Cudowny klimat, intrygująca historia oraz piękni ludzie. Proszę więcej takich :P

Cudowny klimat, intrygująca historia oraz piękni ludzie. Proszę więcej takich :P

Głównymi bohaterami tytułu są wampir Noe i posiadacz tytułowej księgi Vanitasa, który sam nazywa się Vanitas. Para spotyka się podczas lotu statkiem powietrznym do Paryża, podczas którego jeden z ukrytych wampirów zaczyna zatracać się i atakować pasażerów. Vanitas oznajmia, że jest lekarzem wampirów i zamierza ocalić wszystkie stwory za pomocą tytułowej księgi. Okazuje się, że przeklęty tom może być też ratunkiem dla stworzeń nocy. Para zostaje wciągnięta w masę intryg i może wpłynąć na delikatne relacje pomiędzy krwiopijcami a ludźmi

Głównymi bohaterami tytułu są wampir Noe i posiadacz tytułowej księgi Vanitasa, który sam nazywa się Vanitas. Para spotyka się podczas lotu statkiem powietrznym do Paryża, podczas którego jeden z ukrytych wampirów zaczyna zatracać się i atakować pasażerów. Vanitas oznajmia, że jest lekarzem wampirów i zamierza ocalić wszystkie stwory za pomocą tytułowej księgi. Okazuje się,...

Pochłonęłam. Fajne wspominki, tak pięknie wplecione w fabułę.

Pochłonęłam. Fajne wspominki, tak pięknie wplecione w fabułę.

Księga Vanitasa to dzieło naprawdę dobre, zaskakujące pozytywnie czytelnika poziomem scenariusza i ciekawymi bohaterami. Dostępne obecnie na rynku szczęść tomów pozwalają z wielkim optymizmem patrzeć w przyszłość, stanowiąc doskonały aperitif dla dalszej części, która jeszcze przez długi czas powinna miło łechtać gusta miłośników dobrych japońskich komiksów. Cała recenzja na PopKulturowy Kociołek.

https://gameplay.pl/news.asp?ID=119258

Księga Vanitasa to dzieło naprawdę dobre, zaskakujące pozytywnie czytelnika poziomem scenariusza i ciekawymi bohaterami. Dostępne obecnie na rynku szczęść tomów pozwalają z wielkim optymizmem patrzeć w przyszłość, stanowiąc doskonały aperitif dla dalszej części, która jeszcze przez długi czas powinna miło łechtać gusta miłośników dobrych japońskich komiksów. Cała recenzja...

RYTM NIEMAL ZŁAPANY

W drugim tomie „Księgi Vanitasa”, opowieść zaczyna rozwijać się coraz bardziej i nabiera tempa typowego dla shounenów. Co ciekawe, autorka nie rozwleka tu tematyki tajemnic i – podobnie, jak w pierwszym tomie – dość szybko udziela nam odpowiedzi na istotne pytania. Nadal jest jednak co odkrywać i poznawać, dlatego całość czyta się szybko i przyjemnie. I nawet jeśli nie jest to żadna wybitna historia, po drugim tomie mam ochotę na więcej.

Noé to młody wampir, który na polecenie swojego mistrza wybrał się w podróż do Paryża, żeby zbadać sprawę legendarnego grymuaru, potrafiącego zesłać na krwiopijców klątwę gorszą niż śmierć. To tu poznał człowieka każącego nazywać się mianem Vanitasa, posiadacza owej księgi i zarazem spadkobiercę jej twórcy, który jej moc wykorzystuje nie do szerzenia klątwy, a wyleczenia z niej wampirów. Razem połączyli siły, by pomóc panience Amélie, a teraz przebywają w posiadłości hrabiego Orloka, który chcąc nie chcąc musiał przekonać się do możliwości grymuaru. Tak zawiązany zostaje pakt, w którym Vanitas będzie leczył kolejne wampiry, a hrabia w zamian będzie mu podsuwał owych pacjentów, ułatwiając zadanie. Ale to nie jedyny problem, z którym trzeba się zmierzyć. Klątwa nie wzięła się znikąd, a wszystko wskazuje na to, że prawdziwe imiona krwiopijców wypacza coś, co nosi nazwę Parady Szarlatana. Noé odkrywa kilka faktów na ten temat, ale nie ma jeszcze najmniejszego pojęcia, co na niego czeka.
Tymczasem na scenę wkracza Dominique de Sade, bliska znajoma Noégo, która nie jest do końca szczęśliwa z jego wyborów. Spotkanie ich wszystkich prowadzi do wyjawienia tajemnic Noégo, jak i istnienia wampirów w ogóle. Nie oznacza to jednak, że wszystko staje się jasne. Na wiele pytań wciąż nie ma odpowiedzi, a na bohaterów czeka niebezpieczne starcie…

Całość recenzji na moim blogu: https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2018/12/ksiega-vanitasa-2-jun-mochizuki.html

RYTM NIEMAL ZŁAPANY

W drugim tomie „Księgi Vanitasa”, opowieść zaczyna rozwijać się coraz bardziej i nabiera tempa typowego dla shounenów. Co ciekawe, autorka nie rozwleka tu tematyki tajemnic i – podobnie, jak w pierwszym tomie – dość szybko udziela nam odpowiedzi na istotne pytania. Nadal jest jednak co odkrywać i poznawać, dlatego całość czyta się szybko i przyjemnie. I...

