Wenn der Wind singt

Dotychczas nie przeczytałem żadnej książki autorstwa Haruki Murakami. Od dłuższego czasu przechodziłem wielokrotnie obok książek tego autora, czy to w księgarni, antykwariacie, bibliotece, aż uznałem, że w końcu po jakąś książkę tego autora muszę sięgnąć. Wybór padł na jego pierwsza książkę, która tak a propos i w języku angielskim i niemieckim ukazała się zaledwie w roku 2015, mimo ze została napisana w 1979 roku. Haruki Murakami wręcz wstydził się tej książki i długo blokował tłumaczenie i wydanie tej książki poza Japonią. Po wielu latach wreszcie dojrzał do tego aby wydać ją poza Japonią.

Książkę w zasadzie to wysłuchałem w formacie niemieckojęzycznego audiobooka. Bardzo miłą niespodzianką jest obszerny prolog napisany przez autora w 2014. Ów prolog to prawie jedna czwarta całego audiobooka.

W prologu sporo dowiadujemy się o autorze, o jego drodze do tego jak został pisarzem i co go natchnęło aby zacząć pisać. Zaczął pisać mając prawie trzydzieści lat. Zanim zaczął pisać wraz z żoną prowadził jazz bar. Nie było to jednał dochodowe zajęcie. Często dopłacali do interesu. Zdarzały się nawet momenty, że nie mieli pieniędzy na czynsz, jedzenie. Ostatni grosz wydawali na sprowadzenie jakiegoś ciekawego zespołu muzycznego.
Haruki Murakami pisze o kilku ważnych wydarzeniach które miały miejsce w jego młodości zanim został pisarzem. Miedzy innymi o pewnym niesamowitym zbiegu okoliczności, gdzie pewnego wieczoru kiedy zamknął juz swoj lokal i z żoną szedł ulicą, nie mając grosza przy duszy i martwiąc się o to jak zapłacą czynsz czy kupią jedzenie, udaje sie jemu i żonie znaleźć spora kwotę pieniędzy, która leżała na chodniku. Dzięki tym pieniądzom udało im sie w danej chwili powiązać koniec z końcem i jakoś dalej realizować ich cele życiowe. Mam nadzieje, ze to prawdziwa historia i Haruki Murakami pisze prawdę przytaczając tą anegdotę w prologu. To tez niesamowity przykład na to jak czasem szczęśliwy zbieg okoliczności potrafi nam pomóc w życiu.
Z prologu dowiadujemy sie rownież jakie zdarzenie bezpośrednio przyczyniło sie do tego że Haruki Murakami zaczął pisać. Nie zdradzę wszystkich szczegółów aby nie spojlowac, ujawnię jednak rąbek tajemnicy, ma to związek z tym że Haruki Murakami był zagorzałym fanem baseballa, amerykańskiego sportu ktory jest dość popularny w Japonii.

Wspominając baseball muszę zauważyć ze właśnie w tej książce jest dość sporo szczegółów, odnośników do pop kultury amerykańskiej, co oznacza, jak mocno w powojennej Japonii pop kultura amerykańska była i jest obecna. Co prawda historia baseballu w Japonii ma korzenie w XIX wieku, to jednak w powojennej Japonii ten sport jeszcze bardziej sie rozpowszechnił. Oprócz baseballa w tej książce, juz w treści książki, nie w prologu, pojawia sie piosenka "California Girls" zespołu Beach Boys, albo jest wspomniany amerykański autor ktory rzekomo tworzył w latach trzydziestych i zakończył życie śmiercią samobójczą w 1938 roku. Tylko ów rzekomo amerykański autor ktory pojawia sie w książce, Derek Heartfield, naprawdę nie istniał i został wymyślony przez Harukiego Murakami na potrzeby tej książki.

Co mnie urzekło w tej książce.

Hm..No moze jednak zanim do tego przejdę napisze o słabszych stronach tej książki.

