcymagów rozwija się powiedziałbym dość spokojnie. Co prawda otrzymujemy od autora kilka sporych bitew i całkiem niezły rozmach, ale jednak fabularnie książka idzie dość powoli. Strasznie spodobało mi się jak autor poprowadził konflikt wewnętrzny, którzy przeżywa Galaeron. Elf, który stracił wrodzone zdolności swojej rasy, na rzecz magii cienia, której nie może wykorzystywać, żeby cień go nie pochłonął - rozdarcie w rozdarciu, jednak poprowadzone z głową :) Dodatkowo zastanawia mnie, skąd na powierzchni Torilu znalazło się tyle beholderów i Illithidów, które faerimmowie mogli podporządkować swojej woli? Tyle pytań, tak niewiele odpowiedzi...
No, ale od czego jest trzeci tom! Może on przyniesie odpowiedzi.

Pomrok powrócił z Krain Cienia...

Faerimmowie oblegają Evereskę, celem zdobycia magicznego mythala. Ma być on dla nich pożywieniem, po tym, jak tkacze cienia z Pomroku zamknęli ich w okolicy magiczną muszlą cienia. Jeszcze trochę i wymęczone siły Evereski padną z głodu, pomimo tego, że towarzyszy im Khelben Arunsun.

Pomrok stara się przyciągnąć sojuszników i w tym celu...

Chociaż naprawdę chciałam, nie mogłam się przekonać do tej książki. A jedyne co zasługuje na oklaski, to klimat na miarę epickości "Zapomnianych Krain" oraz w miarę ciekawe zakończenie. Jednak to bardzo niewiele jak na 320 stron powieści i przyznam, że naprawdę na siłę wyszukane. Polecić mogę jedynie największym i najbardziej zatwardziałym fanom "Krain".

Więcej: http://gexe.pl/ksiazki/art/3308,oblezenie

Chociaż naprawdę chciałam, nie mogłam się przekonać do tej książki. A jedyne co zasługuje na oklaski, to klimat na miarę epickości "Zapomnianych Krain" oraz w miarę ciekawe zakończenie. Jednak to bardzo niewiele jak na 320 stron powieści i przyznam, że naprawdę na siłę wyszukane. Polecić mogę jedynie największym i najbardziej zatwardziałym fanom "Krain".

Więcej:...