Zaczęłam ją i tak mnie wciągnęła, że nim się obejrzałam już był koniec. Nawet nie wiem kiedy. Bardzo szybko się ją czytało. Była świetna i intrygująca. Jak dobrze, że od razu mam 3 tom :D.
Gorąco polecam ! ! !

Zaczęłam ją i tak mnie wciągnęła, że nim się obejrzałam już był koniec. Nawet nie wiem kiedy. Bardzo szybko się ją czytało. Była świetna i intrygująca. Jak dobrze, że od razu mam 3 tom :D.
Gorąco polecam ! ! !

Choć, mimo popularności tego tytułu, nie miałam jeszcze okazji czytać Pandora Hearts nie trzeba było mnie długo namawiać do sięgnięcia po najnowsza mangę Jun Mochizuki. Wręcz przeciwnie – uznałam, że najwyższa pora nadrobić zaległości i zapoznać się z twórczością tej autorki. Swoją przygodę z jej działami rozpoczęłam od Księgi Vanitasa, której drugi tom niedawno zagościł w Polsce. Jak wypada kolejna pozycja traktująca o wampirach? Czy autorka ma szanse zaskoczyć czymś czytelnika? W poszukiwaniu odpowiedzi na te pytania zapraszam do lektury recenzji.

Wśród wampirów szerzy się zgubna dla nich klątwa, wypaczająca ich prawdziwe imiona i zmieniająca je w pozbawione własnej woli, ogarnięte żądzą krwi monstra. Przyczyna owej klątwy jest rzekomo magiczny grymuar zwany Księgą Vanitasa. Młody wampir Noé wyrusza do Paryża na polecenie swojego opiekuna i mentora, mając odszukać i zbadać wpływ owej księgi. Nie spodziewa się, że już podczas podróży napotka osobę będącą w posiadaniu niezwykłego tomu. Co więcej człowieka używającego tego samego imiona co twórca księgi – Vanitas. Co wyniknie ze spotkania owej dwójki? Jednego możecie być pewni, czeka na Was spora dawka makabry, wszechobecne tajemnice, ale także i sporo śmiechu.

Główne skrzypce w mandze wiodą dwaj bohaterowie: Noé i tytułowy Vanitas, a dokładniej rzecz ujmując jego spadkobierca noszący to samo imię. Noé to wampir – archiwista, który w memencie gdy pierwszy raz pije cudzą krew ma wzgląd w jej wspomnienia. Z jednej strony skupiony na swojej misji, starający zachowywać się uważnie, z drugiej będący niczym duże dziecko zachwycający się praktycznie każdą napotkaną na drodze nowością. Na jego usprawiedliwienie należy dodać iż wychowywał się w niewielkiej wiosce w lesie. Człowiek Vanitas z kolei jest osobą trudniejszą do opisania w kilku słowach, bowiem stanowi postać z pozoru prostą, jednak co chwile zaskakuje czytelnika swoim zachowaniem. Więcej zdradzać nie będę, by nie psuć nikomu zabawy, jedno trzeba tylko przyznać: duet dobrodusznego wampira i ludzkiego posiadacza Księgi Vanitasa jest wyjątkowo udany i bohaterowie idealnie się uzupełniają.

Elementem który skradł moje serce na równi z fabuła mangi jest miejsce akcji – XIX wieczny Paryż doprawiony szczyptą steampunku. Zarówno ten z wymiaru ludzi, jak i wampirów (podczas lektury pierwszych dwóch tomów serii przyjdzie nam zwiedzić zarówno jeden jak i drugi) są miejscami unikatowymi, które na długo zapadną w pamięć każdemu. Duży plus należy się także za przedstawienie otoczki historycznej stworzonego świata.

Kreska jest przepiękna. Zachwyciły mnie za równo postacie, jak i pełne detali stroje, ale przede wszystkim tła. W steampunkowym pełnym wampirów Paryżu wręcz nie sposób się nie zakochać. Pełen detali, świateł i kwiatów po prostu zachwyca. Dawno nie widziałam tak pięknie przedstawionego w mandze miasta.

Warto także dodać, że polskiemu wydaniu dodatkowo dodają smaku wtrącenia francuskich słów i zwrotów do wypowiedzi bohaterów, których wyjaśnienie znajduje się w słowniczku na końcu każdego tomu.


Po lekturze dwóch tomów Księgi Vanitasa wręcz nie mogę doczekać się kontynuacji i jak na razie uważam, że tytuł zapowiada się na jedną z lepszych pozycji mangowych o wampirach jakie do tej pory zostały wydane w Polsce. Piszę o jednej z lepszych ponieważ dla mnie numerem jedne zawsze pozostanie nieśmiertelny Hellsing, jednak nie oznacza to, że nie potrafię docenić uroku jaki tkwi w nowej mandze autorstwa Jun Mochizuki. Bo trudno zaprzeczyć, że tytuł potrafi oczarować i ma w sobie ogromny potencjał, który liczę iż będzie się rozwijał z każdym kolejnym tomem.

Ocena: 9/10
http://koszzksiazkami.pl/ksiega-vanitasa-recenzja/

Choć, mimo popularności tego tytułu, nie miałam jeszcze okazji czytać Pandora Hearts nie trzeba było mnie długo namawiać do sięgnięcia po najnowsza mangę Jun Mochizuki. Wręcz przeciwnie – uznałam, że najwyższa pora nadrobić zaległości i zapoznać się z twórczością tej autorki. Swoją przygodę z jej działami rozpoczęłam od Księgi Vanitasa, której drugi tom niedawno zagościł w...