Ksiazka nie ma praktycznie żadnej fabuły lub, jak kto woli, bardzo skromną fabułę. Trochę jest w niej dialogów, bardzo mało akcji. Ktoś kto nie lubi rozważania filozoficznego, rozważania ogólnozyciowego którego dokonuje autor, ten może czuć się rozczarowany tą książką. Oprócz pomocniczej postaci która pojawia sie w tle i ma ksywę "szczur" (stąd tez właśnie nazwa serii "Trylogia szczura") główna postać książki, nasz narrator pozostaje bezimienny tak jak i jego dziewczyny byłe i ta aktualna. Chociaż o aktualnej narzeczonej, dziewczynie autora wiemy jedno -- ma dziewięć palców u rąk. Jeden straciła w nieprzyjemnych okolicznościach.

To co mnie urzekło w tej książce, to fakt, iż kiedy miałem dwadzieścia jeden lat byłem o wiele mniej dojrzałym mężczyzną niz nasz narrator. Nasz dwudziestojednoletni narrator prowadzi dość dojrzałe rozmowy ze swoją dziewczyna, dość dojrzale w myślach komentuje życie. Jak z perspektywy czasu spojrzę na siebie, to trudno mi sobie jest teraz wyobrazić że w taki sposób patrzyłem na życie w tym wieku.
Urzeka mnie niesamowita prostota zawarta w tej książce. Prostota pod względem stylu pisania. Prostota pod względem treści. Ale to taka prostota ktora ma głębie.
Oceniając tą książkę biorę poprawkę na to, że napisał ją początkujący autor mający dwadzieścia kilka lat tuż na początku kariery pisarskiej. Dodatkowym autorem który wpływa na moją pozytywną ocenę tej książki to fakt iż po trzydziestu pięciu latach ten sam autor napisał prolog to tej książki wzbogacając tło tej książki i jej treść.
Urzeka mnie w tej książce tło kulturowe. Poznajemy prawdziwych Japończyków w tej książce. Nasz narrator jest studentem. W przypadku Szczura dowiadujemy sie wiecej szczegółów odnośnie jego rodziny, ojca, co dodatkowo wzbogaca tło historyczne i kulturowe tej książki.
Japończycy których poznajemy w tej książce to ludzie żyjący pod mocnym wpływem pop kultury amerykańskiej, mających świadomość wojennej przeszłości swojego narodu, okupacji innych narodów azjatyckich. Ale ci sami Japończycy są rownież świadomi tego, że są wielkimi pokonanymi przez Amerykanów w drugiej wojnie światowej. I przyjmują chyba tą przegarną wojenną ze skromnościa, mimo bogatej kultury i dziedzictwa kulturowego nie są nacjonalistami przesadnie dumnymi ze swojego bogatego dziedzictwa historczno-kulturowego. Biorą życie takie jakim ono jest. I to jest widoczne w mentalności młodych, dwudziestokilkuletnich Japończyków.
Bardzo ciekawe według mnie są tez relacje męsko-damskie. W przeciwieństwie do innej książki japońskiej autorki pt. "Out" w "Kiedy wiatr śpiewa" relacje damsko-męskie pozbawione są agresji ze strony męskiej względem kobiet. Nawet pojawia sie sytuacja gdzie nasz narrator zachowuje racjonalny dystans ale zarazem udziela pomocy pewnej kobiecie.
Troche leje sie w tej książce piwa. Troche jest w tej książce rozmów dwóch młodych mężczyzn na temat kobiet, przy piwie, ale nie są to wulgarne rozmowy.
Ciekawa ksiazka. Ciekawa, nie tylko ze względu na treść, ale rownież ze względu na tło, kontekst w jakim powstała. Jesli ktoś docenia oprócz samej treści tło, kontekst książki to i chyba doceni tą książkę.

Dotychczas nie przeczytałem żadnej książki autorstwa Haruki Murakami. Od dłuższego czasu przechodziłem wielokrotnie obok książek tego autora, czy to w księgarni, antykwariacie, bibliotece, aż uznałem, że w końcu po jakąś książkę tego autora muszę sięgnąć. Wybór padł na jego pierwsza książkę, która tak a propos i w języku angielskim i niemieckim ukazała się zaledwie w roku...

więcej

mniej

Pokaż mimo to